Δεν τον βρίσκω καν τον Σύριζα

Εμείς οι παλιάς σχολής δημοσιογράφοι, ίσως επειδή στον καλό καιρό μας δεν υπήρχε ούτε Twitter ούτε X, το είχαμε συνήθειο να βγαίνουμε μια βόλτα στις πλατείες και στα καφενεία, να κολλάμε σε δυο παρέες ή να παρακολουθούμε κάποια άσχετη εκδήλωση, μόνο και μόνο για να «πάρουμε μυρωδιά» τον παλμό της κοινωνίας. 

Δούλευε μια χαρά σας ενημερώνω, με δυο γύρες κι άλλες δυο τυχάρπαστες παρέες καταλαβαίναμε αν η κυβέρνηση αντέχει ή πνέει τα λοίσθια, αν είναι το ΠΑΣΟΚ μπροστά ή η ΝΔ.

Το κάνω ακόμα σας πληροφορώ και δουλεύει μια χαρά, διότι... η ζωντανή επαφή δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμιά οθόνη κινητού και όσα αυτή γράφει μέσα. Και πάντα, όλα αυτά τα χρόνια, τσιμπούσα τις αλλαγές πολιτικής διάθεσης του μέσου Έλληνα πριν καν τις αντιληφθούν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα κομματικά επιτελεία. Δεν πρόκειται για καμιά φοβερή επιστήμη ούτε για κάποια ιδιαίτερη αναλυτική ικανότητα, απλή παρατήρηση στη συμπεριφορά και στα λόγια των ανθρώπων είναι.

Προς επιβεβαίωση αυτού, αναφέρω ότι παραμονές των εκλογών του Μαΐου, όταν όλες οι δημοσκοπικές έδιναν μια διαφορά πεντέξι μόνο μονάδων, η Ντόρα Μπακογιάννη. Παλιά καραβάνα της πολιτικής, μου είχε πει σε τηλεφωνική μας συνομιλία. «Δεν ξέρω τι λένε οι δημοσκοπήσεις, ο Σύριζα θα πάθει πανωλεθρία διότι εγώ δεν τον βρίσκω πουθενά.» Εννοούσε πως όπου κι αν πήγαινε, Συριζαίο οπαδό να δηλώνει ευθέως την προτίμηση του δε έβρισκε. Ούτε άλλους να της λένε ότι «ο τάδε και ο δείνα είναι ή πήγαν στον Σύριζα». Ε λοιπόν, όταν ένα κόμμα δεν φαίνεται στην κοινωνία, θα πάει κατά διαόλου και στην εκλογική αναμέτρηση.

Γιατί τα γράφω αυτά; 

Μα διότι τώρα στις γιορτές πέντε παρέες τις κάναμε, σε δέκα συζητήσεις παραβρεθήκαμε. Και εν όψει ευρωεκλογών έχει μια αξία να κάνουμε μια έστω εμπειρική ακτινογραφία στο εκλογικό σώμα. 

Ε λοιπόν, σας λέω πως όχι μόνο δεν βρίσκω πουθενά τον Σύριζα, όχι μόνο δεν υπάρχει ούτε ένας στις παρέες να υποστηρίξει το άλλοτε κραταιό κόμμα του Αλέξη, αλλά αντιθέτως, ακόμα και κείνοι που είναι γνωστοί από παλιά ως Συριζαίοι θεωρούν πλέον υποχρέωση τους να ρίξουν μια μπηχτή για τον Κασσελάκη.

Αυτό είναι καινούριο φαινόμενο. Να είναι τόσο απαξιωμένος στην κοινωνία ο αρχηγός, που ακόμα και οι οπαδοί του κόμματος του να νιώθουν την ανάγκη να τον κοροϊδέψουν. 

Και μάλιστα είναι τόσο διαδεδομένο το φαινόμενο που μερικές φορές ο συνομιλητής θεωρεί πως έφυγαν όλοι και πήγαν με τον Χαρίτση και την Αχτσιόγλου. Λάθος, κάποιοι απ’ αυτούς θα ψηφίσουν Σύριζα τελικά, αλλά όταν ακόμα και οι ψηφοφόροι κοροϊδεύουν τον αρχηγό το κόμμα πάει για φούντο.

Παρεμπιπτόντως, ούτε το Πασόκ του Ανδρουλάκη πολυβρίσκω, αλλά είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον Σύριζα που δεν υφίσταται καν στην κοινωνία. 

Ο μόνος που σταθερά υπάρχει σε κάθε παρέα είναι ο επί παντός του επιστητού μουρμούρης, αυτός ντε που την τελευταία πενταετία όλο διαμαρτύρεται και στο τέλος πάει και ψηφίζει (πάλι) Κυριάκο.

Δημήτρης Καμπουράκης