Όπως τονίζει, πρέπει να υιοθετηθεί μια νέα προσέγγιση προτού τελειώσει ο διαθέσιμος χρόνος.
Οι συζητήσεις για την επί μακρόν εκκρεμή εκταμίευση της δόσης από τα ταμεία διάσωσης της ευρωζώνης συνεχίζουν να ακολουθούν το ίδιο μοτίβο: Έκτακτο Eurogroup, συνεδρίαση των υφυπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης ή μια σύγκλιση των θεσμών.
Μόλις αυτές οι κινήσεις αποτύχουν να φέρουν αποτελέσματα, γίνεται συμφωνία πως θα υπάρξει ένα αίτημα για μια λίστα δράσεων. Αλλά η λίστα προϋποθέτει συμφωνία σε ένα νέο Eurogroup.
Οπότε η διαδικασία ξεκινάει και πάλι από την αρχή.
Και οι δύο πλευρές έχουν σπαταλήσει χρόνο και έχουν προσδώσει πολιτικό χαρακτήρα στο ζήτημα.
Η Ευρώπη απαιτεί εφαρμογή, μέσα στις επόμενες εβδομάδες, μιας μακράς και συνεκτικής λίστας δράσεων που οι προηγούμενες κυβέρνησης δεν κατάφεραν να φέρουν σε πέρας σε διάστημα μερικών ετών.
Τώρα που ο Γιάνης Βαρουφάκης διαβεβαίωσε την γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, πως η Ελλάδα θα αποπληρώσει την δόση του Απριλίου στο Ταμείο, υπάρχει ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας να υιοθετηθεί η αναγκαία νέα προσέγγιση.
Θα μπορούσε να βασιστεί σε τρία στοιχεία:
* εφαρμογή ορισμένων βασικών δράσεων ως ένας έλεγχος της νέας κυβέρνησης
* βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση για την απομάκρυνση της απειλής της χρεοκοπίας τους επόμενους τρεις μήνες, και
* ένα νέο πρόγραμμα για την παροχή ενός υποδείγματος για μεταρρυθμίσεις και χρηματοδότηση τα επόμενα δύο με τρία χρόνια.
Αν η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να παραδώσει ένα τόσο περιορισμένο αλλά κρίσιμο σύνολο μεταρρυθμίσεων, είναι καλύτερο να προετοιμάζεται για Grexit.
Πρώτον, αντί για την έγνοια να παρουσιάζονται όλο και μεγαλύτερες λίστες δεσμεύσεων, η έμφαση πρέπει να μεταφερθεί στην εφαρμογή λίγων αλλά σημαντικών δράσεων.
Η αποδοχή δράσεων σε ένα περιορισμένο αριθμό τομέων θα θέσει προτεραιότητες και θα λάβει υπόψη την δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να τις φέρει σε πέρας. Στα μέτρα θα μπορούσε να περιλαμβάνεται η άμεση ψήφιση νόμων για την συγκρότηση μιας ανεξάρτητης φορολογικής διοίκησης, η κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, η μεταρρύθμιση της πολιτικής για το ΦΠΑ και η εισαγωγή αυστηρότερων μέτρων κατά της διαφθοράς. Αυτά είναι γνωστά θέματα. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να εφαρμόσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις σε τέσσερις εβδομάδες.
Δεύτερον, σε αντάλλαγμα για την έγκριση των μέτρων αυτών, η ευρωζώνη θα προσφέρει στην Αθήνα επαρκή χρηματοδότηση για τους επόμενους τρεις μήνες για να καλύψει τις εξωτερικές της υποχρεώσεις, κυρίως προς πιστωτές του επίσημου τομέα.
Τρίτον, και τα δύο μέρη πρέπει να αρχίσουν να καθορίζουν το περιεχόμενο και τις παραμέτρους ενός μακροπρόθεσμου προγράμματος που θα συγκροτηθεί πριν από τις μεγάλες αποπληρωμές στην ΕΚΤ και του ΔΝΤ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Είναι επίσης αναγκαία και μια λύση για το υπερβολικό χρέος της Ελλάδας. Αν η διαγραφή χρέους θεωρείται ανέφικτη, μια πραγματιστική προσέγγιση μπορεί να λαμβάνει υπόψη δύο επιλογές.
Η μία είναι η ανταλλαγή χρέους με μετοχές: η ευρωζώνη θα μπορούσε να ανταλλάξει ορισμένες από τις απαιτήσεις έναντι μετοχών σε τράπεζες και εταιρείας που πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν, μειώνοντας το βάρος του χρέους και προσφέροντας κίνητρα για ιδιωτικοποιήσεις.
Στην δεύτερη, η Ευρώπη θα μπορούσε να αντικαταστήσει την βραχυπρόθεσμη και πιο ακριβή χρηματοδότηση από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ με φθηνότερη, μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση από τον ESM, αποσύροντας την αδιάκοπη απειλή της χρεοκοπίας στους επίσημους πιστωτές.
Είναι ώρα να φέρουμε την λογική στις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την ευρωζώνη, καταλήγει ο αρθρογράφος.