Προσωπικά διαφωνώ και υποστηρίζω ότι έχει συνέπεια, η οποία είναι απαράλλαχτη και ανθεκτική στη φθορά του χρόνου. Συνέπεια που υπηρετεί με στρατιωτική πειθαρχία.
Το μεγάλο πλεονέκτημα στη στρατηγική του, είναι πως αδιαφορεί για τις συνέπειες...
Ενδόμυχα, αντιλαμβάνεται πως ενσαρκώνει την μεταπασοκική νεοελληνική λογική, όπου αδιαφορούμε για το κόστος, προκειμένου να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.
Δεν έχει σημασία αν διαψεύδεται ή γελοιοποιείται με άστοχες ενέργειες και τοποθετήσεις. Σαν να μη συνέβη ποτέ, συνεχίζει από εκεί που το άφησε. Αναρωτιέμαι αν πιστεύει ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, ή είμαστε προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης και σβήνουμε τα δεδομένα κάθε βράδυ, κάνοντας επανεκκίνηση με νέα το επόμενο πρωί.
Η προσέγγιση του, είναι απλοϊκή και αλάνθαστη. Όλα τα προβλήματα, οφείλονται αποκλειστικά σε κυβερνητική επιλογή. Ούτε σε ολιγωρία, ούτε σε εσφαλμένη εκτίμηση. Δεν υποβάλει το ακροατήριο του σε πολύπλοκους συλλογισμούς. Αυτές είναι φτηνές δικαιολογίες από τους απολογητές του νεοφιλελευθερισμού.
Στην ορθοδοξία της αριστεράς, πάντα υπάρχει ο δόλος και η εκμετάλλευση των μαζών από ολιγοπώλια, αδίστακτους επιχειρηματίες και τους συνεργάτες τους, που είναι οι κυβερνήσεις υποχείρια. Μόνο μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να βάλει φρένο στην ασυδοσία και τα υποχθόνια σχέδια.
Βέβαια, αυτό γύρισε μπούμερανγκ, όταν έγινε κυβέρνηση και συγκρούστηκε με την σκληρή πραγματικότητα. Είχε την ατυχία να μη διαθέτει μηχανισμό προπαγάνδας και λογοκρισίας για να επιβάλει τη «μοναδική αλήθεια»!
Η μεγαλύτερη συνέπεια που διαθέτει ο ίδιος, το κόμμα του αλλά και ο πυρήνας των οπαδών του είναι η προσήλωση στο παρελθόν. Σε ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κοσμογονικές αλλαγές, το βλέμμα τους είναι σταθερά στραμμένο προς τα πίσω, νοσταλγώντας ένα "χαμένο παράδεισο".
Η πιο αντιπροσωπευτική ένδειξη συνέπειας, είναι ότι αποτελεί μία μόνιμη απειλή για αποσταθεροποίηση. Δεν εμπνέει εμπιστοσύνη να διαχειριστεί οτιδήποτε, χωρίς να δημιουργηθεί κρίση επιβίωσης. Τουλάχιστον αν πρότεινε κάτι καινούργιο, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι οι ωδίνες τοκετού που πρέπει να περάσουμε για να γεννηθεί.
Αντιθέτως, η προοδευτικότητα που κατά τον ίδιο φέρει την αποκλειστικότητα, δεν είναι παρά ένα προπέτασμα. Στην πραγματικότητα, υπερασπίζεται ένα απολίθωμα, τα λείψανα μιας χρεοκοπημένης ιδεολογίας.
Δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο θα ικανοποιήσει το στόχο του. Η κατάκτηση της εξουσίας είναι αυτοσκοπός ακόμα και αν χρειαστεί να κυβερνήσει σε αποκαΐδια. Δεν τρέφει κανένα σεβασμό ούτε για τους συνεργάτες του, πόσω μάλλον για τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Μιλάει για κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς όμως να ανοίγει διάλογο κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα γίνει. Τουναντίον, χρησιμοποιεί το γνώριμο μονοπάτι των εκβιασμών, δολοφονίας χαρακτήρων, ελεεινής αποδόμησης, τοξικότητας και πολιτικής έντασης για να ανταπεξέλθει από την ένδεια πολιτικής πρότασης για το μέλλον.
Δυστυχώς, για τη χώρα, το κόμμα του και την αριστερά, ο ίδιος βάζει τον πήχη πολύ χαμηλά. Οποιοσδήποτε, διαθέτοντας ελάχιστη σοβαρότητα, με λιγότερους θεατρινισμούς και περισσότερο ουσία, θα στέκεται πάντα ένα σκαλί ψηλότερα.
Δυστυχώς, είμαστε καταδικασμένοι να ανεχόμαστε εκπτώσεις από την απέναντι πλευρά, και περιορισμένες προσδοκίες, αρκεί να γλιτώσουμε από τον τυχοδιωκτισμό, τους πειραματισμούς, την ομηρεία σε αναχρονιστικές μεθόδους. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για μια ακόμη περιπέτεια και σύγκρουση με την κοινή λογική.
ΥΓ. Ίσως θα πρέπει να το σκεφτεί διπλά αν θέλει να ξανακυβερνήσει. Την πρώτη φορά πέρασε ξυστά από την καταστροφή και την αιώνια καταδίκη από την ιστορία.
* Ο Νικόλαος Δ. Τσαγκανέλιας εργάζεται για πάνω από 27 χρόνια στον χρηματοοικονομικό χώρο. Από το 2015 εργάζεται στην Tavira Securities με έδρα το Λονδίνο, ως Hedge Fund Operations & Risk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου