Του Γιώργου Μαργέλου
Την ώρα που στην Ελλάδα η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πανηγύριζαν για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής της 25ης Μαρτίου και ο Υπουργός Οικονομικών έβλεπε σημάδια οικονομικής ανάκαμψης η νέα υποβάθμιση της S&P έρχεται να μας προσγειώσει σε μια πολύ σκληρή οικονομική πραγματικότητα.
Και μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τους διεθνείς οίκους, μη εξαιρουμένης της S&P, για πλήθος αστοχιών αλλά ακόμα και για οικονομικά εγκλήματα εκ προμελέτης όπως αυτό της Lehman Brothers (της έδιναν την ανώτατη διαβάθμιση λίγο πριν την κατάρρευση) δεν μπορεί όμως να αρνηθεί ότι στην περίπτωση της Ελλάδας οι επισημάνσεις τους είναι εύστοχες.
Βέβαια παρά τη ...
συζήτηση που γίνεται η υποβάθμιση κατά δύο βαθμίδες της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας είναι ουσιαστικά χωρίς επιπτώσεις. Και αυτό διότι καμία σημασία δεν έχει αν τα spreads είναι στις 900 τις 1.000 ή τις 700 μονάδες. Οι τράπεζες έτσι κι αλλιώς συνεχίζουν να δανείζονται από την ΕΚΤ και δεν μπορούν να βγουν στις αγορές, το δημόσιο δεν μπορεί να προχωρήσει σε νέες εκδόσεις και γενικότερα η χρηματοδότηση του χρέους εξασφαλίζεται από την τρόικα.Βέβαια με την υποβάθμιση καθίσταται ακόμα πιο απίθανο το ενδεχόμενο να βγει η Ελλάδα στις αγορές στο τέλος του έτους ή στις αρχές του 2012.
Φταίει όμως γι αυτό η υποβάθμιση;
Η απάντηση είναι αρνητική. Και αυτό διότι η αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης είναι πολύ χαμηλή. Και ας λέει ο πρωθυπουργός ότι η υποβάθμιση «δεν αντανακλά την πολιτική μας». Την αντανακλά σε πολύ μεγάλο βαθμό και αυτό πλέον το αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Πέρυσι η κυβέρνηση έκανε την … εύκολη δουλειά πετσοκόβοντας τους μισθούς και βάζοντας πλήθος χαρατσιών κυρίως στους ειλικρινείς φορολογούμενους (έκτακτη εισφορά, περαίωση κλπ) και τα νούμερα σε απόλυτους αριθμούς επιτεύχθηκαν.
Ποιοτικά όμως η αποτυχία ήταν πλήρης και ο λογαριασμός πληρώνεται φέτος. Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Οι σπατάλες στο δημόσιο τομέα συνεχίστηκαν και η μείωση των δαπανών ήταν κυρίως αποτέλεσμα της μείωσης μισθών. Η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει όπως επίσης και η διαφθορά. Το ερώτημα βέβαια είναι τι έγινε. Πολύ απλά νόμοι επί νόμων που δεν εφαρμόζονται αλλά και νόμοι που αντί να απλοποιούν τη λειτουργία του κράτους την κάνουν πιο πολυσύνθετη, πιο προβληματική.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κατάρρευσης του Taxis το οποίο λόγω της πληθώρας νομοθετικών αλλαγών πρέπει συνεχώς να υπόκειται σε αλλαγές παραμέτρων.
Δυστυχώς η κυβέρνηση και με την υποβάθμιση πληρώνει την ατολμία της και την έλλειψη πολιτικού οράματος. Και το χειρότερο είναι έτοιμη να πάρει και πάλι εισπρακτικά μέτρα προκειμένου να συμμαζέψει την κατάσταση. Το μόνο που θα πετύχει όμως είναι να αγοράσει χρόνο απέναντι στην τρόικα ενώ είναι αμφίβολο αν πλέον θα της δώσουν χρόνο οι Έλληνες πολίτες.
Η αγορά χρόνου δεν θα είναι τίποτα άλλο από μια βασανιστική πορεία προς την αναδιάρθρωση χρέους είτε αυτή γίνει μέσω του προσωρινού είτε του μόνιμου μηχανισμού στήριξης.
Υπό αυτές τις συνθήκες το ουσιώδες ερώτημα είναι αν μπορεί να ανατραπεί η πορεία προς την κατάρρευση.
Η απάντηση είναι πολύ δύσκολα και με την προϋπόθεση ότι έστω και στο παρά πέντε θα λειτουργήσει η πολιτική φαντασία και όχι η λογική του τρεχαλητού πίσω από τα ΜΜΕ προκειμένου να μη χαλάει η επικοινωνιακή «μανέστρα».
Μόνο που η «μανέστρα» αυτή, όπως αποδείχτηκε στις περιπτώσεις του Σημίτη και του Καραμανλή, απότομα αποκαλύπτει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και επέρχεται η κατάρρευση.
Newscode 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου