Tου ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ τ. βουλευτή, τ. ευρωβουλευτή και τ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής Θαυμάζω τον εαυτό μου που έχει την υπομονή να παρακολουθεί τις τηλεοπτικές ειδήσεις των οκτώ.
Τον θαυμάζω ή τον οικτίρω.
Το ίδιο είναι, αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ρήματα «θαυμάζω» και «οικτίρω» μετατρέπονται σε συνώνυμα.
Οι γνωστοί τηλεαστέρες και τα εξειδικευμένα τσιράκια τους φλυαρούν ακατάσχετα και με περισπούδαστο ύφος οι περισσότεροι, όταν δεν καταφεύγουν σε κρυανάλατα αστειάκια, και μας «ενημερώνουν» αποπροσανατολίζοντάς μας.
(Τα χοντρά λάθη του τύπου «ο αρχηγός των τρομοκρατών Αντώνης Σαμαράς» –το διέπραξε ο Μανώλης Καψής– και το «ερχόμαστε τώρα στο θέμα της τρομοκρατίας» –το διέπραξε η Όλγα Τρέμη, θέλοντας να πει «στο θέμα της οικονομίας», καθώς είχαν ήδη... πραγματευθεί εξαντλητικά τα της τρομοκρατίας– αποτελούν ευχάριστες οάσεις μέσα στη μονοτονία των λεγομένων τους και μας διασκεδάζουν αφάνταστα.)Ο αποπροσανατολισμός και η παραπληροφόρηση εδράζονται σε δύο κυρίως πυλώνες:
στη μεγιστοποίηση (και ενίοτε κατασκευή) γεγονότων ελάσσονος σημασίας και
στην πλήρη αποσιώπηση συμβάντων με ζουμί και κρίσιμες προεκτάσεις.
Το μέγα –και εμφανέστατο– σκάνδαλο αυτών των ημερών συνίσταται στην...
ενδελεχή και παραφουσκωμένη με σωρεία κουτσομπολίστικων «στοιχείων» υπόθεση της σύλληψης των έξι φερομένων ως μελών της νέας γενιάς τρομοκρατίας. (Το «φερομένων» το θεωρώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ, παρά την απέχθειά μου για την ένοπλη βία. Προσθέτω σ’ αυτήν την παρένθεση και την ΑΟΠΛΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ που στραγγαλίζει οικονομικά όσους –μισθωτούς, συνταξιούχους, άνεργους– είναι ανήμποροι να διεκδικήσουν τα πετσοκομμένα δικαιώματά τους.)
Η... αποκάλυψη της νέας γενιάς τρομοκρατών και η εξ αυτής απορρέουσα κατασπατάληση ιλιγγιωδώς μεγάλου τηλεοπτικού χρόνου ΣΥΓΚΑΛΥΨΕ ΒΑΝΑΥΣΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ το πρώτιστο θέμα που απασχολεί νυχθημερόν τη χώρα μας και τους πολίτες της: την επικείμενη, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις (και τις προγνώσεις Οίκων Αξιολόγησης που καραδοκούν για νέες αρπαχτές, «εμπειρογνωμόνων» διαμετρήματος του κ. Σόρος κ.ά.), κατάρρευση της οικονομίας μας.
Από τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου (που αποφασίστηκε η συγκρότηση του περιώνυμου «μηχανισμού») μέχρι την περασμένη Κυριακή (που η αισιοδοξία και η ευφορία των κυβερνώντων είχε χτυπήσει ταβάνι) η απόγνωση των νουνεχών πολιτών παραμένει σταθερή και αμετάβλητη.
Τα δεδομένα είναι δύο:
Ο «μηχανισμός» είναι διάτρητος και ασαφέστατος, καθώς η ενδεχόμενη ενεργοποίησή του προϋποθέτει ΟΜΟΦΩΝΙΑ των ηγετών της Ευρωζώνης, πράγμα ανέφικτο λόγω των εκπεφρασμένων απόψεων Γερμανίας και Ολλανδίας.
Από την άλλη μεριά τα περιλάλητα spreads ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς –ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΩΣ– σαν τα ασανσέρ.
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΣ.
Πολύ περισσότερο με μια κυβέρνηση παντελώς ανίκανη, συνεχώς αντιφάσκουσα και κυρίως ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ.
Μια κυβέρνηση που εξουδετέρωσε ΜΟΝΗ ΤΗΣ τα όποια πλεονεκτήματά της.
Και είχε πλεονεκτήματα μόλις ανέλαβε την εξουσία (υποσχόμενη τα πάντα και ψευδόμενη ασυστόλως), όταν τα spreads κατέγραφαν μόλις 135 μονάδες βάσης.
Μια κυβέρνηση που τα μέλη της από τον πρωθυπουργό μέχρι τον έσχατο υφυπουργό χρειάζονται ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟΥ.
Μια τέτοια κυβέρνηση, με τόσο κάλπικη οίηση και τόση θρασύτητα του σκανδαλωδώς προβαλλόμενου αντιπροέδρου της, την εκθειάζουν αδιαλείπτως τα εξόχως... αντικειμενικά μας κανάλια!
Κανάλια τα οποία δεν αρκούνται στις υμνωδίες για τους κρατούντες, αλλά επιδίδονται ταυτοχρόνως στην ισοπέδωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης με μεθοδικότητα και εύγλωττη εξαίρεση το κόμμα που ψαρεύει σε θολά νερά.
Το κόμμα που ο πανέξυπνος ηγέτης του κ. Καρατζαφέρης αποτελεί την προσωποποίηση της αντιφατικότητας.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το ακατασίγαστο μένος εναντίον του Κώστα Καραμανλή ΟΛΩΝ των καναλιών ανεξαιρέτως.
Εναντίον ενός ανθρώπου όντως σεμνού και ταπεινού, ασχέτως αν την προτροπή του αυτή δεν την υιοθέτησαν οι πλείστοι υφιστάμενοί του, ο οποίος ούτε τα έσπαγε στα μπουζούκια, όπως άλλοι, ούτε παρανόμησε ποτέ ο ίδιος.
Εναντίον ενός ανθρώπου που είχε το σθένος να τα βάλει με τους Αμερικανούς, παρά τις ολοφάνερες τρικλοποδιές της κυρίας Ντόρας.
Όπως έχω γράψει στο παρελθόν, ο Καραμανλής υπήρξε ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πρωθυπουργός της χώρας μας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο –με το βέτο στα μούτρα του Μπους στο Βουκουρέστι, τις πέντε συναντήσεις με τον Πούτιν για τους αγωγούς και το έμμεσο αλλά ισχυρό ΟΧΙ στο επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν– ΠΟΥ ΥΠΕΡΕΒΗ ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ.
Αυτά πληρώνει τώρα ή, ακριβέστερα, αυτά του πληρώνουν οι Αμερικανοί μέσω των... πατριωτικών καναλιών μας.
Αλλά, πλην Καραμανλή, πού οφείλεται η σχεδόν αγιοποίηση μιας παντελώς ανίκανης κυβέρνησης που οδηγεί τη χώρα και τους Έλληνες στον όλεθρο;
Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν οι καναλάρχες και τα εκτελεστικά τους όργανα στις τηλεοπτικές οθόνες;
Ο καθένας μπορεί να υποθέσει ότι πρόκειται για τεράστια συμφέροντα που ισοπεδώνουν προπαγανδιστικά την κοινή γνώμη.
Διότι –είναι ανεξήγητο πώς δεν συμβαίνει αυτό– απορεί κανείς σκεπτόμενος ότι κάποιος καναλάρχης θα μπορούσε να αυξήσει κατακόρυφα τη θεαματικότητα και ακροαματικότητα του καναλιού του εάν ξέφευγε από τη μονοσήμαντη πληροφόρηση των συναδέλφων του, όπως κάνουν οι εφημερίδες και τα περιοδικά, προσφέροντας ειδήσεις, ρεπορτάζ και αναλύσεις για κάθε ιδεολογικοπολιτική προτίμηση.
Το ότι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ τέτοιος καναλάρχης επιτρέπει κάθε είδους υποθέσεις ως προς το εύρος και την προέλευση των εξυπηρετούμενων συμφερόντων.Με δεδομένη την κάθετη πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων (λόγω εξοικονόμησης κάποιων ευρώ που μηνιαία δεν είναι ευκαταφρόνητα για τους περισσότερους εν μέσω τεράστιας οικονομικής κρίσης), οι πλείστοι αντλούν την... ενημέρωσή τους από το χαζοκούτι.
Με αποτέλεσμα να υφιστάμεθα, ισχυούσης της τυπικής τουλάχιστον δημοκρατίας, ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ.
Το Παρόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου