Τι μας κάνει μεγαλύτερο κακό από το αλκοόλ και το κάπνισμα

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Geriatrics Society αποκαλύπτει πως υπάρχει συνθήκη χειρότερη για την υγεία μας από την παχυσαρκία, τον αλκοολισμό και το κάπνισμα.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Regenstrief και την Ιατρική Σχολή του Indiana University διαπίστωσαν ότι ο «σημαντικός βιοψυχοκοινωνικός στρεσογόνος παράγοντας» που λέγεται μοναξιά, είναι πιο σημαντικός για την υγεία των ηλικιωμένων από το πόσο τρώνε, πόσο αλκοόλ πίνουν και το αν καπνίζουν.

Το συναίσθημα της μοναξιάς έχει φανεί να επηρεάζει σημαντικά τη σωματική και ψυχική υγεία, μειώνοντας τη συνολική ποιότητα ζωής των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων...

Τα ευρήματα της έρευνας υποδηλώνουν ότι «οι κλινικοί γιατροί πρωτοβάθμιας περίθαλψης θα μπορούσαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης αυτής της σιωπηρής επιδημίας.

Με βάση τη βιβλιογραφία και την έρευνα, η μοναξιά έχει επιρροές στην υγεία που είναι αρκετά σημαντικές και αρκετά ισχυρές. Έτσι με τον ίδιο τρόπο που ρωτάμε τους ηλικιωμένους αν καπνίζουν ή αν μετρούν το σάκχαρο τους, πρέπει να ρωτάμε και αν νιώθουν μόνοι» εξήγησε σε δελτίο Τύπου η πρώτη συγγραφέας της μελέτης Δρ. Monica Williams-Farrelly.

ΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Η έρευνα υπογραμμίζει τη σημασία των δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας όχι μόνο για τον εντοπισμό της μοναξιάς αλλά και για την προσφορά απτών λύσεων.

«Είναι σημαντική γιατί προσδιορίζει και προτείνει στοιχεία για παρεμβάσεις που είναι απαραίτητες για ηλικιωμένους στην πρωτοβάθμια περίθαλψη που βιώνουν μοναξιά», εξηγεί η κύρια ερευνήτρια Δρ Nicole Fowler, πριν προσθέσει ότι «οι κλινικοί γιατροί πρωτοβάθμιας φροντίδας θα πρέπει να συζητούν τη μοναξιά με τους ηλικιωμένους ενήλικες ασθενείς τους και να παρέχουν πόρους για να τους βοηθήσουν να δημιουργήσουν ουσιαστικές κοινωνικές σχέσεις».

Μια ιδιαίτερα αποτελεσματική παρέμβαση που τονίστηκε από τους ερευνητές είναι η έννοια του Κύκλου των Φίλων. Το ομαδικό μοντέλο ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης εστιάζει στην ενίσχυση της αλληλεπίδρασης και των φιλιών μεταξύ των συμμετεχόντων.

Έχει επιτυχημένα αποτελέσματα όχι μόνο στη μείωση των συναισθημάτων μοναξιάς, αλλά και στη βελτίωση διαφόρων αποτελεσμάτων υγείας, όπως η υποκειμενική υγεία, η γνωστική λειτουργία και η θνησιμότητα, ενώ δυνητικά μειώνει το κόστος υγειονομικής περίθαλψης.