Χρηματοδοτικό κενό, 4ο μνημόνιο και μετά τι;

Photo by Getty Images

Η χώρα βρίσκεται ενώπιον ενός ακόμα χρηματοδοτικού κενού που σε περίπτωση μη έγκαιρης ολοκλήρωσης της αξιολόγησης δεν θα καταστεί δυνατή η αποπληρωμή των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας τον Ιούλιο. 
Ακόμα και εάν υπερβούμε το χρονικό  ορόσημο λόγω της θετικής αξιολόγησης, η επερχόμενη θα κριθεί επί της οικειοποίησης των μεταρρυθμίσεων, της εφαρμογής των συμφωνηθέντων αλλά...
και τις επιδόσεις επί αυτών στο ασφαλιστικό, το  φορολογικό κλπ. γεγονός που θα μας φέρει ξανά ενώπιον ενός νέου δημοσιονομικού κενού που θα μας ταλανίσει για το 2017.
Το υποδόριο ερώτημα είναι οι αντοχές της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνίας έναντι της φορολογικής και εισφοροδοτικής αφαίμαξης ιδιαίτερα με δεδομένη τη μη ανταπόδοση αυτών. Σαφέστατα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα μετά το δημοσιονομικό κενό τι; Θα οδεύσουμε στην υλοποίηση του χωρίς διαμάχες υπουργών, αναστολές, αναβολές και υποχωρήσεις έναντι των συμφωνηθέντων αναμένοντας την επόμενη αξιολόγηση; Θα υπάρξει ένα τέταρτο μνημόνιο που θα εξασφαλίζει την περαιτέρω χρηματοδότηση της οικονομίας έναντι νέων δεσμεύσεων για όσα δεν θα έχουν υλοποιηθεί και την επικαιροποίηση των απαιτήσεων; Με ποια κυβέρνηση και κυβερνητική σύνθεση; Θα επανέλθει το σενάριο του grexit και υπό ποιους όρους; Την πλήρη εγκατάλειψη της ελληνικής οικονομίας στην τύχη της ή την οικονομική ενίσχυση της ώστε να αντιπαρέλθει ανθρωπιστικά ζητήματα που θα προκύψουν;
Ή θα διαμορφωθεί ένα οικονομικό σχέδιο ενίσχυσης και δεσμεύσεων ώστε η χώρα να προσπαθήσει να ανακάμψει στο ευρώ εντός ορατού χρονικού πλαισίου; Και σε όλο αυτό το διάστημα ποια θα είναι χρηματοπιστωτική κατάσταση της χώρας; Ποιο θα είναι το νόμισμα και σε τι κατάσταση θα βρεθούν οι συστημικές τράπεζες και το επίπεδο χρηματοδότησης των ελληνικών επιχειρήσεων;
Όλα αυτά τα εναλλακτικά σενάρια και οι συνέπειές τους στην κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη έναντι της τεράστιας φτώχειας και ανεργίας που θα μας κατακλύσει είναι σίγουρο ότι εκφύγουν των μελετών της κυβέρνησης όσο και ότι αποτελούν εναλλακτικές στα γραφεία της ΕΕ, του ΔΝΤ και των ΗΠΑ. Η ελληνική επιστημονική κυβερνητική ανεπάρκεια είναι σαφές ότι δεν θα απασχοληθεί με τέτοιες μικρότητες κατά αναλογία της μη ενασχόλησης τους με τις ευρωπαϊκές κανονιστικές διατάξεις ενόψει της επαναστατικής περιόδου της Ευρώπης και της ανατροπής των καπιταλιστικών αγορών που σηματοδοτούσε η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάπως έτσι και με το μεταναστευτικό να διαπλέκεται με τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα μιας καταρρέουσας χώρας, επιδεινώνοντας τις αρνητικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση απλώς θα αρκείται στις προσλήψεις που θα εδραιώσουν το ψηφοδοτικό μηχανισμό αναπαραγωγής τους.
Οδεύουμε σε προδιαγεγραμμένα σενάρια δυναμικού χάους χωρίς η κυβέρνηση να έχει μελετήσει ορόσημα διεκδίκησης μιας νέας ισορροπίας. Απλώς με τακτικισμούς και συνδικαλιστικές ίντριγκες προσπαθεί να διεκπεραιώνει τις ημερήσιες υποχρεώσεις που προκύπτουν. Και κάπως έτσι η κάθε μέρα συνδέεται με την επόμενη σε μια αλυσίδα αδιέξοδων εκδοχών χωρίς μελέτη και στρατηγικό σχεδιασμό για τη χώρα. Χωρίς ένα εθνικό σχέδιο υπερβατικού και κοινωνικά δίκαιου εκσυγχρονισμού που θα θέλει και θα μπορεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Και κάπως έτσι οικοδομείται τη επόμενη εθνική κρίση και ο τέλος ενός έθνους…

Του Ιωάννη Τσαμουργκέλη

* Ο κ. Ιωάννης Τσαμουργκέλης διδάσκει Διεθνή Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου. Έχει διατελέσει διευθύνον στέλεχος εταιρειών στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.