* Από τον Μάιο του 2010 πόσοι υπολειτουργούντες ή και εντελώς ανενεργοί οργανισμοί ή υπηρεσίες του δημόσιου τομέα έβαλαν λουκέτο;
* Από την αρχή της κρίσης έως τώρα, πόσοι επίορκοι ή αποδεδειγμένα αργόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι απολύθηκαν;
* Στο ίδιο διάστημα, πόσες
αποκρατικοποιήσεις έγιναν και πόσο άνοιξαν, επί της ουσίας και όχι
προσχηματικά, οι αγορές και τα επαγγέλματα;
* Εν τέλει, πόσο
«απελευθερώθηκε» η δύσμοιρη ελληνική οικονομία από τον ασφυκτικό κρατικό
εναγκαλισμό, στον οποίο υποβάλλεται εδώ και δεκαετίες, και
Αν ψάχνουμε να βρούμε τα
κύρια αίτια αστοχίας του μνημονίου αλλά και της βαθιάς ύφεσης που έχει
πλήξει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, στερώντας σχεδόν 20% από το ΑΕΠ
της, δεν έχουμε παρά να δώσουμε απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά.
Αν ψάχνουμε να βρούμε
γιατί η χώρα μας οδηγήθηκε σε μια εξευτελιστική απομείωση του δημοσίου
χρέους της έναντι των ιδιωτών πιστωτών της, οδηγώντας σε κατάρρευση το
τραπεζικό και το ασφαλιστικό της σύστημα, ας δούμε τι έκαναν όσοι
κρατούσαν τα ηνία αυτού του τόπου για να την αποφύγουν.
Ας δούμε πόσο εύκολα
προσέτρεχαν πάντα στη λεγόμενη «εύκολη λύση» των οριζόντιων περικοπών σε
μισθούς και συντάξεις αλλά και στην υπερφορολόγηση για να αποφύγουν να
κάνουν τις δομικές αλλαγές που πραγματικά χρειαζόταν ο τόπος.
Πιστωτική ασφυξία και
φορολογικός στραγγαλισμός εξόντωναν την ελληνική οικονομία, ενώ
συντεχνίες, πελατειακό κράτος και αδιαφάνεια ήσαν προστατευμένα κάτω από
την ομπρέλα όσων τα δημιούργησαν.
Ακόμη και για την
κυριότερη πηγή κοινωνικής αδικίας στον τόπο, τη φοροδιαφυγή, τι έπραξαν
αυτοί οι άνθρωποι, πέρα από το να κάνουν «μπαλάκι» τη λίστα Λαγκάρντ ή
οποιαδήποτε άλλη λίστα θα μπορούσε να βοηθήσει στην πάταξη αυτού του
φαινομένου;
Ας μη γελιόμαστε,
φίλτατοι, αν τίθενται σήμερα γελοίες διορίες, όπως αυτή που
αντιμετωπίζει η χώρα μας αναφορικά με τα 89 σημεία που πρέπει να
εκπληρώσει έως τις 18 του μηνός, οπότε συγκαλείται η Σύνοδος Κορυφής της
Ε.Ε., ή εάν προσπαθεί σήμερα η τρόικα να βγάλει από τη «μύγα ξίγκι»,
στις διαπραγματεύσεις για το νέο πρόγραμμα προσαρμογής, ουδείς άλλος
φταίει παρά η απουσία βούλησης που επέδειξε η Ελλάδα, και όσοι κράτησαν
τα ηνία της τα τελευταία τρία χρόνια, να κάνει πράξη τις μεταρρυθμίσεις
που έχει ανάγκη ο τόπος.
Ακόμη και τώρα, που
είναι σαφείς πέραν κάθε αμφιβολίας οι επιπτώσεις που είχε στην
οικονομική πορεία της χώρας ο σφαγιασμός του προγράμματος δημοσίων
επενδύσεων, επιλέγεται και πάλι η λύση αυτή για να καλυφθεί η «τρύπα»
του ΕΟΠΥΥ, ύψους περίπου 1 δισ. ευρώ.
Μια «τρύπα» η οποία
αντικατοπτρίζει τόσο τις επιπτώσεις της ύφεσης όσο και την ανυπαρξία
μεταρρυθμίσεων, είτε για την αρτιότερη λειτουργία του ασφαλιστικού και
νοσοκομειακού συστήματος, ώστε να αναχαιτιστεί η δημιουργία ελλειμμάτων,
είτε για τη διαδικασία της είσπραξης των εισφορών, ώστε να αυξηθούν τα
έσοδά του.
Το ένα λάθος πάνω στο άλλο, με μόνο αποτέλεσμα τη διαιώνιση του προβλήματος.
Εάν εξαιρέσει κανείς τις
τιμωρητικές παραμέτρους του πρώτου μνημονίου, ήτοι το στενό
χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και τα υψηλά επιτόκια του δανείου των 130 δισ.
ευρώ, ποιο ήταν το λάθος της «συνταγής» και πόσο εφαρμόστηκε αυτή η
συνταγή για να λέμε σήμερα ότι «πήγε λάθος;
Ουδείς υπαγόρευσε στις
ελληνικές κυβερνήσεις, από τον Μάιο του 2010 έως σήμερα, πώς να πετύχουν
τους στόχους του μνημονίου. Αμιγώς δική τους επιλογή ήταν.
Έτσι, σήμερα, ας μην
αναζητούν άλλοθι οι φίλτατοι «σύντροφοι», ούτε στη φερόμενη «απολογία»
Τόμσεν, ούτε σε όσα τους έταξε ότι θα πετύχει, δίχως όμως να το
κατορθώσει, ο εξίσου φίλτατος ηγέτης τους, ώστε να μην ψηφίσουν το νέο
πρόγραμμα.
Δικό τους κατόρθωμα είναι…
Ν.Δρόσος
http://www.euro2day.gr/
politika,gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου