Φόρος Ζύθου!

    Στην αρχή νόμισα ότι ήταν πλάκα. 

Ξέρεις, όπως διαβάζουμε κάτι κουλά για κάτι νόμους στην Αμερική που απαγορεύεται να τρως φίδια άπαξ και είσαι μονόφθαλμος ή να φοράς κίτρινες παντόφλες άμα η πεθερά σου γεννήθηκε Ιούλιο. 

Όμως τόψαξα το θέμα. Από βίτσιο να πεις μέρες που είναι από περιέργεια να πεις, πάντως τόψαξα. Και υπάρχει. 

Ναι φίλε μου. Υπάρχει ειδικός φόρος ζύθου!    Η μπύρα στην Ελλάδα απολαμβάνει την τιμή να φορολογείται ειδικώς. Και γενικώς.  

Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις προσπαθώ να...

φανταστώ τη μικρή ή τη μεγάλη ιστορία που κρύβεται πίσω από το τελικό αποτέλεσμα.
-Υπουργέ μου, ασπάζομαι τη δεξιάν σας και έχω την τιμήν να σας ανακοινώσω σήμερις τα σπουδαία!
-Για λέγε βρε παιδί μου και βιάζομαι!
-Εσκέφθην να φορολογήσομεν τας μπύρας!
  
    Και κάθεται ο Υπουργός και ακούει. Όχι ότι ακούει. Κάνει πως ακούει. Γιατί έτσι και άκουγε έπρεπε και να μιλήσει. Και τι να πει; Σάματις ξέρει από φόρους ζύθου; Ή από φόρους γενικώς; Και κάπως έτσι αρχίζουν τα συμβούλια. Τα υπηρεσιακά βεβαίως.
-Να ορίσομεν εισηγητήν τον κύριο Παπαρδόπουλον.
-Μάλιστα! Τον Παπαρδόπουλον. Εξαίρετος νέος και με λαμπρές σπουδές επί του ζύθου. Καθότι και το θέμα είναι σημαντικό.
  
    Και ορίζεται ο εισηγητής και μαζεύεται και το συμβούλιο και μαζί του κι εκείνη η μικρά, η πρακτικογράφος. Νοστιμότατη. Κι ο Παπαρδόπουλος. Με τις σπουδές.
-Εχμ! Το θέμα ον εκλήθην να ανάπτύξω είναι σοβαρόν. Σοβαρότατον θα έλεγα.
    Σιγά μην είναι σοβαρό. Άμα ήταν σοβαρό θα στο αναθέταμε σε σένα ρε Παπαρδόπουλε; Αλλά η ώρα είναι περασμένη. Η μικρά κάνει ματάκια στον Υπουργό, κι ο ζύθος ζεσταίνεται. Κι άμα ζεσταθεί ο ζύθος...
-Έξοχη η εισήγησή σας Παπαρδόπουλε!
     Και συμφωνούν απαξάπαντες. Γιατί τι μετράει σ' αυτή τη ζωή; Πρώτον να τάχεις καλά με τον Υπουργό και δεύτερον να κλείνεις τα συμβούλια νωρίς.
     Και κάπως έτσι ήρθε και μπαστακώθηκε ο φόρος ζύθου!
     Και τι είναι ζύθος, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς; Γιατί έτσι και θες να τον φορολογήσεις το ζύθο, πρέπει κάπου να λες και τι είναι ζύθος!
     Πως γίνεται με τις πισίνες; Πάει ο ΣΔΟΕ στον κάτοχο πισίνας, ας πούμε.
-Κύριέ μου είμεθα εκ του ΣΔΟΕ!
-Καλώς τα παιδιά. Αράξτε να κεράσω φραπέδες!
-Αυτή η κολυμβητική δεξαμενή είναι δική σας; Διότι αν είναι τότε θα σας φορολογήσομε αγρίως.
-Ποιο; Το συντριβάνι λέτε;
-Αυτό είναι συντριβάνι; Αυτό είναι πισίνα κύριε!
-Όχι φίλε μου. Συντριβάνι είναι με μια λιμνούλα τριγύρω.
-Είναι πισίνα!
-Και τι είναι πισίνα; Και πως διακρίνεται από συντριβάνι με λιμνούλα τριγύρω; Επειδή κολυμπάω; Μα και στη Φοντάνα ντι Τρέβι βούτηξα τα ποδάρια μου. Είναι πισίνα η Φοντάνα ντι Τρέβι;
     Κατάλαβες; Πρέπει να ξέρεις τι είναι ζύθος για να τον φορολογήσεις!
-Πίνετε μπίρες κύριοι εδώ πέρα;
-Όχι κύριέ μου! Εμείς πίνομε μόνον χυμόν κριθάρεως!
Και καθαρίζεις!
   Ξέρει ο νομοθέτης τι είναι ζύθος; Και πόσον αφρόν πρέπει να έχει; Διότι ως γνωστόν η φυσαλίς κατακάθεται. Κι εσύ πληρώνεις φόρο και για τας φυσαλίδας ή πρέπει πρώτα να κατακαθήσει ο αφρός και μετά να φορολογηθεί το υπόλοιπον; Πόσο μυστήριο και πόση φορολογητέα ύλη κρύβεται πίσω από ένα ποτήρι ζύθου; Κι ο προς φορολόγηση ζύθος πρέπει να μετράται ψυχρός ή σε θερμοκρασία δωματίου; Διότι άλλο όγκο έχει το θερμόν κι άλλο το ψυχρόν. Νομίζω;

    Φόρος ζύθου λοιπόν! Και θάθελα να ξέρω κι άλλα γι' αυτόν. Μ' αρέσει γιατί συμπυκνώνει σχεδόν ολόκληρο το νεοελληνικό πνεύμα.

Έχει οινόπνευμα, σίγουρα παράγει γραφειοκρατία αφού όλο και κάποιος υπάλληλος θα το παρακολουθεί το θέμα κι όλο σε κάποιον προϊστάμενο θα αναφέρεται αυτός ενώ σίγουρα θα υπάρχουν φοροφυγάδες του φόρου ζύθου(!) αλλά και άνθρωποι με αίτημα να καταργηθεί. Ακόμη, σε κάποιες επιτροπές θα συζητείται η βελτίωσή του, κάποιοι θα έχουν γράψει άρθρα και μελέτες για τα καλά και τα κακά του. 

Ακόμη και τώρα που σου γράφω, κάποιοι μπορεί να γελάσουν αλλά και κάποιοι να σκεφτούν "ρε το μάγκα, καμιά μπυραρία θάχει και τάχει πάρει με την περαίωση". Ή ακόμη καλύτερα:"Πάλι με το δημόσιο τάχουν βάλει. Ρε, ασχοληθείτε με κάτι άλλο!" 

Όλα μέσα. Όλα κολλάνε! Και είναι και απλό να το λες. Σαν σλόγκαν:  

"Φόρος Ζύθου"! Μεγαλείο! Κι έτσι ο φόρος ζύθου δε θα καταργηθεί ποτέ. 

Γιατί είναι τόσο μικρός κι ασήμαντος μπροστά στα σπουδαία που μας συμβαίνουν, οπότε ποιος και πως να ασχοληθεί μαζί του. Και πάλι είναι τόσο γραφειοκρατικά σημαντικός, ως μηδαμινής σπουδαιότητας, που θα περνάει σε λογιστικά βιβλία, σε καταστάσεις και σε ραπόρτα με σέβας ιεροτελεστίας. 

Όπως όλες οι γραφειοκρατικές ασημαντότητες.
    Ποιος και πως ν' ασχοληθεί με όλη τη σωρευμένη ανοησία που συλλογικά μαζέψαμε και τελικά φτιάξαμε  αυτήν την τεράστια χωματερή μπούρδας;

Πηγή