Δεν διαφωνούν, μας «δουλεύουν»

Εν μέσω της πανεθνικής κινητοποίησης για τον κορονοϊό, σημαίνοντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται ακόμα με την χορήγηση ασύλου στους μετανάστες και εξακολουθούν να προβάλλουν την θεωρία των ανοικτών συνόρων.
Είναι γεγονός πως οι ιδεολογικές εμμονές περιορίζουν αισθητά τις λειτουργίες του εγκεφάλου. 

Όμως και οι πνευματικά ανεπαρκείς, δεν διάβασαν τις δηλώσεις του ηγέτη τους; Δεν έμαθαν πως ο Τσίπρας τάχθηκε υπέρ του κλεισίματος των συνόρων και ζήτησε πιο επιθετική πολιτική απέναντι στον... τουρκικό επεκτατισμό;
Δεν μπορεί, θα το έμαθαν.
Από την άλλη μεριά ο Α.Τσίπρας δεν πληροφορήθηκε πως τις πολιτικές του θέσεις για τα εθνικό θέμα τις υποστήριξαν δύο μόνο στελέχη του κόμματος του; 

Δεν πληροφορήθηκε για την πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση του στενού του συνεργάτη Δ.Τζανακόπουλου; 

Δεν είδε τις φωτογραφίες με τα πλακάτ που κρατούσαν οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν διάβασε το περιεχόμενο τους;
Δεν μπορεί, θα τα έμαθε όλα αυτά.
Τι συμβαίνει λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ;

Η επικρατούσα εκτίμηση είναι πως οι θέσεις του Τσίπρα δεν βρίσκουν σύμφωνο τον σκληρό πυρήνα του κόμματος του. Ο Τσίπρας, δεν είναι πλέον ηγέτης, αλλά ένας απλός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει και αυτός την δική του άποψη, που μειοψηφεί.
Εχω μιαν άλλη προσέγγιση των γεγονότων.

Μέσα στο κόμμα έγινε μια κατανομή ρόλων. 

Ο αρχηγός θα εκφέρει εθνικο-ενωτικό λόγο, απευθυνόμενος στο ευρύτερο ακροατήριο της Κεντροαριστεράς και η πλειοψηφία των συνεργατών του θα αναπαράγει τον κλασσικό μαρξιστικό λόγο, απευθυνόμενη στην αριστερή ιντελιγκέντσια, στα κινήματα κοινωνικής κριτικής, στην συμπαθή ομάδα των αλληλέγγυων και στο κάθε «πικραμένο» αριστερό.
Ετσι με αυτόν τον διφυή λόγο, πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει όλο το φάσμα του δυνητικού ακροατηρίου του.
Υπό άλλες συνθήκες κανονικά ο Α.Τσίπρας θα έπρεπε, αν όχι να διαγράψει, τουλάχιστον να θέσει στο περιθώριο, όλα τα στελέχη του κόμματος που δεν πειθάρχησαν στην «επίσημη» γραμμή.
Βέβαια, εδώ τίθεται ένα ερώτημα. 

Πότε συνεδρίασε το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ για να λάβει μια τόσο σημαντική απόφαση, όπως είναι η έγκριση του κλεισίματος των συνόρων; 

Φαίνεται, πως την σχετική απόφαση την έλαβε –μετά από 48ωρη εξαφάνιση—μόνος του ο Τσίπρας.

Είναι δυνατόν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπάρχουν δύο γραμμές για ένα μείζον εθνικό θέμα;

Η ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ και οι μελλοντικές βλέψεις του, καθόρισαν την διπλή στρατηγική. Ο καλός και ο κακός χωροφύλακας. 

Τα ιστορικά γονίδια του κόμματος υπαγόρευσαν την γραμμή των ανοικτών συνόρων, ενώ η ανάγκη πολιτική επιβίωσης καθόρισε την εθνικο-πατριωτική γραμμή του Α.Τσίπρα. Έτσι, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πίστεψε πως βρήκε την χρυσή ισορροπία.
Στις κρίσιμες στιγμές ενός Εθνους οι πολίτες απαιτούν από τις ηγεσίες τους ξεκάθαρες θέσεις. Απαιτούν τα μηνύματα τους να είναι σαφή, χωρίς «ναι μεν αλλά...». Στις κρίσιμες εθνικές στιγμές όποιοι πατούν σε δύο βάρκες, πνίγονται.

Δεν γίνεται ο Α.Τσίπρας να συντάσσεται με τη κυβέρνηση και ένας μεγάλος αριθμός στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται διακινητής της προπαγάνδας της Άγκυρας.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως με αυτήν την πολιτική αφήνει όλα τα ακροατήρια του ικανοποιημένα. 

Ομως το μόνο που κατορθώνουν είναι να παρουσιάζουν την εικόνα ενός κόμματος που βρίσκεται σε σύγχυση, ο αρχηγός του οποίου βρίσκεται σε αδυναμία να επιβάλλει την πολιτική του.

Οι πολίτες δεν συγχωρούν τα θολά μηνύματα και δεν εμπιστεύονται αδύναμους αρχηγούς.

Σάκης Μουμτζής