Γιατί κλείνει μια επιχείρηση;

Γιατί κλείνει μια μεγάλη επιχείρηση στη χώρα μας το 2016; 

Νομίζω πως η κοινά αποδεκτή απάντηση είναι επειδή η οικονομία βρίσκεται σε βαθιά πολύχρονη ύφεση στην οποία ήρθαν να προστεθούν οι χειρισμοί του καλοκαιριού και τα capital controls. 

Για τη Ν.Δ., μια επιχείρηση κλείνει επειδή η σημερινή κυβέρνηση «ενταφίασε την ελληνική οικονομία» (Κουμουτσάκος). Μόνο γι' αυτό. Γιατί, όπως είναι γνωστό, τα...
προηγούμενα χρόνια η οικονομία βρισκόταν σε μεγάλη ανάπτυξη και οι επιχειρήσεις έκλειναν σπάνια. Ήταν όλα καλά και όλα ανθηρά.
Η απάντηση αυτή ενός κόμματος που φιλοδοξεί να ξαναβρεθεί στην εξουσία έχει δυο αρνητικές για το ίδιο παρενέργειες. 

Η πρώτη είναι ότι επαναλαμβάνει μια τακτική στην οποία είχε επιδοθεί και το σημερινό βασικό κόμμα της εξουσίας όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αυτή της ανέξοδης κριτικής, της γενίκευσης και της απουσίας της αντικειμενικής προσέγγισης των γεγονότων. Όπως κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ό,τι ήθελε χωρίς καμμία τεκμηρίωση, έτσι και η Ν.Δ. σήμερα λέει ό,τι θέλει, αρκεί αυτό ν' αγγίξει τα ευαίσθητα αυτιά των ψηφοφόρων. Με τον τρόπο αυτό, κερδίζει ενδεχομένως ψηφοφόρους, αλλά χάνει το ζητούμενο, την αξιοπιστία την οποία μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης έχει απόλυτη ανάγκη.
Η δεύτερη παρενέργεια είναι πως δίνει ένα στίγμα πως δεν έχει διάθεση να αποφύγει λαϊκισμούς και δημαγωγίες μπροστά στο επιθυμητό, να φέρει δηλαδή όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους κοντά της. Προφανώς και αυτό αποτελεί την κυρίαρχη στρατηγική των κομμάτων εξουσίας στη χώρα μας. Όμως, αυτή ακριβώς η στρατηγική είναι που, όταν καταλάβουν τη διακυβέρνηση, τα αυτοεγκλωβίζει. Έχουν ήδη δημιουργήσει ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες, στις οποίες στη συνέχεια δεν μπορούν ν' ανταποκριθούν, με αποτέλεσμα ν' απαξιώνονται και τα ίδια τα κόμματα και γενικότερα η πολιτική.

Η «Ηλεκτρονική» έκλεισε και γιατί αδυνατούσε να διαχειριστεί μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που επιδεινώθηκε από τους περιορισμούς κεφαλαίων. Και γι' αυτό. Ωστόσο, όχι μόνο γι' αυτό. Η πορεία της εταιρείας τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν σταθερά πτωτική. 

Η συγκεκριμένη αγορά όπου δραστηριοποιείτο έφτανε το 2007 τα 3,2 δισ. ευρώ και την τελευταία τριετία μειώθηκε στα 1,7 δισ. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα του προβλήματος. Την οποία αν θέλουμε να την έχουμε συμπληρωμένη με όλες τις πτυχές, ας διαβάσουμε και την απόφαση πτώχευσης του Πρωτοδικείου Αθηνών: «Η ύφεση που παρουσιάζει η Ελληνική οικονομία τα τελευταία επτά χρόνια, η μείωση των επενδύσεων στη χώρα μας, η αύξηση της ανεργίας και των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζονται εχει πλήξη σημαντικά τον κλάδο του λιανικού εμπορίου και ιδιαίτερα την πώληση ηλεκτρικών συσκευών και εχει οδηγήσει στην κάθετη πτώση του τζίρου και των εσόδων της».

Στα χρόνια της κρίσης, έχουν κλείσει πολλές (υπολογίζονται τουλάχιστον 250.000 μικρές και μεσαίες) επιχειρήσεις στη χώρα μας. Και πολλές μεγαλύτερες. Αναμέσά τους και πολλές από εκείνες που δραστηριοποιούντο στον ίδιο χώρο με αυτό της «Ηλεκτρονικής». Δεν υπήρχαν capital controls και δεν βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση.
Νομίζω πως αυτό που απουσιάζει από τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας ως εναλλακτικές προτάσεις εξουσίας είναι αφενός η αλήθεια, αφετέρου η διατύπωση συγκεκριμένων προτάσεων που θα αφορούν στην προαναφερόμενη μεγάλη εικόνα. Πώς θα αναχαιτιστεί η ύφεση, πώς θ' αυξηθούν οι επενδύσεις και, κυρίως, πώς θα μειωθεί ανεργία, κυρίως αυτό. Από πουθενά δεν ακούμε για ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο που θ' αντικαταστήσει το χρεοκοπημένο που ακολουθήσαμε ως τώρα. Κανένας δεν λέει όλες τις αλήθειες, αλλά κάνει επιλογή σ' αυτές.

Το συμπέρασμα είναι ένα. 

Το πρόβλημα της χώρας είναι κυρίως πολιτικό. 

Το πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα δεν μπορούν να υπερβούν τον εαυτό τους (ο οποίος έχει άλλωστε τεράστια ποσοστά ευθύνης γιατί φτάσαμε ως εδώ) και ακολουθούν την πεπατημένη. Αρκεί αυτή να τα φέρει ή να τα ξαναφέρει στην εξουσία. Ως τότε, άλλοι 450 άνθρωποι θα προστεθούν στις ήδη τεράστιες λίστες των ανέργων χωρίς να βλέπουν μια προοπτική…

Του Γιάννη Παντελάκη
liberal.gr