Με αλλεπάλληλες δηλώσεις τους καλλιτέχνες όλων των ειδών, μας εξομολογούνται πως ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα το έχουν μετανιώσει.
Πρώτα—πρώτα να πω, ότι κανένας δεν τους ζήτησε να μας πουν τι ψήφισαν. Πολύ δε περισσότερο, δεν μας ενδιαφέρει αν μετάνιωσαν ή όχι.
Φαίνεται πως κάποιες και κάποιοι που είχαν υπερεκτεθεί, επιζητούν να εξιλεωθούν, καθώς η παλιά τους αγάπη «πάει άκλαφτη»...
Οι Συριζαίοι φίλοι τους καταποντίζονται, εξευτελιζόμενοι.
Οι Συριζαίοι φίλοι τους καταποντίζονται, εξευτελιζόμενοι.
Αλλά τόσος αυθορμητισμός; Τέτοιο άνοιγμα ψυχής; Τόσες ενοχές; Γιατί; Μία φορά ήταν. Άντε, δύο. Να πούμε τρεις και το Δημοψήφισμα; Και τι έγινε; Προφανώς, οι καλλιτέχνες, ως ευαίσθητοι άνθρωποι, αντιλήφθηκαν πολύ πιο γρήγορα από τους λοιπούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, το μέγεθος της εξαπάτησης. Και αγανάκτησαν. Ίσως να κατάλαβαν πως το να βρίζεις σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ «πουλά». Η μετάνοια προσφέρει δημοσιότητα.
Αν συνυπολογίσουμε, πως κάποιες και κάποιοι επιδιώκουν να τα έχουν πάντα καλά με το Υπουργείο Πολιτισμού, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων,τότε συμπληρώνεται η εικόνα. Επενδύουν στο μέλλον.
Μα δεν είναι θετικό, που αντιλήφθηκαν το λάθος τους και το παραδέχτηκαν δημοσίως; Δεν είναι θετικό που δεν θα ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ; Όπως και στις λοιπές περιπτώσεις «ανανηψάντων» θα πρέπει να εξετάσουμε γιατί απογοητεύτηκαν. Γιατί δεν έσκισε τα μνημόνια ο Α.Τσίπρας ή γιατί διαπίστωσαν πως άλλος δρόμος από αυτόν των μνημονίων δεν υπάρχει;
Δυστυχώς, σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες δηλώνουν την απογοήτευση τους γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η Αριστερά που ονειρεύονταν. Άλλα περίμεναν να δουν και άλλα είδαν. «Δεν είναι αυτή Αριστερά», δηλώνουν.
Και πώς το μυαλό τους φαντάζεται αυτήν την ιδεατή Αριστερά, και πάλι δεν μας ενδιαφέρει. Είναι δικό τους πρόβλημα. Εμείς ασχολούμαστε με την υπαρκτή, την κυβερνώσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτή είναι η Αριστερά. Αυτή υπάρχει, αυτήν πολεμούμε.
Όλα τα υπόλοιπα είναι φτηνές ανησυχίες καλλιτεχνών που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους. Αλλά οι ευθύνες τους, καθώς συνετέλεσαν και αυτοί στο ρεσάλτο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεν παραγράφονται με μια δήλωση. Η ζημία έγινε, η χώρα πήγε πολλά χρόνια πίσω και η δημόσια αυτοκριτική τους δεν αλλάζει την κατάσταση.
Άλλωστε, όταν θα σχηματίσουν κυβέρνηση οι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, αυτοί οι καλλιτέχνες θα έχουν βρεί την Αριστερά που ονειρεύονται στα πεζοδρόμια και στις πλατείες, για μια ακόμα φορά. Είδατε να διοργανώνουν σήμερα καμία συναυλία για τους άνεργους, τους απόκληρους, τους φτωχούς, τα παιδάκια των συσσιτίων;
Τι έγινε; Πού χάθηκαν όλοι αυτοί που, επί τρία χρόνια (2011-2014), κατήγγελλαν, τραγουδώντας στις πλατείες, τους «γερμανοτσολιάδες»; Θα την βγάλουν «καθαρή» με μια δήλωση μετανοίας;
Δεν άκουσα ούτε έναν από αυτούς που κλαψουρίζουν για την ψήφο που έδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, να εκθειάζει, έστω καθυστερημένα, το έργο της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Προφανώς όταν έρθει η ώρα, αμετανόητοι, θα στηρίξουν, ο καθένας με τον τρόπο του, τα κόμματα που εκφράζουν αυθεντικά την αντιμνημονιακή συνείδηση. Υποδυόμενοι τις καθαρίστριες ή τραγουδώντας ρομαντικές μπαλάντες για την Αριστερά της ψυχής τους.
Αυτό το άθλιο σκηνικό, θα πρέπει όλους εμάς που είμαστε ενταγμένοι στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο, να μας προκαλεί οργή, θυμηδία και αγανάκτηση. Καμία κατανόηση στην αυτοκριτική αυτών των ανθρώπων.
Ας τους αφήσουμε, πλανήτες, να ψάξουν να βρουν την Αριστερά των ονείρων τους. Είμαι σίγουρος πως θα ξαναμετανιώσουν!
ΥΓ. Μπροστά τους, η Άντζυ Σαμίου, που υποστηρίζει ευθαρσώς τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα, μοιάζει με γίγαντα.
Του Σάκη Μουμτζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου