H υπόθεση Γεωργούλη εκτυλίσσεται αργά και δυστυχώς από αυτά που ακούγονται στην δημοσιογραφική πιάτσα, οι καταγγέλουσες μπορεί να γίνουν περισσότερες. Το ίδιο και οι καταγγέλοντες.
Δεδομένο είναι πως κάποια άτομα δεν θα προσφύγουν στην Δικαιοσύνη ή το έπραξαν και οι υποθέσεις τους αρχειοθετήθηκαν.
Καλό είναι όμως να αρχίσουμε, να ξεδιαλύνουμε λίγο το τι ισχύει και τι όχι...
Η διαρροή του ονόματος
Η διαρροή του ονόματος ξεκίνησε από αυτόν τον κουβά με πολιτικές ακαθαρσίες που ονομάζεται ελληνικό Twitter.
Στο ελληνικό Twitter ευδοκιμεί το είδος που ονομάζεται «κομματικοί στρατοί», αλλά και η υπο-ομάδα «αγαπάμε ό,τι σας πονάει».
Η δεύτερη ομάδα (διακομματικά) περισσότερο διασκεδάζει με το να την λέει ή να σχολιάζει σε ποστ αναγνωρίσιμων ατόμων της πρώτης ομάδας των κομματικών στρατών ή πολιτικών προσώπων, όπου παρά τον ετεροκαθορισμό, περισσότερο κάνουν την πλάκα τους.
Οι «κομματικοί στρατοί» χωρίζονται σε δύο ομάδες: αυτούς που είναι μέλη των κομμάτων και δρουν συντονισμένα και αυτούς που δρουν σόλο, πιστεύοντας πως θα ευχαριστήσουν τα κόμματα ή θα υπηρετήσουν ένα campaign.
Στην περίπτωσή μας η πρώτη διαρροή του ονόματος της Ελένης Χρονοπούλου φέρεται να ήρθε από προφίλ κομματικά προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ που διέγραψαν τα tweet τους.
Γρήγορα τα πήραν κάποια ΜΜΕ τα οποία δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να μετατρέπουν ένα σοβαρό ζήτημα σε ιστορία κλειδαρότρυπας. Σε κάθε περίπτωση έδρασαν πριν υπάρξει κομματική γραμμή στο ζήτημα, την οποία και με απόλυτο τρόπο έκλεισε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας αναφέροντας πως «Δεν υπάρχουν ίσες αποστάσεις, εμείς είμαστε με τα θύματα και θα είμαστε με τα θύματα, όχι με τους θύτες». Η δήλωση είναι ηχηρή και ξεκάθαρη. Όμως, το ζήτημα είναι πως έφτασε το όνομα σε συγκεκριμένους χρήστες του Twitter: η διαρροή ηθελημένη ή άθελά της έγινε από ένα από τα κόμματα με θέσεις στην Ευρωβουλή. Και οι χρήστες του Twitter που δημοσίευσαν το όνομα, το έκαναν για να θυματοποιήσουν, να στοχοποιήσουν και να επανατραυματίσουν το θύμα. Αγνά καθάρματα.
Ήξερε ο Ανδρουλάκης; Γιατί δεν έπιασε τον Τσίπρα νωρίτερα;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης διέψευσε κατηγορηματικά πως είχε οποιαδήποτε γνώση πριν οι απόρρητες διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κινηθούν προς την κατεύθυνση της Άρσης της Ασυλίας του Αλέξη Γεωργούλη. Δηλαδή πριν την Δευτέρα. Ως εκ τούτου δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει ώστε να ενημερώσει τον Αλέξη Τσίπρα σε ανθρώπινο επίπεδο. Παρά την πρότερη συνεργασία μεταξύ των Ανδρουλάκη και Χρονοπούλου, η τελευταία φέρεται να ακολούθησε κατά γράμμα τις διαδικασίες που ορίζουν οι Εισαγγελικές Αρχές του Βελγίου και του Ευρωκοινοβουλίου, όταν διερευνώνται ζητήματα ποινικής φύσης για Ευρωβουλευτές. Καμία ευθύνη εκατέρωθεν.
Εφόσον τα πράγματα συνέβησαν έτσι, η κα Χρονοπούλου έζησε ένα δράμα ολομόναχη για 3 χρόνια με μοναδική βοήθεια τους δικηγόρους της και αν το επέλεξε την βοήθεια ψυχολόγου. Αυτό λέει πολλά για την στοχοπροσήλωσή της στην δικαίωσή της.
Τα ψηφοδέλτια για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Τα ψηφοδέλτια για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν στηρίζονται σε θέσεις αλλά σε πρόσωπα. Είναι μια διαχρονική ΑΠΟΤΥΧΙΑ του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τα πιο δημοφιλή κόμματα να μην στηρίζονται σε θέσεις αλλά σε πρόσωπα.
Αντίστοιχα είναι μια αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, η τότε δήλωση του Αλέξη Γεωργούλη πως «Ο ΣΥΡΙΖΑ με προσέγγισε πριν την Νέα Δημοκρατία και για αυτό κατεβαίνω με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Η δήλωση αυτή είναι δηλωτική του καιροσκοπισμού ατόμων και κομμάτων για μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο.
Επίσης χαρακτηριστικό είναι πως υπάρχουν άτομα που παρά το ουσιαστικό έργο τους, δεν έχουν επανεκλεγεί γιατί ακριβώς λόγω της θητείας τους, έλειπαν από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης.
Ουσιαστικά το Ευρωκοινοβούλιο έχει εκπέσει σε επίπεδο διαγωνισμού ομορφιάς (εκατέρωθεν των φύλων) και αναγνωρισιμότητας. Για τα ελληνικά δεδομένα.
Δεν μπορεί κανείς να πει, για ποιον λόγο ο αείμνηστος Αλέξανδρος Νικολαΐδης, ένας πρωταθλητής, ένας πειθαρχημένος άνθρωπος, με πολιτικό λόγο, θέσεις και άποψη, έμεινε εκτός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με 100.000 ψήφους λιγότερες από τον Αλέξη Γεωργούλη. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα που είχε 70.000 ψήφους λιγότερες από τον Αλέξη Γεωργούλη;
Έχουμε δηλαδή απτά παραδείγματα ανθρώπων με έργο και λόγο που έμειναν εκτός, για έναν μετεωρίτη του πέρασε από την ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική ζωή.
Αντίστοιχα θα βρείτε πρόσωπα σε όλα τα κόμματα που αδικήθηκαν από τους συμπολίτες μας και για να ακριβολογούμε από το σύστημα. Η χαλαρή ψήφος και η κατάρτιση «χαλαρών ψηφοδελτίων» πρέπει να τελειώσει. Τα τελευταία περιστατικά με 4 διερευνώμενους ευρωβουλευτές που μετά γνώσης θα έπρεπε να είναι περισσότεροι ας είναι τα τελευταία.
Το Vetting
Το Vetted μεταφράζεται στα ελληνικά ως «διακριβωμένος», «εξακριβωμένος», «ελεγμένος» και ελεγμένος. Αpproved, εγκεκριμένος, πως το λένε;
Ως διαδικασία το Vetting έχει ως εξής:
Στα μεγάλα κόμματα του εξωτερικού, για να μπορέσει να βρεθεί ένας στην θέση του υποψηφίου, οφείλει να εξομολογηθεί (εντός και εκτός εισαγωγικών) όλα του τα μικρά και μεγάλα αμαρτήματα.
Να δώσει χρόνο στις αρμόδιες ομάδες των κομμάτων να δουν τι μπορεί να βγει προς τα έξω, τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και αν ένας υποψήφιος είναι επικίνδυνος για το κόμμα και την κοινωνία.
Ακούγεται κυνικό, αλλά είναι λογικό. Άρα παθητικό, φύρα, liability πρωτίστως για το κόμμα.
Αυτός είναι ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας των κομμάτων και κατά συνέπεια του εκλογικού σώματος από άτομα που δυνητικά κρύβουν ή θα βγάλουν μεγάλα σκάνδαλα.
Στο εξωτερικό βέβαια κάνουν και κινήσεις να αποκρύψουν τα σκάνδαλα των υποψηφίων του. Αν όμως θέλεις να κάνεις επαγγελματική δουλειά, το vetting είναι όχι μόνο χρήσιμο, αλλά αναγκαίο.
Η Ελένη Χρονοπούλου
Η Ελένη Χρονοπούλου είναι το άτομο που πρέπει να μας βρει όλους δίπλα της. Πρωτίστως ηθικά.
Την επόμενη μέρα της φερόμενης επίθεσης που δέχθηκε, πήγε στην αρμόδια ιατροδικαστική υπηρεσία. Μετά από λίγους μήνες βρήκε την δύναμη να κατονομάσει το πρόσωπο που δήλωσε πως της επιτέθηκε. Ενώ φαίνεται να ωθήθηκε στην αποκάλυψη καθώς ο Αλέξης Γεωργούλης εμφανίστηκε σε καμπάνια ενάντια στην βία κατά των γυναικών.
Η ίδια δήλωσε πως κινήθηκε δικαστικά, επειδή το όφειλε στον εαυτό της και κάθε γυναίκα που μπορεί να βρεθεί σε ανάλογη θέση. Συνέχισε λέγοντας πως οι βελγικές αρχές είναι οι μόνες αρμόδιες για τον χειρισμό της υπόθεσης.
Το ερώτημα «γιατί τώρα;», πέρα από το ανήθικο του πράγματος, απαντάται και από το γεγονός πως δεν κινήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία καθώς η ίδια ένιωσε την ασφάλεια να καταγγείλει το όνομα μετά από λίγους μήνες. Οπότε η έρευνα κινήθηκε απελπιστικά αργά και ελέω πανδημίας, με απαράδεκτη καθυστέρηση από πλευράς των βελγικών αρχών, δεδομένης της φύσης του αδικήματος.
Αναφέρθηκε και στην διαρροή του ονόματός της. Κατά την οποία επιχειρήθηκε να θυματοποιηθεί, να στοχοποιηθεί και να επανατραυματιστεί το θύμα. Και στάθηκε από μόνη της εκεί, πως δεν θέλει να καθορίζεται από την δυσάρεστη εμπειρία της.
Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε όλοι είναι να σταθούμε δίπλα της και να αφήσουμε την δικαιοσύνη να πάρει τον δρόμο της. Δημιουργώντας ένα κλίμα ασφάλειας για άτομα που πιθανόν να φοβούνται.
Υπολογίστε πως για κάθε σεξουαλική επίθεση είναι ζήτημα να μιλούν ένας επιζών ή μια επιζώσα ανά είκοσι άτομα. Στην δικαιοσύνη προσφεύγουν ακόμα λιγότερες και λιγότεροι.
Με την σειρά μας οφείλουμε να αλλάξουμε αυτά τα στατιστικά με μια ασφαλή πραγματικότητα για όλους τους συνανθρώπους μας που καταγγέλλουν παρόμοιες επιθέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου