TV με άρωμα παστουρμά!

Του Φαήλου Κρανιδιώτη
Ποτέ τους τα αφεντικά των τηλεοπτικών σταθμών δεν διακρίνονταν για το υψηλό τους ελληνικό φρόνημα. 
Τεράστιος και εξωθεσμικός ο ρόλος τους στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και της αισθητικής των πολιτών, της γλώσσας, των προτύπων της νεολαίας.
Ηταν και είναι οι βραχίονες επιρροής και εκβιασμών, τα τμήματα «ψυχολογικού πολέμου» των εθνικών εργολάβων και προμηθευτών, αλλά δεν παύουν να έχουν μεγάλο ρόλο και στη σύγχρονη κουλτούρα.
Πάντα το γούστο των εν λόγω αφεντικών ήταν φτηνιάρικο, διαμορφωμένο από την πολλή συνάφεια με τραγουδιάρες, μόδιστρους και «τηλεπερσόνες»...


Ετσι είναι πια, δυστυχώς, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, η ψευτοαστική τάξη που έχουμε. Εκτός από τρόφιμοι του κρατικού πρυτανείου, είναι μύστες του ντιριντάχτα και του φαίνεσθαι. 
Κάποτε, οι αληθινοί αστοί χτίζανε πανεπιστήμια, σχολεία και αγόραζαν θωρηκτά για τους εθνικούς αγώνες. 
 Τούτοι εδώ, όταν δεν είναι πρώτο τραπέζι πίστα, παριστάνουν τους φιλάνθρωπους με φορολογική έκπτωση ή αγοράζουν πίνακες, που τους επιδεικνύουν στις δεξιώσεις τους, όπως τις γκόμενές τους. Ετσι και τα τηλεοπτικά μαγαζιά τους, παραμάγαζα της βασικής μπίζνας «μπετά, σίδερα, όπλα κ.λπ.», είναι ανάλογης αισθητικής, κάτι μεταξύ Αθηνών Αρένα και βιντεοταινίας του ταλαντούχου Στάθη Ψάλτη, με λίγο «προοδευτικό» περίχυμα.
Οι οικονομικοί μάνατζέρ τους διαπιστώνουν ότι η εύκολη τηλεθέαση και το εύκολο κέρδος έρχεται όταν χαϊδεύεις και ερεθίζεις τα χαμηλότερα ένστικτα του πλήθους.
Ετσι μετέτρεψαν τις ειδήσεις σε δραματουργικό δημιούργημα και τις εκπομπές ποικίλης ύλης σε μια τεράστια, εθνικής εμβέλειας, κλειδαρότρυπα. Μέχρι ευφάνταστες αναπαραστάσεις εγκλημάτων με υποβλητική μουσική βλέπουμε, ενώ τα γεγονότα δεν ανακοινώνονται και αναλύονται αλλά με κραυγές διαστρεβλώνονται ή καμιά φορά αποκρύπτονται.
Οσον αφορά τον «επιχειρηματικό πατριωτισμό» των αφεντικών, είναι πιο σπάνιος κι από λευκό ελέφαντα.
Φραγκοφονιάδες, απάτριδες και αδίστακτοι, δεν δίνουν πλέον σχεδόν ούτε δεκάρα για μια στοιχειωδώς ποιοτική ελληνική παραγωγή. Αγοράζουν από το πανέρι τη σαβούρα των Τούρκων, επιδοτούμενη από την Ε.Ε., παρακαλώ, προωθώντας έτσι μια πολιτική «εξοικείωσης με τον εχθρό» και προβάλλοντας μια ψευδή εικόνα της Τουρκίας. Δεν θα δείτε ποτέ τη γενοκτονία, τον επεκτατισμό, την εξαθλίωση των γυναικών και των εθνικών μειονοτήτων κάτω από τον ισλαμοφασισμό, πίσω από τη γύφτικη γκλαμουριά των τουρκοσίριαλ.
Τεράστια πλέον η ανεργία στους Ελληνες ηθοποιούς, σκηνοθέτες, τεχνικούς, σεναριογράφους.
Μύθος, ψεύδος ασύστολο ότι «η τέχνη δεν πουλάει». Ναι, σίγουρα δεν πουλάει η ατάλαντη τέχνη, η βαρετή δημοσιοποίηση των διαταραχών του κάθε ψευτοκουλτουριάρη «προοδευτικού», που βαφτίζει την αταλαντοσύνη του «τέχνη για λίγους». Σίγουρα δεν πουλάνε οι ασυνάρτητες ιδεοληψίες ανθρώπων που είναι ανίκανοι να αφηγηθούν μια ενδιαφέρουσα ιστορία με αρχή, μέση, τέλος και ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που να αγγίζει την ψυχή του λαού μας, ακουμπώντας στις ρίζες του.
Οποτε αυτό έγινε, όποτε αφιερώθηκαν χρήμα, χρόνος, κόπος, αληθινό ταλέντο για να φτάσει στον κόσμο μια τέτοια δυνατή ιστορία, ο κόσμος την αγκάλιασε, στήθηκε στις ουρές των κινηματογράφων για να τη δει, εξάντλησε τις αλλεπάλληλες εκδόσεις του βιβλίου, έμεινε καρφωμένος και συγκινημένος μπροστά στην τηλεόραση και μίλησε με ενθουσιασμό στους φίλους του γι’ αυτό το σπουδαίο που είδε, άκουσε, διάβασε.
Ομως τα αφεντικά του ντιριντάχτα, του «Μεγάρου» και του δημόσιου ταμείου δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτά. Μια ολόκληρη καλλιτεχνική γενιά αφανίζεται άνεργη. 
Ο αληθινός πλούτος μας, δεν θα βαρεθώ ποτέ να το γράφω, δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ οι πρώτες ύλες, η ΑΟΖ, μέταλλα, γεωργικά προϊόντα, εμπορικά πλοία. Πάντα θα είναι πρωτίστως οι Ανθρωποι, οι Ελληνες. Αυτοί κουμαντάρουν τα μπάρκα, οργώνουν τη γη, αυτοί θα βρουν και θα αντλήσουν το αέριο ή το πετρέλαιο, αυτοί τα πάντα.
Το ίδιο και στην τέχνη, άνθρωποι τη δημιουργούν και την υπηρετούν και όχι τα άψυχα. Κομμάτι της, όταν δεν ευτελίζει και ευτελίζεται, μπορεί να είναι και η ιδιωτική τηλεόραση, που θυμίζουμε ότι λειτουργεί πάνω στην εθνική περιουσία των συχνοτήτων. 
Αρα τα αφεντικά τους δεν πρέπει να κάνουν ό,τι θέλουν. Για να αντιμετωπιστούν η αισθητική έκπτωση και ο αφελληνισμός της ελληνικής τηλεοπτικής παραγωγής, πρέπει να υποχρεωθούν από την Πολιτεία να ανεβάσουν γενναία το ποσοστό των νέων ελληνικών παραγωγών. Και κυρίως να επιβληθεί ένας αυστηρός ποιοτικός έλεγχος στο τι προβάλλουν γενικά. 
Πήξαμε στον νταλκά με άρωμα παστουρμά…
(Δημοσιεύεται στην “Κυριακάτικη Δημοκρατία”)

Από factorx στις 23/12/2012

Επέλεξα δυο σχόλια: 1.Ο Θείος:

Άς το δούμε όμως απο την (όποια) “φωτεινή πλευρά” και όχι από την σκοτεινή, χρονιάρες μέρες. Και άς βγάλουμε κάποια συμπεράσματα μακράς πνοης:
Άς πούμε, να διαβάσουμε το ποίημα που αφιέρωσε ο αυτοκράτορας Σουλειμάν, στην Χιουρέμ Σουλτάν (κατά κόσμον Άλεξ από την Κριμαία), υπογράφοντας με το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο “Μουχιμπί”:

“Θρόνε της μοναχικής μου κόχης, πλούτε μου, αγάπη μου, σεληνόφως μου.
Πολυτιμότερη φίλη μου, έμπιστή μου, το ίδιο το άλλο μου εγώ, Βασίλισσά μου, μια και μοναδική μου αγάπη.
Πιό όμορφη από όλες τίς όμορφες…
Άνοιξή μου, αγάπη με το πρόσωπο της χαράς, φως της ημέρας μου, αγαπημένη μου, φύλλο του δένδρου που γελά…
Κήπε μου, γλυκειά μου, ρόδο μου, μοναδικό όν σ’ αυτό τον κόσμο, που δεν με βασανίζει …
Κωνσταντινοιύπολή μου, Καραμανία μου, γή της Ανατολίας μου,
Μπανταχτσάν μου, Βαγδάτη μου και Χορασάν
Γυναίκα μου με τα όμορφα μαλλιά, αγάπη με το λοξό φρύδι, αγάπη μου με τα παιχνιδιάρικα μάτια…
Πάντοτε θα τραγουδώ τη δόξα σου
Εγώ, εραστής με βασανισμένη καρδιά, ο Muhibbi με τα μάτια γεμάτα δάκρυα, είμαι ευτυχισμένος”.
(¨Μήνυμα για την Σουλτάνα” – Ενα ερωτικό ποίημα 400 ετών
h**p://www.womeninworldhistory.com/sample-10.html)
Η απόδοση στα Ελληνικά είναι δυστυχώς πρόχειρη, με ενδιάμεση γλώσσα τα Αγγλικά. Μια ποιητική μεταγλώττιση απευθείας απο την Τουρκική ασφαλώς θα άξιζε – δεν ξέρω άν υπάρχει.
Ο άνθρωπος που έγραψε αυτό το ποίημα ήταν βασιλιάς ενός τεράστιου κράτους στο απόγειό του και έζησε στα χρόνια που τέλειωνε ο Μεσαίωνας και άρχιζαν οι Νεοτεροι χρόνοι (1494 – 1566).
Την ίδια περίπου εποχή έδινε τα τελευταία άνθη της η ποίηση των Τροβαδούρων, αλλά έγραφε θέατρο ο Σαίκσπηρ, ζωγράφιζαν οι μεγάλοι Αναγεννησιακοί ζωγράφοι…
Φαντάζεστε έναν άρχοντα ή πολιτικό της εποχής μας να γράφει τέτοια ποιήματα; Να κρύβει – στην ιδιωτική του ζωή – τέτοια αισθήματα μέσα στην ψυχή του; Φαίνεται πιά αδύνατο, κάτι θα ερχόταν μόνον από άλλο κόσμο…
Κακά τα ψέμματα, ζούμε σε εποχή ακραίας πολιτισμικής παρακμής και ψυχικής αποδιοργάνωσης του ανθρώπου. Σε εποχή σκληρής φτώχειας, παρά τον υλικό πλούτο. Και στο προκείμενο: Η αγάπη και ο έρωτας, ως δυνάμεις που κινούν τον κόσμο, έχασαν το θρόνο που τους πρέπει και τους ανήκει – αλλά ποιός νοιάζεται, άς αρκεσθούμε στο sex…
“Για μας μιλά ο μύθος”, για την μίζερη εποχή μας. Και ο τρέχων πολιτικός λόγος είναι πολύ φτωχός για να περιγράψει τη μιζέρια αυτή.

Sic transit gloria mundi.

 

2. τουρκοι γνωστοι τραφικερς δουλεμποροι είπε:

κυριε θειε η αλεξανδρα απο την ουκρανια ή ρουθηνια ηταν μια κορη ορθοδοξου ιερέα που κουρσεψαν οι τουρκοι ταταροι σκλαβοπαζαριώτες τραφικερς με το στανιό από το σπίτι της σε μία από τις επιδρομές τους για ευρωπαίες γυναίκες μιας και οι ορμες του κυριου σουλτανου σελιμ και λοιπων επιφανων τουρκων διψουσαν για ευρωπαίες γυναίκες τις οποίες και βιαζαν στα χαρέμια τα χαρέμια τους δεν ειχαν ιχνος αγαπης ηταν τοπος κολαστηριου και βιασμων ευρωπαιων χριστιανων γυναικων κυριως ελληνιδων σλαβων ρωσιδων αλλά και ιταλιδων γαλλιδων που χαν εξανδραποδισθεί με τη βια εναντια στη θεληση τους με κουρσεμα απο τους τουρκους στα χωρια τους εξ ου και ολες οι παραθαλασσιες περιοχες της μεσογειου ειχαν ερημωθει κατα τα χρονια της τουρκοκρατιας 
Το ποιημα που αναφερεις απλα δείχνει οτι ο σελιμ ειχε ψυχοπαθολογικη μονομανια με την Αλεξανδρα επειδη ειχε κοκκινα μαλλια τα οποια τιμουνται ιδιαιτερα στον αραβικο χωρο μιας και δεν υπαρχουν ως φαινοτυπος αναμεσα τους και μιας και ηταν και το χρωμα με το οποιο ο μωαμεθ εβαφε τα γενια του με χεννα και ως εκ τουτου ιερο 
Η κοπελα δεν νομιζω οτι εκτιμησε ιδιως την τακτικη του κυρ Σελιμ μιας και τον αναγκασε αργοτερα να σταματησει το κουρσεμα γυναικων απο την ουκρανια Ο Σελιμ ηταν ενας βιαστης και τραφικερ οχι ενας ποιητης για τις αναγκες των χαρεμιων του χιλιαδες χριστιανες γυναικες παντρεμενες και ανυπαντρες εχασαν οικογενειες και γνωστους και υπεστησαν του κοσμου τους εξευτελισμους να περπατανε γυμνες μπροστα σε μουσουλμανους στα σκλαβοπαζαρα για να τις διαλεγουν και μετεπειτα αφου τις ειχαν αγορασει να τις βιαζουν αυτα εκανε ο κυρ σελιμ και οι υπολοιποι ισχυροι τουρκοι να ξυπναμε σιγα απο τον υπνο και να βλεπουμε την ιστορικη αληθεια 3εκατομμυρια ευρωπαιους εμπορευτηκαν μονο το 17ο αιωνα ως σκλαβους οι τουρκοι μιλαμε ολοι για την σκλαβια της μαυρης ηπειρου και τα δουλεμπορικα και κανεις δεν μιλαει για τα τουρκικα δουλεμπορικα και τα εγκληματα τους