Όμως κομμάτι βαρύς φαίνεται να πέφτει στους ψηφοφόρους ο ΣΥΡΙΖΑ και αρνούνται να τον πάρουν στα χέρια τους, εξ ου και τα αποτελέσματα της καμπάνιας είναι πενιχρά.
Το ένα λάθος είναι ότι αυτό δεν έγινε άμα τη ανόδω στην εξουσία, και ειδικά το πρώτο εξάμηνο, τότε που η πολιτική του έναντι των δανειστών ακτινοβολούσε την κούφια μεν αλλά ηρωική στα λόγια αντίσταση. Αυτό, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι...
μεγάλο τμήμα του λαού απέβλεπε στην κολεγιά με το κόμμα που βρισκόταν στην εξουσία, θα του προσπόριζε ικανοποιητικό αριθμό μελών.
Ωστόσο τα παλαιά μέλη του, θέλοντας να διαφυλάξουν άχραντο το πνεύμα της αριστεροσύνης ως αυθεντικοί φορείς του, σφράγισαν τις οργανώσεις, οι οποίες ούτως ή άλλως και πριν ήταν ελλιποβαρείς σε αριθμό και δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασης.
Στην συνέχεια απισχνήθησαν περαιτέρω, με άλλους συντρόφους να αφοπλίζονται για να στελεχώσουν το κράτος, και άλλους να ακολουθούν τον Λαφαζάνη.
Η ήττα ήταν βαριά αλλά η ηγεσία είτε δεν το έχει συνειδητοποιήσει, είτε το κρύβει από τους οπαδούς, πετώντας πομφόλυγες.
Και ήταν βαριά παρά το περιστασιακό 31,5% , το οποίο πέτυχε χάρις σε τρεις κατηγορίες ψηφοφόρων:
Στους παραδοσιακά αντιδεξιούς Πασόκους που δεν ήθελαν να ‘ρθει η Δεξιά και μάλιστα με αρχηγό τον γιο του Μητσοτάκη (διπλός ο τρόμος!). Δεύτερη ομάδα ήταν οι σκόρπιοι ανένταχτοι αριστεροί που τελευταία στιγμή συσπειρώθηκαν για να μην έρθει ο καταραμένος νεοφιλελευθερισμός.
Και τέλος στη μεγάλη ομάδα πολιτών που είτε ζούσαν με επιδόματα , είτε με αυτά συμπλήρωναν τα φτωχικό τους βαλάντιο, και φοβήθηκαν ότι με τον Μητσοτάκη θα τα έχαναν.
Και ήταν βαριά παρά το περιστασιακό 31,5% , το οποίο πέτυχε χάρις σε τρεις κατηγορίες ψηφοφόρων:
Στους παραδοσιακά αντιδεξιούς Πασόκους που δεν ήθελαν να ‘ρθει η Δεξιά και μάλιστα με αρχηγό τον γιο του Μητσοτάκη (διπλός ο τρόμος!). Δεύτερη ομάδα ήταν οι σκόρπιοι ανένταχτοι αριστεροί που τελευταία στιγμή συσπειρώθηκαν για να μην έρθει ο καταραμένος νεοφιλελευθερισμός.
Και τέλος στη μεγάλη ομάδα πολιτών που είτε ζούσαν με επιδόματα , είτε με αυτά συμπλήρωναν τα φτωχικό τους βαλάντιο, και φοβήθηκαν ότι με τον Μητσοτάκη θα τα έχαναν.
Τώρα, την επαύριο της ήττας προσπαθεί να προσελκύσει μέλη χωρίς να απαντά στους εν δυνάμει ενδιαφερόμενους γιατί να το κάνουν. Λείπουν οι λόγοι που θα μπορούσαν να δελεάσουν.
Η κυβερνητική του θητεία δεν αποτελεί επιχείρημα αφού δεν ήταν το ευτυχέστερο των παραδειγμάτων αριστερής διακυβέρνησης (αντιθέτως για επιτομή πολλαπλών συμβιβασμών έμοιαζε), ενώ στο εσωτερικό του μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ «προεδρικών» και αριστερών για τον χώρο που τελικά θα επιλέξει να εγκατασταθεί: της κεντροαριστεράς ή της ριζοσπαστικής αριστεράς;
Η κυβερνητική του θητεία δεν αποτελεί επιχείρημα αφού δεν ήταν το ευτυχέστερο των παραδειγμάτων αριστερής διακυβέρνησης (αντιθέτως για επιτομή πολλαπλών συμβιβασμών έμοιαζε), ενώ στο εσωτερικό του μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ «προεδρικών» και αριστερών για τον χώρο που τελικά θα επιλέξει να εγκατασταθεί: της κεντροαριστεράς ή της ριζοσπαστικής αριστεράς;
Δηλαδή και να ήθελε κάποιος να γίνει μέλος, δεν ξέρει ποιος ΣΥΡΙΖΑ θα του ξημερώσει αύριο.
Ο Τσίπρας βασίστηκε στην προσωπική λαϊκιστική γοητεία του (που όμως μετά τη διακυβέρνηση έχει ξεθωριάσει), και δεν έκανε το αυτονόητο: Εις βάθος αυτοκριτική, ανάλυση της νέας κατάστασης, προγραμματική επεξεργασία , ιδεολογική αποκρυστάλλωση του νέου κόμματος και οριοθέτηση νέων στόχων. Πρωταρχικώς ένα κόμμα τα ξεκαθαρίζει αυτά, και στην συνέχεια καλεί τους πολίτες να πυκνώσουν τις τάξεις του.
Πλέον πέρασε ο παραγωγικός καιρός κατά τον οποίο θα μπορούσε να τα κάνει.
Αντιθέτως επιδόθηκε σε νεφελώδεις στοχοθεσίες. Στην αρχή έθεσε ως στόχο το 1/10 των ψηφοφόρων, 180 χιλιάδες να γίνουν μέλη. Η «ανομβρία» τους ανάγκασε να κατέβουν στον αριθμό των 70-80 χιλιάδων, αλλά και αυτός ο στόχος δείχνει ουτοπικός.
Ο αριθμός των 15.000 που δίνουν ως ήδη εγγεγραμμένους, ενδεχομένως να είναι και πλασματικός, αφού δεν διευκρινίζεται εάν περιλαμβάνει και τα παλιά μέλη που επανεγγράφονται ψηφιακώς.
Αντιθέτως επιδόθηκε σε νεφελώδεις στοχοθεσίες. Στην αρχή έθεσε ως στόχο το 1/10 των ψηφοφόρων, 180 χιλιάδες να γίνουν μέλη. Η «ανομβρία» τους ανάγκασε να κατέβουν στον αριθμό των 70-80 χιλιάδων, αλλά και αυτός ο στόχος δείχνει ουτοπικός.
Ο αριθμός των 15.000 που δίνουν ως ήδη εγγεγραμμένους, ενδεχομένως να είναι και πλασματικός, αφού δεν διευκρινίζεται εάν περιλαμβάνει και τα παλιά μέλη που επανεγγράφονται ψηφιακώς.
Τώρα οδεύει σε ένα συνέδριο αποιδεολογικοποιημένων μηχανισμών, με περιχαρακωμένα τα στρατόπεδα και έντονο παρασκηνιακό βυζαντινισμό.
Από «κινηματικό» κόμμα που ήταν κάποτε (έστω ανώριμο, έστω της κακιάς ώρας κινηματικό), μετατρέπεται σε ένα αρχηγικό γραφειοκρατικό μηχανισμό, χωρίς εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες, με τον αρχηγό όχι ίσο μεταξύ ίσων, αλλά υπεράνω όλων και υπεράνω αμφισβήτησης, ενώ οι Ηρακλείς του επιβάλουν τη θέλησή του στο κόμμα.
Από «κινηματικό» κόμμα που ήταν κάποτε (έστω ανώριμο, έστω της κακιάς ώρας κινηματικό), μετατρέπεται σε ένα αρχηγικό γραφειοκρατικό μηχανισμό, χωρίς εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες, με τον αρχηγό όχι ίσο μεταξύ ίσων, αλλά υπεράνω όλων και υπεράνω αμφισβήτησης, ενώ οι Ηρακλείς του επιβάλουν τη θέλησή του στο κόμμα.
Όμως για να παραφράσουμε τον αγαπημένο στον Αλέξη, Βλαδίμηρο Λένιν, χωρίς πολιτική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική δράση. Υπάρχει μόνο ένας ευκαιριακός εκλογικός μηχανισμός που δεν εγγυάται νέες και σταθερές επιτυχίες.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου