Φουρθιωμαζώματα - διαολοσκορπίσματα

Καλά να πάθουν με την υπόθεση Φουρθιώτη. 

Διότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση, ένα κόμμα, μια ομάδα, μια οικογένεια, ένας όμιλος ή μια παρέα, είναι να στήνει άνθρωπο στην πόρτα και να κόβει την είσοδο σε κάτι τύπους που θέλουν να μπουν μέσα και να στρογγυλοκάτσουν στο σαλόνι, λες και πολεμούσαν με τον σπιτονοικοκύρη στην Κορυτσά. Το λαϊκό «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είναι» δεν βγήκε τυχαία...
Θα μου πείτε «μα αυτό είναι παραπολιτικό. 

Εδώ δίνονται επικές μάχες στην υγεία και την οικονομία, εδώ τρέχουν ταμεία ανάκαμψης και εθνικά ζητήματα, με τον Φουρθιώτη θα ασχολούμαστε τώρα;» 

Αμ δεν φτιάχνετε εσείς την ατζέντα της κοινωνικής και τηλεοπτικής συζήτησης παλικάρια μου. 

Είδατε που χθες όλα τα πρωινάδικα αυτό το θέμα συζητούσαν; 

Δεν πα να λέτε εσείς ότι αυτά είναι ασήμαντα και δευτερεύοντα μπροστά στον πόλεμο που διεξάγουμε, ο κοσμάκης με κάτι τέτοια τσιμπάει.
Σάματις ο Πετσίτης δεν ήταν μια παρανυχίδα μέσα στην ΣΥΡΙΖΑική ζούγκλα; 

Κι όμως την έκανε την ζημιά του στο αριστερό παρεάκι. 

Σάματις ο συγχωρεμένος ο Γιώργης ο Κουρής εκπροσωπούσε όλο το κραταιό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα κάποτε; 

Όχι βέβαια, όμως η παρουσία του εν τέλει σφράγισε το χαρακτήρα του Κινήματος στην τελευταία του περίοδο. 

Ας έχετε λοιπόν τον νου σας εκεί στο Μαξίμου και στα υπουργεία, διότι δεν θέλει πολύ να σας κοιτάζει ο απλός κόσμος και αντί για το δικό σας πρόσωπο να βλέπει την φάτσα του Μένιου και του κάθε Μένιου.

Για να μην πολυλογούμε, το face control στα κέντρα εξουσίας είναι πολύ σημαντική δουλειά. 

Δίχως έλεγχο της προϊστορίας, του χαρακτήρα και των προθέσεων κάθε μάγκα που εμφανίζεται χαμογελώντας στην πόρτα, το σύστημα πάει κατά κρημνόν. Διότι αυτοί έτσι και μπουν στα ενδότερα είναι σαν τους πειρατές. Μόλις τον αποδεχτεί το σύστημα και αποκοιμηθεί ήσυχο, πετάει αυτός νυχτιάτικα σχοινένια σκάλα απ’ το μπαλκόνι και το πρωί υπάρχουν δέκα όμοιοι του στο σπίτι.

Επίσης, δεν τους καλοπιάνουμε αυτούς. 

Όχι γιατί είμαστε κακοί άνθρωποι, αλλά διότι αυτοί είναι κάκιστοι και επικίνδυνοι. Το καλόπιασμα το εκλαμβάνουν ως αδυναμία του απέναντι και κατ’ ευθείαν του πατάνε τον κάλλο για δεύτερο και για τρίτο. 

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι Μένιοι ποτέ δεν έρχονται απρόσκλητοι και από μόνοι τους. 

Πάντα εντός του σπιτιού υπάρχει κάποιος που του απευθύνει πρόσκληση και πείθει τους υπόλοιπους «να του ρίξουμε μια ματιά γιατί είναι καλό και παρεξηγημένο παιδί.και θα μας βοηθήσει.» 

Ε λοιπόν, αυτοί οι «εντός» είναι χειρότεροι κι απ’ αυτόν που μπάζουν μέσα. Πρέπει να εκπαραθυρωθούν με συνοπτικές διαδικασίες. 

Ελπίζω να με καταλαβαίνετε.

Δημήτρης Καμπουράκης