Παρ' όλα αυτά, μιας και ο πρωθυπουργός μάς έκανε την τιμή και πέρασε από το νησί μας (Κέρκυρα), σκέφτηκα να του κάνω κι εγώ την τιμή και να διαβάσω τις δηλώσεις της περασμένης Κυριακής.
Έχοντας, λοιπόν, διαβάσει με προσοχή αυτές τις δηλώσεις του, αποφάσισα να συνεχίσω το «σερφάρισμα» στο διαδίκτυο αναζητώντας άλλες τωρινές αλλά και παλαιότερες... Παραθέτω μερικές από αυτές, γιατί έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον... Αρχίζοντας από το πασίγνωστο αλλά πάντα επίκαιρο «λεφτά υπάρχουν», τελικά καταλήξαμε στο «μαζί τα φάγαμε». Οι Κινέζοι, από κερδοσκόποι - εισβολείς που θα δημιουργούσαν ιδιωτικά μονοπώλια, τελικά έγιναν κόκκινοι σύμμαχοι και τους υποδεχόμαστε με τυμπανοκρουσίες...
Είδαμε τον πρωθυπουργό να διαδηλώνει (1) το Μάρτη του 2008 με περίσσια μαχητικότητα κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που προωθούσε η ΝΔ, το οποίο έμοιαζε με παιδική χαρά μπροστά στο σημερινό...
Επίσης, τον είδαμε προεκλογικά να έχει πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της αλλαγής των ορίων ηλικίας, ξεκαθαρίζοντας ότι «το πρόβλημα στο ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι τα όρια ηλικίας», αλλά τελικά πέρασε ένα πολύ σκληρότερο νομοσχέδιο, δηλώνοντας ότι «η βιωσιμότητα και η δικαιοσύνη του συστήματος περνά από την αύξηση των ορίων ηλικίας». (2) (3)
Μας έλεγαν ότι το ΔΝΤ «καταστρέφει το μέλλον της χώρας... και την καταδικάζει σε υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση» (4), αλλά τελικά αυτό το ίδιο το ΔΝΤ το έφεραν στην Ελλάδα για το καλό μας... Μας είπαν προεκλογικά ότι «αν παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά..., θα βαθύνουμε την ύφεση... και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης...» (5) αλλά τελικά μάθαμε ότι η μείωση των μισθών έγινε για τη σωτηρία της χώρας...
Ο κάθε λογικός πολίτης που παρακολουθεί ζαλισμένος αυτές τις πολιτικές και επικοινωνιακές πιρουέτες, δεν μπορεί παρά να τα έχει χαμένα...
● Τι ακριβώς έχει συμβεί;
● Τι άλλαξε μέσα σε λίγους μήνες;
● Ήξερε ο πρωθυπουργός τελικά ή δεν ήξερε την κατάσταση της χώρας που ετοιμαζόταν να κυβερνήσει; Αν δεν ήξερε, γιατί δεν φρόντιζε να μάθει; Και, άμα πάλι ήξερε, τότε γιατί έλεγε ψέματα;
Ακόμη κι αν θελήσουμε να υποτιμήσουμε τη νοημοσύνη μας και να δεχτούμε ότι ο πρωθυπουργός δεν ήξερε..., ακόμη κι αν εξαφανίσουμε κάθε ίχνος κοινής λογικής στην προσπάθειά μας να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα..., ακόμη κι αν θελήσουμε να ξεχάσουμε τις δηλώσεις (6) Προβόπουλου ότι είχε ενημερώσει εγκαίρως την πολιτική ηγεσία από τον Σεπτέμβριο του 2009 για την οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπόψη μας το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ μέσα στο οποίο ομολογεί ότι «ο Παπανδρέου γνώριζε από το 2009 την πραγματική κατάσταση της οικονομίας» (7) επιβεβαιώνοντας ότι ο πρωθυπουργός είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης ακόμα και πριν από τις εκλογές.
Το ενθαρρυντικό, βέβαια, είναι η κατακόρυφη αύξηση των πολιτών (65,6%) (8) που πιστεύουν ότι η χώρα θα μπορούσε να είχε αποφύγει το μνημόνιο και τον μηχανισμό στήριξης, αμφισβητώντας ουσιαστικά όλα τα παραμύθια περί μονόδρομου με τα οποία μας βομβάρδιζαν όλο το τελευταίο διάστημα στην προσπάθεια τους να μας πείσουν ότι ο μόνος δρόμος προς την πρόοδο είναι η... εξαθλίωση!
Ο «επαναστάτης» πρωθυπουργός, λοιπόν, και το «αντιεξουσιαστικό» επιτελείο του τα έχουν καταφέρει μια χαρά στο πλαίσιο της ιδιότυπης «επανάστασης του αυτονόητου» που ευαγγελίζονται, αλλά, ακόμη κι αν δεν μπορούμε να το καταλάβουμε εμείς αυτό, δεν έχει καμία σημασία, αφού κάποιοι άλλοι το έχουν εκτιμήσει δεόντως!
Για να το πάρουμε, λοιπόν, όλοι χαμπάρι και να πάψουμε να είμαστε αχάριστοι, ας το κάνουμε λιανά... Όλη αυτή η κατάντια της χώρας με το κλείσιμο των μαγαζιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένους, τη δραστική συρρίκνωση της αγοραστικής μας δύναμης, τη φτώχεια και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, ονομάζεται «μεγαλειώδης πολιτική» που εφαρμόζει «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα» (9).
Πρόκειται για χαρακτηρισμούς που έδωσε η γερμανική έκδοση των Financial Times στον πρωθυπουργό και στις αξιέπαινες πολιτικές του! Δεν αξίζει και τα δικά μας συγχαρητήρια ο... άνθρωπός τους;
Τα δικά μας σίγουρα όχι..., αλλά για κάποιον «περίεργο» λόγο δεν είναι μόνο οι Financial Times που ένιωσαν την ανάγκη να τον συγχαρούν... Παρά, λοιπόν, τα προεκλογικά ψέματα ή – για όποιον προτιμάει – την άγνοια και τις παραλείψεις, ο πρωθυπουργός βραβεύτηκε με το βραβείο για τη «δύναμη της αλήθειας».
Το πιο ενδιαφέρον απ' όλα είναι ότι το βραβείο του το έδωσε ο αρχιτραπεζίτης και πρόεδρος της Deutsche Bank, Josef Ackerman, ο οποίος σε παλαιότερές του δηλώσεις έλεγε ότι
Ο βραβευθείς πρωθυπουργός, δίνοντας την εντύπωση ότι κατανοεί τις ανησυχίες του κύριου Ackerman, έκανε τα πάντα, λες και ήθελε να εγγυηθεί την ανεμπόδιστη κερδοφορία του γερμανικού και ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Τι έκανε; Μα, αυτό που πλέον όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά και ζούμε καθημερινά... Μας έστειλε στα δόντια του ΔΝΤ, του οποίου τα «πακέτα», ως γνωστόν, πηγαίνουν στις τσέπες των δανειστών μας...
Εφάρμοσε λοιπόν πολιτικές σκληρής λιτότητας (αυτές που προεκλογικά ονόμαζε καταστροφικές) στην ίδια του τη χώρα επιτρέποντας παράλληλα στις γερμανικές – και όχι μόνο – τράπεζες να εξακολουθούν να ρουφούν ζεστό χρήμα χωρίς τον άμεσο φόβο της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, κάτι το οποίο θα μείωνε τα κέρδη τους και για το οποίο ανησυχούσε ο Josef Ackerman... Εσείς, αν ήσασταν ο Josef Ackerman, δεν θα τον βραβεύατε;
● Όταν, όμως, πανηγυρίζουν οι αριθμολάγνοι των Βρυξελλών, τότε όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να πενθούμε...
● Όταν χαμογελάνε οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες, τότε το «πολυδάπανο» και «υπερβολικό» κοινωνικό κράτος τρέμει συθέμελα...
● Όταν η διεθνής ιερά τοκογλυφία χαίρεται, τότε οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ στενάχωρες για όλους...
Όλοι αυτοί, βέβαια, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, να χαίρονται και να βραβεύουν. Το επιβεβαιώνει και ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν λέγοντας ότι «αυτό που έχουν επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση και κυρίως ο ελληνικός λαός, είναι πραγματικά εκπληκτικό. Συνιστά παράδειγμα για όλα τα έθνη που έχουν προβλήματα». Έχουν μείνει έκπληκτοι οι άνθρωποι!
Οι ισχυροί κύκλοι της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας, με την πλήρη ανοχή και υποστήριξη της «βραβευμένης» ελληνικής κυβέρνησης, έχουν καταφέρει να περάσουν στους «απείθαρχους» Έλληνες τα πιο σκληρά και απάνθρωπα μέτρα που ούτε κι αυτοί οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Μας έκαναν παράδειγμα προς «μίμηση» και τώρα είναι έτοιμοι να προεκτείνουν το μοντέλο τους παντού. Είναι έτοιμοι να αντικαταστήσουν αυτή την έστω ισχνή δημοκρατία με ένα ακόμη πιο αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης, ολοκληρώνοντας τη μετάθεση του κέντρου των αποφάσεων από το παραδοσιακό πεδίο της πολιτικής σε ένα ανεξέλεγκτο και σκιώδες διευθυντήριο τεχνοκρατών που συνδιαλλάσσονται και συναποφασίζουν με τον πυρήνα του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Και πώς θα το κάνουν αυτό;
● Με έλεγχο από την Κομισιόν του προϋπολογισμού κάθε χώρας...
● Με έλεγχο των εσόδων, των εξόδων, των ελλειμμάτων, των αναπτυξιακών μέτρων και του προβλεπόμενου πληθωρισμού...
● Με την επιβολή κυρώσεων υπό τη μορφή προστίμων για όποια χώρα δεν μειώνει με ικανοποιητικούς ρυθμούς το δημόσιο χρέος της, αλλά και με κυρώσεις για όσα κράτη δε βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους (10)...
Οι κυρώσεις για τις αμαρτωλές χώρες θα επιβάλλονται μέσα από ένα αυτοματοποιημένο σύστημα ποινών, κάτι το οποίο φαίνεται να ενθουσιάζει την Άγγελα Μέρκελ, η οποία δηλώνει ότι «είμαστε υπέρ του μέγιστου δυνατού βαθμού αυτοματοποίησης. Θέλουμε να αποπολιτικοποιήσουμε τελείως τη διαδικασία». (11)
Πολιτική και διάλογος τέλος, λοιπόν... Τέλος οι πολιτικές αποφάσεις που θα είναι προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε κράτους και του κάθε λαού ξεχωριστά... Τέλος η συζήτηση, τέλος η δημοκρατία... Οι Ευρωπαίοι πολίτες απομακρύνονται ταχύτατα από τις διαδικασίες της λήψης των αποφάσεων...
Το μόνο που έχει σημασία πια είναι τα νούμερα, οι υπολογισμοί και οι αυτοματοποιημένες τυπικές διαδικασίες με άλλοθι τα δημοσιονομικά ελλείμματα, με παράδειγμα προς αποφυγή την «άτακτη» Ελλάδα και με τελικό προορισμό την απόλυτη ευρωπαϊκή οικονομική δικτατορία. Αυτή είναι άραγε η Ευρώπη που οι πολίτες της ονειρεύονται;
Το θέμα, λοιπόν, για εμάς είναι ποιος θα πάρει το επόμενο βραβείο...
● Θα τους αφήσουμε να αλληλοβραβεύονται για το ποιος θα εξαθλιώσει περισσότερο τη χώρα του και τον λαό του ή θα κάνουμε κάτι για να πάρουμε εμείς το βραβείο της αντίστασης στον αυταρχισμό των ντόπιων και ξενόφερτων τεχνοκρατών;
● Θα καταφέρουν οι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι πολίτες να αντιστρέψουν τη διαφαινόμενη ασφυκτική κυριαρχία των «σκοτεινών» οικονομικών κύκλων ή θα αφήνουν τους χαμογελαστούς πολιτικούς να παραλαμβάνουν βραβεία και επαίνους για τις ιδιότυπες υπηρεσίες τους;
● Θα καταφέρουν τελικά οι άνθρωποι να ανατρέψουν αυτή την εκτροπή στον αυταρχισμό καταφέροντας ένα μεγάλο πλήγμα στην κυριαρχία των αγορών και των τραπεζιτών ή θα αφήσουν τα γεγονότα να τους προσπεράσουν υπονομεύοντας το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους;
1. http://multimedia.papandreou.gr/arx/photos.showPhotos?i_thema=12761&i_year=2008
2. http://www.youtube.com/watch?v=RptLksZpWqM&feature=related
3. http://www.youtube.com/watch?v=rd6bM9mLHO8
4. http://www.youtube.com/watch?v=XAivc5atvgE&feature=related
5. http://www.youtube.com/watch?v=RptLksZpWqM&feature=related
6. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_04/05/2010_399715
7. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_10/10/2010_418244
8. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231062237
9. http://www.ftd.de/politik/international/:kolumne-ines-zoettl-unser-mann-in-athen/50155680.html
10. http://www.prin.gr/2010/06/blog-post_9652.html
11. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=208458
Έχοντας, λοιπόν, διαβάσει με προσοχή αυτές τις δηλώσεις του, αποφάσισα να συνεχίσω το «σερφάρισμα» στο διαδίκτυο αναζητώντας άλλες τωρινές αλλά και παλαιότερες... Παραθέτω μερικές από αυτές, γιατί έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον... Αρχίζοντας από το πασίγνωστο αλλά πάντα επίκαιρο «λεφτά υπάρχουν», τελικά καταλήξαμε στο «μαζί τα φάγαμε». Οι Κινέζοι, από κερδοσκόποι - εισβολείς που θα δημιουργούσαν ιδιωτικά μονοπώλια, τελικά έγιναν κόκκινοι σύμμαχοι και τους υποδεχόμαστε με τυμπανοκρουσίες...
Είδαμε τον πρωθυπουργό να διαδηλώνει (1) το Μάρτη του 2008 με περίσσια μαχητικότητα κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που προωθούσε η ΝΔ, το οποίο έμοιαζε με παιδική χαρά μπροστά στο σημερινό...
Επίσης, τον είδαμε προεκλογικά να έχει πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της αλλαγής των ορίων ηλικίας, ξεκαθαρίζοντας ότι «το πρόβλημα στο ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι τα όρια ηλικίας», αλλά τελικά πέρασε ένα πολύ σκληρότερο νομοσχέδιο, δηλώνοντας ότι «η βιωσιμότητα και η δικαιοσύνη του συστήματος περνά από την αύξηση των ορίων ηλικίας». (2) (3)
Μας έλεγαν ότι το ΔΝΤ «καταστρέφει το μέλλον της χώρας... και την καταδικάζει σε υπανάπτυξη σε μόνιμη βάση» (4), αλλά τελικά αυτό το ίδιο το ΔΝΤ το έφεραν στην Ελλάδα για το καλό μας... Μας είπαν προεκλογικά ότι «αν παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά..., θα βαθύνουμε την ύφεση... και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης...» (5) αλλά τελικά μάθαμε ότι η μείωση των μισθών έγινε για τη σωτηρία της χώρας...
Ο κάθε λογικός πολίτης που παρακολουθεί ζαλισμένος αυτές τις πολιτικές και επικοινωνιακές πιρουέτες, δεν μπορεί παρά να τα έχει χαμένα...
● Τι ακριβώς έχει συμβεί;
● Τι άλλαξε μέσα σε λίγους μήνες;
● Ήξερε ο πρωθυπουργός τελικά ή δεν ήξερε την κατάσταση της χώρας που ετοιμαζόταν να κυβερνήσει; Αν δεν ήξερε, γιατί δεν φρόντιζε να μάθει; Και, άμα πάλι ήξερε, τότε γιατί έλεγε ψέματα;
Ακόμη κι αν θελήσουμε να υποτιμήσουμε τη νοημοσύνη μας και να δεχτούμε ότι ο πρωθυπουργός δεν ήξερε..., ακόμη κι αν εξαφανίσουμε κάθε ίχνος κοινής λογικής στην προσπάθειά μας να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα..., ακόμη κι αν θελήσουμε να ξεχάσουμε τις δηλώσεις (6) Προβόπουλου ότι είχε ενημερώσει εγκαίρως την πολιτική ηγεσία από τον Σεπτέμβριο του 2009 για την οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπόψη μας το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Πέερ Στάινμπρουκ μέσα στο οποίο ομολογεί ότι «ο Παπανδρέου γνώριζε από το 2009 την πραγματική κατάσταση της οικονομίας» (7) επιβεβαιώνοντας ότι ο πρωθυπουργός είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης ακόμα και πριν από τις εκλογές.
Το ενθαρρυντικό, βέβαια, είναι η κατακόρυφη αύξηση των πολιτών (65,6%) (8) που πιστεύουν ότι η χώρα θα μπορούσε να είχε αποφύγει το μνημόνιο και τον μηχανισμό στήριξης, αμφισβητώντας ουσιαστικά όλα τα παραμύθια περί μονόδρομου με τα οποία μας βομβάρδιζαν όλο το τελευταίο διάστημα στην προσπάθεια τους να μας πείσουν ότι ο μόνος δρόμος προς την πρόοδο είναι η... εξαθλίωση!
Ο «επαναστάτης» πρωθυπουργός, λοιπόν, και το «αντιεξουσιαστικό» επιτελείο του τα έχουν καταφέρει μια χαρά στο πλαίσιο της ιδιότυπης «επανάστασης του αυτονόητου» που ευαγγελίζονται, αλλά, ακόμη κι αν δεν μπορούμε να το καταλάβουμε εμείς αυτό, δεν έχει καμία σημασία, αφού κάποιοι άλλοι το έχουν εκτιμήσει δεόντως!
Για να το πάρουμε, λοιπόν, όλοι χαμπάρι και να πάψουμε να είμαστε αχάριστοι, ας το κάνουμε λιανά... Όλη αυτή η κατάντια της χώρας με το κλείσιμο των μαγαζιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένους, τη δραστική συρρίκνωση της αγοραστικής μας δύναμης, τη φτώχεια και την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, ονομάζεται «μεγαλειώδης πολιτική» που εφαρμόζει «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα» (9).
Πρόκειται για χαρακτηρισμούς που έδωσε η γερμανική έκδοση των Financial Times στον πρωθυπουργό και στις αξιέπαινες πολιτικές του! Δεν αξίζει και τα δικά μας συγχαρητήρια ο... άνθρωπός τους;
Τα δικά μας σίγουρα όχι..., αλλά για κάποιον «περίεργο» λόγο δεν είναι μόνο οι Financial Times που ένιωσαν την ανάγκη να τον συγχαρούν... Παρά, λοιπόν, τα προεκλογικά ψέματα ή – για όποιον προτιμάει – την άγνοια και τις παραλείψεις, ο πρωθυπουργός βραβεύτηκε με το βραβείο για τη «δύναμη της αλήθειας».
Το πιο ενδιαφέρον απ' όλα είναι ότι το βραβείο του το έδωσε ο αρχιτραπεζίτης και πρόεδρος της Deutsche Bank, Josef Ackerman, ο οποίος σε παλαιότερές του δηλώσεις έλεγε ότι
«πρέπει να αποτραπεί η πιθανή επαναδιαπραγμάτευση - αναχρέωση του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας, διότι αυτό θα έβλαπτε, θα είχε τεράστιες συνέπειες για το ευρωπαϊκό τραπεζιτικό σύστημα, κυρίως τις γερμανικές τράπεζες που έχουν χορηγήσει δάνεια ή αγοράσει ελληνικά ομόλογα».
Ο βραβευθείς πρωθυπουργός, δίνοντας την εντύπωση ότι κατανοεί τις ανησυχίες του κύριου Ackerman, έκανε τα πάντα, λες και ήθελε να εγγυηθεί την ανεμπόδιστη κερδοφορία του γερμανικού και ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Τι έκανε; Μα, αυτό που πλέον όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά και ζούμε καθημερινά... Μας έστειλε στα δόντια του ΔΝΤ, του οποίου τα «πακέτα», ως γνωστόν, πηγαίνουν στις τσέπες των δανειστών μας...
Εφάρμοσε λοιπόν πολιτικές σκληρής λιτότητας (αυτές που προεκλογικά ονόμαζε καταστροφικές) στην ίδια του τη χώρα επιτρέποντας παράλληλα στις γερμανικές – και όχι μόνο – τράπεζες να εξακολουθούν να ρουφούν ζεστό χρήμα χωρίς τον άμεσο φόβο της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, κάτι το οποίο θα μείωνε τα κέρδη τους και για το οποίο ανησυχούσε ο Josef Ackerman... Εσείς, αν ήσασταν ο Josef Ackerman, δεν θα τον βραβεύατε;
● Όταν, όμως, πανηγυρίζουν οι αριθμολάγνοι των Βρυξελλών, τότε όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να πενθούμε...
● Όταν χαμογελάνε οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες, τότε το «πολυδάπανο» και «υπερβολικό» κοινωνικό κράτος τρέμει συθέμελα...
● Όταν η διεθνής ιερά τοκογλυφία χαίρεται, τότε οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ στενάχωρες για όλους...
Όλοι αυτοί, βέβαια, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, να χαίρονται και να βραβεύουν. Το επιβεβαιώνει και ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν λέγοντας ότι «αυτό που έχουν επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση και κυρίως ο ελληνικός λαός, είναι πραγματικά εκπληκτικό. Συνιστά παράδειγμα για όλα τα έθνη που έχουν προβλήματα». Έχουν μείνει έκπληκτοι οι άνθρωποι!
Οι ισχυροί κύκλοι της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας, με την πλήρη ανοχή και υποστήριξη της «βραβευμένης» ελληνικής κυβέρνησης, έχουν καταφέρει να περάσουν στους «απείθαρχους» Έλληνες τα πιο σκληρά και απάνθρωπα μέτρα που ούτε κι αυτοί οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν.
Μας έκαναν παράδειγμα προς «μίμηση» και τώρα είναι έτοιμοι να προεκτείνουν το μοντέλο τους παντού. Είναι έτοιμοι να αντικαταστήσουν αυτή την έστω ισχνή δημοκρατία με ένα ακόμη πιο αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης, ολοκληρώνοντας τη μετάθεση του κέντρου των αποφάσεων από το παραδοσιακό πεδίο της πολιτικής σε ένα ανεξέλεγκτο και σκιώδες διευθυντήριο τεχνοκρατών που συνδιαλλάσσονται και συναποφασίζουν με τον πυρήνα του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Και πώς θα το κάνουν αυτό;
● Με έλεγχο από την Κομισιόν του προϋπολογισμού κάθε χώρας...
● Με έλεγχο των εσόδων, των εξόδων, των ελλειμμάτων, των αναπτυξιακών μέτρων και του προβλεπόμενου πληθωρισμού...
● Με την επιβολή κυρώσεων υπό τη μορφή προστίμων για όποια χώρα δεν μειώνει με ικανοποιητικούς ρυθμούς το δημόσιο χρέος της, αλλά και με κυρώσεις για όσα κράτη δε βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους (10)...
Οι κυρώσεις για τις αμαρτωλές χώρες θα επιβάλλονται μέσα από ένα αυτοματοποιημένο σύστημα ποινών, κάτι το οποίο φαίνεται να ενθουσιάζει την Άγγελα Μέρκελ, η οποία δηλώνει ότι «είμαστε υπέρ του μέγιστου δυνατού βαθμού αυτοματοποίησης. Θέλουμε να αποπολιτικοποιήσουμε τελείως τη διαδικασία». (11)
Πολιτική και διάλογος τέλος, λοιπόν... Τέλος οι πολιτικές αποφάσεις που θα είναι προσαρμοσμένες στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες του κάθε κράτους και του κάθε λαού ξεχωριστά... Τέλος η συζήτηση, τέλος η δημοκρατία... Οι Ευρωπαίοι πολίτες απομακρύνονται ταχύτατα από τις διαδικασίες της λήψης των αποφάσεων...
Το μόνο που έχει σημασία πια είναι τα νούμερα, οι υπολογισμοί και οι αυτοματοποιημένες τυπικές διαδικασίες με άλλοθι τα δημοσιονομικά ελλείμματα, με παράδειγμα προς αποφυγή την «άτακτη» Ελλάδα και με τελικό προορισμό την απόλυτη ευρωπαϊκή οικονομική δικτατορία. Αυτή είναι άραγε η Ευρώπη που οι πολίτες της ονειρεύονται;
Το θέμα, λοιπόν, για εμάς είναι ποιος θα πάρει το επόμενο βραβείο...
● Θα τους αφήσουμε να αλληλοβραβεύονται για το ποιος θα εξαθλιώσει περισσότερο τη χώρα του και τον λαό του ή θα κάνουμε κάτι για να πάρουμε εμείς το βραβείο της αντίστασης στον αυταρχισμό των ντόπιων και ξενόφερτων τεχνοκρατών;
● Θα καταφέρουν οι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι πολίτες να αντιστρέψουν τη διαφαινόμενη ασφυκτική κυριαρχία των «σκοτεινών» οικονομικών κύκλων ή θα αφήνουν τους χαμογελαστούς πολιτικούς να παραλαμβάνουν βραβεία και επαίνους για τις ιδιότυπες υπηρεσίες τους;
● Θα καταφέρουν τελικά οι άνθρωποι να ανατρέψουν αυτή την εκτροπή στον αυταρχισμό καταφέροντας ένα μεγάλο πλήγμα στην κυριαρχία των αγορών και των τραπεζιτών ή θα αφήσουν τα γεγονότα να τους προσπεράσουν υπονομεύοντας το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους;
1. http://multimedia.papandreou.gr/arx/photos.showPhotos?i_thema=12761&i_year=2008
2. http://www.youtube.com/watch?v=RptLksZpWqM&feature=related
3. http://www.youtube.com/watch?v=rd6bM9mLHO8
4. http://www.youtube.com/watch?v=XAivc5atvgE&feature=related
5. http://www.youtube.com/watch?v=RptLksZpWqM&feature=related
6. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_04/05/2010_399715
7. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_10/10/2010_418244
8. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231062237
9. http://www.ftd.de/politik/international/:kolumne-ines-zoettl-unser-mann-in-athen/50155680.html
10. http://www.prin.gr/2010/06/blog-post_9652.html
11. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=208458
Γράφει ο Σπυρίδων Θύμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου