Το γαρ πολύ της θλίψεως…

Με πρόσχημα ένα στην ουσία αναμασημένο και υποτίθεται «αποκαλυπτικό» πρωτοσέλιδο δημοσίευμα περί κάποιας ακαριαίας, εν ριπή οφθαλμού, κυβερνητικής συνωμοσίας με μοντάζ ανακριτικού υλικού αμέσως μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ο κ. Ανδρουλάκης έσπευσε να καταθέσει πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης ζητώντας τη στήριξη των κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» για το «διαρκές έγκλημα» των Τεμπών.

Θα διαπιστωθεί στη Βουλή εάν έχει κάτι συνταρακτικά καινούργιο να προσκομίσει για το «διαρκές έγκλημα» που προφανώς διαπράττεται από μια «εγκληματική κυβέρνηση».

Εισαγγελείς και ανακριτές ταυτόχρονα ερευνούν, όμως ο κ. Ανδρουλάκης έχει ήδη αποφανθεί για τους ενόχους των Τεμπών και προφανώς θα υποδείξει τους «εγκληματίες» και τον «αρχιεγκληματία» Π/Θ της χώρας για να συλληφθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά κραδαίνοντας τη ρομφαία της «λαϊκής δικαιοσύνης»...

Εν χορώ αρκετοί δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι και αναλυτές έχουν κάτι να προσάψουν στην κυβέρνηση και τον ίδιο τον Π/Θ με περισπούδαστες αναλύσεις και επισημάνσεις. Όλα τα Κακά μαζί.  

Είναι φανερό ότι με κάθε τρόπο γίνεται προσπάθεια να αμαυρωθεί το προφίλ του πρωθυπουργού και η ηθική του πολιτική υπόσταση, ενώ περίμεναν μια δημοσκόπηση της Metron Analysis, μοναδική επί του παρόντος που δείχνει σημαντική φθορά της εκλογικής απήχησης της ΝΔ εν όψει των Ευρωεκλογών του Ιουνίου, για να εξαπολύσουν την επίθεση.

Προπομπός ο κ. Ανδρουλάκης που μέσα στον πανικό του ότι η ίδια αυτή δημοσκόπηση τον φέρνει τρίτο και καταϊδρωμένο μετά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο σε ασήμαντη θέση ως προς την καταλληλότητά του για Π/Θ της χώρας σπεύδει να δρέψει πρώτος αντικυβερνητικά εύσημα.  

Και ποια είναι αυτά τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» των οποίων θέλει να ηγηθεί για να κατασπαράξει «την αγέλη εξουσίας», όπως χαρακτήρισε μια εκλεγμένη κυβέρνηση; Κατ’ αρχάς  ο ΣΥΡΙΖΑ που ο αντιγραφέας του Τραμπ έσπευσε απνευστί να ζητήσει παραίτηση του Π/Θ και εκλογές με παρουσία διεθνών παρατηρητών!

Έφτασε δηλαδή να αμφισβητήσει ένα από τα κύρια δημοκρατικά κεκτημένα της Μεταπολίτευσης, τη μη αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων και την ομαλή εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση με πλήρη σεβασμό στους θεσμούς της Πολιτείας. Βέβαια, κανένα «σύστημα» δεν εμπόδισε τον ΣΥΡΙΖΑ να ανέλθει στην εξουσία, το αντίθετο μάλιστα.

Έπεται το άλλο κόμμα του δημοκρατικού τόξου, το ΚΚΕ το οποίο ως τελικό στόχο έχει τον κομμουνισμό και ενδιάμεσα μας κάνει την επαναστατική χάρη να στοχεύει στον «σοσιαλισμό» (του Στάλιν).

Απομένει η Νέα Αριστερά και ο εσμός των ακροδεξιών κομμάτων ίσως και ο Δήμαρχος Αθηναίων ο οποίος στη «προοδευτική συμμαχία» συμπεριλαμβάνει και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Όλες οι δυνάμεις αυτές όχι μόνο δεν αποκηρύσσουν την πολιτική βία (μόλις προς ημερών ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκρινε βουλευτή του διότι χαρακτήρισε τις φοιτητικές καταλήψεις παράνομες), αλλά και είναι άμεσα ή έμμεσα εχθρικές προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Αυτό είναι το «δημοκρατικό τόξο» με το οποίο ο κ. Ανδρουλάκης θέλει να «αποκαταστήσει το Κράτος Δικαίου; Τα αντιδεξιά σύνδρομα από τα οποία εμμονικά διακατέχεται και ο απεχθής πλέον λαϊκισμός του τον οδηγούν σε ατραπούς που ούτε τον ίδιο πρόκειται να ωφελήσουν πολιτικά ούτε τη δημοκρατία.  

Μπορεί το Κράτος Δικαίου να έχει αδυναμίες, υπάρχουν διαδικασίες για τη βελτίωσή του. Είναι, όμως, αυτός επαρκής λόγος για να συναγελάζεται και να συνασπίζεται ένα κόμμα που θέλει να είναι κεντρώο, κεντροαριστερό και δεν ξέρω εγώ τι άλλου είδους «προοδευτικό», εξ ορισμού βέβαια συστημικό μια κι έχει κυβερνήσει τη χώρα πάνω από 20 χρόνια, με πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να καταργήσουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία; 

Δεν αντιλαμβάνεται ότι σκάβει όχι μόνο το λάκκο όπου κινδυνεύει να πέσει μέσα ο ίδιος αλλά και της δημοκρατίας, τροφοδοτώντας όλα τα άθλια και ανυπόστατα πολιτικά «αφηγήματα» των ακροδεξιών και λαϊκιστικών κομμάτων; Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη. 

Η κίνηση αυτή πρότασης δυσπιστίας αποτελεί την πρώτη βολή στην προσπάθεια ορισμένων κύκλων να μειώσουν την απήχηση της ΝΔ και του ίδιου του Π/Θ εν όψει των Ευρωεκλογών, διότι αυτή καθ’ αυτή η πρόταση δυσπιστίας δεν πρόκειται φυσικά να έχει καμιά τύχη. Γίνεται για το θεαθήναι. Ίσως μάλιστα γυρίσει μπούμερανγκ στον εμπνευστή της.

Είναι φανερό ότι ενώπιον της αδυναμίας ενός εκ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ήτοι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, να επιτύχουν δημοσκοπικές επιδόσεις που θα απειλούσαν σοβαρά τη δεσπόζουσα θέση της ΝΔ και του Π/Θ στο πολιτικό σύστημα και θα αποτελούσαν ενδεχομένως την απαρχή περαιτέρω φθοράς της και αλλαγές στις σημερινές πολιτικές ισορροπίες, η επόμενη αναγκαία κίνηση είναι ο συνασπισμός των κομμάτων αυτών, πράγμα που ήδη καλλιεργείται με διάφορους τρόπους.

Κατεύθυνση η οποία θα ενισχυθεί ιδιαίτερα εάν το σύνολο των ποσοστών τους είναι μεγαλύτερο από το ποσοστό της ΝΔ στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Όπερ έδει δείξαι! Κατά πόσο τα πολιτικά αυτά σχέδια παρουσιάζουν ρεαλιστικές πιθανότητες επιτυχίας απομένει να διαπιστωθεί.  

Βασίλης Καπετανγιάννης

* Ο Βασίλης Καπετανγιάννης είναι πολιτικός επιστήμων