Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Tο κυνήγι του κρυμμένου «μαύρου χρυσού».


Σε συνέχεια του χθεσινού άρθρου μου και καθώς κάποιοι φίλοι στα σχόλιά τους αναφέρθηκαν στο θέμα της συσχέτισης των νομισμάτων με τον χρυσό ,θα ήθελα να αναφερθώ λίγο πιο διεξοδικά περί του χρυσού και σε ορισμένα πράγματα που η πλειονότητα των πολιτών αγνοεί.

Ο κόσμος του χρήματος κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά. Το εκπληκτικότερο είναι πως τα επίσημα στοιχεία που δίδονται για τις διαθέσιμες ποσότητες χρυσού είναι κατασκευασμένα ,σύμφωνα με τον David G. Guyatt.

Ο «λευκός» χρυσός της Δύσης εξορύσσεται σε μικρές ποσότητες και χρησιμοποιείται σαν βάση για τους επίσημους υπολογισμούς .
Ο «μαύρος» χρυσός της Ανατολής δεν καταγράφεται και επομένως δεν επιτρέπεται να «φαίνεται» στα βιβλία καθόλου.

Είναι τόσο μεγάλες οι υπάρχουσες ποσότητες του «μαύρου» χρυσού, ώστε εάν είχε γίνει δημόσια ανακοίνωση αυτού και μόνο του γεγονότος, η τιμή του χρυσού ανά τον κόσμο θα είχε κατρακυλήσει στα βάθη και θα έμενε για πάντα εκεί.


Αυτό προκάλεσε τη δημιουργία δύο ξεχωριστών αγορών χρυσού. Υπάρχουν οι επίσημες αγορές που δημοσιεύονται στις οικονομικές εφημερίδες και οι οποίες φαίνεται να είναι ανοικτές και καθαρές (αλλά όπως είδαμε, δεν είναι).

Υπάρχει όμως και η μαύρη αγορά. Όπως και ο χρυσός, έτσι και η μαύρη αγορά έχει μία μακρά και βρώμικη ιστορία.

Σ’ αυτό, καμία περίοδος δεν είναι πιο βρώμικη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις αρχές του 1935, η Ιαπωνία άρχισε να γδύνει την Κίνα από τον πλούτο της. Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο «βιασμός» επεκτάθηκε συνολικά σε 12 Ασιατικά κράτη.

Η λεία που μάζεψαν οι «ομάδες λεηλασίας» των Γιαπωνέζων, απλώς ξεφεύγει από τα όρια της φαντασίας: χρυσός σε ποσότητες που ούτε τις είχε φανταστεί ποτέ κανείς. Αυτός ήταν «μαύρος» χρυσός που χρόνια συσσώρευαν οι Κινέζοι.


Ένα μεγάλο μέρος αυτού θάφτηκε στις Φιλιππίνες στο διάστημα από 1943 έως1945. Ο Φερδινάνδος Μάρκος ήταν ένας από αυτούς που ξεκίνησαν για ν’ ανακαλύψουν μερικά από αυτά τα λάφυρα πολέμου, αμέσως μόλις έφυγαν οι Γιαπωνέζοι.

Όμως, πριν από τον Μάρκος, είχε ήδη προλάβει να «αναμιχθεί» το OSS, (Office of Strategic Services) - ο πρόδρομος της CIA.

Στις αρχές του 1945, πράκτορες του OSS κυνήγησαν μία ομάδα Γιαπωνέζων «Χρυσός Κρίνος» και άρχισαν να μαζεύουν για λογαριασμό τους το περιεχόμενο μιας κρυψώνας . Έτσι ξεκίνησε το τραίνο του εύκολου κέρδους της μαύρης αγοράς.


Το 1984, ο Στρατηγός John Singlaub, ανώτατο στέλεχος της CIA , ίδρυσε μια εταιρία με το όνομα Nippon Star. Ο Singlaub συνεργαζόταν με τον Υποστράτηγο Robert Schweitzer, πρώην μέλος του επιτελικού γραφείου του Ρήγκαν .

Αυτή η εταιρία «βιτρίνα» ιδρύθηκε ειδικά για να ανασύρει τον χρυσό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που ήταν θαμμένος στις Φιλιππίνες.
Άλλοι, οι οποίοι αναμείχθηκαν αργότερα με την Nippon Star, ήταν ο πρώην Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, Στρατηγός John Vessey, και ο Ray Cline, πρώην Υποδιοικητής Επιχειρήσεων της CIA.

Το 1986 η Nippon Star ζήτησε από τον Μάρκος κάποια έγγραφα για ένα μεγάλο θησαυρό κλεμμένου χρυσού, που επί πολλά χρόνια, μυστικά, προσπαθούσε να εντοπίσει ένα τάγμα στρατού του Μάρκος. ο Μάρκος αρνήθηκε. Τρεις μέρες αργότερα ....ανατράπηκε και «οδηγήθηκε» στις ΗΠΑ.

Κάποια έγγραφα όμως...«διέφυγαν» μέσω της ερωμένης του.
Κάποια από αυτά τα έγγραφα , συμπεριλαμβανομένων και λογαριασμών δισεκατομμυρίων σε Ελβετική τράπεζα, στο όνομα του διαβόητου πρώην σκοτεινού πράκτορα της CIA, Στρατηγού Edward Lapsdale, περιέχονται στο βιβλίο του David G. Guyatt «The Secret Gold Treaty».

Έτσι μπορεί κάποιος να καταλάβει γιατί η Κίνα, η Ρωσία , η Γαλλία αλλά και οι περισσότεροι εκ των G20, δεν επιθυμούν να γυρίσουν στο παλαιό καθεστώς και επέλεξαν τον δρόμο του εικονικού νομίσματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Υπόψη ότι το ευρώ, στηρίζεται μερικώς σε αποθέματα χρυσού. Το δολάριο ΗΠΑ δεν στηρίζεται. Η Ε.Ε σχεδιάζει να αποδεσμεύσει πλήρως το νόμισμά της στο εγγύς μέλλον, καταλήγοντας έτσι σε μία κοινωνία ....«άνευ αντικρίσματος».

Δεν υπάρχουν σχόλια: