Μπορεί η γαλλίδα υπουργός Οικονομικών κ. Λαγκάρντ, να κάνει σαφές με τελευταίες δηλώσεις της, ότι ο δρόμος της έκδοσης ευρωομολόγου είναι κλειστός, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης και ειδικά το «ελληνικό ζήτημα» δεν έχει λύση.
Αυτή βρίσκεται σε ένα νέο μοντέλο ταυτόχρονης επιμήκυνσης του συνόλου του ελληνικού χρέους (330δις ευρώ με σημερινή αποτίμηση), με έμμεση διαγραφή χρεών(haircut) της τάξης του 20-30 %, χωρίς να ενεργοποιηθούν τα cds, με τα ελληνικά ομόλογα να αναβαθμίζονται στη ζώνη ΑΑ-ΑΑΑ και τα επιτόκια του ελληνικού δανεισμού για τη ...συνέχεια να εκλογικεύονται.
Το μοντέλο λειτουργεί στη βάση του ευρωπαϊκού μηχανισμού του Ταμείου ESFS ( χρηματοπιστωτικής σταθερότητας), το οποίο δεν σχετίζεται με το Ελληνικό Μνημόνιο, αλλά είναι ο μηχανισμός που στηρίζει και εμπλέκεται στην οικονομία της Ιρλανδίας.
Η διαδικασία που μπορεί να ακολουθηθεί έχει ως βάση το γεγονός ότι τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, στην παρούσα φάση διαπραγματεύονται στη δευτερογενή αγορά στο 60-85% της αξίας τους.
Επίσης λαμβάνει υπόψη ότι στην αξιολόγηση τους , από τους διεθνείς οίκους, βρίσκονται στο επίπεδο junk.
Η σκέψη είναι να υπάρξει υποκατάσταση , με φιλικό διακανονισμό και σε εθελοντική βάση, με τους πιστωτές , τράπεζες και ιδιώτες, των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους με νέα. Μακροχρόνιου ορίζοντα 20ετη ή 30ετη, σε ύψος που σχετίζεται με την σημερινή διαπραγματεύσιμη αξία τους και με επιτόκια πολύ πιο εκλογικευμένα από τα σημερινά, αφού τα νέα ομόλογα θα σχετίζονται με το EFSF και θα έχουν αξιολόγηση Α.
Με τον τρόπο αυτό τα νούμερα που παρακολουθούν οι διεθνείς αγορές και ανάλογα αξιολογούν την πορεία της ελληνικής οικονομίας, θα βγάζουν αποτέλεσμα , άρα τα spreads σε σχέση με τα γερμανικά ομόλογα θα πέσουν εντυπωσιακά και το πρόβλημα δανεισμού της Ελλάδος θα εξομαλυνθεί σε βραχύ χρονικό διάστημα, ενώ η εκτόξευση του χρέους, που δημιουργείται από τα Μνημόνια και οδηγεί σε αδιέξοδο και χρεοκοπία, τα επόμενα χρόνια και πριν το 2015, θα ανακοπεί.
Παράλληλα οι κάτοχοι των ομολόγων είτε πρόκειται για τις ελληνικές τράπεζες είτε για την ΕΚΤ, θα βρεθούν αντί για «τοξικά», με χαρτιά αξιολόγησης Α.
Οι ελληνικές τράπεζες θα μπορέσουν μέσα από την διατραπεζική πλέον, να χρηματοδοτηθούν και να χρηματοδοτήσουν την ελληνική επιχειρηματικότητα, ενώ η ΕΚΤ, χωρίς να δημιουργήσει «bad bank», θα έχει επιλύσει το πρόβλημα της υπερσυγκέντρωσης «τοξικών», που με μαθηματικό τρόπο, θα της δημιουργούσε κίνδυνο αναταράξεων στο εγγύς μέλλον, όπως και σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ, με δεδομένο ότι η Γερμανία είναι σθεναρά αντίθετη, στον πληθωρισμό του ευρώ.
Το ίδιο μοντέλο, μπορεί να λειτουργήσει με δύο διαφορετικά σενάρια και να συζητηθεί από την ελληνική κυβέρνηση και αντιπολίτευση στις Βρυξέλλες, ως 1+1 σενάριο.
Το πρώτο σενάριο είναι να το EFSF, να παράσχει στην Ελλάδα από τους προυπολογισθέντες πόρους του, χαμηλότοκο, σε σχέση με το Μνημόνιο, δάνειο, προκειμένου η χώρα μας, να έρθει σε φιλικό διακανονισμό με τους πιστωτές της και να επαναγοράσει το χρέος της, ανακτώντας ταυτόχρονα και τον έλεγχο του. Κάποιοι σοβαροί κύκλοι στην Ελλάδα και τις Βρυξέλλες, προέβαλαν το εναλλακτικό ενδεχόμενο σε αυτό, το ESFS να κάνει την διαπραγμάτευση και την αγορά του ελληνικού χρέους, με το έμμεσο haircut, εκδίδοντας νέα ομόλογα της τάξης Α, που το ίδιο αξιολογείται. Το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να συμβεί γιατί το EFSF, μπορεί να εκδώσει δάνειο αλλά όχι ομόλογα.
Εάν είχαμε αυτό το σενάριο τότε στη συνέχεια η Ελλάδα και η σύμβουλος της γαλλική Lazard, θα έπρεπε να προχωρήσουν στον διακανονισμό με τους πιστωτές , τράπεζες και ιδιώτες. Κάτι που διεθνείς κύκλοι εκτιμούν ως πολύ σύνθετο ζήτημα με δεδομένο ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει μεγάλες δυσκολίες στους χειρισμούς της στις διεθνείς αγορές και η Lazard, έλλειμμα εμπειρίας και δυνατοτήτων για τέτοιου επιπέδου εγχείρημα, πάρα τη στήριξη που θα είχε από τον επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Στρος Καν, που διατηρεί εκλεκτικές σχέσεις μαζί της, όπως και με τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Το πρώτο σενάριο είναι να το EFSF, να παράσχει στην Ελλάδα από τους προυπολογισθέντες πόρους του, χαμηλότοκο, σε σχέση με το Μνημόνιο, δάνειο, προκειμένου η χώρα μας, να έρθει σε φιλικό διακανονισμό με τους πιστωτές της και να επαναγοράσει το χρέος της, ανακτώντας ταυτόχρονα και τον έλεγχο του. Κάποιοι σοβαροί κύκλοι στην Ελλάδα και τις Βρυξέλλες, προέβαλαν το εναλλακτικό ενδεχόμενο σε αυτό, το ESFS να κάνει την διαπραγμάτευση και την αγορά του ελληνικού χρέους, με το έμμεσο haircut, εκδίδοντας νέα ομόλογα της τάξης Α, που το ίδιο αξιολογείται. Το ενδεχόμενο αυτό δεν μπορεί να συμβεί γιατί το EFSF, μπορεί να εκδώσει δάνειο αλλά όχι ομόλογα.
Εάν είχαμε αυτό το σενάριο τότε στη συνέχεια η Ελλάδα και η σύμβουλος της γαλλική Lazard, θα έπρεπε να προχωρήσουν στον διακανονισμό με τους πιστωτές , τράπεζες και ιδιώτες. Κάτι που διεθνείς κύκλοι εκτιμούν ως πολύ σύνθετο ζήτημα με δεδομένο ότι η Ελληνική κυβέρνηση έχει μεγάλες δυσκολίες στους χειρισμούς της στις διεθνείς αγορές και η Lazard, έλλειμμα εμπειρίας και δυνατοτήτων για τέτοιου επιπέδου εγχείρημα, πάρα τη στήριξη που θα είχε από τον επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Στρος Καν, που διατηρεί εκλεκτικές σχέσεις μαζί της, όπως και με τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Στο σενάριο αυτό πάντως σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερο ρόλο θα παίξει το EFSF, το οποίο εκτός από ρευστό , θα έμπαινε σε μια ευρύτερη διαδικασία διακανονισμών και με την ΕΚΤ, αφού το ελληνικό μοντέλο θα ακολουθούσαν και οι άλλες χώρες της ευρωζώνης, άρα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ζήτημα αύξησης της ρευστότητας του Ταμείου, κάτι που δεν επιθυμεί η Γερμανία.
Το ίδιο μοντέλο μπορεί να λειτουργήσει και με ένα δεύτερο σενάριο (που και πάλι έχει την ενεργό στήριξη των οικονομολόγων του ΔΝΤ αυτή τη φορά), πολύ διαφορετικής λειτουργικότητας, με πρόσβαση απευθείας της Ελλάδας στις αγορές. Στην περίπτωση αυτή το EFSF, εμπλέκεται και πάλι, αλλά δίδοντας στην Ελλάδα εγγυήσεις και όχι ρευστότητα. Άρα οι πόροι του είναι απολύτως επαρκείς και για άλλες χώρες, χωρίς αύξηση των κεφαλαίων του.
Τον φιλικό διακανονισμό για τα ελληνικά ομόλογα στην περίπτωση αυτή τον αναλαμβάνει μια διεθνής τράπεζα. Για παράδειγμα η Goldman Sachs η οποία γνωρίζει απολύτως το δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, είναι leader στις διεθνείς αγορές, έχει το εκτόπισμα, το κύρος και την εμπειρία να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα τόσο σε τράπεζες όσο και σε ιδιώτες και στο σενάριο αυτό που είναι δικής της ανάλυσης, εκτιμά ότι θα πετύχει την υποκατάσταση του 90% των κυκλοφορούντων σήμερα ομολόγων. Ταυτόχρονα η Goldman Sachs, μπαίνοντας σε αυτή τη διαδικασία , αναλαμβάνει αυτή πλέον το ρίσκο όχι μόνον της εκλογίκευσης των μεγεθών δανεισμού και χρέους, αλλά και την αλλαγή της εικόνας και την προσδοκίας για την Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο.
Στο σενάριο αυτό το EFSF δεν δίδει ρευστότητα, άρα οι αιτιάσεις της Γερμανίας, δεν έχουν την ίδια δικαιολογητική βάση. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα «βγαίνει» και πάλι στις αγορές, με ανορθόδοξο είναι γεγονός τρόπο, αλλά διαφεύγει από τον Μνημονιακό εγκλωβισμό και τον μηχανισμό «ελεγχόμενης πτώχευσης» των Μέρκελ- Σόιμπλε, που προϋποθέτει την γερμανική της ομοσπονδιοποίηση και σενάρια όπως της κρατικής εγγύησης, με υποθήκευση(χρησικτησία) νησιών για παράδειγμα, έναντι επόμενων δανεισμών που μπορούν να προεξοφληθούν.
Το σημαντικό απολαμβάνει και πάλι ομολόγων Α, που εγγυώνται την αναχρηματόδοτηση της οικονομίας της, σε κρατικό και ιδιωτικό – επενδυτικό επίπεδο.
Βεβαίως η Γερμανία απέναντι στο μοντέλο αυτό δεν διαφαίνεται ενθουσιώδης και αυτό είναι φυσικό, αφού στην εξέλιξη του τα κράτη της ευρωζώνης αποκτούν σε μεγάλο βαθμό αυτονομία και ανακτούν στα επόμενα χρόνια την αυτονομία τους. Από τις Βρυξέλλες άλλωστε, πολύ περισσότερο από το Βερολίνο, υποδηλώνεται η επιμονή στο μοντέλο «ελεγχόμενης πτώχευσης», που θα προσπαθήσει και θα επιβάλει αν δεν ανατραπούν οι συνθήκες η Καγκελαρία στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου.
Κυρίαρχο επιχείρημα είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει η δημοσιονομική προσαρμογή όλων των μελών της ευρωζώνης, στο γερμανικό κριτήριο συγκρότησης της.
Βεβαίως η Γερμανία απέναντι στο μοντέλο αυτό δεν διαφαίνεται ενθουσιώδης και αυτό είναι φυσικό, αφού στην εξέλιξη του τα κράτη της ευρωζώνης αποκτούν σε μεγάλο βαθμό αυτονομία και ανακτούν στα επόμενα χρόνια την αυτονομία τους. Από τις Βρυξέλλες άλλωστε, πολύ περισσότερο από το Βερολίνο, υποδηλώνεται η επιμονή στο μοντέλο «ελεγχόμενης πτώχευσης», που θα προσπαθήσει και θα επιβάλει αν δεν ανατραπούν οι συνθήκες η Καγκελαρία στη Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου.
Κυρίαρχο επιχείρημα είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει η δημοσιονομική προσαρμογή όλων των μελών της ευρωζώνης, στο γερμανικό κριτήριο συγκρότησης της.
Που σημαίνει μηδενικά ελλείμματα, δημοσιονομική ενοποίηση από διευθυντήριο(Berlin Club), ενιαία φορολογία.
Η Ελλάδα πάντως και πέρα των αυτοκρατορικών φιλοδοξιών της Γερμανίας, προκειμένου να πετύχει την ανασυγκρότηση της και με δεδομένο ότι πλέον και υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να διαφύγει της ζώνης ευρώ, θα πρέπει να βρει την αποφασιστικότητα να ορίσει μια φιλόδοξη εθνική στρατηγική, πέραν των Μνημονίων και των συμφώνων κατοχής που της επιβάλλονται. Για παράδειγμα ισοσκελισμένο κράτος και ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 7%, μέσα σε μια επταετία. Στην περίπτωση αυτή πραγματικά και όχι με swap, η Ελλάδα θα βρίσκεται εντός της ζώνης του ευρώ.
Σημείωση: Τα δύο παραπάνω σενάρια του μοντέλου εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους από τους πιστωτές φιλοξενήθηκαν και αναλύθηκαν σε δημοσιεύματα αντίστοιχα των εφημερίδων «ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου» και της «ΑΞΙΑΣ».
Το Newscode.gr προέβαλε και τις δύο εναλλακτικές, πλην της επίσκεψης ενός εκ των επικεφαλής της Goldman Sachs στην Αθήνα, που δεν επιβεβαιώνεται από τις δικές μας πηγές.
Του Μενέλαου Τασιόπουλου 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου