Δεν υπάρχει λύση, δεν υπάρχει σωτηρία

Αναφέρομαι στη βία στα γήπεδα. 

Χθες, η κυρία Λίδα Μπόλα (Οπαδική βία: Αντιμέτωποι με τη Λερναία Ύδρα) κατέγραψε με πληρότητα τα θανατηφόρα περιστατικά του φαινομένου που ονομάστηκε οπαδική βία. Επειδή αυτή η κατάσταση με όλα τα χαρακτηριστικά της τραγωδίας –γιατί τραγωδία είναι να χάνονται ζωές νέων παιδιών– κρατά πάνω από 40 χρόνια, προφανώς είναι ανίατη. Αν ήταν θεραπεύσιμη θα είχε βρεθεί το φάρμακο.

Δεν μπορεί λαοπρόβλητοι ηγέτες να μην γνώριζαν πως η οπαδική βία αποτελεί μια κοινωνική μάστιγα! Και μου φαίνεται αδιανόητο, ενώ έκαναν αυτή τη διάγνωση να μην επιχείρησαν να τη θεραπεύσουν. Εξήγγειλαν κάποια μέτρα και μέχρις εκεί. Η εφαρμογή τους πήγε στις καλένδες. Γιατί; Για τους ίδιους λόγους που δεν τοποθετούνται –και ούτε πρόκειται ποτέ να... τοποθετηθούθν– τουρνικέ στα πανεπιστήμια. Αδιαφορία και ανευθυνότητα των πάντων. 

Από την άλλη την πλευρά είναι γνωστό πως αυτοί που ασκούν βία στα γήπεδα βρίσκονται στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών. Συνεπώς, επειδή αυτός ο χώρος είναι σαφώς προσδιορισμένος, φαίνεται εκ πρώτης όψεως πως εύκολα εξυγιαίνεται. Δεν είναι όμως έτσι απλά τα πράγματα. 

Αυτοί οι φανατικοί είναι που δίνουν τη μάχη της κερκίδας. Αυτοί που με χιόνι και βροχή ακολουθούν την ομάδα τους. Αυτοί που αποκαλούνται από σύσσωμο τον Τύπο οι «ηρωικοί φίλαθλοι». Τώρα μέσα σε αυτούς υπάρχουν και οι μαχαιροβγάλτες και αυτοί που πετούν τις κροτίδες και αυτοί που επιτίθενται στους οπαδούς των αντιπάλων και αυτοί είναι που δίνουν τα ραντεβού του θανάτου. 

Πολύ εύκολα λέμε να σφραγιστεί η θύρα με τους φανατικούς, αλλά μετά η ατμόσφαιρα στο γήπεδο θα μοιάζει με αυτή των ιππικών αγώνων. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που και οι ΠΑΕ δε λαμβάνουν κανένα προληπτικό μέτρο, παρ' όλο που σχεδόν πάντα η δράση αυτών των φανατικών αποβαίνει σε βάρος της λατρεμένης τους ομάδας. 

Πολλές φορές στο παρελθόν έχουν σφραγιστεί γραφεία συνδέσμων, αλλά η βία καλά κρατεί. Τα γραφεία έκλεισαν, αλλά οι χούλιγκανς μεταστεγάστηκαν και συνεχίζουν τη δράση τους. 

Ακούω τις κραυγές «κλείστε τα όλα!». Όσοι κραυγάζουν, αγνοούν την ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση του φανατικού. Θα πάει και θα κάνει επεισόδια και σε αγώνα πινγκ-πονγκ. Δεν είχαμε επεισόδια και σε αγώνες πόλο, και μάλιστα ιδιαίτερης βαρβαρότητας, μπροστά σε οικογένειες με μικρά παιδιά; Και ας μη λησμονούμε πως η βία των γηπέδων με την πολιτική βία έχουν άμεση σχέση. Θυμόμαστε τι έγινε πριν από 2.5 περίπου χρόνια στη Νέα Σμύρνη όταν όλες οι ποδοσφαιρικές θύρες κατέβηκαν εν σώματι στη διαδήλωση κατά της αστυνομικής βίας! 

Λύση δεν υπάρχει γιατί όλοι δηλώνουν αδυναμία να εφαρμόσουν όποια μέτρα και αν ληφθούν. Τους πρώτους δύο μήνες τηρούνται, στη συνέχεια ξεχνιούνται και τελικά καταργούνται στην πράξη. Και οι κυβερνητικές ανακοινώσεις τη Δευτέρα θα είναι μια από τα ίδια. 

Η κυβέρνηση κάνει πως παίρνει μέτρα κι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες κάνουν πως τα εφαρμόζουν. Και νέα παιδιά θα εξακολουθήσουν να δολοφονούνται. 

ΥΓ. Διάβασα πως 150 από τους κρατούμενους για τα επεισόδια είναι «γνωστοί» στην ΕΛ.ΑΣ. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως τους γνώρισαν σε κάποιο φιλολογικό σουαρέ; Ή μήπως σε εγκαίνια ζωγραφικής; Αν είναι σεσημασμένοι για βιαιοπραγίες γιατί δεν είχαν ληφθεί προληπτικά μέτρα σε βάρος τους; Για αυτό επιμένω πως λύση δεν υπάρχει. 

Σάκης Μουμτζής