Διαρκές και οχι στιγμιαίο το έγκλημα

Καραμανλής και Σημίτης οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις στον ελληνικό λαό για τα σκάνδαλα της Siemens και του Βατοπαιδίου και για τα χαμένα 300 δις ευρώ. 

Όχι, δεν είναι έκπληκτη η Ελλάδα που ακούει τον Μαντέλη να ομολογεί ότι τα πήρε, διότι όλη η Ελλάδα γνωρίζει ότι υπάρχει μαύρο πολιτικό χρήμα και όχι γενικώς το χρήμα κινείται κάτω από το τραπέζι. 

Ναι, πράγματι σοκάρει η ωμή ομολογία, κυρίως όμως σοκάρει το γεγονός ότι τώρα φαίνεται περίτρανα που οι πολιτικοί ψήφισαν συναινετικά την παραγραφή των αδικημάτων τους. 

Διότι ο κ. Μαντέλης έφυγε σαν κύριος επειδή το Σύνταγμα και οι νόμοι του ...δίνουν αυτό το δικαίωμα.

Η ομολογία του Τάσου Μαντέλη είναι μια μη προβλεπόμενη συμπεριφορά και γι’ αυτό τάραξε τον ύπνο πολλών που βλέπουν τώρα τη δημόσια διαπόμπευση να του αγγίζει. 

Αν έδειξε πρωτίστως ότι το πρόβλημα ξεκινά από το Μέγαρο Μαξίμου, αφού δημιουργούνται τεράστια (πολιτικά πρωτίστως) ερωτήματα για τη διακυβέρνηση των δύο προηγούμενων πρωθυπουργών (Σημίτη και Καραμανλή).

Το καλό είναι ότι πλέον έχουμε ομολογία η οποία μπορεί να οδηγήσει σε νέες ομολογίες και αποκαλύψεις.

Το κακό είναι ότι αυτή ήταν η πραγματικότητα της χώρας από τη μεταπολίτευση και μετά. Όσοι σήμερα παριστάνουν τους έκπληκτους, κυρίως πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δεν μπορεί να γίνουν πιστευτοί.

Ο κανόνας διανομής του πλούτου στη χώρα είναι η απευθείας συναλλαγή. 

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι (μόνο) ηθικό, είναι πρωτίστως ουσιαστικό. 

Το ΠΑΣΟΚ του ’80, σε αντίθεση με την μετεμφυλιακή Δεξιά, δεν κράτησε την εξουσία και το χρήμα σε ένα στενό κύκλο. 

Μοίρασε σε πολλά στρώματα εξουσία (μονιμότητα), έφτιαξε μια τεράστια διοίκηση που ΟΛΗ ζούσε από μίζες, φακελάκια και υπόγειες διευκολύνσεις. 

Οι φτωχότεροι πήραν σαν αντάλλαγμα, διορισμούς, αυθαίρετα, ατιμωρησία, ή βαπτίστηκαν φοιτητές ακόμα και αυτοί που γράφουν σωστά μόνο το όνομά τους. 

Η κυβέρνηση Σημίτη άνοιξε τον κύκλο εργασιών σε βαθμό που η χώρα δεν το άντεξε. 

Οι υπεραξίες πολλαπλασιάστηκαν, άρα και το πολιτικό χρήμα αυξήθηκε. 

Το Χρηματιστήριο ήταν το κερασάκι στην τούρτα των υπεραξιών, άλλα σκούπισε και τα σεντούκια. Η Ολυμπιάδα ήταν το μεγάλο δώρο, που γιγάντωσε τα υπερκέρδη και γονάτισε τη χώρα. 

Η κυβέρνηση Καραμανλή δυστυχώς δεν κατάλαβε. 

Πάλεψε μεταξύ θαυμασμού για τα επιτεύγματα Σημίτη και την επιθυμία να γίνει ΠΑΣΟΚότερη του ΠΑΣΟΚ. 

Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.

Όλα όσα θα αποκαλυφθούν το επόμενο διάστημα θα αποδείξουν την αλήθεια μας την οποία ακόμα προσπαθούμε να κρύψουμε με σοφιστείες του τύπου «δεν είναι όλοι ίδιοι», «να πληρώσουν αυτοί που τα πήραν» κ.λπ. 

Φυσικά και δεν είναι όλοι ίδιοι, όμως ο ΚΑΝΟΝΑΣ ήταν ίδιος για όλους: η υπόγεια συναλλαγή. Θα πληρώσουν δε αυτοί που πλήρωσαν έως σήμερα: οι φτωχότεροι.

Το έγκλημα δεν είναι στιγμιαίο, δεν αποτελεί παρεκτροπή. 

Το έγκλημα είναι διαρκές και θα πληρωθεί, δυστυχώς, σε βάθος χρόνου.

Η ωμή αλήθεια είναι ότι όσες αποκαλύψεις και αν προκύψουν δεν θα αλλάξει εξαιτίας τους η μοίρα μας. 

Μπορεί το πολιτικό σύστημα να μην αντέξει και να λυγίσει -όπως έγινε στην Ιταλία και αλλού- το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχει μέλλον για την οικονομία και την παραγωγή της χώρας.

Η κοινωνία, οι παραγωγικές της δυνάμεις, πρέπει να συνεχίζει να εστιάζει την πίεση της προς την κυβέρνηση και το κράτος για μέτρα υπέρ της ανάπτυξης. 

Για αλλαγή των λανθασμένων μέτρων που έχουν ληφθεί (αύξηση φόρων, αύξηση ΦΠΑ κ.ά.), συγχρόνως δε για την αλλαγή νομοθεσίας ώστε να αλλάξει ο ΚΑΝΟΝΑΣ διανομής του πλούτου. 

Οι πολιτικοί θα βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους, γιατί η σήψη του συστήματος ξεπέρασε τη δυνατότητα ίασης. Ας κάνουν επιτέλους κάτι χρήσιμο… 
Δίχτυ