Η Μεσσαλίνα, απόγονος του Ιουλίου Καίσαρα, σκότωνε όσους δεν δέχονταν να γίνουν εραστές της και δήμευε όποια...
περιουσία της ήταν αρεστή. Ο Κόμοδος φανταζόταν, σε κρίσεις μεγαλείου, πως ήταν ο Ηρακλής, ντυνόταν με λεοντή και έκοβε βόλτες στο ρωμαϊκό του παλάτι με ένα ρόπαλο, ενώ βάφτισε την ιερή Ρώμη με το όνομα του! Ο Νέρων, όταν δεν έκαιγε την έτσι εκεί αλλιώς εύφλεκτη Ρώμη, για να την ξαναχτίσει ωραιότερη, πίστευε ότι ήταν σπουδαίος ποιητής!
Μα αυτός και ο ακόμα μεγαλύτερος χορός φαντασμάτων από εξουσιομανείς, μεγαλομανείς, αυτάρεσκους, παρανοϊκούς, άπονους, άπληστους, εγωμανείς, εγωπαθείς, νάρκισσους, ματαιόδοξους, έκφυλους, αναίσχυντους ανθρώπους, είχε και μια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να υπογραμμίζει το εγώ τους!
Οι σημερινοί σταρ μιας τηλεορασούλας 11.000.000 ανθρώπων, που καμία 700.000 έχουν την συσκευή ανοιχτή, πώς να εξηγείται! Μικροί Κόμοδοι και Μεσσαλίνες χωρίς το μεγαλείο της αυτοκρατορίας, αλλά με την παράνοια της αιωνιότητας και της ισχύς σε ένα κεφαλοχώρι, όσο μετράει το κοινό της!
Η ξανθιά νεαρή καλλονή με το μηδενικό κοινό απολύει όποιον της χτυπάει στο μάτι, αναδεικνύει τους αυλικούς της, αλλάζει ευνοούμενους, είναι άσχετη και ακαλλιέργητη και αντλεί την εξουσία της απ την ερωτική της ζωή και μόνο.
Η άλλη, επιφανειακά μια καλή κοπέλα, μαμά, απλό κορίτσι του λαού, δεν χαιρετάει κανέναν στο πλατό, δεν μιλά σε άνθρωπο, αγνοεί τους τεχνικούς, γκρινιάζει συνέχεια, ζητεί ευθύνες απ όλους, εκτός απ τον εαυτό της, δεν έχει πει πότε «ευχαριστώ» σε όσους βοήθησαν να καθιερωθεί, που καλά να πάθουν γιατί επέλεξαν μια ακαλλιέργητη, φτιαγμένη από τίποτα και φιλοδοξία, κοπελίτσα.
Και η άλλη σύζυγος, τώρα, αφού ήταν η ερωμένη του καναλάρχη και απόλυε όλους όσοι δεν την προσκυνούσαν, έφτασε σε σημείο να ζητήσει να απολύθει η κυρία που καθάριζε το κανάλι, γιατί είχε σφουγγαρίσει το γραφείο της, ενώ ήξερε πως η σταρ - παλλακίδα θα φτάσει εκείνη την ώρα! Της κλώτσησε τον κουβά και την έβρισε με τέτοια πρόστυχα λόγια, κατάλληλα για καταγώγια. Η ηλικιωμένη πλέον, κάποτε δοξασμένη παρουσιάστρια συνήθιζε να πετάει ποτήρια με νερό στα κεφάλια των συνεργατών της, που γενικώς έσκυβαν για απόκρουση με το «καλημέρα σας».
Η πολιτικώς διακεκριμένη κυρία, με το ύφος υπεράνω, δικτυωμένη παντού και με μισθούς απ όλες τις μεριές -όταν στενάζουμε στην δουλειά να βρούμε μισθολόγιο οι ταπεινοί υπόλοιποι!- την έστηνε έξω από σπίτι πρωθυπουργού να του προσφέρει… αβγουλάκια φρέσκα για να τον καλοπιάσει.
Η ίδια για να λάβει δωρεάν αυτοκινητάκι πήγαινε σε μεγάλο εισαγωγέα και πουλούσε εκδουλεύσεις εναντία των ανταγωνιστών του, στα μέσα που δούλευε, κατηγορώντας και τα ίδια της τα αφεντικά. Εκδικητικές και χρυσοθήρες, τουλάχιστον δύο κυρίες της πολιτικής δημοσιογραφίας, από κάθε εραστή βγάζουν και ένα σπιτάκι, με ύφος και γόητρο πάντα, παντογνωστριών!
Πόσοι απ τους πολιτικούς ινστρούχτορες της δημοσιογραφίας δουλεύουν χωρίς μισθό, αρκεί να εμφανίζονται στο γυαλί! Πόσοι πουλάνε εκδούλευση, κάτω απ το τραπέζι, στους πάμπλουτους αυτού του τόπου! Και πόσοι δεν στηρίζουν κτηνώδεις εγκληματίες, αθωώνοντας τους, καθαρίζοντας το όνομα τους, για τα λεφτάκια!
Με την τηλεόραση ως όχημα εκδότες και επιφανείς κύριες, νομιμοποιούνται να μιλάνε άσχημα, να ταπεινώνουν συνεργάτες, να ναι άφιλα πλάσματα, με μόνο λόγο ύπαρξης την ευδαιμονία τους και την μεταχείριση των άλλων.  
Η δημοσιογραφία, η ελευθερία, η διακίνηση ιδεών αντιμετωπίζονται κυνικά, απάνθρωπα και ως μάσκα για να κρυφτούν τα κτηνώδη ένστικτα ανθρωποφαγίας εις το όνομα του πλουτισμού, της αναγνώρισης, της δημοσιότητας, της δύναμης. Αποθεώνονται γλοιώδη υποκείμενα και αποσιωπούνται αξίες. Για να ναι όλα τα στάχυα στο ίδιο χαμηλό ύψος! Για να μην υπάρξει ποτέ κανένα δικαίωμα στη διαφορά.
Συνεχίστε να βλέπετε τώρα τα ινδάλματα σας… Α! Αυτή δεν θέλει καμία νεότερη και ωραία δίπλα της! Εκείνη; Γλύφει τα αφεντικά και καρφώνει τους συναδέλφους της! Ο άλλος; Ζήτα να απολυθεί όποιος τον κρίνει η τον αμφισβητεί!... Συνεχίστε λοιπόν, έτσι μήπως καταλάβουμε όλοι κάποτε, πως οι εγκληματίες, μας είχαν συνεργούς!  Και επειδή, από ότι για άλλη μια φορά ζήσαμε αυτές τις μέρες, δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, άρα θα έπρεπε να ελπίσουμε στη θεία δίκη!
Αν φυσικά, υπήρχε και δεν ήταν η δική μας πρόθεση για Αποκάλυψη, σε περίπτωση που μας ζητούσε ο θεός συνεργασία και όχι κάποιος τηλεοπτικός σταθμός…