Μια χρεωκοπημένη οικονομία σώζεται. Ενα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα δεν σώζεται.

Μια χρεωκοπημένη οικονομία σώζεται.

Ενα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα δεν σώζεται.

Επίσης ένα χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να σώσει μια χρεωκοπημένη οικονομία -την οποίαν μάλιστα σε αυτήν τη χρεωκοπία οδήγησε αυτό το ίδιο.

Στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα είναι πιο χρεωκοπημένο απ’ την οικονομία. 

Ούτε αυτήν μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτόν του, αλλά αντιθέτως όσο θα συνεχίζει να υπάρχει, θα συνεχίζει να καταστρέφει. 

Κι άλλο κι άλλο κι άλλο…

Η κυβέρνηση δείχνει ότι το μόνο που μπορεί, είναι να παίζει με…
επικοινωνιακά παιχνίδια που όταν είναι «πιστόλια» σκάνε στα χέρια της, όταν είναι «Τιτανικοί» βουλιάζουν αύτανδροι κι όταν είναι σε «κώμα» ή την «εντατική» περιμένουν κάποιον «δόκτορα θάνατο» (απ’ το ΔΝΤ ή την Κομισιόν) να πατήσει το «κουμπί» τής ευ (ο θεός να την κάνει)θανασίας.

Φάσκουν κι αντιφάσκουν:

«Δεν το κρύβω. Το έχω πει κατηγορηματικά, αφαιρείται ένα κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας»
δηλώνει
και ξανά δηλώνει
και ξανά μανά δηλώνει
ο κ. Παπανδρέου.

«Δεν κινδυνεύει η εθνική κυριαρχία», δηλώνει καπάκι ο κ. Παπακωνσταντίνου. Είμαστε για κλάματα…
Οσο γι’ αυτήν την (αδόκητη για πρωθυπουργό) επιμονή του κ. Γ.Α. Παπανδρέου να δηλώνει και να ξαναδηλώνει «απώλεια εθνικής κυριαρχίας», δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: 

α) ή θέλει να μας συνηθίσει στην ιδέα

β) ή δεν έχει συναίσθηση του ποιος (θα έπρεπε να) είναι.

Στην μεν πρώτη περίπτωση ο εθισμός ενός λαού κι ενός έθνους στην ιδέα ότι μπορεί να απολέσει μέρος της εθνικής του κυριαρχίας, κατ’ αρχήν ενώπιον των Τραπεζών και στη συνέχεια εν σχέσει με άλλα κράτη (όπως εις ό,τι μας αφορά, η Τουρκία, οι ΗΠΑ ή η FYROM με την ιδιότητα της απόφυσης των δύο πρώτων), συνιστά πολιτικό έγκλημα.

Ας αφήσουμε τα αγαπησιάρικα: «Γιωργάκης», τα καθεστωτικά, ιδίως τού φίλα προσκείμενου Τύπου: «Γιώργος», και τα περιπαικτικά: «Γιώργος ο Β’ Παπανδρέου ο Γ’»,

η ουσία είναι ότι ο πρωθυπουργός μας δίνει την εντύπωση του «εγκληματία που περιφέρεται γύρω απ’ τον τόπο του εγκλήματος» μιλώντας διαρκώς για «απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας», «χρεωκοπία» κι άλλα γνωστά.

Μόνον όταν κατάλαβε το επικοινωνιακό σφάλμα του πράγματος (το μόνον που φαίνεται να αντιλαμβάνεται ή να του επισημαίνουν οι παρακοιμώμενοι ταλιμπάν του είναι τα «επικοινωνιακά»), τότε μόνον λοιπόν ανέκρουσε πρύμναν κι έβαλε τον δυστυχή κυρ Πεταλωτή να τον… διαψεύσει!

Οπως τώρα με το ΔΝΤ

Μόλις αντελήφθησαν το στραπάτσο (μακρύ σαν κολασμένο ζεϊμπέκικο) που άρχισε να παθαίνει η κυβέρνηση απ’ όταν ο κ. Παπανδρέου δήλωσε στη Βουλή ότι «το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ», αμέσως επεχείρησαν παμπούκειο επικοινωνιακή στροφή του στυλ: 

δεν είναι μόνον το ΔΝΤ, είναι και η Κομισιόν, είναι και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα! 

Δεν είναι δηλαδή Γιάννης, είναι τρεις Γιάννηδες, δεν είναι ένας ο παιδονόμος, είναι τρεις. 

Και πάντως εμείς προτιμάμε τους Ευρωπαίους! 

Που μας δανείζουν με 5%! 

Που θα βάλουν τον Γιωργάκη να ξεπατώσει το εργασιακό και το ασφαλιστικό σύστημα. 

Εμείς προτιμάμε τον καλό μπάτσο κι όχι τον κακό! 

Ακόμα κι όταν ο καλός μάς κάνει πάσα στον κακό.
Γελοιότητες!

Με περικεφαλαία!
Ψωροκώσταινας Πτωχοπροδρομικής στο τετράγωνο!

Με τον κακομοίρη κυρ Πεταλωτή να ισχυρίζεται μόλις χθες ότι «δεν βάλαμε εμείς το ΔΝΤ στο τραπέζι»!!..

Ψεύτης; βλαξ; ανίκανος;

Οχι! η κυβέρνησή του υπηρετεί Ληστές. 

Εν πρώτοις τις τράπεζες. Ελληνικές και ξένες. 

Η κυβέρνησή του, η κυβέρνησή μας, εξακολουθεί να προστατεύει φοροφυγάδες και να υπηρετεί λαμόγια, νταβατζήδες κι αεριτζήδες.

Οι υπηρέτες των ληστών είναι χειρότεροι απ’ τους ληστές. Το πολιτικό σύστημα του δικομματισμού είναι πιο χρεωκοπημένο απ’ τη χρεωκοπημένη οικονομία μας…

Στάθης