«Σήμερα στα blogs η Ελλάδα απελευθερώνεται!» Αυτό μας είπε ο κύριος Αντώνης Σαμαράς, σε μια προφανή προσπάθεια να κερδίσει τους bloggers στην κρίσιμη κούρσα για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Δείτε ολόκληρη την επιστολή εδώ. (Πολλή φαλάκρα στη φωτογραφία επάνω...)«Με την ευκαιρία αυτής της πρώτης απευθείας επικοινωνίας μαζί σας, επιτρέψτε μου να σας πω τα εξής:
Πρώτον, να σας εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για τη μεγάλη υπηρεσία που προσφέρετε στην ενημέρωση του κοινού. Για την ακρίβεια στην ενημέρωση του πιο ανήσυχου και πιο απαιτητικού κοινού της Ελλάδας.»
Ώστε προσφέρουμε μεγάλη υπηρεσία στην ενημέρωση του κοινού; Για φαντάσου! Σπουδαία φαίνεται ότι θεωρείται η προσφορά μας, σύντροφοι! Ψηλά στο κεφάλι, βρε! Και μάλιστα απευθυνόμαστε στο πιο ανήσυχο και απαιτητικό κοινό της Ελλάδας! Κι αυτό που νόμιζα εγώ, ότι δηλαδή εμείς οι γραφικοί και αιθεροβάμονες βαράμε γροθιές στον αέρα ήταν λάθος; Κι αυτό που φοβόμουνα, ότι δηλαδή κτυπάμε στου κουφού την πόρτα ήταν ανεδαφικό; Βρε λέτε να έχει, έστω κατά ένα ποσοστό, δίκιο ο Σαμαράς; Άραγε σ’ εμάς τους ηλεκτρονικούς ‘δημοσιολόγους’ οφείλεται η αποχή κατά 50% στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου και κατά 30% στις Εθνικές – ooops, διαγράφεται μία ρατσιστική λέξη – εκλογές του Οκτωβρίου; Αν είναι έτσι, να παλέψουμε βρε σύντροφοι κι άλλο μπας και καταφέρουμε να μην πατάει κανένας στις απατηλές κάλπες για να εξουσιοδοτεί τους λαοπλάνους πολιτικούς να μας εξαπατούν.
«Να σας ευχαριστήσω, επίσης, για το γεγονός ότι εκτός από “δίαυλος” ενημέρωσης, είστε και πολύτιμος “κρίκος” επαφής των πολιτικών με την κοινωνία. Πολύτιμος κρίκος, ζωντανής επαφής. Σε μιαν εποχή όπου η “επικοινωνία” προσπαθεί να γίνει χειραγώγηση και να υποκαταστήσει την Πολιτική.»
Οι bloggers κρίκος επαφής των πολιτικών με την κοινωνία; Μα φυσικά, σωστά το καταλάβατε. Οι χρωματιστές πολιτικές φανέλες φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού από μεγάλη απόσταση. Οι έγχρωμοι bloggers, ως πολύτιμος κρίκος επαφής των πολιτικών με την κοινωνία, προσέφεραν υψηλές υπηρεσίες στην κομματική τους στάνη προεκλογικά. Αφιλοκερδώς άραγε; Κύριος οίδε… Λέτε οι bloggers να είναι υπεράνω επιδομάτων και φιλοδωρημάτων; Να δουλεύουν δηλαδή τζάμπα για τις ιδέες τους, που συχνότατα, αλλά “συμπτωματικά”, παίρνουν τα χρώματα του ενός ή του άλλου κόμματος;
«Ακόμα, θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω κι εκείνους που δεν στάθηκαν στο πλευρό μου. Γιατί αυτό που κάνετε ξεπερνά τις θέσεις και τις προθέσεις σας. Δίνετε ερεθίσματα προβληματισμού και βήμα έκφρασης σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας καθημερινά. Κι όταν μιλάει η κοινωνία, όλοι οι υπόλοιποι οφείλουμε να ακούμε προσεκτικά.»
Καθίστε ντε, μη βιάζεστε! Δεν άνοιξαν οι κάλπες ακόμη. Πού ξέρετε, αύριο μεθαύριο μπορεί να σταθούν στο πλευρό σας κι άλλοι. Αυτά τα λένε μετά τη νίκη.
Ώστε δίνουμε ερεθίσματα, ε; Νάστε καλά που μας το λέτε. Και ποιες κατά τη γνώμη σας είναι οι θέσεις και οι προθέσεις μας που ξεπερνιούνται από τα ερεθίσματα; Κάτι θα ξέρετε εσείς για να το λέτε. Πάντως, για να μην παίζουμε με τις λέξεις, εγώ προσωπικά τη μόνη πρόθεση που έχω είναι να δώσω ερεθίσματα με τις θέσεις μου, αλλά απ’ ό,τι καταλαβαίνω ο κόσμος έχει πάθει ανοσία και δεν ερεθίζεται πια με τίποτα. Τρέχει να σας χειροκροτήσει παρ’ όλο που με τις συλλογικές σας ευθύνες τον έχετε καταδικάσει σε διαχρονική μιζέρια και ατέλειωτη οικονομική και ηθική νύχτα. Για ν' ανακεφαλαιώνουμε, από τη μια έχουμε την κοινωνία που μιλάει μέσω των bloggers, και από την άλλη είναι οι υπόλοιποι, δηλαδή εσείς οι επαγγελματίες πολιτικοί, που είσαστε κουφοί!
«Εκπροσωπείτε κάτι αληθινά επαναστατικό. Την πιο πρωτοποριακή έκφραση της κοινωνίας, που είναι αμφίδρομη και αδιαμεσολάβητη ταυτόχρονα. Δεν νοθεύεται απ’ όσα φίλτρα κι αν περνάει.
Είναι ελεύθερη επειδή είναι άμεση. Κι είναι δημοκρατική, επειδή όλοι έχουν την ίδια πρόσβαση. Οξύνει την κρίση όλων, αλλά και την υπευθυνότητα καθενός χωριστά…»
Πω, πω, πω, μεγάλες κουβέντες! Σιγά ντε, μπας και το πάρω επάνω μου και νομίσω ότι είμαι κάποια, ενώ είμαι απλά μια φωνή βοώσης εν τη ερήμω… Δεν νοθεύεται, είπατε, από όσα φίλτρα κι αν περνάει! Νάστε καλά που με κάνατε και γέλασα! Μα όταν κάτι φιλτράρεται, "νοθεύεται", κύριε υποψήφιε Πρόεδρε; Τα φίλτρο πάντα κατακρατεί τις ξένες προσμίξεις. Πώς νομίζετε ότι υπάρχουν τα αμιγώς πράσινα, ή γαλάζια, ή άλλων χρωμάτων blogs; Έτσι βγήκαν καθαρόαιμα από μόνα τους; Φαίνεται δεν είστε αρκετά ενήμερος με τις επιδόσεις της μπλογκόσφαιρας, κύριε Σαμαρά. Για ενημερωθείτε λίγο σας παρακαλώ.
«Την επαναστατικότητα του μέσου που χρησιμοποιείτε, όλοι την έχουμε αντιληφθεί. Το πόσο μακριά μπορεί να μας πάει, ίσως δεν το υποπτευόμαστε ακόμα. Αλλά επειδή έχω στο νου μου να πάμε μακριά την Ελλάδα, σας θέλω στο πλάι μου. Με τις αντιρρήσεις σας, με την κριτική σας. Αλλά και με τη στήριξή σας.»
Πόσο μακριά έχετε στο νου σας να πάτε την Ελλάδα όταν περιχαρακώνεστε και αλληθωρίζετε μόνο προς τα δεξιά, αντί να ατενίσετε ολόκληρο τον ορίζοντα των πολιτών αυτής της χώρας; Μιλάτε μια παρωχημένη γλώσσα και τους μόνους που θα έχετε πλάι σας, αν δεν αλλάξετε, θα είναι οι περιχαρακωμένοι οπαδοί σας.
Ώστε θέλετε τις αντιρρήσεις και την κριτική μας, αλλά συγχρόνως θέλετε και τη στήριξη! Μα ο μόνος τρόπος για να σας στηρίξει κάποιος που σας κάνει κριτική επειδή έχει αντιρρήσεις στην πολιτική σας είναι αν εσείς αποδεχτείτε την κριτική και κάνετε διορθώσεις. Εκτός αν εννοείτε “φωνάξτε όσο θέλετε για να εκτονώνεστε, εγώ θα κάνω το δικό μου, εσείς όμως να με στηρίζετε”! Αυτό εννοούσατε;
«Θέλω να μιλήσω στην ψυχή της Ελληνικής κοινωνίας. Θέλω να απευθυνθώ στη συνείδησή της. Και εσείς τείνετε να γίνετε ο “καθρέφτης” αυτής της συνείδησης.»
Κι εγώ θέλω να μιλήσω στην ψυχή της κοινωνίας, όμως ποιος με ακούει; Θα μου πείτε δεν είμαστε το ίδιο. Συμφωνώ απόλυτα. Άλλες ευκαιρίες έχετε εσείς, και άλλες, πολύ περιορισμένες έως ανύπαρκτες, έχω εγώ. Απευθυνθείτε, λοιπόν, στη συνείδηση της κοινωνίας! Ποιος σας εμποδίζει να το κάνετε τόσες εβδομάδες που περιφέρεστε και μιλάτε από τις εξέδρες; Και ποιος σας εμπόδισε ν’ απευθυνθείτε στον “καθρέφτη” αυτής της συνείδησης που λέτε ότι είναι οι bloggers; Πάντως τη δική μου συνείδηση δεν την αγγίξατε κύριε Σαμαρά, όχι βέβαια πως την άγγιξε κανένας άλλος υποψήφιος, για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση. Όοοχι! Μια από τα ίδια είσαστε όλοι…
«Όπως γνωρίζετε, δεν είμαι ο πολιτικός που διαλέγει τους εύκολους δρόμους της ανέλιξης. Με ενδιαφέρει περισσότερο ο δύσκολος δρόμος. Αυτόν ακολούθησα πάντα. Είναι συχνά ολισθηρός. Είναι συχνότερα άχαρος. Αλλά είναι πάντα συναρπαστικός. Κι αν έχεις περίσσευμα καρδιάς, σε γεμίζει…»
Εδώ κάνατε κάμποσα φάουλ, κύριε Σαμαρά! Και δεν είναι αλήθεια αυτά που λέτε. Δοκιμάσατε τα κότσια σας, ακολουθώντας προς στιγμή ένα δύσκολο δρόμο, δεν σας βγήκε, και επιστρέψατε στο μαντρί ως τεθλιμμένος συγγενής για ν’ ακολουθήσετε τον ευκολότερο δρόμο της ανέλιξης. Τώρα το ότι ο “δύσκολος” δρόμος που πήρατε ήταν και ολισθηρός φάνηκε. Αλλά το ν’ ακολουθεί κάποιος έναν ολισθηρό δρόμο δεν είναι κάτι για το οποίο δικαιούται να επαίρεται. Το λέει και η λέξη: ολισθαίνω ίσον γλιστράω. Και φυσικά δεν γλιστράει κανείς όταν ανηφορίζει αλλά όταν κατηφορίζει.
Και τι ακριβώς ήταν το συναρπαστικό στο ταξίδι αυτό που σας γέμισε επειδή, όπως λέτε, είχατε περίσσευμα καρδιάς; Το ότι μείνατε, όπως είπατε αλλού, οκτώ χρόνια στην κομματική απομόνωση κοιτώντας το ταβάνι του δωματίου σας, λέτε και δεν υπάρχει καμία άλλη δουλειά για έναν επαγγελματία πολιτικό που έφυγε από το μαντρί του;
«Σε γεμίζει το ταξίδι. Αλλά σε γεμίζει και η “Ιθάκη”.
Που πάντα την προσδοκάς. Πάντα την αναζητάς. Κι ας μην τη φτάνεις πάντα…
Στην περίπτωσή μου, η “Ιθάκη” είναι μια Ελλάδα πιο δημοκρατική, μια Ελλάδα που δεν τρώει τα παιδιά της…
Μια Ελλάδα που προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες, αλλά απαιτεί και περισσότερη προσήλωση σε αρχές.
Προσφέρει Δημοκρατία και Ισονομία, αλλά απαιτεί ευθύνη από Πολιτικούς και Πολίτες.»
Πάλι στην έκθεση ιδεών το ρίξατε! Κύριε Σαμαρά, ίσως δεν έχετε καταλάβει ότι οι αχρωμάτιστοι bloggers δε μασάνε από λόγια. Αυτά τα έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές από τα χείλη πολιτικών και δε μας συγκινούν. “Περισσότερες ευκαιρίες”, μπλα, μπλα, μπλα… “Ισονομία”, μπλα, μπλα, μπλα… Θέλουμε συγκεκριμένα πράγματα, και πρώτα-πρώτα να μας εξηγήσετε και να απολογηθείτε για τα 5,5 χαμένα χρόνια της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Καταλάβατε τι πήγε στραβά; Τι; Δεν καταλάβατε; Τότε πού πάτε;
«Σ’ αυτό το "ταξίδι" σας θεωρώ όλους συντρόφους μου.»
Εμένα μη με θεωρείτε, σας παρακαλώ.
«Δεν ζητώ να συμμεριστείτε όλοι σας τις ιδέες μου…»
Και να το ζητούσατε πάλι με άδεια χέρια θα φεύγατε. Ο συμμερισμός ιδεών δεν επιτυγχάνεται με υποβολή αίτησης.
«Σας ζητώ όμως, να κάνετε τις ιδέες σας σημαίες.»
Αυτό δε χρειαζόταν να το ζητήσετε, το έχουμε ήδη κάνει, πλην των οπαδών σας.
«Και να πορευτούμε μαζί, προβάλλοντας αυτά που έχουμε μέσα μας, όχι αποσιωπώντας τα.»
Μα πώς θα πορευτούμε μαζί όταν καθένας λέει τα δικά του κι έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι; Διότι αυτό ακριβώς κάνουμε εδώ στη μπλογκόσφαιρα, συνήθως ανωνύμως. Βγάζουμε αυτά που έχουμε μέσα μας, δηλαδή τ’ απωθημένα μας, που συν τοις άλλοις είναι κι ένα είδος αυτοψυχοθεραπείας στην αλλοτριωμένη κοινωνία που ζούμε… Καλύτερο από το να κοπανάμε το κεφάλι μας στον τοίχο ή να ρίχνουμε γκαζάκια, δεν είναι;
«Να προχωρήσουμε με Λόγο, όχι με αποσιωπήσεις.»
Μα τι λέτε τώρα; Αποσιωπήσεις; Γιατί νομίζετε ότι φόρεσαν οι bloggers τις κουκούλες της ανωνυμίας; Προφανώς για να μην αποσιωπούν τίποτα.
«Με διάλογο, όχι με επικοινωνιακά τεχνάσματα.»
Ε, καλά! Εδώ μας κοροϊδεύετε! Γελάτε με τον πόνο που μας προξενεί ο ατέλειωτος μονόλογος στον οποίο έχουμε αποδυθεί…
«Με αντιπαραθέσεις, όχι με κραυγές.»
Δηλαδή εγώ τώρα εδώ που γράφω με ποιον να αντιπαρατεθώ; Με την οθόνη του υπολογιστή μου ή με το πληκτρολόγιο; Σας παρακαλώ, μη μας δουλεύετε.
«Κάποτε, είπε ο Σαββόπουλος: "στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει".»
Σωπάτε καλέ! Το είπε αυτό ο μέγας Σαββόπουλος; Και ποιος είναι αυτός; Ο Πλάτων των Νεοελλήνων; Ωχ, τι μου τον θυμίσατε τώρα; Ώστε η Ελλάδα αναστενάζει στα γήπεδα, ε; Μόνο εκεί εσείς ακούτε τους αναστεναγμούς; Εγώ τους ακούω ΠΑΝΤΟΥ! Παντού η Ελλάδα αναστενάζει, εκτός από ένα χώρο όπου υπάρχει διαρκής χαβαλές: τη ΒΟΥΛΗ.
«Σήμερα στα blogs η Ελλάδα απελευθερώνεται!
Κι υπάρχει ένα μόνο πράγμα πιο συναρπαστικό από την Ελευθερία:
Η Απελευθέρωση…»
Τώρα αυτό το τελευταίο τι το θέλατε; Η απελευθέρωση είναι πιο συναρπαστική από την ελευθερία! Το έψαξα από εδώ, το έψαξα από εκεί, αλλά δεν κατάλαβα τι θέλετε να πείτε. Μήπως εννοείτε πως όταν κατακτηθεί η πολυπόθητη ελευθερία μέσω της απελευθέρωσης των bloggers θα πλήττουμε; Θα μας είναι ανιαρή διότι δεν θα έχουμε ποιους να βρίζουμε; Αν είναι έτσι, αφήστε όπως είναι τα πράγματα για να βρισκόμαστε σε μια αέναη προσπάθεια απελευθέρωσης χωρίς ποτέ να κατακτούμε την ελευθερία. Όχι τίποτα άλλο, για να βρίσκονται σε δουλειά και τα ΜΜΕ, βρε αδερφέ.
Πάντως κύριε Σαμαρά, συγνώμη που σας κούρασα – υποθετικά μιλάω, δηλαδή αν με διαβάζατε – για έκθεση ιδεών σας βαθμολογώ κάτω από τη βάση. Για πολιτικό λόγο σας δίνω λίαν επιεικώς άσσο. Φροντίστε παρακαλώ να βελτιωθείτε μπας και εκλεγείτε αρχηγός της ΝΔ και γελάνε εις βάρος σας. Τώρα θα μου πείτε λίγα γέλια είχαμε κάνει με το Γιωργάκη στις αρχές, ο οποίος στη συνέχεια εξελίχτηκε σε Γιωργάρα; Φαίνεται πως και η πολιτική είναι “τέχνη” που μαθαίνεται σιγά-σιγά, ακόμη κι αν δεν τόχει κανείς μέσα του. Άλλωστε, έστω κι αν ο μαθητής είναι ανεπίδεκτος, καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια, και στην πολιτική… Διότι η Δημοκρατία ρόδα είναι και κυλάει κι ο λαός πάντα βογγάει. Τον ακούτε;
Εμπρός λοιπόν πάμε γι’ απελευθέρωση,
Βάλτε τους bloggers επιτέλους για σημαιοφόρους,
Για να διδάξουμε πώς γίνεται διαίρεση
Στα άχυρα δυο γαϊδουριών με δίκαιους όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου