Η λύση; Εμείς!

Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι πλησιάζουμε στη λύση του ελληνικού δράματος. 

Η μία είναι χειρότερη από την άλλη:  Η κυβέρνηση δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων και λειτουργεί αλλοπρόσαλλα. 

Οι ξένοι κάθε είδους σύμμαχοι της Ελλάδας ουσιαστικά αδιαφορούν για εμάς και κοιτάζουν πάλι το δικό τους συμφέρον. 
Οι κάθε είδους ταγοί -πολιτικοί, οικονομικοί, ακαδημαϊκοί, πολιτιστικοί- έχουν κρυφτεί. 
Ο δημόσιος τομέας, όμηρος του συνδικαλισμού, ψυχορραγεί.
Ο ιδιωτικός τομέας έχει μεγάλη ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Και οι πολίτες έχουν μείνει βουβοί και μουδιασμένοι να περιμένουν το τέλος να έρθει.

Αλλά οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν. Βρίσκουν την κρίσιμη στιγμή τον τρόπο να ...
αντεπεξέλθουν στο θανάσιμο κίνδυνο και να επανέλθουν.

Πώς θα συμβεί αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας;

Το πρώτο φυσιολογικό αντανακλαστικό είναι η αναζήτηση ενός ηγέτη. 
Εξ ου και οι συζητήσεις για το πόσο καλός γίνεται μέρα τη μέρα ο Σαμαράς ή για την πιθανότητα να έρθει πάλι στα πράγματα ο Καραμανλής για να ενώσει την κεντροδεξιά.  
Για τον Παπανδρέου τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οσο για τη διαδοχή του -όταν έρθει η ώρα- κανείς δεν φαίνεται από τώρα ικανός για την καρέκλα.

Αλλά, έπειτα από λίγη σκέψη, είναι σαφές ότι οι λύσεις αυτές είναι εμβαλωματικές. 

Τα γνωστά πρόσωπα δεν πείθουν γιατί με αυτά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.  

Άρα, χρειαζόμαστε καινούργιους ηγέτες.

Καινούριοι ηγέτες -για την ώρα- δεν υπάρχουν. Με την εξαίρεση ίσως ενός ή δύο από τον επιχειρηματικό κόσμο, από κανέναν άλλο χώρο δεν έχει αναδειχθεί μια προσωπικότητα με συνολική αντίληψη για τα πράγματα και με αποδεδειγμένη αποφασιστικότητα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να δώσει λύσεις. Οπότε, τι μένει;
Η λύση θα δοθεί από όλους εμάς. Ο καθένας, στο βαθμό που θα αποφασίσει να κλείσει το χαζοκούτι που λέγεται τηλεόραση και να σκύψει πάνω στη δουλειά του, θα δώσει μια ευκαιρία ανάκαμψης στο δικό του εισόδημα, στη δική του οικογένεια, στη δική του προοπτική.
Ηδη, αν δώσει κανείς λίγη προσοχή, μπορεί να διαπιστώσει μια αμυδρή κινητικότητα να ξεκινάει. Οι άνθρωποι δεν περιμένουν πια από την κυβέρνηση ή τον οποιονδήποτε τρίτο να συμβάλει. Σκύβουν το κεφάλι, αναζητούν ιδέες, δουλεύουν περισσότερο.
Αν, μάλιστα, οι προσπάθειες αυτές συντονιστούν, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθεί ο απαραίτητος ενθουσιασμός έξω από την τηλεοπτική πολιτική, όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα.

Και στη διαδικασία αυτή θα βρεθούν και οι ηγέτες που σήμερα μας λείπουν τραγικά.

ΛΟΥΚΑΣ Γ. ΚΑΤΣΩΝΗΣ

Ο Λουκάς Κατσώνης είναι δημοσιογράφος. Μέλος της Συντακτικής Ομάδας της εφημ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ.