Μια τυπική ιστορία ενός προδομένου Έλληνα…

Ακολουθεί αληθινή ιστορία:

Πρωί πρωί σήμερα συνάντησα τον Μητσάρα τον φίλο μου. Μελανιασμένο…
Είχα καιρό να τον δω… από το βράδυ του δημοψηφίσματος που τον πήρε το μάτι μου να χορεύει καλαματιανό με τις μπουτούδες στο Σύνταγμα.
Τότε ήταν μέσα στη τρελή χαρά. Ολόφρεσκος, δυναμικός, και έμπλεος ενθουσιασμού!
Εξέπεμπε αισιοδοξία και αξιοπρέπεια.
Σήμερα όμως που τον είδα καλά καλά, στο φως της ημέρας, ήταν τσακισμένος. Σαν να γέρασε 10 χρόνια…

-Τι έγινε ρε Μήτσε; Πως τα πας;
-Πώς να τα πάω ρε μαλάκα; Χάλια είμαι…
-Γιατί ρε; Τι έπαθες;
-Τι να πάθω… μου γδάρανε τα όνειρα οι γερμανοτσολιάδες...
-Που τους θυμήθηκες ρε συ αυτούς; Εδώ έχουμε Πρώτη Φορά Αριστερά στη κυβέρνηση… Ελπίδα!
-Ποια αριστερά ρε τρίχα; Αριστερά είναι αυτή; Με τον Χαϊκάλη να κόβει συντάξεις και τον συγκαμένο να κόβει βόλτες με τα υποβρύχια;
-Τι λες ρε; Ο Τσίπρας δεν είναι πρωθυπουργός; Η Κωνσταντοπούλου δεν προεδρεύει στην Βουλή; Ο Κατρούγκαλος και ο Σκουρλέτης δεν υπουργεύουν; Ο λαός δεν είναι επιτέλους στην εξουσία;
-Άσε ρε συ την πλάκα… μας γονάτισαν οι πουλημένοι. Ούτε τον ΕΝΦΙΑ κατάργησαν, ούτε προσλήψεις κάνανε, ούτε τα 751 ευρώ δώσανε… μια από τα ίδια… βάλανε και τους Ρουμάνους να μας ελέγχουν… φάγανε και τον Γιάνη που το πάλευε… πέσανε στα τέσσερα… ας είναι καλά ο Λαφαζάνης και τα παλικάρια του, η μόνη μας ελπίδα, αλλιώς θα τα είχα παρατήσει και θα πήγαινα μετανάστης στην Αυστραλία να κουρεύω πρόβατα.
-Εδώ δεν έχει πρόβατα;
-Εδώ έχει μόνο πουλημένα γίδια…
-Είσαι δηλαδή λαφαζανικός; Δραχμολάγνος;
-Εννοείται ρε… εγώ είμαι ατόφιος και γνήσιος αριστερός…
-Μα εσύ ήσουν 20 χρόνια στο Πασόκ, αφισοκολλητής του Καστανίδη…
-Ε, και; Τώρα είμαι κανονικός αριστερός. Είδα το φως!
-Ποιο φως; Της δραχμής; Της πείνας;
-Αυτό της αξιοπρέπειας ρε πουλημένε… να μη μας πατάνε οι τοκογλύφοι… να ζούμε ελεύθεροι!
-Με την δραχμή;
-Ναι ρε Νενέκο, με την δραχμή. Να ρυθμίζουμε εμείς την οικονομία μας… να χαράσσουμε δική μας νομισματική πολιτική… να μας σέβονται οι ξένοι.
-Και ποιος θα τα κάνει όλα αυτά; Ο Λαπαβίτσας ή η Γαϊτάνη; Ή μήπως η Ραχήλ;
Εκεί κόμπιασε… και χαμηλόφωνα απάντησε με τρεμάμενη φωνή:
-Έχεις δίκιο ρε, τι να λέμε… νούμερα είναι κι αυτοί, καλύτερα η Χρυσή Αυγή να βγει μπας και βάλει καμιά τάξη, μπας και σφίξουν οι κώλοι, αλλά να, εκεί δεν έχω κονέ, οι συριζαίοι είναι η μόνη μου ελπίδα μπας και διοριστώ κι εγώ πουθενά, διότι άλλα μας λέγανε και άλλα κάνανε… μέχρι και η Δούρου δεν σηκώνει το τηλέφωνό της πια!
-Έχεις το τηλέφωνο της Δούρου ρε θηρίο;
-Μόνο; Ολόκληρη συλλογή από τηλέφωνα συριζαίων έχω… τόσα χρόνια τους στηρίζω… τώρα όμως τίποτα. Το Ρενάκι είχε υποσχεθεί να με χώσει μαζί με τις καθαρίστριες… είχε μιλήσει και του Κατρούγκαλου… αλλά τελικά πάπαλα!
-Και άμα πάμε στη δραχμή με τον Μηλιό, θα σε διορίσουν; 50 χρονών άνθρωπο; Χωρίς προσόντα; Που; Υπεύθυνο στα συσσίτια;
-Ξέρω γω… δουλειά μόνιμη να είναι και ότι θέλει ας είναι. Να έχω το κεφάλι μου ήσυχο, να πάρω και καμιά σύνταξη…
-Μα εσένα πέρασαν τόσα αμάξια, τόσες γκόμενες, και τόσα λεφτά απ τα χέρια σου… κάθε βράδυ στον Ρέμο ήσουν… κάποτε σε παρακαλούσαν τα πασόκια να σε βάλουν διευθυντή στο δημόσιο κι έλεγες όχι… τώρα θες να δουλέψεις εργάτης;
-Εντάξει τώρα, αν μπορέσω να τρουπώσω πουθενά, αλλά και να μη δουλέψω δεν με νοιάζει, ας πάμε με το καλό στη δραχμή και τουλάχιστον δεν θα’ μαι ο μόνος που πεινάει… τώρα ντρέπομαι να κυκλοφορήσω στη γειτονιά…


Strange Attractor


ΥΓ- Η παραπάνω ιστορία δεν είναι χιουμοριστική. Βασίστηκε σε πραγματική πάνω κάτω στιχομυθία, με πραγματικό «συριζαίο», και μόνο το όνομα έχει αλλάξει.