Διέλυσαν πάνω από 300.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις και περισσότερους από 150.000 επαγγελματίες ωρυόμενοι, πολιτικά, ότι
«...οι μικρομεσαίοι είναι το φυτώριο της μεταποίησης και ο κορμός της ελληνικής οικονομίας».
Αλλά αυτοί οι 500.000 επιχειρηματίες και επαγγελματίες (που δεν περιλαμβάνονται στους ανέργους γιατί δεν ανήκουν στη ΓΣΕΕ...) έχασαν σύνταξη και περίθαλψη και τώρα χάνουν τα μαγαζιά τους και τα σπίτια τους.Εάν βρεθεί, από εδώ και πέρα, κόμμα ή κυβέρνηση να σηκώσει παντιέρα υπέρ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των επαγγελματιών της χώρας η τάξη τους έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει να επαναληφθεί το Γουδή!!!...
Ο τίτλος και το ερέθισμα να επανέλθω ακόμη μία φορά στην τραγωδία των μικρομεσαίων και των επαγγελματιών ανήκουν στον εξαίρετο σχολιαστή «XEMMANOUIL» ο οποίος με την επισήμανση «Η κυβέρνηση θα πέσει από τον ΟΑΕΕ» και με την υπόδειξη « κ. Κράλογλου γράφτο όπως το λέω» με έκανε να αναλογιστώ όλα όσα συνάντησα στα ρεπορτάζ μου και για τους μικρομεσαίους εδώ και δεκαετίες.
Ανεξάρτητα όμως των αιτιών και των πιθανών ή όχι πολιτικών επιπτώσεων το σύνθετο πρόβλημα του ΟΑΕΕ σε συνδυασμό με την τύχη όσων είναι αντιμέτωποι και με την φυλακή θα μας απασχολήσει τους επόμενους μήνες και πολιτικά.
Από τις αρχές του 2014 η ιστορία των πλειστηριασμών των ακινήτων έστω και με τις αποκλίσεις για την πρώτη κατοικία θα είναι θέμα καυτής επικαιρότητας.
Από πού όμως θα ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί;
Να είστε βέβαιοι ότι η πρώτη «φουρνιά» θα αφορά ακίνητη επαγγελματική αλλά και ιδιωτική περιουσία οφειλετών του ΟΑΕΕ που είναι εκτεθειμένοι, λόγω λουκέτων, και σε χρέη προς το Δημόσιο.
Αλλά ενώ οι μικρομεσαίοι θα στραγγαλίζονται και από την εφαρμογή των φορολογικών διατάξεων που ενοποιούν τις οφειλές προς το Δημόσιο και προς τα Ταμεία (προκειμένου να χορηγηθεί φορολογική ενημερότητα) το 2014 θα συνεχισθεί η έλλειψη ρευστότητας γιατί η σταθεροποίηση του πλεονάσματος θα παρατείνει την στάση πληρωμών των χρεών του Δημοσίου προς την επιχειρηματική αγορά.
Οι Τράπεζες με τους πλειστηριασμούς στο χέρι θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο την χρηματοδότηση των ιδιωτών ενώ και οι χρηματοδοτήσεις για συμμετοχή επιχειρηματιών σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα από Κοινοτικούς πόρους θα παραμείνουν με χαρακτηριστικά τραπεζικού προϊόντος που σημαίνει ότι θα είναι περίπου απαγορευτικές για συμμετοχή στα προγράμματα.
Όλα αυτά θα επιβεβαιώσουν τις προβλέψεις των Βιοτεχνικών Επιμελητηρίων των μεγάλων κέντρων για ακόμη 150.000 λουκέτα μέσα στον επόμενο χρόνο που σηματοδοτούν και 300.000 ανέργους.
Υπάρχουν βεβαίως πολλοί που όταν αναφέρονται στους μικρομεσαίους χρησιμοποιούν το γνωστό «Ας πρόσεχαν...», υπονοώντας ότι και η επιχειρηματική αυτή τάξη ξεπέρασε τα όρια του κρεβατιού της και ίσως έπρεπε να κοντύνουν ορισμένα ποδάρια...
Έχουν δίκιο μέχρι σε ένα ορισμένο σημείο.
Πολλές χρηματοδοτήσεις με ειδικό χαμηλό βιοτεχνικό επιτόκιο όπως και επιδοτήσεις έγιναν οικόπεδα και προκλητικά εξοχικά στις δύο πλευρές του Ευβοϊκού και στην Χαλκιδική ενώ δεν έλειψαν και τα σκάφη και οι τζιπάρες...
Είναι αλήθεια ότι τσίμπησε και την τάξη των μικρομεσαίων το μικρόβιο που έσπειρε το παπατζιλίκι του σοσιαλισμού από το 1976 και μετά και η νοοτροπία του «ωχαδερφισμού» της «Αλλαγής» του Παπανδρέου που ως μοντέλο κράτησε στην Ελλάδα μέχρι και το 2009 που φάνηκε καθαρά ο γκρεμός.
Αλλά οι αμαρτίες αυτές των μικρομεσαίων (στις οποίες θα πρόσθετα εγώ και την ανοικτή επαγγελματική πολιτικοποίησή τους με ομάδες διεκδίκησης των Επιμελητηρίων αλλά και των Οργανώσεων τους, κατευθυνόμενες από κόμματα), δεν είναι τόσες ώστε να αλλοιώσουν την πραγματική εικόνα των νοικοκυραίων και δυναμικότατων Ελλήνων βιοτεχνών που είχαν έντονα ενοχλήσει και την ευρωπαϊκή αγορά.
Οι κλάδοι της αργυροχρυσοχοίας, του παιχνιδιού, του παπουτσιού, των πλεκτών, του ενδύματος, των δερματίνων ειδών πάσης φύσεως, των αξεσουάρ στην ένδυση, της συναρμολόγησης, της παραγωγής ενδιαμέσων προϊόντων, του φασόν, αλλά και των ειδών οικοδομής με κυρίαρχα τα υλικά εφαρμογής ηλεκτρισμού ήταν η ευρηματική, η ευέλικτη και τελικά η κυρίαρχη και εξαγωγική ελληνική βιοτεχνία.
Η εριουργία, η βαμβακουργία και η νηματουργία της χώρας ως ανταγωνιστικές των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κλάδων είχαν στηρίξει την εξωστρέφειά τους στην ελληνική βιοτεχνία επεξεργασίας νημάτων και υφασμάτων.
Ας μην τα ξεχνάμε και αυτά.
Βεβαίως και άλλαξαν οι εποχές και η παγκοσμιοποίηση μετέβαλε τα δεδομένα στον ανταγωνισμό. Η Κίνα και γενικά η Ασία ισοπέδωσαν και την οριακής αντοχής ανταγωνιστικότητα της ελληνικής μεταποίησης σε όλα τα επίπεδα.
Ωστόσο στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία ακόμη, για να μην πω στην Τουρκία που είναι εκτός Ε.Ε., η πολιτεία κάθισε δίπλα τους και τους εφοδίασε με όπλα για τον ανταγωνισμό και τον εκσυγχρονισμό τους.
Στην Ελλάδα η πολιτεία κάθισε δίπλα τους μόνο... για να βάλει το χέρι στην τσέπη τους.
Και τώρα ο ΟΑΕΕ που τον πλήρωσαν χρυσό ως ΤΕΒΕ δεν έχει να τους δώσει ούτε τα έξοδα για την κηδεία τους.
Του Γιώργου Κράλογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου