Ο Λ. ήταν ένας νομοταγής πολίτης. Πήγαινε στην δουλειά του, φρόντιζε την οικογένειά του και πλήρωνε τους φόρους του. Ήταν υπόδειγμα πολίτη.
Το 2014 συνέβη το... μοιραίο! Έμαθε στα ξαφνικά ότι οφείλει στο ΙΚΑ 59.000 ευρώ, επειδή δεν είχε αποποιηθεί το δυαράκι της μητέρας του, η οποία είχε αποβιώσει τρία χρόνια νωρίτερα! Από τότε καταστράφηκε η ζωή του.
Το ΙΚΑ, λοιπόν, τον ειδοποίησε τρία χρόνια μετά από τον θάνατο της μητέρας του ότι όφειλε το ποσό των 59.000 ευρώ. Σύμφωνα με το ΙΚΑ η μητέρα του πήρε σε εννέα χρόνια από λάθος υπολογισμό 27.000 ευρώ περισσότερα από εκείνα που της αναλογούσαν. Δηλαδή 215 ευρώ περισσότερα τον μήνα. Του ζητούσαν, δηλαδή, αυτά τα 27.000 ευρώ, άλλα 27.000 ευρώ...
ως πρόστιμο και άλλα 5.000 ευρώ ως τόκους μέχρι την ημέρα που του κοινοποίησαν την απόφασή τους. Κι έτσι ο Λ. βρέθηκε να οφείλει στα καλά καθούμενα 59.000 ευρώ με 5,5% προσαύξηση τον χρόνο.
Ο ίδιος δεν γνώριζε για το «λάθος». Εδώ δεν γνώριζε το ΙΚΑ! Αν το ήξερε θα είχε αποποιηθεί την «κληρονομιά», την περιουσία της μητέρας του, η οποία ήταν ένα δυαράκι στην Κυψέλη. Θα μας πείτε ότι αν το ήξερε το ΙΚΑ νωρίτερα θα είχε πάει κι εκείνο τα μέτρα του. Η ουσία, πάντως, είναι ότι ο Λ βρέθηκε από την μία ημέρα στην άλλη σε μια μεγάλη περιπέτεια.
Κίνηση πρώτη, να προσπαθήσει να κρατήσει «ζωντανούς» τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Να μην κλείσουν.
Κίνηση δεύτερη, να ζητήσει Δικαιοσύνη, να δικαστεί η διαφορά του με το ΙΚΑ.
Από το 2014 έχουν ήδη περάσει 3 χρόνια κι ακόμη ο Λ δεν ξέρει πότε θα γίνει η δίκη. Κατά πάσα πιθανότητα όχι στο ορατό μέλλον. Μέχρι τότε θα ζει μέσα στην αγωνία. Για το τι θα αποφασίσει το Δικαστήριο, για το πότε θα τελειώσει αυτή η περιπέτεια και για το αν θα αφήσει κάτι στις δυο του κόρες. Μέχρι τότε θα τρέχουν οι προσαυξήσεις και θα αυξάνεται το χρέος του.
Τι θα μπορούσε να γίνει; Δεν θέλουμε να μπούμε στην ουσία της υπόθεσης. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του σημερινού σημειώματος.
Το πρόβλημα είναι η μεγάλες καθυστερήσεις στην εκδίκαση των υποθέσεων από την Δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα με τον τρόπο αυτόν δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη, αλλά τίθεται σε ομηρεία η ζωή των ανθρώπων. Ο Λ. και κάθε πολίτης θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να αμυνθεί απέναντι στο κράτος. Το ΙΚΑ και κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία έχει τον χρόνο με το μέρος του. Δεν θα πάθει κάτι αν η υπόθεση του Λ εκδικαστεί μετά από δέκα χρόνια. Αλλά η ζωή του Λ καταστρέφεται, γίνεται συντρίμμια. Τι μπορεί να κάνει ένας μισθωτός στην ζωή του, όταν τον περιμένει η ημέρα της Κρίσης; Μόνο να προσεύχεται! Σε περίπτωση δε που το κράτος κερδίσει την υπόθεση; Αυτό ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη. Οι προσαυξήσεις και τα πρόστιμα θα κάνουν το αρχικό πρόστιμο να μοιάζει με χάδι.
Ξέρουμε ότι ο παραλογισμός ζει και βασιλεύει σε αυτή ειδικά την γωνιά του πλανήτη. Είναι όμως άλλο πράγμα να το γνωρίζουμε και άλλο να το βιώνουμε σε κοντινούς μας ανθρώπους ή σε μας τους ίδιους.
Βλέπουμε ανθρώπους πως ήταν και πως αλλάζει ξαφνικά η ζωή τους. Είναι δίκαιο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου