τονίζει η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου σχολιάζοντας το εκρηκτικό σκηνικό των τελευταίων ημερών και την προσπάθεια να παραδοθεί η δημόσια ζωή στον τοξικό λόγο και τις χυδαιότητες.
«Σιωπούμε μπροστά στην ασέβεια που επιδεικνύει η Αριστερά στους θεσμούς και στα θεσμικά πρόσωπα. Προπάντων όμως δεν σέβεται τον ίδιο της τον εαυτό», αναφέρει ως προς το... μπαράζ επιθέσεων από υποστηρικτές του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα το οποίο έχει την επίσημη στήριξη από την αξιωματική αντιπολίτευση.
«Σιωπούμε μπροστά στην ασέβεια που επιδεικνύει η Αριστερά στους θεσμούς και στα θεσμικά πρόσωπα. Προπάντων όμως δεν σέβεται τον ίδιο της τον εαυτό», αναφέρει ως προς το... μπαράζ επιθέσεων από υποστηρικτές του αιτήματος του Δημήτρη Κουφοντίνα το οποίο έχει την επίσημη στήριξη από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Σχετικά με τη στάση του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στις χυδαιότητες και τις ύβρεις των τελευταίων ημερών, απαντά ότι τον έχει παρασύρει ένα αριστερίστικο κίνημα με υπερβολική ευρύτητα που αγκαλιάζει μια ποικιλία από γκρουπούσκουλα. «Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να απογοητεύσει τους οπαδούς του, τα μέλη της αγέλης. Πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, σε παγίδευση», όπως σημειώνει.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Ένα εκρηκτικό σκηνικό το οποίο συντηρεί η αξιωματική αντιπολίτευση διαμορφώνεται εσχάτως σε πολλαπλά μέτωπα, από τα πανεπιστήμια και το αίτημα Κουφοντίνα να μεταφερθεί σε φυλακή της αρεσκείας του μέχρι την προσπάθεια να παραδοθεί η δημόσια ζωή σε φήμες, δοξασίες με τοξικό λόγο και χυδαιότητες. Ποια η γνώμη σας;
Αναρωτιέμαι ποια είναι η γνώμη σοβαρών ανθρώπων που πρόσκεινται στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενημερώνονται καθόλου ή αντλούν τις πληροφορίες τους μόνο από τα προπαγανδιστικά αριστερά ΜΜΕ; Παρακολουθούν το είδος της αντιπολίτευσης που ασκεί το κόμμα το οποίο εμπιστεύονται και ψηφίζουν; Αυτό νομίζω πως πρέπει να είναι το ερώτημά μας: πόσοι Έλληνες δικαιολογούν αυτή την κάκιστη πολιτική, τον τυχοδιωκτισμό και την απρέπεια ―και γιατί.
Η αριστερά στην Ελλάδα έχει πλέον συγχωνευτεί με τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο ο οποίος ταυτίζεται με την τρομοκρατία σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Η αριστερή τρομοκρατία έχει δύο παραδοσιακές πλευρές: η μία είναι η ένοπλη, αυτή που υπηρετούν οι δολοφονικές ομάδες· η άλλη είναι η ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική την οποία υπηρετεί ολόκληρη η παράταξη προσπαθώντας να κλείσει το στόμα του κάθε διαφωνούντος.
Αυτό έκανε η αριστερά σε όλες τις φάσεις της ανάπτυξής της στον 20ό αιώνα και ήταν μια από τις αιτίες της πολυδιάσπασής της σε πλήθος αυταρχικά δόγματα στο πέρασμα του χρόνου. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν έχει βεβαίως κανένα ηθικό πλεονέκτημα και η τακτική του «θα κλείσω τη μύτη μου και θα γίνω μπλε» είναι παιδαριώδης και απαράδεκτη.
- Η επίσημη στήριξη του αιτήματος Κουφοντίνα από κοινοβουλευτικό κόμμα και μάλιστα την αξιωματική αντιπολίτευση, δεν αποθρασύνει τους λιγοστούς οπαδούς της τρομοκρατίας, που έφτασαν μέχρι και την κατοικία της Προέδρου της Δημοκρατίας για να απαιτήσουν ικανοποίηση του αιτήματος τους;
Κατ’ αρχάς το «αίτημα» είναι ελαφρώς γελοίο. Εδώ δεν μιλάμε για κακομεταχείριση ή για οποιαδήποτε άδικη μεταχείριση. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας θέλει να μεταφερθεί και πάλι στη φυλακή του Κορυδαλλού ―όπου τοποθετούνται πλέον μόνον οι υπόδικοι― διότι στον Βόλο και στον Δομοκό βρέθηκε μακριά από την Αθήνα και από τον κύκλο των οπαδών του.
Στον Κορυδαλλό, στη μέση της πόλης, όπου ζουν και αναπνέουν τα μέλη της αθηναϊκής διανόησης και του πολιτικού προσωπικού με την ευαίσθητη καρδιά, θα μπορούσε να παίζει ευκολότερα τον ρόλο του αμετανόητου τρομοκράτη: στην Αθήνα το περιβάλλον, τόσο μέσα όσο και έξω από τη φυλακή, είναι πρόσφορο σε μυθολογίες και απατεωνιές. Θέλω να πω ότι δεν βρισκόμαστε απέναντι σε κάποια παραβίαση δικαιωμάτων ώστε να στηρίξουμε τον εν λόγω κρατούμενο. Όσα έγραφε ο Ρεϊμόν Αρόν στο «Όπιο των διανοουμένων» είναι σταθερά επίκαιρα: είμαστε δειλοί ― είμαστε όλοι δειλοί· κυβέρνηση, κόμματα, πολίτες. Σιωπούμε όπου θα έπρεπε να έχουμε φωνή.
Σιωπούμε και μπροστά στην ασέβεια που επιδεικνύει η αριστερά στους θεσμούς και στα θεσμικά πρόσωπα. Προπάντων όμως, δεν σέβεται τον ίδιο της τον εαυτό. Είναι καθηλωμένη σε μια Ελλάδα χοντροκοπιάς, χωριατιάς και παραλογισμού.
- Το μπαράζ επιθέσεων, στο σπίτι της ΠτΔ, κατά μέσων ενημέρωσης, οι απειλές κατά της ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής Σ. Νικολάου, δείχνουν ότι η πίεση θα συνεχιστεί. Τελικά η Δημοκρατία εκβιάζεται;
Ίσως χρειάζεται να χειροτερέψουν τα πράγματα προτού καλυτερέψουν. Και γι’ αυτό, θα περιμέναμε περισσότερη τόλμη από μια φιλελεύθερη ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Αλλά, για να προχωρήσει σε ρήξεις, τις οποίες επιθυμούν νομίζω αρκετοί Έλληνες, πρέπει να εξασφαλίσει φιλίες και συμμαχίες. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα σε περιβάλλον κοτετσιού όπου οι πάντες φοβούνται τη μήνι της αριστεράς και του εξωκοινοβουλευτικού χώρου. Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται αλλά η κυβέρνηση εκβιάζεται.
Είναι αναγκαία κάποιου είδους ενημέρωση του κοινού: για παράδειγμα, ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι πολιτικός κρατούμενος, ότι δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα, κι ότι άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή για λιγότερο σοβαρά εγκλήματα από εκείνα που διέπραξαν τα μέλη της 17ης Νοέμβρη, αλλά κανείς δεν μιλάει γι’ αυτούς.
- Σας προβληματίζει το γεγονός ότι στο παραπάνω σκηνικό επιχειρείται να προστεθούν οι κινητοποιήσεις στα ΑΕΙ που επίσης υποδαυλίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σχετικά με βιασμούς ανηλίκων, με μερίδα στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης και συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης να έχουν παρουσιάσει τον πρωθυπουργό ως συνένοχο σε παρόμοια κυκλώματα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρεθεί σε αμηχανία και προσπαθεί να σκάψει και να βγάλει στην επιφάνεια βρομιά. Ας σκάψει. Αν βρει, μπράβο του: όλοι θέλουμε να καθαρίσει η πολιτική και να υιοθετηθεί ένας κώδικας ηθικής τον οποίον να σέβονται όλοι. Στο μεταξύ, χάνεται ο χρόνος και η ενέργεια που χρειάζονται για να ληφθούν και να εφαρμοστούν καίριες αποφάσεις για την οικονομία και για το fine tuning της νομοθεσίας επί καυτών θεμάτων όπως είναι η υπόθεση ΑΕΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει αμαθείς μάζες· υστερική και αγράμματη νεολαία: το κοινό του είναι ο όχλος, όχι ο πολίτης. Δεν πρόκειται για καινούργιο φαινόμενο: από την εποχή της μεταπολίτευσης η αριστερά στήριξε το χειρότερο δυνατό ανθρώπινο υλικό και απάλλαξε τους οπαδούς της από την ιδιότητα του πολίτη ακριβώς τη στιγμή που οι Έλληνες καλούνταν να γίνουν πολίτες.
- Σας προβληματίζει το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας ναι μεν επιχειρεί να τηρήσει αποστάσεις, ωστόσο δεν έχει μέχρι σήμερα καταδικάσει απερίφραστα τη χυδαιότητα και τις ύβρεις;
Πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας έχει παρασυρθεί από ένα μεγάλο κύμα. Στα νεανικά του χρόνια τον παρέσυρε το κύμα του ΚΚΕ και των καταλήψεων ―ένα κύμα που καταπλάκωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση εξαιτίας του λαϊκισμού και της ανοησίας του ΠΑΣΟΚ― τώρα, τον παρασύρει ένα αριστερίστικο κίνημα με υπερβολική ευρύτητα που αγκαλιάζει μια ποικιλία από γκρουπούσκουλα. Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να απογοητεύσει τους οπαδούς του, τα μέλη της αγέλης. Πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, σε παγίδευση.
- Τελικά, ποιος ωφελείται από τέτοιες καμπάνιες αντιπολιτικού μίσους ; Τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό; Μήπως το δηλητήριο καταλήξει να τροφοδοτήσει όσους εμπορεύονται συλλήβδην στην καχυποψία κατά της δημοκρατίας και των θεσμών στη λογική «όλοι είναι ίδιοι»;
Πολλοί άνθρωποι ―όχι το κοινό των social media το οποίο συμβουλεύονται τα κόμματα― έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι η δημοκρατία έχει ξεχειλώσει κι ότι νόμοι γίνονται αντικείμενο παρερμηνείας με αποτέλεσμα να αυτοαναιρούνται. Ήδη, η αριστερά, η οποία εκφράζει περίπου τον μισό πληθυσμό, προσπαθεί να καταλύσει τη δημοκρατία.
Αυτό ήταν πάντοτε το όραμά της. Άλλοτε το επιχειρεί με πρόκληση εμφυλίου πολέμου υψηλής έντασης, άλλοτε χαμηλότερης έντασης· κι όταν τα επιχειρήματα ξεφτίζουν, επιστρατεύει την τρομοκρατία. Πολλοί που διαφωνούν με την αριστερά και τους αντιεξουσιαστές της δέχονται καθημερινές απειλές για τη ζωή τους ή για το καλό τους όνομα: τους φοβερίζουν με συκοφαντίες, λάσπη και τα τοιαύτα. «Ξέρουμε πού μένεις». Και πάλι, πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσουν σε όλα τούτα οι πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να ξέρουν το βάθος και την έκταση των όσων συμβαίνουν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κολλημένοι στις ειδήσεις, ούτε έχουν τη σκευή να ερμηνεύουν όλα τα γεγονότα. Ιδιαίτερα όταν η ιδεολογία καταστρέφει την πληροφορία, όταν ο γάιδαρος εμφανίζεται να πετάει.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Ένα εκρηκτικό σκηνικό το οποίο συντηρεί η αξιωματική αντιπολίτευση διαμορφώνεται εσχάτως σε πολλαπλά μέτωπα, από τα πανεπιστήμια και το αίτημα Κουφοντίνα να μεταφερθεί σε φυλακή της αρεσκείας του μέχρι την προσπάθεια να παραδοθεί η δημόσια ζωή σε φήμες, δοξασίες με τοξικό λόγο και χυδαιότητες. Ποια η γνώμη σας;
Αναρωτιέμαι ποια είναι η γνώμη σοβαρών ανθρώπων που πρόσκεινται στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενημερώνονται καθόλου ή αντλούν τις πληροφορίες τους μόνο από τα προπαγανδιστικά αριστερά ΜΜΕ; Παρακολουθούν το είδος της αντιπολίτευσης που ασκεί το κόμμα το οποίο εμπιστεύονται και ψηφίζουν; Αυτό νομίζω πως πρέπει να είναι το ερώτημά μας: πόσοι Έλληνες δικαιολογούν αυτή την κάκιστη πολιτική, τον τυχοδιωκτισμό και την απρέπεια ―και γιατί.
Η αριστερά στην Ελλάδα έχει πλέον συγχωνευτεί με τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο ο οποίος ταυτίζεται με την τρομοκρατία σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Η αριστερή τρομοκρατία έχει δύο παραδοσιακές πλευρές: η μία είναι η ένοπλη, αυτή που υπηρετούν οι δολοφονικές ομάδες· η άλλη είναι η ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική την οποία υπηρετεί ολόκληρη η παράταξη προσπαθώντας να κλείσει το στόμα του κάθε διαφωνούντος.
Αυτό έκανε η αριστερά σε όλες τις φάσεις της ανάπτυξής της στον 20ό αιώνα και ήταν μια από τις αιτίες της πολυδιάσπασής της σε πλήθος αυταρχικά δόγματα στο πέρασμα του χρόνου. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν έχει βεβαίως κανένα ηθικό πλεονέκτημα και η τακτική του «θα κλείσω τη μύτη μου και θα γίνω μπλε» είναι παιδαριώδης και απαράδεκτη.
- Η επίσημη στήριξη του αιτήματος Κουφοντίνα από κοινοβουλευτικό κόμμα και μάλιστα την αξιωματική αντιπολίτευση, δεν αποθρασύνει τους λιγοστούς οπαδούς της τρομοκρατίας, που έφτασαν μέχρι και την κατοικία της Προέδρου της Δημοκρατίας για να απαιτήσουν ικανοποίηση του αιτήματος τους;
Κατ’ αρχάς το «αίτημα» είναι ελαφρώς γελοίο. Εδώ δεν μιλάμε για κακομεταχείριση ή για οποιαδήποτε άδικη μεταχείριση. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας θέλει να μεταφερθεί και πάλι στη φυλακή του Κορυδαλλού ―όπου τοποθετούνται πλέον μόνον οι υπόδικοι― διότι στον Βόλο και στον Δομοκό βρέθηκε μακριά από την Αθήνα και από τον κύκλο των οπαδών του.
Στον Κορυδαλλό, στη μέση της πόλης, όπου ζουν και αναπνέουν τα μέλη της αθηναϊκής διανόησης και του πολιτικού προσωπικού με την ευαίσθητη καρδιά, θα μπορούσε να παίζει ευκολότερα τον ρόλο του αμετανόητου τρομοκράτη: στην Αθήνα το περιβάλλον, τόσο μέσα όσο και έξω από τη φυλακή, είναι πρόσφορο σε μυθολογίες και απατεωνιές. Θέλω να πω ότι δεν βρισκόμαστε απέναντι σε κάποια παραβίαση δικαιωμάτων ώστε να στηρίξουμε τον εν λόγω κρατούμενο. Όσα έγραφε ο Ρεϊμόν Αρόν στο «Όπιο των διανοουμένων» είναι σταθερά επίκαιρα: είμαστε δειλοί ― είμαστε όλοι δειλοί· κυβέρνηση, κόμματα, πολίτες. Σιωπούμε όπου θα έπρεπε να έχουμε φωνή.
Σιωπούμε και μπροστά στην ασέβεια που επιδεικνύει η αριστερά στους θεσμούς και στα θεσμικά πρόσωπα. Προπάντων όμως, δεν σέβεται τον ίδιο της τον εαυτό. Είναι καθηλωμένη σε μια Ελλάδα χοντροκοπιάς, χωριατιάς και παραλογισμού.
- Το μπαράζ επιθέσεων, στο σπίτι της ΠτΔ, κατά μέσων ενημέρωσης, οι απειλές κατά της ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής Σ. Νικολάου, δείχνουν ότι η πίεση θα συνεχιστεί. Τελικά η Δημοκρατία εκβιάζεται;
Ίσως χρειάζεται να χειροτερέψουν τα πράγματα προτού καλυτερέψουν. Και γι’ αυτό, θα περιμέναμε περισσότερη τόλμη από μια φιλελεύθερη ευρωπαϊκή κυβέρνηση. Αλλά, για να προχωρήσει σε ρήξεις, τις οποίες επιθυμούν νομίζω αρκετοί Έλληνες, πρέπει να εξασφαλίσει φιλίες και συμμαχίες. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα σε περιβάλλον κοτετσιού όπου οι πάντες φοβούνται τη μήνι της αριστεράς και του εξωκοινοβουλευτικού χώρου. Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται αλλά η κυβέρνηση εκβιάζεται.
Είναι αναγκαία κάποιου είδους ενημέρωση του κοινού: για παράδειγμα, ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι πολιτικός κρατούμενος, ότι δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα, κι ότι άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή για λιγότερο σοβαρά εγκλήματα από εκείνα που διέπραξαν τα μέλη της 17ης Νοέμβρη, αλλά κανείς δεν μιλάει γι’ αυτούς.
- Σας προβληματίζει το γεγονός ότι στο παραπάνω σκηνικό επιχειρείται να προστεθούν οι κινητοποιήσεις στα ΑΕΙ που επίσης υποδαυλίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σχετικά με βιασμούς ανηλίκων, με μερίδα στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης και συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης να έχουν παρουσιάσει τον πρωθυπουργό ως συνένοχο σε παρόμοια κυκλώματα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρεθεί σε αμηχανία και προσπαθεί να σκάψει και να βγάλει στην επιφάνεια βρομιά. Ας σκάψει. Αν βρει, μπράβο του: όλοι θέλουμε να καθαρίσει η πολιτική και να υιοθετηθεί ένας κώδικας ηθικής τον οποίον να σέβονται όλοι. Στο μεταξύ, χάνεται ο χρόνος και η ενέργεια που χρειάζονται για να ληφθούν και να εφαρμοστούν καίριες αποφάσεις για την οικονομία και για το fine tuning της νομοθεσίας επί καυτών θεμάτων όπως είναι η υπόθεση ΑΕΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει αμαθείς μάζες· υστερική και αγράμματη νεολαία: το κοινό του είναι ο όχλος, όχι ο πολίτης. Δεν πρόκειται για καινούργιο φαινόμενο: από την εποχή της μεταπολίτευσης η αριστερά στήριξε το χειρότερο δυνατό ανθρώπινο υλικό και απάλλαξε τους οπαδούς της από την ιδιότητα του πολίτη ακριβώς τη στιγμή που οι Έλληνες καλούνταν να γίνουν πολίτες.
- Σας προβληματίζει το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας ναι μεν επιχειρεί να τηρήσει αποστάσεις, ωστόσο δεν έχει μέχρι σήμερα καταδικάσει απερίφραστα τη χυδαιότητα και τις ύβρεις;
Πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας έχει παρασυρθεί από ένα μεγάλο κύμα. Στα νεανικά του χρόνια τον παρέσυρε το κύμα του ΚΚΕ και των καταλήψεων ―ένα κύμα που καταπλάκωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση εξαιτίας του λαϊκισμού και της ανοησίας του ΠΑΣΟΚ― τώρα, τον παρασύρει ένα αριστερίστικο κίνημα με υπερβολική ευρύτητα που αγκαλιάζει μια ποικιλία από γκρουπούσκουλα. Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να απογοητεύσει τους οπαδούς του, τα μέλη της αγέλης. Πιστεύω ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, σε παγίδευση.
- Τελικά, ποιος ωφελείται από τέτοιες καμπάνιες αντιπολιτικού μίσους ; Τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό; Μήπως το δηλητήριο καταλήξει να τροφοδοτήσει όσους εμπορεύονται συλλήβδην στην καχυποψία κατά της δημοκρατίας και των θεσμών στη λογική «όλοι είναι ίδιοι»;
Πολλοί άνθρωποι ―όχι το κοινό των social media το οποίο συμβουλεύονται τα κόμματα― έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι η δημοκρατία έχει ξεχειλώσει κι ότι νόμοι γίνονται αντικείμενο παρερμηνείας με αποτέλεσμα να αυτοαναιρούνται. Ήδη, η αριστερά, η οποία εκφράζει περίπου τον μισό πληθυσμό, προσπαθεί να καταλύσει τη δημοκρατία.
Αυτό ήταν πάντοτε το όραμά της. Άλλοτε το επιχειρεί με πρόκληση εμφυλίου πολέμου υψηλής έντασης, άλλοτε χαμηλότερης έντασης· κι όταν τα επιχειρήματα ξεφτίζουν, επιστρατεύει την τρομοκρατία. Πολλοί που διαφωνούν με την αριστερά και τους αντιεξουσιαστές της δέχονται καθημερινές απειλές για τη ζωή τους ή για το καλό τους όνομα: τους φοβερίζουν με συκοφαντίες, λάσπη και τα τοιαύτα. «Ξέρουμε πού μένεις». Και πάλι, πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσουν σε όλα τούτα οι πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να ξέρουν το βάθος και την έκταση των όσων συμβαίνουν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κολλημένοι στις ειδήσεις, ούτε έχουν τη σκευή να ερμηνεύουν όλα τα γεγονότα. Ιδιαίτερα όταν η ιδεολογία καταστρέφει την πληροφορία, όταν ο γάιδαρος εμφανίζεται να πετάει.
1 σχόλιο:
Γελιο εχετε στο λιμπεραλ.Φωναξες απο το αθενς τη μεγαλοσυγγραφεα,πολυιστορικο και παπαρια μεντολες,να πεταξετε τη μπαλλα στην εξεδρα.[αυτο"ιστορια των μαθηματικων"πολυ μου αρεσε,θα το λεω και'γω]
Δημοσίευση σχολίου