Τα κινητά στα σχολεία και η ατίθαση εφηβεία

Διάβασα πως προβλέπεται απαγόρευση της χρήσης κινητών μέσα στα σχολεία. 

Αυτό θα ακουγόταν καλό αν δεν υπήρχε ήδη εγκύκλιος που απαγόρευε τη χρήση. Κάτι βεβαίως που δεν τηρήθηκε ποτέ. Και έρχεται τώρα η κυβέρνηση και δια στόματος πρωθυπουργού μίλησε για «το κινητό στην τσάντα». 

Πολύ φοβούμαι πως για μια ακόμα φορά θα εκτεθεί πρωτίστως η κυβέρνηση διότι «το κινητό στην τσάντα» θα παραμείνει ένα ευχολόγιο. Γιατί;

Διότι υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες στην εφαρμογή του. 

Πρώτα-πρώτα ποιος θα εφαρμόσει αυτή την απόφαση; Οι καθηγητές; Μα δηλώνουν αδυναμία. Δε θέλουν να εμπλακούν σε ιστορίες στις οποίες θα ανακατωθούν και οι γονείς των μαθητών. «Μα ας ληφθούν πειθαρχικά μέτρα κατά των παραβατών», είναι η εύκολη αντιμετώπιση που περνά από το μυαλό όλων μας. «Όπως ακριβώς έγινε με την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους»... διάβασα κάπου στο Διαδίκτυο.

Με την απαγόρευση του καπνίσματος ο υπεύθυνος της τήρησης του μέτρου ήταν ένας: ο επιχειρηματίας. Και η παράβαση μπορούσε να εντοπιστεί με μια απλή καταγγελία ή με μια έφοδο της αρμόδιας υπηρεσίας. Επί πλέον, κατά τεκμήριο, οι θεριακλήδες ήταν ενήλικοι που αντιλαμβάνονταν τις συνέπειες της παραβατικής τους συμπεριφοράς. Στην περίπτωσή μας τώρα, έχουμε να κάνουμε με εφήβους, με ενιαίες συμπεριφορές -δηλαδή έχουν την αίσθηση της ομάδας- που έχει αποδειχθεί πως δύσκολα πειθαρχούν σε παρόμοια μέτρα. Οι αντιστάσεις τους εκπορεύονται από την εφηβεία τους.

Η κυβέρνηση -επειδή το μέτρο το προανήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός- κινδυνεύει να βρεθεί εκτεθειμένη στην κατηγορία πως τελικά ψηφίζει αλλά δεν εφαρμόζει. Μια κλασική συνταγή με διαχρονικά-διακομματικά στοιχεία. Θα ήταν προτιμότερο αυτές οι αμφιβόλου εφαρμογής κυβερνητικές εξαγγελίες να έλειπαν παντελώς, διότι τελικά μόνο ζημία προκαλούν, πολύ δε περισσότερο όταν το βάρος της εξαγγελίας σηκώνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Έτσι, δε γνωρίζω αν μελέτησαν οι υπεύθυνοι του υπουργείου Παιδείας πώς θα υλοποιηθεί αυτή η πρωθυπουργική εξαγγελία, με δεδομένο πως ήδη οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν αδύναμοι και απρόθυμοι να εφαρμόσουν το μέτρο. Ή να το θέσω διαφορετικά, αρνούνται να λάβουν πειθαρχικά μέτρα κατά των παραβατών μαθητών, αν και με τη χρήση των κινητών μέσα στους σχολικούς χώρους έχουν διαπραχθεί πληθώρα ποινικών αδικημάτων.

Όσοι αναπολούν την εποχή των επιθεωρητών και των πειθαρχικών ελέγχων βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Η μπαχαλοποίηση της Μέσης Εκπαίδευσης έχει πολλά ονοματεπώνυμα, αλλά αποτυπώνει και τα σημεία των καιρών. Η διαχείριση του παρόντος με εργαλεία του παρελθόντος είναι παντού και πάντα αναποτελεσματική. Ούτε η βίτσα μπορεί να αναβιώσει ούτε τα πειθαρχικά μέτρα της δεκαετίας του 50 και του 60.

Και τι θα γίνει; Είναι σχεδόν πανευρωπαϊκή διαπίστωση ότι τα κινητά στα σχολεία δημιουργούν σωρεία προβλημάτων. Και είναι επίσης πανευρωπαϊκό φαινόμενο η αδυναμία αντιμετώπισης του προβλήματος. Καλύτερα να μάθουμε να ζούμε με το πρόβλημα παρά να βαυκαλιζόμαστε πως το αντιμετωπίζουμε.

ΥΓ. Η μόνη δυνατή λύση είναι οι μαθητές να παραδίδουν τα κινητά τους, τα οποία και θα παραλαμβάνουν με το τέλος της σχολικής ημέρας. «Το κινητό στην τσάντα» είναι μια πομφόλυγα.

Σάκης Μουμτζής