Στον πολιτισμένο κόσμο δεν πας με …πειρατική σημαία…

Οι ασυναρτησίες που ακούμε εδώ και περισσότερο από τέσσερις μήνες από τα κυβερνητικά χείλη, είναι άνευ προηγουμένου.

Οι άνθρωποι, με ανεπίτρεπτη χαλαρότητα και αφασική διάθεση, καταδεικνύουν καθημερινά πως όχι μόνο δεν έχουν κοινό νου, αλλά φοβάμαι διόλου νου.

Η αδυναμία τους να χειριστούν με στοιχειώδη επάρκεια όσα ταλανίζουν τη χώρα, είναι παροιμιώδης...

Άνθρωποι χωρίς διεθνείς παραστάσεις, με ελάχιστη κατάρτιση κι εγκλωβισμένοι στις ιδεοληψίες τους, στα μόνα στα οποία καταφέρνουν να διακρίνονται είναι η ανθρωποφαγική τους διάθεση, η ημιμάθεια, η κουτοπονηριά και το κυνήγι της μεγαλύτερης ανοησίας.
Φυσικά, ούτε λόγος για σχέδιο, ούτε λόγος για οποιαδήποτε προοπτική της χώρας.
Μέσα σε κάτι περισσότερο από τέσσερις μήνες η ελληνική κοινωνία άκουσε απίστευτα πράγματα, τα οποία κατέδειξαν πόσο γυμνός είναι ο…βασιλιάς ΣΥΡΙΖΑ.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τια ατέλειωτες εσωκομματικές διενέξεις;
Τις απολύτως λανθασμένες επιλογές του Αλέξη Τσίπρα σε πρόσωπα υπουργών και θεσμών;
Τις προσωπικές ατζέντες υπουργών και προέδρου της Βουλής;
Το γεγονός ότι κατάφεραν να μην υπάρχει διεθνώς ούτε ένας σύμμαχος της χώρας;
Τις ατυχείς, ατυχέστατες γεωπολιτικές αναζητήσεις;
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τις παλινωδίες του υπουργού Οικονομικών;
Την ασυνάρτητη και χωρίς σχέδιο οικονομική κι εξωτερική πολιτική;
Πού τη μια μέρα είναι κακή όλη η Δύση και καλή η Ρωσία και την επομένη είναι καλή και φίλη η Μέρκελ που πια δεν είναι ….μαντάμ αλλά …ανάχωμα στον κακό Σόϊμπλε;
Πού ακόμη περιμένουμε την προκαταβολή των Ρώσων για τον αγωγό;
Πού ακόμη περιμένουμε να αγοράσουν οι Κινέζοι τα ομόλογα;
Πού ακόμη και τον μοναδικό φίλο της Ελλάδας, τον γεφυροποιό πρόεδρο της Κομισιόν, καταφέραμε να τον θυμώσουμε τόσο ώστε να μη βγαίνει στο τηλέφωνο όταν τον καλεί ο πρωθυπουργός της χώρας;
Που επιχειρήσεις κλείνουν καθημερινά κι οι εργαζόμενοι έχουν χάσει κάθε ίχνος φοροδοτικής ικανότητας;
Ότι ολόκληρη η οικονομία και δη ο ιδιωτικός τομέας έχει διαλυθεί, οι εργαζόμενοί του αμείβονται αραιά και που, ενώ το κράτος έγινε ακόμη μεγαλύτερος μπαταχτσής;
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Ότι ανήμερα του Πάσχα των καθολικών πήγε ο υπουργός Οικονομικών και συνάντησε τη Λαγκάρντ διαβεβαιώνοντάς τη ότι η Ελλάδα θα είναι συνεπής στο διηνεκές στις υποχρεώσεις της στο ΔΝΤ και λίγο καιρό μετά γίναμε… Ζάμπια;
Ότι καμιά μα καμιά προοπτική για τη χώρα δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα;
Ότι τρώμε καθημερινά τις σάρκες μας κι οι μόνοι ευτυχισμένοι Έλληνες είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι καθαρίστριες και οι επιστρέφοντες στην ΕΡΤ;
Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Το κακό είναι ότι τέλειωσαν τα σωσίβια…
Κι αυτό είναι αποκλειστικά και μόνη δική σου ευθύνη Αλέξη Τσίπρα…
Στην Ευρώπη και στον πολιτισμένο κόσμο δεν πας με υψωμένη την πειρατική σημαία.
Ούτε με λογικές κατάληψης…

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος