Χθες είχαμε τα γενέθλια της Αλλαγής, δηλαδή τον ανεπανάληπτο πολιτικό θρίαμβο του Ανδρέα Παπανδρέου, στις εκλογές του 1981, που έμελλε να αλλάξει οριστικά την Ελλάδα.
Κάτι που σημαίνει ότι σαν σήμερα, το 1981, ο Ανδρέας έκανε τις τελευταίες διαβουλεύσεις για τον σχηματισμό της Κυβέρνησής του.
Της 1ης Κυβέρνησης της Αλλαγής, όπως έμεινε στην Ιστορία.
Οι επιλογές του ιδρυτή και αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν πολλές. Οι πραγματικά άξιοι συνεργάτες από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, ή περιπτώσεις σαν τον ...
Σημίτη, ήταν ενοχλητικά λίγες.
Γι’ αυτό και ο Ανδρέας αποφάσισε ότι η «Αλλαγή» ήταν ο ίδιος. Δεν έδωσε μεγάλη σημασία στο εκάστοτε κυβερνητικό σχήμα, και εισήγαγε στην πολιτική ζωή της Ελλάδας το… happening των συχνών, μα πολύ συχνών ανασχηματισμών, τους οποίους ονόμαζε «αναδομήσεις».
Με τις λέξεις άλλωστε, και την… νοηματική κακοποίησή τους, ο Ανδρέας δεν είχε ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα. Τα πήγε περίφημα, και εκεί μεταξύ άλλων εδράζεται και το θεμέλιο της αέναης παραπλάνησης ενός ολόκληρου λαού, ανεξαρτήτως ηλικίας, γενιάς, μορφωτικού και βιωτικού επιπέδου, και καταγωγής.
Ο Ανδρέας είχε στα χέρια του τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει την Ελλάδα. Και την έχασε. Έφτασε στο άλλο σημείο, λεηλατώντας αυτήν ακριβώς την ιδέα της Αλλαγής.
Κι όμως, η συγκυρία ήταν ιδανική για ένα τέτοιο άλμα προς το μέλλον: Η κοινωνία έμοιαζε έτοιμη για τη ρήξη, κατά ένα μεγάλο ποσοστό την ανέμενε, για να μην πούμε την απαιτούσε.
Η Νέα Δημοκρατία, ο ιστορικός εκφραστής της Κεντροδεξιάς, επούλωνε τα τραύματα από τις πολιτικές πληγές της ήττας και του εσωκομματικού διχασμού.
Στην Προεδρία της Δημοκρατίας βρισκόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που αποτελούσε την ασφαλιστική δικλείδα με τη σοβαρότητα και την τήρηση του Συντάγματος, λειτουργώντας περίπου ως παιδονόμος του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου του Ανδρέα. Στην Ελλάδα, είχαν αρχίσει να εισρέουν τα κονδύλια από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, δηλαδή, τα χρήματα από την ΕΟΚ, την οποία το ΠΑΣΟΚ είχε πολεμήσει λυσσωδώς. Στα λόγια…
Ο Ανδρέας είχε μια χαρισματική ικανότητα να καταλαβαίνει τους Έλληνες. Και να προβλέπει τι ήθελαν από τη ζωή τους, πριν ακόμη και οι ίδιοι κατασταλάξουν μέσα τους. Εξ ου και οι ευθύνες του είναι μεγάλες και ιστορικές.
Συνειδητά έπαιξε με έναν ολόκληρο λαό. Και άνοιξε το δρόμο για την εθνική υποτίμηση, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, επί ημερών του πρωτότοκου γιου του.
Ποιος είπε ότι η Ιστορία δεν θυμάται τα δανεικά της;
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΖΕΡΒΟΣ
Ο Εμμανουήλ Ζερβός είναι κοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου