Η απόπειρα εισβολής στον Εβρο χιλιάδων μεταναστών που έγιναν όργανα της πολιτικής της Αγκυρας, ήταν μια καλή ευκαιρία για την Αριστερά να συμπαραταχθεί με την κυβέρνηση για την απόκρουση της εισβολής.
Ηταν μια καλή ευκαιρία για όλες τις εκφάνσεις της Αριστεράς, να απαλλαγούν από τα ιστορικά τους ανομήματα, τα οποία έχουν πληρώσει ακριβά.
Κι όμως, πιστοί στην ιδεολογία τους, έκαναν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν. Συντάχθηκαν με τους μετανάστες—εισβολείς στο όνομα της ταξικής αλληλεγγύης...
Οπως έγραψα χθες, το ταξικό επιβάλλεται στο εθνικό.
Αμεση συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν να καταγγέλουν τις δυνάμεις καταστολής της δικής τους πατρίδος γιατί κάνουν το καθήκον τους. Γιατί τιμούν τον όρκο τους. Βέβαια, δεν μπορούσαν να μείνουν έξω από την χολή της Αριστεράς οι εθνοφύλακες και όσοι άφησαν τα σπίτια τους για να υπερασπιστούν εθελοντικά τα σύνορα.
Είναι γνωστό πως όταν οι πολίτες συμμετέχουν στις εκδηλώσεις της Αριστεράς, αυτό το αποκαλούν «λαϊκή συμμετοχή» και καμαρώνουν. Οταν συσπειρώνονται για να υπερασπιστούν την πατρίδα, αποκαλούνται ακροδεξιοί και παρακρατικοί. Και τους μέμφονται.
Η Αριστερά πάντα πίστευε πως μόνον αυτή μπορούσε να κινητοποιήσει τους πολίτες. Τον λαό, όπως αρέσκεται να λέει. Αυτό το δικαίωμα δεν τον αναγνώριζε και εξακολουθεί να μην το αναγνωρίζει στους αντιπάλους της. Θέλει να διαθέτει την ιστορική αποκλειστικότητα.
Η αποφασιστική στάση της Ελληνικής κυβερνήσεως φαίνεται πως επιβραβεύεται από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Και ένα υψηλό ποσοστό απαιτεί ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Τα σοβαρά κράτη υπερασπίζονται τα σύνορα τους. Μόνον τότε αποκτούν τον διεθνή σεβασμό.
Ολα αυτά όμως βρίσκονται έξω από τις ιδεολογικές αρχές της Αριστεράς. Δεν κατανοούν τι σημαίνει η υπεράσπιση τους, γιατί δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη τους. Γι΄αυτό και έγιναν όσαν έγιναν το 2015.
Κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι αποδίδουν το μεταναστευτικό τσουνάμι αυτής της περιόδου, τόσο στον εμφύλιο στην Συρία όσο και στην ιστορική νομοτέλεια της μετακίνησης των φτωχών προς τις πλούσιες χώρες.
Ετσι όμως αδυνατούν να ερμηνεύσουν γιατί αυτό δεν συνέβη το 2013 ή το 2014. Αδυνατούν να ερμηνεύσουν γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη σφράγισαν τα σύνορα τους το 2015 και όχι το 2013 ή το 2014. Εχουν κοντή μνήμη και λησμονούν ποιος είπε πως «θα γεμίσουμε την Ευρώπη με τζιχαντιστές».
Κάνουν πως αγνοούν το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπήρξε κυβερνητική αλλαγή που έφερε και το άνοιγμα των δικών μας συνόρων. Αυτό ήταν κυβερνητική επιλογή.
Συνεπώς, η σημερινή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα ιστορικό βάθος. Δεν το κάνουν μόνον για να αντιπολιτευθούν την κυβέρνηση. Αυτά που υποστηρίζουν τα πιστεύουν κιόλας. Και γι΄αυτό απομονώνονται.
Λόγω των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων αδυνατούν να κατανοήσουν τι σημαίνει εθνικό φρόνημα, αδυνατούν να κατανοήσουν τι είναι αυτό που ωθεί τους Εβρίτες να φρουρούν εθελοντικά τα σύνορα της πατρίδος μας μέσα στο κρύο και στην βροχή.
Η εθελοντική στράτευση για εθνικούς λόγους είναι ανεξήγητη στην Αριστερά. Και γι΄αυτό την καταγγέλουν. Ετσι όμως αποκόπτονται από τον εθνικό κορμό. Κλείνονται στο καβούκι τους, αναπαράγοντας όλα αυτά για τα οποία κατέβαλαν στο παρελθόν βαρύ τίμημα.
Αγνοούν πως η ιστορική μνήμη μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Αγνοούν πως η σημερινή συμπεριφορά τους ξαναφέρνει στο νου μας, παλιότερα γεγονότα διόλου τιμητικά για την Αριστερά.
Ετσι σήμερα η τιμή της - ό,τι απέμεινε από αυτήν - βούλιαξε στον Εβρο και στα νησιά.
Σάκης Μουμτζής
Κι όμως, πιστοί στην ιδεολογία τους, έκαναν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν. Συντάχθηκαν με τους μετανάστες—εισβολείς στο όνομα της ταξικής αλληλεγγύης...
Οπως έγραψα χθες, το ταξικό επιβάλλεται στο εθνικό.
Αμεση συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν να καταγγέλουν τις δυνάμεις καταστολής της δικής τους πατρίδος γιατί κάνουν το καθήκον τους. Γιατί τιμούν τον όρκο τους. Βέβαια, δεν μπορούσαν να μείνουν έξω από την χολή της Αριστεράς οι εθνοφύλακες και όσοι άφησαν τα σπίτια τους για να υπερασπιστούν εθελοντικά τα σύνορα.
Είναι γνωστό πως όταν οι πολίτες συμμετέχουν στις εκδηλώσεις της Αριστεράς, αυτό το αποκαλούν «λαϊκή συμμετοχή» και καμαρώνουν. Οταν συσπειρώνονται για να υπερασπιστούν την πατρίδα, αποκαλούνται ακροδεξιοί και παρακρατικοί. Και τους μέμφονται.
Η Αριστερά πάντα πίστευε πως μόνον αυτή μπορούσε να κινητοποιήσει τους πολίτες. Τον λαό, όπως αρέσκεται να λέει. Αυτό το δικαίωμα δεν τον αναγνώριζε και εξακολουθεί να μην το αναγνωρίζει στους αντιπάλους της. Θέλει να διαθέτει την ιστορική αποκλειστικότητα.
Η αποφασιστική στάση της Ελληνικής κυβερνήσεως φαίνεται πως επιβραβεύεται από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Και ένα υψηλό ποσοστό απαιτεί ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Τα σοβαρά κράτη υπερασπίζονται τα σύνορα τους. Μόνον τότε αποκτούν τον διεθνή σεβασμό.
Ολα αυτά όμως βρίσκονται έξω από τις ιδεολογικές αρχές της Αριστεράς. Δεν κατανοούν τι σημαίνει η υπεράσπιση τους, γιατί δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξη τους. Γι΄αυτό και έγιναν όσαν έγιναν το 2015.
Κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι αποδίδουν το μεταναστευτικό τσουνάμι αυτής της περιόδου, τόσο στον εμφύλιο στην Συρία όσο και στην ιστορική νομοτέλεια της μετακίνησης των φτωχών προς τις πλούσιες χώρες.
Ετσι όμως αδυνατούν να ερμηνεύσουν γιατί αυτό δεν συνέβη το 2013 ή το 2014. Αδυνατούν να ερμηνεύσουν γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη σφράγισαν τα σύνορα τους το 2015 και όχι το 2013 ή το 2014. Εχουν κοντή μνήμη και λησμονούν ποιος είπε πως «θα γεμίσουμε την Ευρώπη με τζιχαντιστές».
Κάνουν πως αγνοούν το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπήρξε κυβερνητική αλλαγή που έφερε και το άνοιγμα των δικών μας συνόρων. Αυτό ήταν κυβερνητική επιλογή.
Συνεπώς, η σημερινή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα ιστορικό βάθος. Δεν το κάνουν μόνον για να αντιπολιτευθούν την κυβέρνηση. Αυτά που υποστηρίζουν τα πιστεύουν κιόλας. Και γι΄αυτό απομονώνονται.
Λόγω των ιδεολογικών τους αγκυλώσεων αδυνατούν να κατανοήσουν τι σημαίνει εθνικό φρόνημα, αδυνατούν να κατανοήσουν τι είναι αυτό που ωθεί τους Εβρίτες να φρουρούν εθελοντικά τα σύνορα της πατρίδος μας μέσα στο κρύο και στην βροχή.
Η εθελοντική στράτευση για εθνικούς λόγους είναι ανεξήγητη στην Αριστερά. Και γι΄αυτό την καταγγέλουν. Ετσι όμως αποκόπτονται από τον εθνικό κορμό. Κλείνονται στο καβούκι τους, αναπαράγοντας όλα αυτά για τα οποία κατέβαλαν στο παρελθόν βαρύ τίμημα.
Αγνοούν πως η ιστορική μνήμη μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά. Αγνοούν πως η σημερινή συμπεριφορά τους ξαναφέρνει στο νου μας, παλιότερα γεγονότα διόλου τιμητικά για την Αριστερά.
Ετσι σήμερα η τιμή της - ό,τι απέμεινε από αυτήν - βούλιαξε στον Εβρο και στα νησιά.
Σάκης Μουμτζής
1 σχόλιο:
Της Ελλάδας οι Βαρεμένοι
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 07.03.2020 : 21:05
«Eχουν στήσει παράνομες βίλες στον υδροβιότοπο και βγήκαν με τις καραμπίνες να τις προστατεύσουν». Η δήλωση του κ. Βαρεμένου, ακόμη και αν καταταγεί στο ακαταλόγιστο του κ. Βαρεμένου, έχει τη σημασία της. Ο αρχηγός του τού υπενθύμισε προχθές ότι όποιος σήμερα μιλάει για «ανοιχτά σύνορα» είναι πολιτικός αυτόχειρ, ούτε καν ιδανικός. Οπότε, το μόνο που απομένει είναι να απαξιώσει όσους τα κρατούν κλειστά. Και βέβαια, δεν τολμάει να συκοφαντήσει τον στρατό ή την αστυνομία. Οπότε στρέφεται εναντίον των αυτόκλητων υπερασπιστών τους. Για να εξηγούμεθα: Οι αυτόκλητοι συνοριοφύλακες που σπεύδουν με τα κυνηγετικά τους όπλα για να συνδράμουν, μόνον ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν. Είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν κάποιο ατύχημα, που θα έχει άγνωστες, αν και όχι τόσο απρόβλεπτες, συνέπειες. Oσο και αν θεωρούμε ότι ο Ερντογάν δεν θα καταφύγει στα συμβατικά όπλα, τη στιγμή που έχει στα χέρια του το υπερόπλο του μεταναστευτικού. Oμως, όταν φθάσεις να αποκαλέσεις τους αυτόκλητους ιδιοκτήτες «αυθαιρέτων» και μάλιστα «επαύλεων», έχεις περάσει σε άλλη διάσταση.
Το ζήτημα δεν είναι πλέον πολιτικό. Είναι ψυχολογικό.
Αυτό που τρομάζει περισσότερο την Αριστερά σήμερα είναι η ομοψυχία. Πείτε την οιονεί ομοψυχία, συγκυριακή ομοψυχία, εύθραυστη. Τα δέχομαι όλα. Oμως είναι ομοψυχία ή, για να ρίξουμε τους τόνους, συμφωνία με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το ζήτημα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν μπορείς να μιλήσεις για διχασμένη κοινή γνώμη όταν το 76% των ερωτηθέντων απαντάει ότι συμφωνεί με τα κλειστά σύνορα στη δημοσκόπηση της Pulse, ενώ μόλις το 18% τα θεωρεί λανθασμένα ή σχεδόν λανθασμένα. Και χωρίς διχασμένη κοινή γνώμη η Αριστερά χάνει τον βηματισμό της, αφού το πολιτικό της αζιμούθιο εξαρτάται από τον εκάστοτε αντίπαλο ή εχθρό. Οι ίδιοι που κόπτονται για τα εξωτερικά σύνορα δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την ύπαρξη εσωτερικών συνόρων, κοινωνικών ή ταξικών. Ο κ. Βαρεμένος, με τη συγγνωστή πλέον ευήθειά του, εξέφρασε τη βαθιά γραμμή του κόμματός του. Στον Eβρο και αργότερα, καιρού επιτρέποντος, στα νησιά, δεν συγκρούονται Eλληνες που παλεύουν να υπερασπιστούν τη χώρα τους από την εισβολή των μεταναστών που τους χρησιμοποιεί ως όπλο η Τουρκία. Ο αγώνας είναι για μία ακόμη φορά ταξικός. Συγκρούονται της γης οι κολασμένοι με Eλληνες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων που υπερασπίζονται την ταξική τους θέση, αποτρέποντας τον εμπλουτισμό της κοινωνίας μας με το νέο προλεταριάτο. Εντέλει τα σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας είναι ταξικά. Είναι μια άποψη, θα μου πείτε. Δημοκρατία έχουμε, η διατύπωση απόψεων είναι ελεύθερη. Απλώς, ακούγοντας τον Βαρεμένο, σκέφτεσαι το απλό: Φαντάσου τι είχε να γίνει αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του Ιουλίου και οι Βαρεμένοι της χώρας δεν είχαν βρει τη θέση τους στην αντιπολίτευση.
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου