"H Ευρώπη έχει δομικές αδυναμίες στη στήριξη του Ευρώ..."

ΟΜΙΛΙΑ ΝΤΟΡΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

ΣΤΟ 2^Ο ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ & ΤΗΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΝΑΥΠΛΙΟ

Κύριε πρόεδρε

Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισες της Πελοποννήσου

Κυρίες και κύριοι

Συζητούμε σήμερα για την ανάπτυξη , την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση. Συζητούμε για την ελληνική οικονομία και την....
...προοπτική της , σε μια περίοδο κρίσης, που όμοια της δεν έχει γνωρίσει η
ελληνική κοινωνία από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά.

Η συζήτηση αυτή, για να έχει νόημα, πρέπει να απαντήσει με ειλικρίνεια στο γιατί ως χώρα, ως κοινωνία και ως πολιτικό και οικονομικό σύστημα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και φυσικά πρέπει να καταλήγει σε ιδέες, σε προτάσεις και κυρίως σε πολιτικές πρωτοβουλίες που θα μας οδηγήσουν ταυτόχρονα και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αλλά και σε μια νέα αρχιτεκτονική ανάπτυξης, που θα φέρει τη σφραγίδα της Νέας Δημοκρατίας.

Η άποψη μου είναι ότι φτάσαμε ως εδώ γιατί η Ελλάδα επί 30 χρόνια, με μικρά διαλείμματα, ξόδευε πολύ περισσότερα απ’ ότι παρήγαγε. Και όσα παρήγαγε ήταν υπερβολικά ακριβά. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήσαμε ένα μεγάλο, διπλό μειονέκτημα. Και μεγάλο δημόσιο χρέος και τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Το δεύτερο είναι αποτέλεσμα του πρώτου.

Τα τελευταία 30 χρόνια, με μικρές εξαιρέσεις, το πολιτικό σύστημα , οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και το σύστημα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ζύμωσαν την ελληνική κοινωνία σε μια ακραία επιδοματική λογική.

• Αναλώθηκε το πολιτικό σύστημα σε μια πλειοδοσία παροχών και δήθεν κοινωνικής πολιτικής. Μόνο που κοινωνική πολιτική με δανεικά δεν είναι κοινωνική πολιτική, είναι φτηνός λαϊκισμός και εμπαιγμός του λαού. 
• Αντί να αναζητήσουμε την ποιότητα, αντί να αναδείξουμε το ταλέντο και την αξιοσύνη των Ελλήνων, επιβάλαμε συνθήκες ισοπέδωσης προς τα κάτω. Και, απ’ ότι φαίνεται, με την κατάργηση της βάσης του 10 για την πρόσβαση στα πανεπιστήμια ,το ΠΑΣΟΚ επιμένει ακόμα σ’ αυτή την επιλογή.
• Δημιουργήθηκε στη χώρα ένα οικονομικό περιβάλλον γεμάτο στρεβλώσεις ,  με τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά να κυριαρχούν.
• Δαιμονοποιήθηκε το επιχειρείν και το κέρδος. Το όνειρο των περισσοτέρων ελληνικών οικογενειών ήταν να αποκαταστήσουν τα παιδιά τους στο δημόσιο.
• Μεγάλο μέρος της  ελληνικής επιχειρηματικής τάξης γαντζώθηκε γύρω από την κρατικοδίαιτη ανάπτυξη με  βραχυχρόνιου χαρακτήρα «επιδοτούμενες» επενδύσεις και αναθέσεις δημοσίων έργων. Και  όταν αυτή η επιχειρηματική τάξη γιγαντώθηκε, αντί να ανοίξει  νέους δρόμους ανάπτυξης, προτίμησε να επενδύσει στην αγορά εφημερίδων και καναλιών για να αυξήσει τον παρεμβατικό της ρόλο, να διεκδικήσει ακόμα μεγαλύτερες αναθέσεις και να κλείσει ακόμα περισσότερο το παιχνίδι του ανταγωνισμού.

Γι αυτό φτάσαμε ως εδώ, κυρίες και κύριοι. Γιατί η αδράνεια, η κακοδιαχείριση, ο κρατισμός, η διαφθορά, ο λαϊκισμός και η ατολμία  δημιούργησαν ένα οικονομικό μοντέλο που στον πυρήνα του έχει ένα τεράστιο παραγωγικό κενό.

Φίλες και φίλοι

Όλοι μας -και εμείς, αλλά και οι αγορές-  γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει μπει σε μια μακρά και δύσκολη περίοδο. Ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας  προβλέπεται αρνητικός για φέτος και ίσως και για τα επόμενα χρόνια.  Ο πληθωρισμός ανεβαίνει και είναι σχεδόν διπλάσιος των άλλων χωρών της ΕΕ, βυθίζοντας την ανταγωνιστικότητα μας. Για πρώτη φορά  εδώ και πολλές δεκαετίες έχουμε ονομαστικές μειώσεις μισθών στη χώρα, ενώ οι πραγματικές μειώσεις των εισοδημάτων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας είναι σημαντικές. Το πιο σημαντικό όμως απ΄ όλα είναι ότι τις πλέον ισχυρές αρνητικές επιδράσεις μέσα σ’ αυτό το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον δέχεται η αγορά εργασίας. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις απειλούνται με κλείσιμο. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και συμβασιούχοι, χάνουν τις δουλειές τους  τελευταίους μήνες. Η ανεργία είναι ο μεγάλος εφιάλτης για την Ελλάδα αυτή την ώρα.   Δυστυχώς, τα μηνύματα  για τις θέσεις απασχόλησης τους επόμενους μήνες είναι αρνητικά, γι΄ αυτό και ο βασικός στόχος της όποιας εθνικής προσπάθειας συμπυκνώνεται σε δύο λέξεις: ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή.

Η κρίση πλήττει το σύνολο της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αλλά οφείλουμε να έχουμε συνείδηση ότι οι καταστάσεις είναι ακόμη πιο δύσκολες για τους αδύναμους, για τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς. Δεν έχουμε δικαίωμα να αδιαφορήσουμε γι΄ αυτή την εξέλιξη και να επιτρέψουμε οι πιο αδύναμοι συμπολίτες να πληρώσουν το μεγαλύτερο κόστος γι΄ αυτή την κρίση.

Έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, μετά τις αποφάσεις του Eurogroup φαίνεται ότι η Ευρώπη παρά τις προθέσεις των κρατών-μελών, έχει δομικές αδυναμίες στη στήριξη του Ευρώ και στην αντιμετώπιση της κρίσης του. Αυτές οι δομικές αδυναμίες, μαζί με τις συνεχείς παλινωδίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τα αντικρουόμενα μηνύματα που στέλνει στο εξωτερικό, δυσχεραίνουν τη θέση της χώρας ακόμη περισσότερο.  Ο κ.Παπανδρέου επιλέγει τον εύκολο δρόμο: Χρεώνει τις αποφάσεις στους άλλους και ακολουθεί μια τακτική που και επιπόλαια είναι και επιζήμια για τα συμφέροντα του τόπου.  Πριν λοιπόν σπεύσουμε να δαιμονοποιήσουμε τις επιλογές που έχουμε από το μηχανισμό στήριξης πρέπει να απαντήσουμε στο εξής ερώτημα: Μπορεί η Ελλάδα να δανείζεται με 7% και οι θυσίες των Ελλήνων να πηγαίνουν στον «Καιάδα» των τοκοχρεωλυσίων; Καταλαβαίνουμε ότι με αυτό τον τρόπο οι θυσίες των Ελλήνων, όλα όσα πληρώνουν τα μεσαία στρώματα, οι αδύναμοι Έλληνες, οι φτωχοί που πλήττονται,  μόλις καλύπτουν το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων που παίρνουμε;

Θέλω λοιπόν να ξεκαθαρίσω εδώ τι βλέπω. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή  από αυτή που νιώθει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας όταν η χώρα του χρειάζεται να χτυπήσει την πόρτα του ΔΝΤ. Ξέρω πολύ καλά και το νιώθετε και εσείς και το νιώθω και εγώ, τι σημαίνει να φθάσει μια χώρα μέλος της ευρωζώνης, μια χώρα μέλος της ΕΕ να αναγκαστεί να κάνει χρήση ενός μηχανισμού ευρωπαϊκού που συμπεριλαμβάνει και το ΔΝΤ. Θεωρώ όμως ότι πρέπει κατηγορηματικά να πούμε ότι αυτός ο μηχανισμός είναι ένας μηχανισμός στήριξης για ένα χρονικό διάστημα ότι είναι ένας μηχανισμός στήριξης από τον οποίο πρέπει να βγούμε και ότι είναι ένας μηχανισμός στήριξης ο οποίος  από μόνος του δεν μας σώζει. Και θέλω να είμαι σαφής γιατί πιστεύω ότι έφθασε η ώρα που οι Έλληνες και οι Ελληνίδες πρέπει να ξέρουν την πλήρη αλήθεια. Αυτός ο μηχανισμός από μόνος του δεν θα σώσει την Ελλάδα. Την Ελλάδα θα την σώσουμε εμείς, εμείς οι Έλληνες με τις αποφάσεις  και τις προσπάθειες τις οποίες θα κάνουμε θα βγάλουμε την χώρα από την κρίση. Τα λέω αυτά διότι είναι κρίσιμο στην ΝΔ να ξέρουμε ποια είναι η βάση ποιο είναι το στίγμα ποια είναι η ουσία του πολιτικού μας λόγου.

Κυρίες και κύριοι

Όλοι πλέον συνειδητοποιούν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της οικονομίας. Σύρεται από τα γεγονότα και εξελίξεις. Αντιδρά αποσπασματικά και δεν έχει μια ολοκληρωμένη σύλληψη για παράλληλες και αποτελεσματικές δράσεις σε όλα τα μέτωπα της οικονομίας. Επιδεικνύει αργά αντανακλαστικά.

Απόδειξη είναι το φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε αυτή την εβδομάδα. Η κυβέρνηση ξέχασε ότι η φορολογία πρέπει να συντελεί στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης. Όχι να τις συντρίβει. Η πολιτική που ακολουθεί θα οδηγήσει στο να φύγουν οι ξένες επενδύσεις από την Ελλάδα. Και υπάρχουν ήδη από την Ευρώπη τα πρώτα αρνητικά μηνύματα εξαιτίας του φορολογικού νομοσχεδίου. Στόχος μας πρέπει να είναι να πετύχουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την έκρηξη του δημόσιου χρέους.

Αντί αυτού η κυβέρνηση εθελοτυφλεί και φορολογεί με τον υψηλότερο συντελεστή στην νοτιανατολική Ευρώπη, με 40% την επιχειρηματική δράση.

Και όπως σωστά είπε  και ο Πρόεδρος πριν πέστε μου έναν άνθρωπο ο οποίος θα έρθει στην Ελλάδα να ανοίξει επιχείρηση να δώσει θέσεις εργασίας όταν θα φορολογηθεί με 40% και δεν θα πάει στην Βουλγαρία και δεν θα πάει στην Κύπρο ή οπουδήποτε τον συμφέρει περισσότερο.

 Το αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα στην Ελλάδα δεν κινείται φύλο. Κεφάλαια και επενδύσεις φεύγουν από την Ελλάδα.  Μεγάλες επενδύσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί ο ιδιωτικός τομέας χάνονται μέσα στο κλίμα ανασφάλειας που καλλιεργεί η αδράνεια της κυβέρνησης.  Ακόμη και οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια παραπαίουν από τις παλινωδίες και τα θολά μηνύματα της κυβέρνησης. 

Απέναντι σ΄ αυτή την άβουλη και αμφίσημη πολιτική της κυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία, ως μεγάλο και υπεύθυνο κόμμα εξουσίας, έχει χρέος να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Να έχει σαφές στίγμα και καθαρό πολιτικό μήνυμα. 

Χωρίς   αστερίσκους και ωραιοποιήσεις.

Χωρίς ανούσιες υποσημειώσεις.

Χωρίς αντιφάσεις και αναιρέσεις.

Η φιλελεύθερη παράταξη για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, πρέπει να επενδύσει στην αξιοπιστία της. Δεν πρέπει να φοβηθεί να στηρίξει τις  πολιτικές που είναι αναγκαίες για να σωθεί ο τόπος. Χωρίς να φοβηθεί το πολιτικό κόστος. Χωρίς να παρασυρθεί από τις σειρήνες του λαϊκισμού.

Ο τόπος σήμερα χρειάζεται υπεύθυνη αντιπολίτευση και αυτό πρέπει να είμαστε. Καθαρά και θαρρετά. Γιατί στη σημερινή εποχή πατριωτισμός σημαίνει υπεράσπιση των πραγματικών συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου με ειλικρίνεια και συνέπεια.  Οφείλουμε  από τη θέση μας ως αξιωματική αντιπολίτευση, με σχέδιο να ωθήσουμε την κυβέρνηση να πάρει εκείνες τις αποφάσεις που είναι σωστές για  την ανάπτυξη, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Ουσιαστική συνεισφορά από την πλευρά μας σημαίνει ακόμα να  συνειδητοποιήσουμε και να πούμε καθαρά ότι στην  πραγματικότητα δεν υπάρχει δίλλημα μεταξύ  σταθεροποίησης και αναπτυξιακής πολιτικής. Απαιτείται επίτευξη και των δύο στόχων: και της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας  με μία συγκροτημένη πολιτική διαρθρωτικών αλλαγών και εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας.

Για να πείσουμε  η Νέα Δημοκρατία πρέπει να προχωρήσει  στη διατύπωση μιας ολοκληρωμένης  στρατηγικής για τον μετασχηματισμό της δομής της οικονομίας και της κοινωνίας.  Για τη μετάβαση σ΄ ένα πρότυπο οικονομίας γνώσης και υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Μια τέτοια στρατηγική διαρθρωτικών αλλαγών και εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας, μπορεί να στηρίζεται σε έξι κεντρικές επιλογές. 

Πρώτον :  Ισχυροποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής για να πετύχουμε πρωτογενή πλεονάσματα στην υλοποίηση του προϋπολογισμού, ώστε να υπάρξει ταχύτερη αποκλιμάκωση του δημόσιου χρέους. Αυτό προϋποθέτει  συνεπή εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που περιορίζουν τη σπατάλη του κράτους, όπως είναι μια επιθετικότερη πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου.

Επιτρέψτε μου να επιμείνω σ’ αυτό το σημείο :.

Έχουμε έναν δημόσιο τομέα που είναι δυσανάλογα μεγάλος και ακριβός, σε σχέση με το αποτέλεσμα -και κυρίως την ποιότητα αποτελέσματος που παράγει. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, η Ελλάδα δαπανά για τη δημόσια διοίκηση το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Ταυτόχρονα, η χώρα μας βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις κατάταξης  σε ό,τι αφορά την αποτελεσματικότητα του παραγόμενου προϊόντος της δημόσια διοίκησης.

Όλα αυτά τα χρόνια, κυρίες και κύριοι, δημιουργήσαμε ένα μη αποτελεσματικό κράτος, στο οποίο δεν μάθαμε και κυρίως δεν μας αρέσει να μετράμε τίποτα.

Φτάσαμε έτσι στο σημείο να υπάρχει πλήρης απουσία μηχανισμού κινήτρων και να ισοπεδώνουμε τα πάντα.

Παραμένουν σήμερα στο κράτος μια σειρά από επιχειρήσεις που συσσωρεύουν χρέη πολλών δις ευρώ.

Είναι εξωφρενικό, μέσα σ΄ αυτές τις συνθήκες που ζούμε σήμερα, ότι δεν έχουμε ξεκινήσει τη διαδικασία αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης.

Χθες  έπρεπε να είχε ξεκινήσει η διαδικασία αποκρατικοποίησης του ΟΣΕ, που είναι μια τεράστια «μαύρη τρύπα» για τον Έλληνα φορολογούμενο. Αλλά και των λιμένων, των μαρινών και των ζημιογόνων επιχειρήσεων του κράτους που προσφέρουν κακής ποιότητας υπηρεσίας που θα μπορούσαν αν περνούσαν  σε χέρια επενδυτών, να δημιουργήσουν ανταγωνισμό, θέσεις απασχόλησης και πλούτο.

Τεράστιο είναι επίσης και το ζήτημα της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Υπάρχουν στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η ακίνητη περιουσία του, αναφέρθηκε και ο κύριος Πρόεδρος πριν, είναι γύρω στα 300 δις ευρώ και αξιοποιείται με απόδοση που φτάνει μόλις το 1%.

Για να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας δανειζόμασταν μέχρι και πριν από λίγο με 6% κα 6,5% και η περιουσία μας μένει αδρανής, απαξιώνεται με απόδοση  1%. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πάρκο του Ελληνικού. Φτάνουν πια οι καθυστερήσεις. Στο Ελληνικό πρέπει να δοθεί ένα καθαρό μήνυμα ότι η Ελλάδα στρέφεται σε καινοτόμες και αποτελεσματικές λύσεις αξιοποίησης της περιουσίας της.

Δεύτερη κεντρική επιλογή  είναι οι γενναίες και σε βάθος αλλαγές,  που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, η οποία κατά κύριο λόγο απειλεί την ομαλή εξέλιξη του δημοσίου χρέους. Χρειάζεται  μια τίμια λύση για το ασφαλιστικό σύστημα, με δύσκολες αποφάσεις για τα όρια συνταξιοδότησης, η οποία να στηρίζεται σε δύο ηθικούς κανόνες: ότι κανένας ασφαλισμένος δεν θα χάσει, δεν θα στερηθεί πόρους τους οποίους έχει πληρώσει στο σύστημα και δεύτερον ότι η εθνική σύνταξη που χορηγεί το κράτος θα καλύπτει όλους  αυτούς που  έχουν ανάγκη. 

Τρίτον: Καταπολέμηση των ολιγοπωλιακών καταστάσεων και των ακαμψιών σε όλες τις αγορές.. Αυτό σημαίνει άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων  απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των μικρών καταστημάτων, κατάργηση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα, κατάργηση των  γραφειοκρατικών περιορισμών στην επιχειρηματικότητα και στις αδειοδοτήσεις που εξαρτώνται από το δημόσιο. 

Τέταρτον:  την καθιέρωση  περισσότερο ευέλικτων εργασιακών σχέσεων για την πρόσληψη ανέργων. Ξέρω ότι θα  υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά ας έχουμε όλοι συνείδηση των επιλογών που διαμορφώνονται: Είτε πλήρως άνεργος, είτε εργαζόμενος στις νέες συνθήκες.

Πέμπτον: Ουσιαστική και  γρήγορη ενεργοποίηση του ΕΣΠΑ και κάθε άλλης κοινοτικής συνδρομής, αλλά και ενίσχυση των ΣΔΙΤ. Ας μην κοροϊδευόματε: πώς αλλιώς θα έχουμε σε 3-4 χρόνια 2.500 χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων αν δεν είχαμε τις συμπράξεις;

Έκτον: Πολιτική ενίσχυση της εξωστρέφειας της οικονομίας. Η Ελλάδα παραμένει μια κλειστή οικονομία. Ενώ ο βαθμός εξωστρέφειας των ευρωπαϊκών οικονομιών αυξανόταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, στην Ελλάδα δεν σημειώθηκε καμιά ουσιαστική πρόοδος. Οι  εξαγωγές είναι το μεγάλο ζητούμενο. Οι εξαγωγές μπορούν να αναπληρώσουν  τη μειωμένη εσωτερική ζήτηση , να συμβάλλουν  στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους και να δημιουργήσουν νέες θέσεις απασχόλησης. 

Φίλες και φίλοι

Η κρίση αυτή ίσως αποτελεί την τελευταία ευκαιρία του πολιτικού συστήματος της χώρας,  για επαναφορά της Ελλάδας σε βιώσιμη αναπτυξιακή τροχιά. Αποδείχθηκε πλέον ότι αναλγησία ήταν και είναι  η απόκρυψη της αλήθειας.

Το επαναλαμβάνω, ο δρόμος  δεν θα είναι εύκολος.

Ο εναλλακτικός όμως δρόμος, των  πολιτικών που ασκούνται  με όρους επικοινωνιακούς για το τηλεοπτικό δελτίο της επόμενης μέρας δεν υπάρχει. Επίσης ο δρόμος του λαϊκισμού, ωθεί στην  εσωστρέφεια και στη διαιώνιση των πρακτικών του παρελθόντος, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα οδηγήσει τη χώρα σε βαθύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση.

Η πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης υπερβαίνει την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.

Αυτά που θα πούμε σήμερα στο Συνέδριο δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ οποτεδήποτε πάρει την εξουσία και είναι σαφές ότι θα αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα.

Άρα απαιτεί ρεαλισμό και εθνική συνεννόηση όλων των δυνάμεων του πολιτικού κόσμου. Είναι μια πολιτική δεκαετίας, που στοχεύει στο 2020. Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας:  Μια πολιτική ελλειμμάτων και σπατάλης που διαρκεί τριάντα χρόνια δεν μπορεί να αναστραφεί με πολιτικές παρεμβάσεις ενός, δύο ή τριών χρόνων. Χρειάζεται βάθος, συνέχεια και προοπτική.

Ο  δρόμος αυτός  απαιτεί και θεσμική ανασυγκρότηση. Γι΄ αυτό η ολοκλήρωση ενός συνολικού πολιτικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της παρούσης κρίσης οφείλει να καταλήγει σε μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πρόταση  Αναθεώρησης του Συντάγματος, όσο πιο γρήγορα γίνεται.  Συνταγματική Αναθεώρηση που θα καλύψει τις θεσμικές ανεπάρκειες όπως είναι η έλλειψη Συνταγματικού Δικαστηρίου, η απουσία υγιούς ανταγωνισμού στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, το έλλειμμα διαφάνειας και ελέγχου  του πολιτικού χρήματος και του πολιτικού κόσμου με το νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Και κάτι τελευταίο και σημαντικό:  πιστεύω ότι ωρίμασε ο χρόνος για να προστεθεί στο Σύνταγμα και η υιοθέτηση ενός δημοσιονομικού κανόνα . Η συνταγματική πρόβλεψη για τα δημοσιονομικά όρια στα οποία μπορεί να κινείται κάθε κυβέρνηση.

Η πρόβλεψη αυτή   αφαιρεί από την εκάστοτε Βουλή ή τον υπουργό των Οικονομικών τη δυνατότητα να ψηφίζουν και να εφαρμόζουν μια υπέρ το δέον επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, προστατεύοντας τις επόμενες γενιές από την υπέρμετρη διόγκωση του δημόσιου χρέους.

Η υιοθέτηση ενός συνταγματικού δημοσιονομικού κανόνα σήμερα σίγουρα δεν θα βοηθήσει στην άμεση μείωση του ελλείμματος ή του δημόσιου χρέος. Ωστόσο μπορεί να συμβάλει θετικά με δύο τρόπους:
Μπορεί να προστατεύσει τις επόμενες γενιές από ανεύθυνες πολιτικές και δυσάρεστες καταστάσεις ανάλογες με αυτές που βιώνουμε σήμερα. Και τώρα, μπορεί να συμβάλει στην προσπάθεια ανάκτησης της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας.

 Φίλες και φίλοι

Όταν βρίσκεσαι εν όψει των αδιεξόδων που βρισκόμαστε εμείς σήμερα, πρέπει  να μιλάς καθαρά. Να λες αλήθειες.

Δεν πρέπει να στρογγυλεύεις τα λόγια σου.

Οφείλεις να ωθείς τα πράγματα σε ριζικές και καινοτόμες ανατροπές.

Αυτό απαιτεί από εμάς η Ελλάδα της δημιουργίας που υπάρχει και χρόνια τώρα ασφυκτιά μέσα σε ένα περιβάλλον μιζέριας και παρακμής.

Η Ελλάδα της δημιουργίας που προσδοκά η χώρα μας να γίνει σύντομα μια   κανονική Ευρωπαϊκή χώρα.

Η Ελλάδα της δημιουργίας που είναι στο χέρι μας να την κερδίσουμε και να την εκφράσουμε.