Τα εγκαίνια του νέου εργοστασίου παραγωγής ρεύματος του Ομίλου Μυτιληναίου ήταν η ευκαιρία για να περπατήσω στα κόκκινα από τον βωξίτη χώματα του Αλουμινίου της Ελλάδας. Και να μακαρίσω τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, για το γεγονός ότι έφερε στην Ελλάδα την επένδυση της ΠΕΣΙΝΕ.
Απλά πράγματα: Αν ο Καραμανλής είχε υποχωρήσει στις αφόρητες πιέσεις των αντιπάλων του θα είχαμε σήμερα το απόλυτο τίποτα…
Οι πραγματικοί ηγέτες βλέπουν μπροστά και δεν φοβούνται την γνώμη των άλλων. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατηγορήθηκε για σκάνδαλο επειδή έκανε τα πάντα για να φέρει αυτή την επένδυση στην Ελλάδα. Πρόσφερε γη και ύδωρ στους Γάλλους. Και; Τι θα συνέβαινε αν οι Γάλλοι δεν ερχόντουσαν;...
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι επί τόσες δεκαετίες εργάζονται περισσότεροι από 1.700 άνθρωποι. Μαζί με την επένδυση έγινε και η εισαγωγή της τεχνογνωσίας των Γάλλων. Έτσι αναπτύχτηκε ο κλάδος του Αλουμινίου στην Ελλάδα. Και δεν είναι μόνο οι 1.700 άμεσα εργαζόμενοι στο Αλουμίνιο. Είναι δεκάδες χιλιάδες αυτοί που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εξαρτούν το εισόδημά τους και την καθημερινότητά τους από την λειτουργία του εργοστασίου.
Να δώσουμε και μία άλλη διάσταση! Η ίδια η εταιρεία παράγει σήμερα τεχνογνωσία! Οι Έλληνες επιστήμονες έχουν ξεκινήσει από ένα σημείο που άφησαν την εταιρεία οι Γάλλοι και σήμερα σχεδιάζουν ένα διαφορετικό μέλλον για την εταιρεία. Αν δεν είχε γίνει η επένδυση, αν οι Γάλλοι δεν είχαν κάνει την αρχή, δεν θα μπορούσαν οι Έλληνες συνάδελφοί τους να συνεχίσουν.
Ξέρετε ότι Έλληνες επιστήμονες έχουν επεξεργαστεί προγράμματα αξιοποίησης των υπολειμμάτων του βωξίτη (μετά την παραγωγή της Αλουμίνας) για την παραγωγή Σκάνδιου (εισερχόμαστε έτσι στην ιστορία των σπάνιων γαιών), το οποίο χρησιμοποιείται στην υψηλή τεχνολογία. Αν το πρόγραμμα στεφθεί από επιτυχία η εταιρεία θα παράγει Σκάνδιο για να καλύψει το 20% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν είναι εξέλιξη; Δεν είναι πρόοδος; Δεν είναι ένα σημαντικό γεγονός;
Μία χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς βιομηχανία. Προχτές έγραψα για την ανάγκη να δώσουμε προτεραιότητα σε αυτή την φάση στην υποδοχή των επενδύσεων του τουρισμού και του real estate, επειδή δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές σε άλλους κλάδους. Και επιμένω σε αυτή την θέση. Δεν διώχνεις τα λεφτά που βρίσκονται έξω από την πόρτα του σπιτιού σου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζει κανείς να αναζητά επενδύσεις στην Βιομηχανία. Είναι σίγουρα πιο σημαντικές από το κτίσιμο ενός ξενοδοχείου. Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται να βγούμε έξω και να πείσουμε τους ξένους να ξέρουν δουλειές στην Ελλάδα. Να βρούμε νέες ΠΕΣΙΝΕ για να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα και να εισάγουμε έτσι και τεχνογνωσία. Διότι στο τέλος, αυτό είναι το πραγματικό και μεγάλο κέρδος, η τεχνογνωσία. Κι αυτή ήταν η μεγάλη απώλεια από τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάθηκαν στην βιομηχανία με την κρίση. Μαζί τους χάθηκε ανυπολόγιστης αξίας τεχνογνωσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε τους Έλληνες επιχειρηματίες να επενδύσουν στην χώρα τους, να πιστέψουν στο μέλλον της Ελλάδας. Έπραξε άριστα. Κι έτσι πρέπει να συνεχίσει. Να μην φοβάται, να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Και φυσικά να κάνει αυτό που πρέπει, αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Όπως έκανε στο παρελθόν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κι η ΠΕΣΙΝΕ είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι επί τόσες δεκαετίες εργάζονται περισσότεροι από 1.700 άνθρωποι. Μαζί με την επένδυση έγινε και η εισαγωγή της τεχνογνωσίας των Γάλλων. Έτσι αναπτύχτηκε ο κλάδος του Αλουμινίου στην Ελλάδα. Και δεν είναι μόνο οι 1.700 άμεσα εργαζόμενοι στο Αλουμίνιο. Είναι δεκάδες χιλιάδες αυτοί που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εξαρτούν το εισόδημά τους και την καθημερινότητά τους από την λειτουργία του εργοστασίου.
Να δώσουμε και μία άλλη διάσταση! Η ίδια η εταιρεία παράγει σήμερα τεχνογνωσία! Οι Έλληνες επιστήμονες έχουν ξεκινήσει από ένα σημείο που άφησαν την εταιρεία οι Γάλλοι και σήμερα σχεδιάζουν ένα διαφορετικό μέλλον για την εταιρεία. Αν δεν είχε γίνει η επένδυση, αν οι Γάλλοι δεν είχαν κάνει την αρχή, δεν θα μπορούσαν οι Έλληνες συνάδελφοί τους να συνεχίσουν.
Ξέρετε ότι Έλληνες επιστήμονες έχουν επεξεργαστεί προγράμματα αξιοποίησης των υπολειμμάτων του βωξίτη (μετά την παραγωγή της Αλουμίνας) για την παραγωγή Σκάνδιου (εισερχόμαστε έτσι στην ιστορία των σπάνιων γαιών), το οποίο χρησιμοποιείται στην υψηλή τεχνολογία. Αν το πρόγραμμα στεφθεί από επιτυχία η εταιρεία θα παράγει Σκάνδιο για να καλύψει το 20% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό δεν είναι εξέλιξη; Δεν είναι πρόοδος; Δεν είναι ένα σημαντικό γεγονός;
Μία χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς βιομηχανία. Προχτές έγραψα για την ανάγκη να δώσουμε προτεραιότητα σε αυτή την φάση στην υποδοχή των επενδύσεων του τουρισμού και του real estate, επειδή δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές σε άλλους κλάδους. Και επιμένω σε αυτή την θέση. Δεν διώχνεις τα λεφτά που βρίσκονται έξω από την πόρτα του σπιτιού σου.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζει κανείς να αναζητά επενδύσεις στην Βιομηχανία. Είναι σίγουρα πιο σημαντικές από το κτίσιμο ενός ξενοδοχείου. Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται να βγούμε έξω και να πείσουμε τους ξένους να ξέρουν δουλειές στην Ελλάδα. Να βρούμε νέες ΠΕΣΙΝΕ για να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα και να εισάγουμε έτσι και τεχνογνωσία. Διότι στο τέλος, αυτό είναι το πραγματικό και μεγάλο κέρδος, η τεχνογνωσία. Κι αυτή ήταν η μεγάλη απώλεια από τις χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάθηκαν στην βιομηχανία με την κρίση. Μαζί τους χάθηκε ανυπολόγιστης αξίας τεχνογνωσία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάλεσε τους Έλληνες επιχειρηματίες να επενδύσουν στην χώρα τους, να πιστέψουν στο μέλλον της Ελλάδας. Έπραξε άριστα. Κι έτσι πρέπει να συνεχίσει. Να μην φοβάται, να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Και φυσικά να κάνει αυτό που πρέπει, αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Όπως έκανε στο παρελθόν και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κι η ΠΕΣΙΝΕ είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου