Μεταξύ του κειμένου της «Πενταμερούς» που παρέδωσε ο κ. Γιουνκέρ στο πρωθυπουργό της Ελλάδας και του κειμένου των 47 σελίδων με τις ελληνικές θέσεις για μέτρα και μεταρρυθμίσεις που έχει στείλει η ελληνική πλευρά σε εταίρους και δανειστές, υπάρχει άβυσσος...Απόσταση υπάρχει και μεταξύ του e-mail Χαρδούβελη και της πρότασης της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία περιλαμβάνει οδυνηρότερα φορολογικά μέτρα.
Με το δε «κοστολογημένο» πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης γελάνε και οι πέτρες πλέον...
Η χώρα επί διακυβέρνησης Τσίπρα έχει να επιλέξει μεταξύ αποτυχίας, καταστροφής και απόλυτης καταστροφής.
Ο πρωθυπουργός την Παρασκευή στη Βουλή μίλησε συγκριτικά με άλλες φορές σε ήπιους τόνους και ανέφερε για άλλη μια φορά πως η συμφωνία (η οποία υποτίθεται πως πριν 10 μέρες είχε ξεκινήσει να γράφεται...) βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ.
Με τον τρόπο αυτό «ενέπνευσε» σημαντική μερίδα των ΜΜΕ να προεξοφλήσουν πως ετοιμάζονται από αμφότερες τις πλευρές οι αναγκαίες υποχωρήσεις για την ύπαρξη μιας συμφωνίας...
Αυτά όμως αφορούσαν τις εντυπώσεις, επί της ουσίας ο κ. Α. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως η ελληνική πρόταση μόνο είναι αποδεκτή ως βάση οποιασδήποτε συμφωνίας για την κυβέρνηση και μάλιστα η ελληνική θέση ως σύνολο και όχι κάποια τμήματα αυτής. Επιπλέον συνέδεσε το ζήτημα της όποιας συμφωνίας υπάρξει με την αναδιάρθρωση του χρέους.
Επίσης, έθεσε στην αντιπολίτευση το δίλημμα της συμπαράταξης είτε με την πρόταση της κυβέρνησης είτε με την πρόταση των δανειστών που προκάλεσε σοκ στην κυβέρνηση κατά τα λεγόμενα στελεχών της.
Όλα αυτά όμως δεν περιγράφουν σκηνικό μεθόδευσης συμφωνίας αλλά περισσότερο σκηνικό ρήξης με επικύρωσή της ή όχι μέσω προσφυγής στις κάλπες.
Για την ακρίβεια από τα μέχρι τώρα δεδομένα, εκπορεύονται δυο πιθανά σενάρια.
Το ένα είναι αυτό της ρήξης...
Παρουσιάζοντας συνεχώς την ελληνική πρόταση σαν μια συμβιβαστική ρεαλιστική προσέγγιση που αποκαλύπτει το πνεύμα συνεργασίας της ελληνικής πλευράς, η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει τις ευθύνες της ρήξης στην αδιαλλαξία της άλλης πλευράς.
Τα διλήμματα αυτής της επιλογής όμως όπως και να τεθούν τα ερωτήματα, η κατάληξη θα είναι ίδια στο τέλος: Σκληρά μέτρα με απώλειες εντός ευρώ ή έξοδος από το ευρώ με συντριπτικές απώλειες όχι μόνο οικονομικές;
Το άλλο είναι το σενάριο της συμφωνίας...
Με βάση το σκεπτικό αυτού του σεναρίου δεν πρέπει να δίνουμε σημασία σ’ αυτά που λέει ο πρωθυπουργός γιατί αυτά βρίσκονται εντός ενός πλαισίου διπλής διαπραγμάτευσης σκοπός της οποίας είναι να κάνει δανειστές και εσωκομματική αντιπολίτευση να υποχωρήσουν σε αμοιβαία επωφελείς συμβιβασμούς.
Για όποιον αντιλαμβάνεται τον τρόπο που σκέφτονται και ενεργούν οι δανειστές και γενικώς οι ασκούντες εξουσία στις ανεπτυγμένες κοινωνίες του πλανήτη, οι υποχωρήσεις της άλλης πλευράς δεν αναμένεται να είναι τέτοιες που θα επιτρέπουν σε οποιαδήποτε συμφωνία να γίνει αποδεκτή από το σύνολο της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή.
Η παράμετρος αριστερός «στραβισμός»...
Επιπλέον, οι παθογένειες της ελληνικής αριστεράς η οποία πάσχει από πολιτικό «στραβισμό» και ιστορικά αδυνατεί να αντιληφθεί διεθνείς εξελίξεις και συσχετισμούς, δεν δημιουργούν αισιοδοξία σε σχέση με τις επιλογές που θα προκρίνει όταν τεθεί το δίλημμα: συντριβή αριστερών ιδεοληψιών ή κατάρρευση της χώρας;
Η μεταφυσική προσέγγιση των πραγμάτων από την ελληνική αριστερά της βέβαιης, μετά τη μαρτυρική θυσία (κατάρρευση-επανάσταση), εξασφάλισης συνθηκών παραδείσου (με λόφους πιλάφια, ποτάμια μέλι και δεκάδες παρθένες για τον καθένα) την ωθεί στην επιλογή της ρήξης.
Ακόμη, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως η ελληνική αριστερά φέρει το DNA της ήττας εκ γενετής και έχει εθιστεί να κερδίζει αναγνώριση και αποδοχή όχι σαν δύναμη που συνθέτει πολιτικές και διαμορφώνει εξελίξεις, αλλά σαν δύναμη που υποφέρει και περνά μαρτύρια για το κοινό καλό.
Πολιτική αυτοκτονία...
Αν η κυβέρνηση επιλέξει να αποδεχτεί μια συμφωνία που βρίσκεται κοντά στην πρόταση των δανειστών, δύσκολα θα την περάσει από τη Βουλή. Το αντιμνημονιακό τόξο που καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις την τελευταία πενταετία θα είναι σαν να αυτοκτονεί και το απαστράπτων προφίλ του πρωθυπουργού θα αμαυρωθεί ανεπανόρθωτα...
Ακόμη και αν καταφέρει να μείνει στην εξουσία, από τις επόμενες εβδομάδες όταν αρχίσουν τα νοικοκυριά θα αρχίσουν να πληρώνουν τους φόρους τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν. Πολιτικές θα χρεοκοπήσουν και μαζί του θα εξαφανιστούν πρόσωπα και καριέρες που επέπλευσαν τα τελευταία χρόνια ως «φελλοί».
Στις 30 Ιουνίου λήγει η παράταση της συμφωνίας της 20 Φεβρουαρίου και χάνονται οριστικά τα άνω των 20 δισ. ευρώ της χρηματοδότησης. Ακόμη και σήμερα να προκηρυχτούν εκλογές αυτές δεν μπορεί να γίνουν πριν την 30η Ιουνίου. Η κυβέρνηση έχει παγιδευτεί είτε από άγνοια και πολιτική αμβλύνοια είτε από δόλια προαποφασιμένη επιλογή ρήξης με το ευρώ.
Οποιαδήποτε παράταση της υπάρχουσας συμφωνίας δεν θα γίνει χωρίς κόστος και άμεσα μέτρα.
Αν επιλέξει τη ρήξη μέσω δημοψηφίσματος ή εκλογών, παρά το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα, αν φτάσουμε στην ημερομηνία της κάλπης με κλειστές τράπεζες και αμφιβολίες για καταβολή μισθών και συντάξεων.
Αν κερδίσει τις εκλογές και η χώρα βγει από το ευρώ, για ένα - δυο χρόνια θα υπάρξουν συνθήκες κόλασης με απρόβλεπτες πολιτικές και εθνικές εξελίξεις. Μετά η χώρα με υποτιμούμενη δραχμή θα χρειαστεί χρόνια προσπάθειας και μεταρρυθμίσεων (που τώρα αρνείται) για να φτάσει τα επίπεδα συντάξεων και μισθών των γειτονικών βαλκανικών χωρών.
Αν πάλι πάει όπως - όπως σε μια συμφωνία θα χάσει τον έλεγχο του κόμματος και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Η κυβέρνηση και η χώρα βρίσκονται σε τραγικό αδιέξοδο, γιατί επί δεκαετίες, αλλά και τα τελευταία πέντε χρόνια της χρεοκοπίας, οι κυβερνήσεις έλεγαν ψέματα στον κόσμο και τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα πολιτική ηγεσία και κοινωνία να μην έχουν εντοπίσει τα βασικά αίτια του ελληνικού προβλήματος.
Αυτό το καλοκαίρι μην απομακρυνθείτε από την ακτή...
Επίσης, όσοι λαμβάνετε σύνταξη ή αμείβεστε από το δημόσιο άμεσα ή έμμεσα, μην κάνετε σχέδια για μετά το καλοκαίρι με βάση τα σημερινά έσοδα...
Το ίδιο ισχύει και για όσους εργάζονται ακόμη στον ιδιωτικό τομέα όπου εκτός όλων των άλλων καραδοκεί ο κίνδυνος της ανεργίας άρα της ολοσχερούς απώλειας εισοδήματος.
Η χώρα επί διακυβέρνησης Τσίπρα έχει να επιλέξει μεταξύ αποτυχίας, καταστροφής και απόλυτης καταστροφής.
Ο πρωθυπουργός την Παρασκευή στη Βουλή μίλησε συγκριτικά με άλλες φορές σε ήπιους τόνους και ανέφερε για άλλη μια φορά πως η συμφωνία (η οποία υποτίθεται πως πριν 10 μέρες είχε ξεκινήσει να γράφεται...) βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ.
Με τον τρόπο αυτό «ενέπνευσε» σημαντική μερίδα των ΜΜΕ να προεξοφλήσουν πως ετοιμάζονται από αμφότερες τις πλευρές οι αναγκαίες υποχωρήσεις για την ύπαρξη μιας συμφωνίας...
Αυτά όμως αφορούσαν τις εντυπώσεις, επί της ουσίας ο κ. Α. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως η ελληνική πρόταση μόνο είναι αποδεκτή ως βάση οποιασδήποτε συμφωνίας για την κυβέρνηση και μάλιστα η ελληνική θέση ως σύνολο και όχι κάποια τμήματα αυτής. Επιπλέον συνέδεσε το ζήτημα της όποιας συμφωνίας υπάρξει με την αναδιάρθρωση του χρέους.
Επίσης, έθεσε στην αντιπολίτευση το δίλημμα της συμπαράταξης είτε με την πρόταση της κυβέρνησης είτε με την πρόταση των δανειστών που προκάλεσε σοκ στην κυβέρνηση κατά τα λεγόμενα στελεχών της.
Όλα αυτά όμως δεν περιγράφουν σκηνικό μεθόδευσης συμφωνίας αλλά περισσότερο σκηνικό ρήξης με επικύρωσή της ή όχι μέσω προσφυγής στις κάλπες.
Για την ακρίβεια από τα μέχρι τώρα δεδομένα, εκπορεύονται δυο πιθανά σενάρια.
Το ένα είναι αυτό της ρήξης...
Παρουσιάζοντας συνεχώς την ελληνική πρόταση σαν μια συμβιβαστική ρεαλιστική προσέγγιση που αποκαλύπτει το πνεύμα συνεργασίας της ελληνικής πλευράς, η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει τις ευθύνες της ρήξης στην αδιαλλαξία της άλλης πλευράς.
Τα διλήμματα αυτής της επιλογής όμως όπως και να τεθούν τα ερωτήματα, η κατάληξη θα είναι ίδια στο τέλος: Σκληρά μέτρα με απώλειες εντός ευρώ ή έξοδος από το ευρώ με συντριπτικές απώλειες όχι μόνο οικονομικές;
Το άλλο είναι το σενάριο της συμφωνίας...
Με βάση το σκεπτικό αυτού του σεναρίου δεν πρέπει να δίνουμε σημασία σ’ αυτά που λέει ο πρωθυπουργός γιατί αυτά βρίσκονται εντός ενός πλαισίου διπλής διαπραγμάτευσης σκοπός της οποίας είναι να κάνει δανειστές και εσωκομματική αντιπολίτευση να υποχωρήσουν σε αμοιβαία επωφελείς συμβιβασμούς.
Για όποιον αντιλαμβάνεται τον τρόπο που σκέφτονται και ενεργούν οι δανειστές και γενικώς οι ασκούντες εξουσία στις ανεπτυγμένες κοινωνίες του πλανήτη, οι υποχωρήσεις της άλλης πλευράς δεν αναμένεται να είναι τέτοιες που θα επιτρέπουν σε οποιαδήποτε συμφωνία να γίνει αποδεκτή από το σύνολο της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή.
Η παράμετρος αριστερός «στραβισμός»...
Επιπλέον, οι παθογένειες της ελληνικής αριστεράς η οποία πάσχει από πολιτικό «στραβισμό» και ιστορικά αδυνατεί να αντιληφθεί διεθνείς εξελίξεις και συσχετισμούς, δεν δημιουργούν αισιοδοξία σε σχέση με τις επιλογές που θα προκρίνει όταν τεθεί το δίλημμα: συντριβή αριστερών ιδεοληψιών ή κατάρρευση της χώρας;
Η μεταφυσική προσέγγιση των πραγμάτων από την ελληνική αριστερά της βέβαιης, μετά τη μαρτυρική θυσία (κατάρρευση-επανάσταση), εξασφάλισης συνθηκών παραδείσου (με λόφους πιλάφια, ποτάμια μέλι και δεκάδες παρθένες για τον καθένα) την ωθεί στην επιλογή της ρήξης.
Ακόμη, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως η ελληνική αριστερά φέρει το DNA της ήττας εκ γενετής και έχει εθιστεί να κερδίζει αναγνώριση και αποδοχή όχι σαν δύναμη που συνθέτει πολιτικές και διαμορφώνει εξελίξεις, αλλά σαν δύναμη που υποφέρει και περνά μαρτύρια για το κοινό καλό.
Πολιτική αυτοκτονία...
Αν η κυβέρνηση επιλέξει να αποδεχτεί μια συμφωνία που βρίσκεται κοντά στην πρόταση των δανειστών, δύσκολα θα την περάσει από τη Βουλή. Το αντιμνημονιακό τόξο που καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις την τελευταία πενταετία θα είναι σαν να αυτοκτονεί και το απαστράπτων προφίλ του πρωθυπουργού θα αμαυρωθεί ανεπανόρθωτα...
Ακόμη και αν καταφέρει να μείνει στην εξουσία, από τις επόμενες εβδομάδες όταν αρχίσουν τα νοικοκυριά θα αρχίσουν να πληρώνουν τους φόρους τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν. Πολιτικές θα χρεοκοπήσουν και μαζί του θα εξαφανιστούν πρόσωπα και καριέρες που επέπλευσαν τα τελευταία χρόνια ως «φελλοί».
Στις 30 Ιουνίου λήγει η παράταση της συμφωνίας της 20 Φεβρουαρίου και χάνονται οριστικά τα άνω των 20 δισ. ευρώ της χρηματοδότησης. Ακόμη και σήμερα να προκηρυχτούν εκλογές αυτές δεν μπορεί να γίνουν πριν την 30η Ιουνίου. Η κυβέρνηση έχει παγιδευτεί είτε από άγνοια και πολιτική αμβλύνοια είτε από δόλια προαποφασιμένη επιλογή ρήξης με το ευρώ.
Οποιαδήποτε παράταση της υπάρχουσας συμφωνίας δεν θα γίνει χωρίς κόστος και άμεσα μέτρα.
Αν επιλέξει τη ρήξη μέσω δημοψηφίσματος ή εκλογών, παρά το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα, αν φτάσουμε στην ημερομηνία της κάλπης με κλειστές τράπεζες και αμφιβολίες για καταβολή μισθών και συντάξεων.
Αν κερδίσει τις εκλογές και η χώρα βγει από το ευρώ, για ένα - δυο χρόνια θα υπάρξουν συνθήκες κόλασης με απρόβλεπτες πολιτικές και εθνικές εξελίξεις. Μετά η χώρα με υποτιμούμενη δραχμή θα χρειαστεί χρόνια προσπάθειας και μεταρρυθμίσεων (που τώρα αρνείται) για να φτάσει τα επίπεδα συντάξεων και μισθών των γειτονικών βαλκανικών χωρών.
Αν πάλι πάει όπως - όπως σε μια συμφωνία θα χάσει τον έλεγχο του κόμματος και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Η κυβέρνηση και η χώρα βρίσκονται σε τραγικό αδιέξοδο, γιατί επί δεκαετίες, αλλά και τα τελευταία πέντε χρόνια της χρεοκοπίας, οι κυβερνήσεις έλεγαν ψέματα στον κόσμο και τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα πολιτική ηγεσία και κοινωνία να μην έχουν εντοπίσει τα βασικά αίτια του ελληνικού προβλήματος.
Αυτό το καλοκαίρι μην απομακρυνθείτε από την ακτή...
Επίσης, όσοι λαμβάνετε σύνταξη ή αμείβεστε από το δημόσιο άμεσα ή έμμεσα, μην κάνετε σχέδια για μετά το καλοκαίρι με βάση τα σημερινά έσοδα...
Το ίδιο ισχύει και για όσους εργάζονται ακόμη στον ιδιωτικό τομέα όπου εκτός όλων των άλλων καραδοκεί ο κίνδυνος της ανεργίας άρα της ολοσχερούς απώλειας εισοδήματος.
Κώστας Στούπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου