Βουλιάζουμε ακούγοντας Κάρμινα Μπουράνα!

Αυτές τις μέρες, λόγω της φοβερής και τρομερής επετείου της 3ης Σεπτεμβρίου – επετείου της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και όχι της άλλης – πολλοί έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται τι απέγινε εκείνο το ΠΑΣΟΚ των πρώτων «επαναστατικών» χρόνων, που υποσχόταν να φέρει μαζί του τον λαό στην εξουσία.
Προφανώς παραμένουν ρομαντικοί και δεν θέλουν να αναγνωρίσουν πως στην πραγματικότητα, ο λαός ουδέποτε ήλθε στην εξουσία. Στην εξουσία βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ μόνο του, χωρίς τον λαό, τον οποίο απλώς εξαπάτησε και χρησιμοποίησε ως όχημα.
Εκτός και αν η «λαϊκή εξουσία» είναι...

συνώνυμη των ρουσφετιών και των διορισμών και άλλων αηδιαστικών πρακτικών, που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι.
(Δεν πάει πολύς καιρός από τότε, μόλις το 2003, οι πρωτοκλασάτοι της εποχής καυγάδιζαν για το αν θα γίνουν 30.000 ή περισσότεροι διορισμοί με όχημα την «Ισχυρή Ελλάδα»).

Αυτές τις μέρες, εν μέσω εφιαλτικών χρεών, περιορισμένης χρεοκοπίας, αστοχιών και προβληματισμών της τρόικας, επιχειρείται να δημιουργηθεί μια νέα επαναστατική ατμόσφαιρα.

Το ΠΑΣΟΚ, με μαέστρο τον Μ. Καρχιμάκη οργάνωσε περιφερειακές διασκέψεις σε όλη τη χώρα και σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου, ζει στους ρυθμούς της Εθνικής Συνδιάσκεψης.

Ήταν απαραίτητο; Δεν μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτή την φιέστα; Τι ακριβώς γιορτάζουμε μετά από όλα όσα έχουν συμβεί στη χώρα;

Έχει προηγηθεί η κατάλληλα προετοιμασία: Περιερειακές συνδιασκέψεις, Πολιτικό Συμβούλιο, υπουργικό συμβούλιο με τον κ. Παπανδρέου να μας εξηγεί πως η Εθνική Συνδιάσκεψη γίνεται «για να επιβεβαιώσουμε και να οριοθετήσουμε ξανά και τις αξίες που μας εκφράζουν, τις στοχεύσεις που έχουμε, και την πορεία που ακολουθούμε, αλλά και παράλληλα για να δώσουμε και την οργανωτική ορμή που χρειάζεται».

«Η δική μας Συνδιάσκεψη είναι και αυτή μια μάχη, με ανοιχτές διαδικασίες, παρά τις απειλές που κατά καιρούς είχαμε και τη βία διαφόρων μικρών ομάδων» συμπλήρωσε, για να υπογραμμίσει ότι «η Συνδιάσκεψη πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει ο κόσμος του Κινήματος ώστε να τεθούν οι βάσεις για μια σοβαρή οργανωτική και πολιτική ανάταξη του ΠΑΣΟΚ στην πορεία του προς ένα συνέδριο του κόμματος»!

Πώς μπορεί να λέγονται και να συμβαίνουν αυτά σε μια πτωχευμένη χώρα; Πώς μπορεί κανείς να αγωνίζεται για την επιβίωση του κόμματος την ώρα που κινδυνεύουμε να χάσουμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας;

Πώς είναι δυνατόν να χάνεται χρόνος και φαιά ουσία σε τέτοια φληναφήματα;

«Στην πορεία προς τη Συνδιάσκεψη, οφείλαμε να δείξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, παραμένει ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός, που ξέρει, ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, να συζητά και να παράγει πολιτική. Να αντιμετωπίσουμε το μούδιασμα της οργανωμένης μας βάσης, λόγω των αναγκαίων μέτρων που πήραμε για τη σωτηρία της χώρας. Να κερδίσουμε το στοίχημα της συμμετοχής, ώστε η Συνδιάσκεψη μας να αποτελέσει ένα γεγονός που αφορά στις μαζικές δημοκρατικές και κορυφαίες λειτουργίες του κόμματος μας, αλλά να κερδίσει την προσοχή και την συμμετοχή της κοινωνίας», είπε κ. Καρχιμάκης κατά την ομιλία του στο Πολιτικό Συμβούλιο.

Συγγνώμη, αλλά για ποιο λόγο οφείλει κανείς να δείξει οτιδήποτε σχετιζόμενο με ένα κόμμα και την λειτουργία του;

Μάλιστα, ο κ. Καρχιμάκης κάλεσε τα μέλη της κυβέρνησης και τα στελέχη του κόμματος να δώσουν «τη μάχη ενάντια στην πολιτική αμνησία που αποκτά διαστάσεις σκόπιμης διαστρέβλωσης και της κατάστασης που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε και των δύσκολων αλλά αναγκαίων πολιτικών που ακολουθήσαμε και να αναδείξουμε ότι δεν είμαστε εμείς, οι δημιουργοί της κρίσης»!

Μα αν δεν είναι οι σημερινοί κυβερνώντες οι δημιουργοί της κρίσης, τότε η κρίση υπήρχε πριν αναλάβουν την εξουσία! Οπότε, μάλλον δεν… υπήρχαν λεφτά!

Οφείλουν κάποτε να αποφασίσουν. Υπήρχε η κρίση, οπότε λεφτά δεν υπήρχαν ή δεν υπήρχε η κρίση, οπότε δημιουργήθηκε επί των ημερών τους. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται.

Αλλά, όπως και νάχει, τώρα η κρίση υπάρχει. Τι τις θέλετε τις Συνδιασκέψεις και τις επετειακές εκδηλώσεις;

Το χρέος έχει εκτροχιαστεί, οι δημόσιες δαπάνες αυξάνουν, οι της τρόικας τραβάνε τα μαλλιά τους, η διαδικασία της ανταλλαγής ομολόγων έχει σκαλώσει, το θέμα των εγγυήσεων έχει μπλοκάρει, τα δάνεια είναι στον αέρα, πληθαίνουν οι φωνές ότι θα υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις σε βάρος της χώρας πριν από το τέλος του 2011.

Δεν καταλαβαίνετε ή συνεχίζετε να παραπληροφορείτε;

Και τι ήταν όλα εκείνα τα περί διαλόγου και διαβούλευσης που ανέφερε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο;

Δεν σώθηκαν ακόμη τα λόγια;

Εδώ δεν μπορούμε να διαβουλευθούμε με την τρόικα και θα παρακολουθούμε διαβουλεύσεις μεταξύ υπουργών, βουλευτών και κομματικών στελεχών;

Και τι θα πει «άτυπη συζήτηση» μεταξύ των υπουργών, των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και του κόμματος, «για να δούμε και από την εμπειρία που είχαμε δυο χρόνια τώρα, πώς θα λειτουργήσουμε καλύτερα, πιο αποτελεσματικά, με όλα τα θετικά που πετύχαμε, αλλά και για να βελτιωθούμε περαιτέρω».

Για άτυπες συζητήσεις είμαστε τώρα; Για κουβέντες και ανταλλαγές απόψεων; Για περιγραφές εμπειριών;

Δεν αφήνετε τις διαβουλεύσεις και τις συνδιασκέψεις να κάνετε καμιά πεντάρα δουλειά;

Αν μπορείτε. Αν δεν μπορείτε, πέστε το, δεν είναι κακό.

Εκτός κι’ αν πήρατε την απόφαση να βουλιάξουμε όλοι μαζί, ακούγοντας Κάρμινα Μπουράνα στο Τάε Κβο Ντο με μαέστρο τον Καρχιμάκη!

Της Σοφίας Βούλτεψη