Τετάρτη 6 Μαΐου 2009

Φαύλος κύκλος


Γιάννης Πρετεντέρης

Δεν ξέρω ποιος ωφελήθηκε από το σίριαλ Παυλίδηπου έκλεισε (αν έκλεισε και όπως έκλεισε...) προχθές στη Βουλή. Ξέρω ποιος σίγουρα δεν ωφελήθηκε:

ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του.

Και θα συνεχίσει να μην ωφελείται όσο εξακολουθεί να ξετυλίγεται η απεχθής αλυσίδα σκανδαλολογίας και ξεπλύματος στην οποία συμπυκνώνεται εσχάτως η πολιτική ζωή.

Αυτό που αδυνατούν να αντιληφθούν οι πολιτικοί όλων των κομμάτων και το οποίο υποδεικνύουν όλες οι δημοσκοπήσεις είναι ότι το πεδίο σύγκρουσης που επιλέγουν είναι ταυτοχρόνως και απωθητικό και μειοψηφικό και παγιδευμένο.

Απωθητικό επειδή αναδεικνύει τις χειρότερες πλευρές της πολιτικής και παραμερίζει τα μεγάλα ζητούμενα της κοινωνίας μας.

Μειοψηφικό επειδή απευθύνεται στο πιο στενό ακροατήριο των κομματικών μηχανισμών. Σε εκείνους δηλαδή που νέμονται την εξουσία ως λάφυρο κάθε εκλογικής αναμέτρησης. Στο μυαλό τους η λαφυραγώγηση της εξουσίας είναι το αυτονόητο ζητούμενο της πολιτικής. Για τον εαυτό τους, άρα και για τους αντιπάλους τους.

Παγιδευμένο επειδή η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αντιλαμβάνεται αυτού του τύπου τη σύγκρουση όχι ως μια αντιπαράθεση αρχών ή προθέσεων αλλά ως μια διαμάχη πλιατσικολόγων.

«Χθες εσείς, σήμερα εμείς».

Υπ΄ αυτή την έννοια, η σύγκρουση είναι υποθηκευμένη εξ ορισμού και καταδικασμένη να εξελίσσεται χωρίς νικητές και ηττημένους, αλλά σε βάρος όλων όσοι εμπλέκονται στα γρανάζια της. Αν συνεχίσουν έτσι τα δύο μεγάλα κόμματα, οι ευρωεκλογές κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε πανωλεθρία.

Εκεί που έφτασαν βεβαίως είναι δύσκολο να κάνουν πίσω. Αυτοπαγιδεύτηκαν σε μια αναμέτρηση από την οποία χάνουν όλοι. Οποιος επιχειρήσει πρώτος την απεμπλοκή κινδυνεύει να εκτεθεί στο κομματικό του ακροατήριο. Και κακά τα ψέματα, τα κόμματα πολιτεύονται με το βλέμμα στραμμένο πρωτίστως στους δικούς τους, η υπόλοιπη κοινωνία τούς είναι περίπου αδιάφορη.

Ο κίνδυνος λοιπόν είναι ορατός. Να εγκλωβιστεί η πολιτική αναμέτρηση σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο αλληλοεξόντωσης, αλληλοαπαξίωσης και αποσύνθεσης ώστε τελικώς να μην υπάρξει έπαθλο για τον νικητή. Ακόμη περισσότερο που η επικείμενη αναμέτρηση των ευρωεκλογών ευνοεί από τη φύση της τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τους λουομένους του Σαββατοκύριακου.

Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα πολύ φοβούμαι ότι θα επιβεβαιωθεί η ανησυχία που διατυπώναμε εδώ πριν από μερικές εβδομάδες: οι ευρωεκλογές δεν θα υποδείξουν τελικά ποιος μπορεί να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, αλλά αν ο τόπος μας μπορεί ακόμη να κυβερνηθεί.

Και η απάντηση που βλέπω να διαγράφεται μου προκαλεί δέος.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δέν έχει πολύ άδικο ο Πρετεντέρης....
Ο κόσμος αντί να αντιλαμβάνεται τήν εκλογή ώς αναμέτρηση αρχών και ιδεολογιών ή έστω αναμέτρηση ικανότητας διαχείρισης , όλο και πιό πολύ την βλέπει σάν τήν λυσσαλέα μάχη μεταξύ δύο "συμμοριών" με τελικό έπαθλο το κρατικό χρήμα...