Θα μπορούσε ο ακατάλυτος φύλαξ της αντιρατσιστικής μας συνείδησης κ. Δημητράς να της απαντήσει με ένα άρθρο στην ίδια ιστοσελίδα, αλλά προτίμησε την δικαστική προσφυγή για να την φιμώσει...
Όσοι εξέφραζαν επιφυλάξεις κατά την ψήφισή του, ότι ο εν λόγω νόμος μπορεί να γίνει εν δυνάμει εργαλείο στα χέρια φανατικών λογοκριτών, τώρα δικαιώνονται.
Με παρόμοιο νόμο είχε διωχθεί στη Γαλλία ο γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός και συγγραφέας Ροζέ Γκαρωντύ, επειδή αμφισβήτησε, όχι ακριβώς το ολοκαύτωμα αλλά την έκταση που του αποδίδεται από τους «θεμελιώδεις μύθους της ισραηλινής πολιτικής». Ναι ήταν λάθος, αλλά ήταν λάθος γνώμης. Όμως η πολιτική ορθότητα, τέκνο της οποίας είναι ο αντιρατσιστικός, νόμος, δεν έχει ευαισθησίες περί την ελευθερία γνώμης! ( μεταξύ σοβαρού και αστείου, θα λέγαμε ότι είναι απορίας άξιον που δεν διώχτηκε και ο Νίκος Φίλης, ως μη αποδεχόμενος τον όρο «Γενοκτονία» για τους Πόντιους)!
Βέβαια δημόσια υποκίνηση βίας δεν είναι μόνο η φράση του Μάρκο Πόλο. Κάποιος άλλος ανησυχών πολίτης, οπαδός της ασφάλειας και της τάξεως, θα μπορούσε να στείλει στα δικαστήρια (παράδειγμα) στελέχη ομάδων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, επειδή έχουν στην ατζέντα τους, άρα εκφέρουν δημοσίως ρητορική υποκίνησης στη βία (λαϊκή βέβαια βία, αλλά για τους αρχάγγελους της ηθικής μας ευταξίας δεν έχει διαφορά).
Προς το παρόν πάντως οι κοινωνικοί εισαγγελείς καραδοκούν μονομερώς. Γράφει π.χ. ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης στη σελίδα του, στο Face book «Όταν μας βρίζανε αποκαλώντας μας νενέκους και γερμανοτσολιάδες, μας απειλούσαν με κρεμάλες, διέδιδαν ψευδείς δηλώσεις μας, καλούσαν «αγανακτισμένους» όπου μας βρουν να μας τσακίσουν, διέρρεαν ότι αυτοκτονήσαμε επειδή δεν αντέξαμε τη «λαϊκή οργή», δεν είδα τον κύριο Δημητρά –ή οποιονδήποτε άλλον – να καταθέσει μήνυση για υποκίνηση μίσους».
Αδιανόητο bullying από τους ζηλωτές της αντιρατσιστικής πολιτικής ορθότητας είχε υποστεί στα social media και η ποιήτρια Κική Δημουλά, επειδή είχε τολμήσει να πει ότι η κατάσταση στην Κυψέλη είχε επιδεινωθεί με την μεγάλη έλευση μεταναστών. Στοχοποιήθηκε αγρίως, και κατηγορήθηκε για ρατσισμό και ξενοφοβία! Άλλωστε όποιος δεν αποδέχεται την ισοπεδωτική λογική της Πολιτικής Ορθότητας είναι εξ ορισμού… φασίστας!
Σωστή αρχή
Η πολιτική ορθότητα, ξεκίνησε σωστά αλλά στη συνέχεια – όπως συχνά συμβαίνει με τις όμορφες ιδέες κατά την πραγμάτωσή τους - έπεσε στην δικαιοδοσία ανελεύθερων ιδεοληπτικών, που απαιτούν να επιβάλλουν την ομοιομορφία της σκέψης.
Ορίζεται ως εκείνη η συμπεριφορά που σαν σκοπό έχει να «αποφεύγονται φραστικές και πρακτικές που προσβάλλουν μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων». Αρχικά στις ΗΠΑ ήταν η ασπίδα για να προστατέψει καταπιεσμένες μειονότητες κοινωνικές, φυλετικές και εθνικές (π.χ μαύρους – συγνώμη έγχρωμους – ομοφυλόφιλους, λατινογενείς ή ασιάτες μετανάστες, κλπ), αλλά κατέληξε σε μια παράνοια: Απαγορεύει την έκφραση της σκέψης – όταν η σκέψη δεν αρέσει. Οι φορείς της λειτουργούν ως αστυνομία της σκέψης με στόχο να περιορίσουν την ελευθερία του λόγου.
Άπειρα τα παραδείγματα που δημιουργούν σχιζοειδείς καταστάσεις. Θα αναφερθούμε σε δύο : Πρόσφατα ένας διαδικτυακός φίλος, φρέσκος στη Ν.Υ., ξάφνιασε τον θυρωρό της Πολυκατοικίας όταν του ευχήθηκε «Χριστός Ανέστη». Ο θυρωρός του εξήγησε ότι η φράση έχει καταργηθεί και έχει αντικατασταθεί από το «χρόνια πολλά», γιατί το «Χριστός Ανέστη» μπορεί να θεωρηθεί… προσηλυτισμός! Παράλληλα το «που γεννηθήκατε» δεν είναι δόκιμο, γιατί μπορεί να υπονοεί αμφισβήτηση αμερικανικής καταγωγής!
Στη Σουηδία, θύμα της πολιτικής ορθότητας ήταν… ο ΤενΤέν, που μεταφέρθηκε από το τμήμα της παιδικής λογοτεχνίας στα ράφια για τους ενήλικες καθώς η περιπέτεια «Ο Τεντέν στο Κονγκό», κρίθηκε ότι βρίθει «ρατσιστικών στερεοτύπων» και είναι «υπόδειγμα αποικιοκρατικής νοοτροπίας».
Λογικό! Μια σκηνή στο κόμικ δείχνει τον Τεντέν να γίνεται φύλαρχος σε ένα αφρικανικό χωριό, επειδή είναι «ένας καλός λευκός άνθρωπος», και μια μαύρη γυναίκα να υποκλίνεται μπροστά του λέγοντας «Λευκός άνθρωπος πολύ σπουδαίος...». Το γεγονός ότι αφορά την εποχή του 1930 και αντανακλούσε το πνεύμα εκείνης της εποχής, δεν έχει σημασία! Πρέπει να παιδιά να αποστειρωθούν και από τη γνώση του τρόπου σκέψης προηγούμενων εποχών!
Δεν είμαστε νομικοί, αλλά η δίκη της Σώτης Τριανταφύλλου, δεν θα είναι μια απλή δίκη. Θα κριθεί το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης(ακόμη και το δικαίωμα στην ελευθερία της λάθος σκέψης και έκφρασης). Θα κριθεί επίσης και η παρεμβατική αυθαιρεσία των αστυνόμων της σκέψης και της έκφρασης, που απαιτούν αντιδημοκρατικά να μας επιβάλουν τη δική τους.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου