Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κάθε δικαίωμα (θα έλεγα και υποχρέωση...) να ασκεί κριτική στην κυβερνητική πολιτική μιλώντας είτε στην LSΕ είτε στο ΤΕΙ Αιγάλεω. Και προφανώς η κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα με τη σειρά της να απαντά στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή να επικρίνει τις απόψεις του.
Αυτά αποτελούν το φυσιολογικό παιχνίδι της δημοκρατίας. Τι δεν είναι φυσιολογικό; Να αμφισβητούνται οι προθέσεις των μεν και των δε όταν διατυπώνουν τις απόψεις και την κριτική τους. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα ο έλεγχος των προθέσεων αποτελεί κανόνα. Οχι σημερινό αλλά πατροπαράδοτο κανόνα της ελληνικής πολιτικής.
Ετσι η κυβέρνηση αμφισβητεί σήμερα τη φιλοπατρία τουΠαπανδρέου και το ΠαΣοΚ την εντιμότητα του Καραμανλή με την ίδια ευκολία που προ ετών η ΝΔ του Μητσοτάκη αμφισβητούσε την εντιμότητα του πατρός Παπανδρέουκαι το ΠαΣοΚ του πατρός Παπανδρέου αμφισβητούσε τη φιλοπατρία ή το δημοκρατικό φρόνημα του Μητσοτάκη. Στο ίδιο έργο θεατές.
Αυτό το«κάτι παραπάνω»στην εύλογη πολιτική αντιπαράθεση είναι που την καθιστά ιδιαζόντως απεχθή. Οχι μόνο επειδή δίνει στην αναπόφευκτη πόλωση προσωπικά χαρακτηριστικά, όχι μόνο επειδή διαβάλλει και προσβάλλει προσωπικότητες, αλλά και επειδή αυτού του τύπου οι αντιπαραθέσεις ουδέποτε απευθύνονται στην κοινωνία.
Υπάρχουν άραγε περισσότεροι από ένα 10% φανατικών νεοδημοκρατών έτοιμοι να δεχθούν ότι ο Παπανδρέου περιφέρεται τον πλανήτη για να δυσφημεί τη χώρα του; Υπάρχουν περισσότεροι από ένα 10% φανατικών πασόκων ικανοί να πιστέψουν ότι ο Καραμανλής ηγείται μιας συμμορίας κλεφτών; Και ίσως να τους μετράω πιο πολλούς από όσοι πραγματικά είναι... Επί οκτώ χρόνια η ΝΔ είχε εξαπολύσει την πλέον συκοφαντική εκστρατεία κατά της εντιμότητας και της ακεραιότητας του Σημίτη αλλά δεν μου φαίνεται να έπεισε άλλους από τους αργόσχολους των τοπικών της οργανώσεων.
Εδώ λοιπόν βρίσκεται το πρόβλημα. Οτι αυτού του τύπου η πολιτική αντιπαράθεση δεν αναφέρεται στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία. Αναφέρεται σε ολιγάριθμες ομάδες κομματικών στόκων, οι οποίοι είναι έτοιμοι να φανατιστούν με οτιδήποτε τους φέρνει πιο κοντά στη νομή της εξουσίας. Και οι οποίοι ελλείψει άλλων προσόντων έχουν μετατρέψει τη μισαλλοδοξία σε πολιτική μέθοδο.
Απευθύνεται δηλαδή σε αυτούς ακριβώς που εδώ και μερικές δεκαετίες καταστρέφουν πεισματικά ό,τι καλό προκύπτει σε αυτόν τον τόπο. Και οι οποίοι μάχονται απελπισμένα να διατηρήσουν το δικαίωμα να το κάνουν και στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου