Σοκ Σοκ Σοκ Σοκ
Πα - ΣοκΑπανωτά σοκ, το ένα μετά το άλλο.
Όλα όσα μεγαλώσαμε και θεωρούσαμε δεδομένα, θεμελιώδη, αυτονόητα ανατρέπονται.
Με τρόπο βίαιο.
Η καταστολή έχει γίνει πλέον ένας αυτόνομος μηχανισμός τρομοκρατίας κατά των πολιτών.
Έτσι εξηγείται το γιατί το καλοκαίρι η κυβέρνηση πέρασε τον τρομονόμο με τον τρόπο που τον πέρασε: Σύμφωνα με δημοσίευμα του Χρήστου Ζέρβα στην Ελευθεροτυπία με τίτλο «Τρομοκρατία και οι διαδηλώσεις»:
ΕΛΑΣ και νέα τρομοκρατία: Η τεχνική του καλού και του κακού μπάτσου
Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)
«Εν κρυπτώ, σε τμήμα θερινών διακοπών και χωρίς καμιά ιδιαίτερη εξήγηση η κυβέρνηση κατάργησε πλήρως τις ασφαλιστικές δικλίδες του προηγούμενου «τρομονόμου», που προστάτευαν ακόμη και τη βίαιη πολιτική και συνδικαλιστική δράση από ποινικές κατηγορίες για «τρομοκρατική δράση».
Παράλληλα τιμωρεί αυστηρότερα (10ετή κάθειρξη) όσους δίνουν «ουσιώδεις» πληροφορίες σε τρομοκρατικές οργανώσεις για διευκόλυνση του έργου τους ή τους παρέχουν υλική ή άυλη υποστήριξη, ακόμη και αν δεν τελέστηκαν τελικώς «τρομοκρατικές πράξεις»!
Με τις αλλαγές αυτές λύνονται ουσιαστικά τα χέρια των διωκτικών αρχών. Έτσι ακόμη και η τέλεση πλημμελημάτων (όπως διακεκριμένες φθορές, σωματικές βλάβες, διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών κ.ά.) μπορούν να χαρακτηριστούν αυθαίρετα ως τρομοκρατική δράση από οργανωμένη ομάδα διαδηλωτών!
Αρκεί απλώς, σύμφωνα με τον ορισμό περί τρομοκρατίας, να θεωρηθεί ότι οι κατηγορούμενοι επιθυμούν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό, να εκφοβίσουν σοβαρά τον πληθυσμό ή να εξαναγκάσουν παρανόμως δημόσια αρχή ή έναν διεθνή οργανισμό σε πράξη ή παράλειψη.
Γιατί όμως η κυβέρνηση προχώρησε τόσο βιαστικά και αθόρυβα στην κατάργηση; Κάθε ομοιότητα ή σύγκριση με την κρίσιμη οικονομική κατάσταση και τις συνθήκες κοινωνικών συγκρούσεων, που πολλοί αναμένουν, δεν είναι καθόλου συμπτωματική, απαντούν νομικοί. Η κυβέρνηση φαίνεται να παίρνει τα μέτρα της, συμπληρώνουν…
Το ανησυχητικό είναι όμως ότι οι σοβαρές αυτές αλλαγές, που άπτονται θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, έγιναν από το θερινό τμήμα και όχι από την Ολομέλεια της Βουλής.
Η νέα ρύθμιση για το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, που περιλαμβάνεται στον νόμο για την κύρωση συμβάσεων του ΟΗΕ κατά του οργανωμένου εγκλήματος, ψηφίστηκε στο τέλος Αυγούστου και δημοσιεύτηκε προχθές.
Η βασική, κρυφή, τροποποίηση καταργεί την παράγραφο 8 του προηγούμενου άρθρου, σύμφωνα με το οποίο δεν συνιστάν «τρομοκρατική πράξη» η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων (κακουργημάτων και πλημμελημάτων), εάν αυτά σκόπευαν στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτελούσαν δράση υπέρ της ελευθερίας ή εάν αποσκοπούσαν στην άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, όπως προβλέπονται στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η ρύθμιση αυτή υπήρχε στο προοίμιο της ευρωπαϊκής απόφασης-πλαίσιο και είχε τεθεί από τον δημιουργό του «τρομονόμου», Μιχ. Σταθόπουλο. Αποτελούσε τη νομοθετική εγγύηση ότι δεν θα διωχθεί το φρόνημα και η ανοιχτή πολιτική και συνδικαλιστική δράση.
Τους φόβους ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί είχαν εκφράσει από τότε όλες οι οργανώσεις ατομικών δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα άλλωσε έχουν διωχθεί διαδηλωτές για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, παρά την ύπαρξη της παλαιάς προστατευτικής ρύθμισης…[1]»
Η κυβέρνηση προνόησε. Γνωρίζοντας ότι οι πολιτικές της θα κατέλυαν κάθε έννοια δημοκρατίας και νομιμότητας, φρόντισε από νωρίς να συνδέσει κάθε είδος κοινωνικής αντίδρασης με την τρομοκρατία, προβλέποντας τη δίωξη των αντικαθεστωτικών και αντιφρονούντων ως τρομοκρατών.
Παρότι πρόφαση των αντιδημοκρατικών ρυθμίσεων στον τρομονόμο που γίναν στα μουλωχτά σε θερινό τμήμα της βουλής υπήρξε η κύρωση της συνθήκης του ΟΗΕ στο Παλέρμο το 2000, δεν ήταν η νέα αντίληψη που προωθείται παγκοσμίως για την τρομοκρατία αυτή που ώθησε την κυβέρνηση να αλλάξει το νόμο. Όχι. Πρόθεση της κυβέρνησης ήταν να ποινικοποιήσει την κοινωνική αντίδραση και όχι να πατάξει την τρομοκρατία. Γιατί όπως δείχνουν οι εξελίξεις των τελευταίων ετών, το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα και η νέα τρομοκρατία αντλούν αμοιβαία οφέλη: Περισσότερη καταστολή από το σύστημα εξουσίας, περισσότερη οργή που η νέα τρομοκρατία μπορεί να κεφαλοποιήσει για τη στρατολόγηση μελών και μεγαλύτερη η πειθώ που αυτή αποκτάει στην κοινωνία. Περισσότερη και βιαιότερη η τρομοκρατική δράση, περισσότερη και βιαιότερη η καταστολή που ασκεί το σύστημα εξουσίας για την «αντιμετώπιση» της τρομοκρατίας και περισσότερος και βιαιότερος ο έλεγχος που αυτό ασκεί στο γενικό πληθυσμό.
Αυτό είναι ένα κλασσικό παράδειγμα καλού και κακού μπάτσου. Η συνέργεια αυτού του μηχανισμού φάνηκε στο πως αποτράπηκε η ανατροπή της εξουσίας το Μάϊο του 2010. Σε μια ογκώδη αντικυβερνητική διαδήλωση, χιλιάδες διαδηλωτές προερχόμενοι από διάφορους πολιτικούς χώρους, ακόμη και συστημικούς, φωνάζουν συντονισμένα ανάμεσα σε άλλα και το σύνθημα «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»[2]. Κάποιες ομάδες διαδηλωτών δρασκελίζουν τα σκαλιά που οδηγούν προς το ελληνικό κοινοβούλιο. Προκαλούν τους βουλευτές να βγουν έξω φωνάζοντας τους κλέφτες.
Γειτονικά κτήρια παραδίδονται στη φωτιά. Στο κτήριο της Marfin υπάρχουν εργαζόμενοι. 3 από αυτούς πεθαίνουν.
Σοκ στην κοινή γνώμη.
Το κίνημα της λαϊκής εξέγερσης, κλονίζεται, αναχαιτίζεται, αυτοαμφισβητείται. Οι μοναδικοί κερδισμένοι είναι το σύστημα εξουσίας και ο βίαιος εξτρεμισμός. Δεν ξέρω αν η νέα τρομοκρατία ήταν υπεύθυνη για το θάνατο των τριών εργαζομένων. Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος είναι ότι το μήνυμα της για την απαξίωση της ατομικής ζωής μπροστά στον αυτοσκοπό της διαρκούς επανάστασης έγινε ακόμη πιο ηχηρό.
Η νέα τρομοκρατία στην Ελλάδα είναι το παιδί ενός μηδενιστικού και ισοπεδωτικού νεοφιλελευθερισμού, αποστειρωμένου στον πυρήνα του από ιδανικά, αξίες, ιδεολογία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην προκήρυξη της οργάνωσης «Συνομωσία της Πυρήνων της Φωτιάς» για την ανάληψη της ευθύνης κατασκευής και απόπειρας αποστολής μέσω ταχυδρομικών υπηρεσιών παγιδευμένων με μικρή ποσότητα εκρηκτικής ύλης δεμάτων σε πρεσβείες και Ευρωπαίους «ηγέτες»: «Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια κατάσταση που κάνει αδύνατο κάθε πισωγύρισμα»… «Όταν τη δεκαετία του ’90 η εξουσία μπορούσε να προσφέρει την υπόσχεση του κόσμου της αφθονίας ,οι σημερινές φωνές διαμαρτυρίας παραχωρούσαν τη θέση τους σε καταναλωτικά χαμόγελα αδιαφορώντας για το πως μια τέτοια ευτυχία χτίζεται πάντα πάνω στις πλάτες της δυστυχίας άλλων ανθρώπων (πτώση ανατολικού μπλοκ, μετανάστευση, εμφύλιοι πόλεμοι…). Τώρα λοιπόν είναι η σειρά του δυτικού ανθρώπου να παλέψει με τα αδιέξοδα του πολιτισμού που ο ίδιος δημιούργησε. Εμείς ενάντια στη λήθη των κοινωνικών ευθυνών ασκούμε έμπρακτα την κριτική μας όχι μόνο στο οικονομικό βραχυκύκλωμα του συστήματος αλλά στο ίδιο το σύστημα αυτό καθ’ αυτό και τους πολίτες του».[3] Αντίστοιχα μηδενιστική με το νεοφιλελευθερισμό που την εξέθρεψε είναι και η νέα τρομοκρατία που παρά τις όποιες υψηλές νοητικές συλλήψεις της, υιοθετεί για τον εαυτό της -όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλες καταστροφικές κουλτούρες- το ρόλο του εχθρού όλων όσων δεν ασπάζονται τον τρόπο δράσης της, δηλαδή σχεδόν των πάντων: «Ανήκουμε λοιπόν στην αντικοινωνική τάση της αναρχίας, που δεν έρχεται σε ρήξη μόνο με το κράτος αλλά και με την κοινωνία, γιατί βλέπουμε πως η εξουσία δεν στηρίζεται μόνο στην βία και στις προσταγές των κρατικών διοικητηρίων, αλλά και στον συμβιβασμό, την αποδοχή και την παραίτηση ενός σιωπηλού πλήθους, που έχει μάθει να ζητωκραυγάζει για τις εθνικές επιτυχίες ,να πανηγυρίζει για την ομάδα του, να αλλάζει διάθεση με το κουμπί του τηλεκοντρόλ, να ερωτεύεται βιτρίνες και ψεύτικα πρότυπα, να μισεί τους ξένους, να κοιτά την πάρτη του και να κλείνει τα μάτια μπροστά στην απουσία της αυθεντικής ζωής. Αυτό το πλήθος των εφησυχασμένων πολιτών, ξεσηκώνεται από τον καναπέ του, μονάχα όταν απειληθεί η θαλπωρή της ατομικής μικροϊδιοκτησίας του.»… «Φυσικά και η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών έχει το αντίστοιχο μερίδιο συνενοχής»[4]. Οι Πυρήνες χαιρετίζουν, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο τις πρακτικές και την ιδεολογία και μιας άλλης τρομοκρατικής ομάδα στο Μεξικό, την Insurrectionalist ELF. : Οι εξτρεμιστές της Insurrectionalist ELF δηλώνουν: «“ Δεν θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της εργατικής ή της προνομιακής τάξης. Γιατί δεν πιστεύουμε στον ταξικό πόλεμο. Είμαστε ατομικιστές και στρεφόμαστε ενάντια στον ανθρωποκεντρικό πολιτισμό. Αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτήν την κοινωνία, διαδίδοντας τον αντικοινωνικό πόλεμο μέσα απ΄ τις πράξεις μας. Υπερασπιζόμαστε τη Γη, γιατί πιστεύουμε ολοκληρωτικά στο σεβασμό της. Δεν υπερασπιζόμαστε ούτε τους πλούσιους ούτε τους φτωχούς. Πολεμάμε ενάντια στον πολιτισμό, για την απελευθέρωση της γης και την ολοκληρωτική ελευθερία. Ας γίνει αυτό ξεκάθαρο”.»
Αυτή είναι μια καθαρή τοποθέτηση μιας καταστροφικής κουλτούρας…
Οι Πυρήνες αναλαμβάνουν το κόστος της δράσης τους: κυνηγητό, φυλάκιση, ακόμη και θάνατος. Τιμάει κάποιον να δέχεται να πληρώσει ένα τόσο μεγάλο κόστος για τα πιστεύω του. Αυτό που δεν τον τιμάει είναι να ζητάει από την κοινωνία να πληρώσει δυσβάσταχτο κόστος για τις δικές του επιλογές. Γιατί γνωρίζουν οι νέοι τρομοκράτες πως κάθε τους χτύπημα η κοινωνία θα το πληρώσει με περισσότερη αστυνομοκρατία. Και το επιδιώκουν αυτό οι τρομοκράτες. Επιδιώκουν την πόλωση που θα αναγκάσει περισσότερους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ και να πάρουν τα άρματα. Θέλουν το κράτος να δείχνει το πιο σκληρό και καταπιεστικό του πρόσωπο. Και το κράτος με τη σειρά του χρησιμοποιεί την τρομοκρατία με κάθε δυνατό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο που η πιο πολύκροτη τρομοκρατική επίθεση των τελευταίων ετών, αυτή με τα πακέτα «βόμβες», έγινε στις αρχές του Νοέμβρη του 2010, μια εβδομάδα πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές που ο Παπανδρέου μετάτρεψε σε μνημονιακό δημοψήφισμα, τζογαδόρικο στοίχημα εξουσίας και εκβιαστικό δίλλημα. Ή εγώ ή το χάος μας είχε προτείνει ουσιαστικά στις 25 Οκτωβρίου[5]. Οι Πυρήνες, φρόντισαν –λίγες μέρες αργότερα- να μας δώσουν μια εικόνα χάους, να την έχουν νωποί οι ψηφοφόροι για τις επικείμενες εκλογές, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό τη συνέχιση της καταστροφικής διακυβέρνησης Παπανδρέου.
Και φυσικά και η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους τρομοκράτες. Ανάλογα με το τι αντιδράσεις θέλει να πάρει από την κοινή γνώμη, τους χρησιμοποιεί ως διακόπτη on- off με συλλήψεις που άλλοτε έχουν βάση και άλλοτε είναι στημένες. Είναι χαρακτηριστική η αποκάλυψη των wikileaks για τις συνομιλίες του πρώην υπουργού «Προστασίας του Πολίτη» Μ. Χρυσοχοίδη με τον Αμερικανό πρέσβη εκείνη την περίοδο Daniel Speckhard: Σύμφωνα με την αναφορά Speckhard «ο Χρυσοχοΐδης είπε πως η αστυνομία γνωρίζει ήδη τις ταυτότητες σχεδόν όλων των μελών των τρομοκρατικών-αναρχικών ομάδων που δρουν σήμερα, ωστόσο η έλλειψη στοιχείων δεν τους επιτρέπει τη σύλληψη και φυλάκισή τους. Έφερε το παράδειγμα της έκρηξης στην Εθνική Ασφαλιστική, επί της λεωφόρου Συγγρού, τονίζοντας πως η αστυνομία γνωρίζει τους δράστες, αλλά δεν έχει συμπαγή στοιχεία για να κινηθεί εναντίον τους. Σύμφωνα με τον ίδιο, η μεγάλη πρόκληση για την αστυνομία είναι η συλλογή των απαραίτητων πληροφοριών για τη δίωξη των τρομοκρατών»[6].
Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που δεν εντοπίστηκε σε σχέση με την αναφορά Speckhard, είναι ότι ο Χρυσοίδης αναφέρεται στις ταυτότητες «σχεδόν όλων των μελών των τρομοκρατικών-αναρχικών ομάδων που δρουν σήμερα». Αυτό σημαίνει ότι είτε
α) Ο Χρυσοχοίδης ταύτιζε για κάποιο λόγο τις τρομοκρατικές με τις αναρχικές ομάδες, συμβάλλοντας στην παραδοσιακή αντιαναρχική προπαγάνδα του κράτους που συχνά ταυτίζει την τρομοκρατία με την αναρχία για να στιγματίσει τη δεύτερη
είτε
β) η ΕΛΑΣ, διατηρώντας χουντικές πρακτικές του παρελθόντος φακελώνει εξίσου αναρχικούς και τρομοκράτες
είτε
γ) Η ΕΛ.ΑΣ και η πολιτική της ηγεσία σκόπιμα περιλαμβάνουν στον ορισμό της τρομοκρατίας μόνο ομάδες με αριστερό ιδεολογικό προσανατολισμό, εξαιρώντας από τον τρομοκρατικό ορισμό και προστατεύοντας την ακροδεξιά τρομοκρατία.
Η τρομοκρατία που ιδεολογικά γαλούχησε η εποχή Σημίτη και –ιδεολογικά πάντα- ανδρώνεται τώρα από την κυβέρνηση Παπανδρέου, η νέα τρομοκρατία, έχει τεράστια απόσταση από τον προκάτοχό της που μπορεί να ήταν εξίσου ή περισσότερο καταστροφική αλλά οραματιζόταν ή έστω προφασιζόταν ότι οραματιζόταν μια άλλου τύπου κοινωνία, που δεν προέκυπτε από την πλήρη αποδόμηση της υπάρχουσας. Οι εχθροί της παλιάς κοπής τρομοκρατίας ήταν το σύστημα εξουσίας. Οι εχθροί της νέας είναι οι πάντες. Ο μηδενισμός της νέας τρομοκρατίας είναι τέτοιος που την έφερε κοντά σε καθαρά εγκληματικά στοιχεία. Από την πληθώρα των στοιχείων που συνδέουν την νέα τρομοκρατία με το κοινό –οργανωμένο ή μη- έγκλημα, θα διαλέξω την πιο σκοτεινή υπόθεση: Την πρόσφατη δολοφονία του δημοσιογράφου Γκίολια. Οι δεκαπέντε σφαίρες στο κορμί του και το γενικότερο μαφιόζικο στυλ εκτέλεσης του που αποδόθηκε στη σέχτα επαναστατών, έκανε τη δολοφονία του να μοιάζει με ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή/και μήνυμα του υποκόσμου και όχι με πολιτική δολοφονία….
Ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν είναι η τρομοκρατία. Ξέρουν ποιοι είναι οι τρομοκράτες. Το είπε ξεκάθαρα ο Χρυσοχοίδης. Στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι η κοινωνία. Να την τρομοκρατήσει, να απομονώσει τα στοιχεία που αντιδρούν από τους συμπολίτες τους, να ποινικοποίησει την αντίδραση, να πνίξει στην κούνια της την εξέγερση. Μιλάμε πλέον για ένα κράτος που τρομοκρατεί τους πολίτες.
10 χρόνια μετά την έναρξη της ζοφερής περιόδου του George W. Bush Jr, της κυβέρνησης-τρομοκράτη, ο Παπανδρέου (με εξαίρεση την εξωτερική πολιτική που δεν έχουμε παρά μόνο όταν λαμβάνουμε εντολές) εφαρμόζει καρμπόν τις πολιτικές Bush. Και ακόμη χειρότερα.
Προβλέπονται νέες οργουελικές ρυθμίσεις του τρομονόμου. Όπως γράφει ο Χρήστος Ζέρβας στην Ελευθεροτυπία: Νέο «τρομονόμο», με διατάξεις που διευρύνουν το πεδίο των τρομο-αδικημάτων και διευκολύνουν τη δίωξη του φρονήματος, σχεδιάζει να φέρει στις αρχές του 2011 το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Διεύρυνση του αντιτρομοκρατικού νόμου σχεδιάζει το υπουργείο Δικαιοσύνης. Η δημόσια πρόκληση στην τέλεση τρομοκρατικών εγκλημάτων, η εκπαίδευση και η στρατολόγηση τρομοκρατών θα αποτελούν αυτοτελή αδικήματα με στόχο την πρόληψη της τρομοκρατικής δράσης μέσω του Διαδικτύου.
Οι ρυθμίσεις αυτές συμπληρώνουν το τοπίο των αλλαγών, που έκανε εν κρυπτώ το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση στην αντιτρομοκρατική νομοθεσία, νομιμοποιώντας ακόμη και τη δίωξη ως τρομοκρατών όσων συμμετέχουν σε δυναμικές συνδικαλιστικές και κοινωνικές διαδηλώσεις!
Για εκείνους που τα θεωρούν όλα αυτά υπερβολές, η πρόσφατη υπόθεση των 11 ανηλίκων της Λάρισας τους διαψεύδει, καθώς όλοι τους παραπέμφθηκαν και δικάστηκαν για τα επεισόδια του Δεκέμβρη του 2008 με βάση τον «τρομονόμο». Στη δίκη τους ωστόσο, που τελείωσε πρόσφατα, αθωώθηκαν από τις ανυπόστατες κατηγορίες του «τρομοκράτη»!
Οι νέες αλλαγές-προσθήκες γίνονται με αφορμή τη κύρωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης και της απόφασης πλαίσιο της Ε.Ε. για τη πρόληψη της τρομοκρατίας. Τον μεγαλύτερο προβληματισμό προκαλεί η δίωξη της δημόσιας παρακίνησης σε τρομοκρατία, καθώς άπτεται ευθέως της ελευθερίας του λόγου. Αναλυτικά:
1. Δημόσια πρόκληση στη διάπραξη τρομοκρατικού εγκλήματος. Πρόκειται για ποινικοποίηση της διάδοσης ή, με άλλο τρόπο, διάθεσης στο κοινό μηνύματος με πρόθεση την παρακίνηση στη διάπραξη τρομοκρατικής πράξης. Το σημαντικό στη διατύπωση της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι ότι αυτή η συμπεριφορά, η διάδοση μηνυμάτων, διώκεται και τιμωρείται, ανεξάρτητα από το εάν συνηγορεί άμεσα ή έμμεσα υπέρ της διάπραξης τρομοεγκλημάτων. Αρκεί απλώς να προκαλείται, αορίστως, κίνδυνος τέλεσης ενός ή περισσότερων τέτοιων εγκλημάτων. Για τον τελικό χαρακτηρισμό της δίωξης και της πράξης δεν έχει καμία απολύτως σημασία εάν τα αδικήματα έγιναν τελικά ή όχι.
Η αόριστη και γενική αυτή διατύπωση αφήνει, σύμφωνα με τους νομικούς, ανοικτή την πόρτα για γενικευμένες διώξεις με στόχο το φρόνημα ή την διάδοση ριζοσπαστικών πολιτικών και κοινωνικών ιδεών. Ακόμη και η ρητή δέσμευση ότι σκοπός της ρύθμισης δεν είναι η δίωξη των ιδεών και η ελευθερία έκφρασης, δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκής, όπως έδειξε η πρόσφατη εμπειρία με την κατάργηση των σχετικών προβλέψεων στον ελληνικό «τρομονόμο».
Η αρμόδια επιτροπή που συστάθηκε στο υπουργείο Δικαιοσύνης θα εξετάσει σύντομα με ποιο τρόπο θα μεταφερθεί στο εσωτερικό δίκαιο η συγκεκριμένη ρύθμιση, καθώς η ηθική αυτουργία καλύπτει γενικά την πρόβλεψη της παρακίνησης. Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 186 του Ποινικού Κώδικα, τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο άλλον να διαπράξει ορισμένο κακούργημα.
2. Στρατολόγηση για τρομοκρατία. Τιμωρείται όποιος παραπλανά ή παρακαλεί άλλο πρόσωπο να διαπράξει ή να μετάσχει στην τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος ή να προσχωρήσει σε οργάνωση ή ομάδα με σκοπό την τέλεση τρομοαδικημάτων.
3. Εκπαίδευση για τρομοκρατία. Στο στόχαστρο μπαίνει όποιος δίνει οδηγίες για τη χρήση εκρηκτικών όπλων και άλλων ουσιών ή ειδικών τεχνικών με σκοπό τη διάπραξη τρομοκρατικών εγκλημάτων.
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιμένουν ωστόσο ότι απαιτείται ρητή δέσμευση στις συμβάσεις προστασίας ατομικών δικαιωμάτων, καθώς δεν κρίνονται ικανοποιητικές αόριστες διατυπώσεις του στυλ «η δημόσια έκφραση ριζοσπαστικών, πολεμικών ή αντιτιθέμενων απόψεων επί ευαίσθητων πολιτικών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της τρομοκρατίας, δεν ποινικοποιούνται».[7]
Μια από τις φράσεις κλειδιά είναι «ή να προσχωρήσει σε οργάνωση ή ομάδα με σκοπό την τέλεση τρομοαδικημάτων.»
«Με σκοπό». Ποινικοποιείται ο σκοπός. Το δόγμα Bush. Προληπτικά χτυπήματα. Απανωτά χτυπήματα κατά της δημοκρατίας. Ποινικοποιείται ο σκοπός. Όχι η εγκληματική πράξη αλλά ο σκοπός όπως έχει επισημαίνει εύστοχα και ο Ζέρβας. Αυτός ο νόμος είναι Μωσαϊκός. Εισβάλει στη σκέψη του ανθρώπου. Καταργεί όχι μόνο τα ατομικά δικαιώματα αλλά την ίδια την ατομικότητα. Ποινικοποιεί τη σκέψη. Καταργεί την ελευθερία λόγου. Και οι δημοσιογραφίσκοι δεν αντιδρούν. Φυσικό και αναμενόμενο. Το δημοσιογραφικό σινάφι δεν έχει άποψη να τεκμηριώσει αλλά αποστολές να εκτελέσει.
«Η Ελλάδα στους Έλληνες» αρεσκόταν να συνθηματολογεί ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο γιος του παραδίδει την Ελλάδα στους ξένους και ποινικοποιεί όσους πολίτες δεν γουστάρουν το ξεπούλημα. Σήκω Ανδρέα για να δεις τα παιδιά της Αλλαγής.
Είναι έγκλημα το να σκέφτεσαι στην Ελλάδα. Έγκλημα να ζεις στην Ελλάδα. Πως λέγεται το κράτος που αντιμετωπίζει τους πολίτες ως εν δυνάμει τρομοκράτες; Ποιος διάβαζε στο μικρό Γιωργάκη το 1984 του Όργουελ για bedtime story; Ποιος Έλληνας πολιτικός έφαγε για breakfast την Ελλάδα και ότι ξέφτια είχαν απομείνει από Δημοκρατία σε αυτόν τον έρμο τόπο; Αυτές και άλλες ερωτήσεις στο Civilian Pursuit, το νέο παιχνίδι γνώσεων του συστήματος εξουσίας.
Αδέρφια, το κράτος μας κήρυξε παράνομους. Τρομοκράτες. Το μίσος και η περιφρόνησή του για εμάς, τους απλούς πολίτες δεν έχει όρια. Η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό. Δεν μπορώ να σας πω να αρματωθείτε. Δεν μπορώ να σας παρακινήσω. Για το όνομα της δημοκρατίας! Για το όνομα της ελευθερίας του λόγου! Για τα όνομα των ατομικών δικαιωμάτων και του ότι ιερού κατακτήθηκε με ποταμούς αίματος και δακρύων σε αυτό τον πολιτισμό. Για τα ψίχουλα που μέσα από τους αιώνες πήραμε από τα χέρια της εξουσίας! Δεν μπορώ να σας παρακινήσω. Δεν μπορώ να συμμετάσχω στους αγώνες σας. Δεν είμαι κανάς τρομοκράτης εγώ! Ένας συγγραφίσκος με εξουσιαστικές βλέψεις είμαι απλά. Σαν όλους τους άλλους τους εγκάθετους.
Με την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό ελευθέρας βοσκής που η εξουσία έχει ενθαρρύνει στα σώματα ασφαλείας είμαι σίγουρος ότι στους επόμενους μήνες θα δούμε ελληνικό αίμα χυμένο στους δρόμους. Καλά μη βαράτε. Το αίμα δεν χρειάζεται να ναι μόνο ελληνικό. Τέτοιου είδους μανία δεν κοιτάει χρώματα.
Ο αυταρχισμός των σωμάτων ασφαλείας και η υπερεξουσία τους έχει χτυπήσει κόκκινο. Μόνο στη χούντα το χουμε ξαναδεί. Αλλά και αυτοί όπως και η σημερινοί για τη δημοκρατία το κάναν. Τότε ήταν οι κουμουνιστές. Τώρα είναι οι τρομοκράτες πολίτες. Εν δυνάμει όλοι μας δηλαδή. Και πρώτα από όλους οι αναρχικοί. Γιατί όπως φαίνεται και από τη μνεία Χρυσοχοίδη, το κράτος ταυτίζει τους αναρχικούς με τους τρομοκράτες. Ναι: Είναι αναρχικοί, τρομοκράτες, σατανιστές, χορτοφάγοι, ΑλΚαϊντιανοί, πρεζάκια, τα χουν στο αίμα τους τα πολλά πρόσωπα του κακού. Δύσκολο να τους προσδιορίσεις κάπως. Γιατί είναι απλά άνθρωποι.
Το σημερινό σύστημα εξουσίας απλά το λες Νεοφιλελεύθερο φασισταριό και ξεμπερδεύεις. Και αυτό σε λέει τρομοκράτη και ξεμπερδεύει μαζί σου. Μια και καλή.
Τρομοκράτισσα την είπαν την 27χρονη Γερμανίδα Fee Marie Meyer. Τη συνέλαβαν παράλληλα με τη σύλληψη τεσσάρων από τους πυρήνες. Τι και αν μάταια επέμενε η μάνα της ότι η κόρη της ήταν αναρχική αλλά όχι και τρομοκράτης. Είναι έγκλημα πλέον να είσαι ιδεολογικοποιημένος στην Ελλάδα. Έρχεται η αστυνομία, κάνει τη ζωή σου λίμπα, την αξιοπρέπεια σου σμπαράλια, ποινικοποιήσει. Κυρίως αν είσαι το επωασμένο αυγό του φιδιού. Κυρίως αν η πανούργα μάνα σου που επιμένει ότι δεν είσαι τρομοκράτισσα είναι η ίδια φυγάς αρχιτρομοκράτισσα! Η Barbara Meyer λοιπόν ήταν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης της διαβόητης RAF της Rote Armee Fraktion.
Τι κι αν σε επιστολή τους τα αδέρφια της Fee Meyer τονίζουν:
«Το μεγάλο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες της αδελφής μας και της οικογένειάς μας
Με το δικαστήριο των κατηγορούμενων για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία των πυρήνων της φωτιάς» να πλησιάζει και την έκρηξη στο Διοικητικό Πρωτοδικείο να μένει αναπάντητη από πλευράς συλλήψεων, ήταν αναμενόμενο από το κράτος να προσπαθήσει να πιάσει ένα «λαυράκι» και αν δεν μπορεί, να το κατασκευάσει, ώστε να ανακτήσει το χαμένο γόητρό του και να επιδείξει την πυγμή του.
Έτσι κάποιοι δημοσιογράφοι, εντολοδόχοι της εξουσίας, βρήκαν την ευκαιρία, βασιζόμενοι στη συμπτωματική συνωνυμία της μητέρας μας με ένα φερόμενο μέλος της RAF, την Barbara Meyer, να στήσουν μία κινηματογραφική ιστορία συνωμοσίας με υποτιθέμενες διασυνδέσεις διεθνών και εγχώριων ομάδων. Έφτασαν σε τέτοιο σημείο γελοιότητας, ώστε να αναδημοσιεύσουν επικηρύξεις μελών της RAF από τη δεκαετία του ʼ80 και άλλες πικάντικες σάλτσες προς τέρψη του τρομολάγνου κοινού.
Η μητέρα μας παρουσιάστηκε λοιπόν ως καταζητούμενη και εξαφανισμένη τρομοκράτης, τη στιγμή που ζει στην Ελλάδα παρέα με εμάς, την οικογένειά της.
Χειρότερη μοίρα είχε ο πατέρας μας Wolfgang στα χέρια τους, αφού όχι μόνο του άλλαξαν το όνομα, αλλά και τον παρουσίασαν να έχει σκοτωθεί σε ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους στην Αυστρία πριν από χρόνια! Αρκετά σοκαριστικό για έναν μουσικοθεραπευτή που ζει και εργάζεται υγιέστατος στη Γερμανία…
Η αδελφή μας, επειδή φέρεται να ήπιε ένα ποτό με κάποιον από τους 4 συλληφθέντες που κατηγορούνται για μία εμπρηστική επίθεση στη Θεσσαλονίκη, μέσα από αυτά τα μυθεύματα και το «τρομοκρατικό» γενεαλογικό της δέντρο, βαφτίστηκε και η ίδια σε μέλος εγκληματικής οργάνωσης και καλείται σε απολογία!
Η αδελφή μας, όπως και εμείς, δεν είναι τρομοκράτης, αλλά αναρχική, μια επιλογή βαριά μέσα σε έναν κόσμο εξουσιαστών.
Απαιτούμε να σταματήσει αμέσως αυτό το άθλιο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες της αδελφής μας και της οικογένειάς μας και προειδοποιούμε όλους τους συμμετέχοντες σε αυτό ότι θα μας βρουν απέναντί τους…»[8]
Σε αυτό το σημείο θα προβώ σε μια «μεγάλη αποκάλυψη». Η μαμαMeyer ήταν όντως μέλος της RAF. Η σύγχυση δεν αφορούσε στο όνομα της μαμάς αλλά στο ακρωνύμια RAF. Η RAF λοιπόν της μαμαMeyer ήταν στην πραγματικότητα η Royal Air Force, η Βρετανική αεροπορία. Η Meyer μάλιστα πολέμησε τους ομοεθνείς της στη «Μάχη της Αθήνας» , καταρρίπτοντας μόνη της 7 ακριβώς γερμανικά βομβαρδιστικά στις 20 Απριλίου του 1941.
Τη σημασία έχει η διασταύρωση ή η εξακρίβωση των στοιχείων; Θέμα να ‘χουμε.
Όταν φυσικά αναφέρω ότι η μητέρα της Fee Marie, Barbara είχε οποιαδήποτε σχέση με οποιαδήποτε RAF αστειεύομαι. Η ΕΛΑΣ όμως δε χωρατεύει. Και ας έχει γίνει πάρα πολλές φορές λόγος για να την Περιγ-ΕΛ.ΑΣ. Και δεν καθόλου αστείο ότι κάνουν τη ζωή μιας 27χρονης μαντάρα χωρίς να έχουν στοιχεία οποιασδήποτε ενοχής. Αυτό που είναι αστείο είναι η λογική της ΕΛ.ΑΣ που μοιάζει με την κουτοπονηριά χωροφύλακα του μακρινού παρελθόντος. Σου λέει η ΕΛ.ΑΣ: Με βάση της νόμους της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα όπου ο γιος του γιατρού γίνεται ιατρός. Του πιλοτικού πολιτικός. Η Fee είναι αναρχική, άρα τρομοκράτης. Η μάνα του τρομοκράτη είναι επαγωγικά τρομοκράτης. Άρα η Barbara Meyer είναι τρομοκράτης. Επομένως είναι η γνωστή τρομοκράτης. Επομένως δίκιο είχαμε που εξ αρχής συλλάβαμε τη νεαρή αναρχική ως τρομοκράτισσα. Γιατί ως γνωστόν, μάνα είναι μόνο μία…
Τύφλα να ‘χει το CSI. Θρίαμβος. Μπήκαμε κάτω από το πετσί της διεθνούς τρομοκρατίας. Η μεγαλύτερη μας επιτυχία μετά τη Γιουργιοβίζιον. Ακριβώς τη στιγμή που τη χρειαζόμασταν…
Και οι δημοσιογράφοι μας είχαν πλέον θέμα που σάλευε για να αναπαράγουν…
Δυστυχώς, τα καράβια μας βουλιάξαν. Γιατί όπως ήταν στατιστικά αναμενόμενο, η συγκεκριμένη αυτή μάνα ήταν μια από εκείνες τις εκατοντάδες Barbara Meyer που δεν ήταν η Barbara Meyer της RAF.
Δεν πειράζει όμως. Έχουμε την «τρομοκράτισσα» κόρη που εξακολουθεί να είναι τρομοκράτισσα παρότι δεν έχει τρομοκράτισσα μάνα.
Ας δούμε λοιπόν το κείμενο της Fee Marie Meyer «της Meyer της συνομωσίας των πυρήνων της φωτιάς». Το λιγότερο που της οφείλω σα Δημοκράτης Έλληνας για την συμπεριφορά της ΕΛ.ΑΣ απέναντι της είναι η αναδημοσίευση ολόκληρης και αυτούσιας της επιστολής της:
«Και τώρα που τα φώτα της παράστασης έσβησαν και η αυλαία έχει πια πέσει, ήρθε η ώρα να μιλήσω εγώ. Με τον τρόπο που εγώ θέλω. Για το τι έγινε, τι παιχνίδια θεωρώ ότι παίχτηκαν στην πλάτη μου, αλλά και πέρα από εμένα, γιʼ αυτά που θα πρέπει πια να αφορούν τον κάθε νοήμονα άνθρωπο στον ελλαδικό χώρο. Όσον αφορά στην «υπόθεσή» μου: Είμαι πια αρκετά σίγουρη ότι από τη στιγμή που τα στοιχεία μου έγιναν γνωστά στα τσακάλια της αντιτρομοκρατικής, βεβαίως απόλυτα δικαιολογημένα -καταλαβαίνετε, ήπια ποτό με τους λάθος ανθρώπους- το έργο ήταν προδιαγεγραμμένο. Πόσο μάλλον, όταν googlαραν το επίθετό μου (σαν να λέμε Παπαδόπουλος στην ελλάδα) και –φαντάζεστε τι χαρά- ανακάλυψαν το πλούσιο «οικογενειακό» μου ιστορικό. Δεν είχε σημασία το διαφορετικό όνομα του πατέρα μου -άλλωστε «αυτές πάνε όλες με όλους»-, ούτε η διαφορετική ημερομηνία γέννησης της μητέρας μου. Από τη στιγμή που η πραγματικότητα δεν τους έκανε, έπρεπε να προσαρμοστεί. Έπρεπε να μπω στο καλούπι και τον ρόλο που μου είχαν ετοιμάσει. Παρασκευή 15.00 έγινε η απαγωγή μου, την ώρα που έβγαινα από το σπίτι να πάω στο φροντιστήριο όπου διδάσκω. Τουλάχιστον δέκα άτομα με κουκούλες, αφού μου φόρεσαν κι εμένα κουκούλα, με πήγαν στον 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. χωρίς να μου πουν ούτε μια λέξη. Εκεί αφού με ανέκριναν έξι άτομα, μου έδειξαν μια φωτογραφία όπου βρισκόμουν εγώ και ο φίλος και σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Με ρώτησαν αν τον γνωρίζω και μόλις τους απάντησα θετικά, ότι είναι ένας ακόμη που έχετε στείλει φυλακή άδικα, ο επικεφαλής διέταξε βαρύγδουπα «κανονικά, πάμε τις διαδικασίες». Με έγδυσαν, με κατέγραψαν, μου έκλεψαν το φανελάκι και τις κάλτσες μου, εννοείται ότι δεν μου είχαν πει καν γιατί κατηγορούμαι και εννοείται ότι καμία σημασία δεν έδιναν στο αίτημα μου για δικηγόρο. Έχει σημασία η ώρα, γιατί ήδη στις 17.00, δύο μόλις ώρες αργότερα, είχε γίνει γνωστή η όλη ιστορία των υποτιθέμενων γονιών μου. Έτσι, εξηγείται πολύ καλά, γιατί ενώ αντιστεκόμουνα στη φωτογράφηση, με τραβούσαν από τα κινητά τους τηλέφωνα, για να κλέψουν μια εικόνα. Διαφορετικά το καυτό τους θέμα δεν θα πουλούσε τόσο... Χρόνια τώρα ξέρουμε πώς λειτουργούν αυτοί οι σαθροί ως το κόκκαλο μηχανισμοί, γνωρίζουμε ότι άλλοτε οι ρουφιανοδημοσιογράφοι (με λιγοστές αλλά σημαντικές εξαιρέσεις) είναι τα φερέφωνα της αστυνομίας, και άλλοτε οι εντολείς τους. Έτοιμοι να κομματιάσουν οποιαδήποτε ζωή πετάξουν στα αιχμηρά δόντια τους, έτοιμοι να κατασπαράξουν αλήθειες για να ξεράσουν ψέματα. Σιχαμένοι… Αυτό που δεν είχα φανταστεί, τουλάχιστον προσωπικά, ως σήμερα είναι ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίον αυτό συμβαίνει στο εδώ και το τώρα. Όταν το φιάσκο είχε αρχίσει να γίνεται ξεκάθαρο, κι ενώ εγώ δεν γνώριζα τίποτα απʼ όλα τα αίσχη που είχαν δει το φως της δημοσιότητας, με κάλεσε στο γραφείο του ένας υπεύθυνος για τη «διεθνή τρομοκρατία». Άρχισε να μου κάνει «φιλική κουβεντούλα» σε σχέση με το πότε ακριβώς σκοτώθηκε ο πατέρας μου σε συμπλοκή! Πραγματικά, πρέπει να μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα, ιδιαίτερα όταν μειδιώντας πρόσθεσε ότι «καλά, εμένα πιο πολύ η μητέρα σου με το διεθνές ένταλμα σύλληψης με ενδιαφέρει»... Μόνο που δεν με κατηγόρησε, εν τέλει, ανοιχτά για υπόθαλψη εγκληματία, αφού δεν δήλωσα εξ αρχής τα πατρώνυμα των γονιών μου… Βέβαια, έκανα αρκετά. Όπως είπε και η εισαγγελέας, «κατέσχεσαν πολλά, ασυνήθιστα πολλά» πράγματα από το σπίτι μου... βούρτσες, ρούχα, οδοντόβουρτσες, μαξιλαροθήκες και... έντυπα. Έντυπα που με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύουν ότι είμαι αναρχική, κάτι που δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να κρατήσω μυστικό, άρα -όπως εύγλωττα διατύπωσε αυτή η μορφωμένη κυρία- και τρομοκράτης, αφήνοντας ανοιχτό, μέχρι να γίνει το συμβούλιο, ακόμη και το ενδεχόμενο της στέρησης της ελευθερίας μου! Αν θέλει να με φυλακίσει γιʼ αυτό, ναι, είμαι ένοχη, και πάντα θα είμαι. Πάντα θα είμαι στην όχθη των καταπιεσμένων και όχι των εκμεταλλευτών, πάντα, μέχρι να μην υπάρχει πια εξουσία από άνθρωπο σε άνθρωπο και από τον άνθρωπο στα ζώα και τη φύση. Αιτούμαι όμως δημόσια και σοβαρά, να αλλάξει το κατηγορητήριό μου. Ας γραφούν οι αληθινές κατηγορίες, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Να μπει στη θέση των κατηγοριών –είναι αναρχική και διαβάζει έντυπα. Έχει σχέσεις με πολλούς ακόμη αγωνιζόμενους ανθρώπους και είναι περήφανη για αυτό. ...Οπλίσατε επί σκοπό και εκτελέστε μας στον τοίχο της Καισαριανής... Κάπου κάποτε διάβασα ότι το κύρος ενός πολιτικού καθεστώτος φαίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ελλάς το μεγαλείο σου! Η εποχή που ζούμε είναι ευμετάβλητη, παράξενη, αλλάζει συνεχώς. Η εξουσία σε εποχές θεσμικής και οικονομικής κρίσης πάντα παίζει με το καρότο και το μαστίγιο, το φόβο και την ασφάλεια. Θέλουν κανένας να μην αντιδρά σε τίποτα, να μην μιλά, να μην κοιτάζει κανείς γύρω του, κανείς να μην σκέφτεται διαφορετικά, να μην σκέφτεται γενικά. Λοβοτομείτε μας εκ γενετής, να τελειώνουμε! Προσπαθούν να επιβάλουν παντού την τρομαχτική και απόλυτη ομοιομορφία τους, την απόλυτα, εξονυχιστικά μελετημένη απανθρωπιά τους. Στον ελλαδικό χώρο αυτοί τη στιγμή υπάρχουν περίπου 40 κρατούμενοι για πολιτικούς λόγους. Οι περισσότεροι δεν έχουν καν δικαστεί, κι όμως βρίσκονται σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, άλλοι δεν δικάζονται με ανοιχτή και δημόσια δίκη, άλλοι κρατούνται δίχως να υπάρχει το παραμικρό εις βάρους τους, με βάση το φρόνημά τους, την αλληλέγγυα στάση ζωής που επιδεικνύουν και τις προσωπικές τους σχέσεις. Θέλουν όλο και πιο συντηρητικά, όλο και πιο φασιστικά να επιβάλουν την απομόνωση, τη μοναξιά, τη λογική του «ο καθένας για την πάρτη του» και μονάχα να βλέπουμε όλοι τις μεσημεριανές εκπομπές τους, να καταναλώνουμε υποκατάστατα ζωής, ψέματα, θέαμα. Να μη μιλάμε με γνωστούς, μην πηγαίνουμε και μην καλούμε σε σπίτια, να μην ξέρουμε κανέναν, ή να του ζητάμε πιο πριν να μας γνωστοποιήσει το φάκελό του στην ασφάλεια, άσε καλύτερα, μπορεί να μπλέξουμε. Θέλουν να μη νιώθουμε, να λειτουργούμε μόνο βάση των χαμηλότερων ενστίκτων της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης, βάση του σαδισμού της «κλειδαρότρυπας» να παίρνουμε μάτι τις ζωές άλλων, χάνοντας τη δική μας. Θέλουν να μισούμε, να εξορίσουμε στο «πυρ το εξώτερον» κάθε τι διαφορετικό, ανθρώπους από άλλα μέρη, συναδέλφους από άλλους κλάδους, όποιον σκέφτεται ή ζει διαφορετικά. Όλοι αυτοί είναι επικίνδυνοι, πρέπει να τους μισούμε, καθώς το μίσος τρέφει τον φόβο και αντίστροφα. Σε αυτόν το φόβο βρίσκουν πάτημα για να επιβάλουν τη νεκρική τους ασφάλεια, ως επιθανάτιο ρόγχο μιας κοινωνίας που απαρνείται τους τελευταίους δεσμούς που την ορίζουν ως τέτοια. Μονάχα τρεις λέξεις, πιστεύω, φτάνουν για να καθοριστεί το Ανθρώπινο στον Άνθρωπο. Αξιοπρέπεια-Ελευθερία-Αλληλεγγύη. Η μια δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τις άλλες δυο, καμία δεν πέφτει από τον ουρανό. Θέλουν τιμή και τόλμη. Αυτές είναι όμως οι δύσκολες έννοιες που δίνουν στον άνθρωπο υπόσταση, που μετατρέπουν την επιβίωση σε ζωή. Μπορούν να μας ελέγχουν, να μας κομματιάζουν και να μας απομονώνουν μονάχα όσο μένουμε με την πλάτη σκυμμένη κάτω από το μαστίγιο, να κυνηγάμε το εκάστοτε καρότο. Ας αντισταθούμε! Μόλις σηκώσουμε το κεφάλι και αντικρύσουμε τον εαυτό μας και τους απέναντι ξανά στα μάτια, το σαθρό τους οικοδόμημα θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Γιατί, μπορεί αυτή τη στιγμή η καταστροφή να έπεσε στο σπίτι του γείτονα, αλλά αύριο θα είναι στο δικό σου. Ας αντισταθούμε! Γιατί, παντού στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να σηκώσουν το κεφάλι. Παντού και πάντα, κάθε μοναδική στιγμούλα που κάποιος υψώνει το βλέμμα στον ουρανό και στο απέραντο του ορίζοντα που ξέχασε από παιδί, ξαναγεννιέται το Ανθρώπινο στον Άνθρωπο. Φτάνει, αρκετά τους ανεχτήκαμε! Αγώνας για την γη ολάκερη και την ελευθερία, αγώνας για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας Το κράτος και τα μίντια είναι οι μόνοι τρομοκράτες. Η αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται, πέρα από όπλο μας, είναι και δεδομένη. Παραφράζοντας το γνωστό ποίημα: Όταν ήρθαν να πάρουν το γείτονά μου, δεν μίλησα, ήταν ξένος. Όταν αργότερα ήρθαν να πάρουν τον επόμενο, ήταν τσιγγάνος, πάλι δε μίλησα. Μετά πήραν και τον φτωχό, τον αλήτη, τον αναρχικό, τον αριστερό....Τελικά ήρθαν να πάρουν κι εμένα... ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΠΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ...»[9] Το κείμενο αποτελεί φάρο στο σκοτάδι. Και ως φάρος που είναι φωτίζει πτυχές ειδάλλως αόρατες: Οποιοσδήποτε από τους εξειδικευμένους σε ψυχογραφήματα επιστήμονες που η ΕΛΑΣ δεν έχει ή δεν χρησιμοποιεί και να διάβαζε το κείμενο θα καταλάβαινε ότι το κείμενο δεν το χει γράψει νιχιλιστής ή οπαδός καταστροφικής κουλτούρας. Το κείμενο εμφορείται από ανθρωπιστικά ιδεώδη. Το κείμενο δείχνει αυτό ακριβώς που η Fee και οι κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίστηκαν: Ότι ιδεολογικά τουλάχιστον είναι αναρχική και όχι τρομοκράτισσα. Οι τρομοκράτες ουδέποτε δέχτηκαν να νερώσουν την καταστροφική της ιδεολογία. Είναι άτεγκτοι. Η σύλληψη Meyer δεν είναι απλά μια εκτροπή. Το καθεστώς που ζούμε είναι μια εκτροπή από τη δημοκρατία. |
[5] http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-l-etat-c-est-moi.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου