Η παραζάλη της Αντιπολίτευσης

Βαδίζοντας στο κέντρο της Αθήνας, Τρίτη και απομεσήμερο, μετά από δύο ολόκληρους μήνες, σκέφτομαι ότι η παραζάλη μου λόγω καύσωνα μόνο με εκείνη της Αντιπολιτεύσεως μπορεί να συγκριθεί.
Έχοντας επιστρέψει για τα καλά στα έδρανα οι βουλευτές, παρατηρούσα τις προάλλες τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης στο βήμα. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν πιστεύω τα λόγια του άλλου. Είναι χούι μου, αλλά έτσι κάνω. Προσέχω μόνον αυτό που παφλάζει ανάμεσα στα μάτια και στο στόμα, περίπου σαν τον γιατρό που μόνο... στην άκρη του νου του σημειώνει συντομογραφικά ό,τι του λέμε, ενώ συνεχίζει να κάνει την εξέτασή του. Από κει και πέρα, μπορεί να μην ακούω.
Ομοίως, σπανίως ακούω τον Αλέξη Τσίπρα στις ομιλίες του. Ειδικά τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ μονάχα αυτόν τον παφλασμό, που αγαπούσε να παρατηρεί και ο Κωστής Παπαγιώργης. 

Η θέση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να είναι σπαραξικάρδια. Σχεδόν σαν αιώνιος πρόεδρος Δεκαπενταμελούς είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να πει: «Πού είναι, κύριοι, η πενταήμερη που μου τάξατε;» Ταυτόχρονα τον αισθάνεται κανείς να κουβαλά στην πλάτη όλους τους «συντρόφους» που επιμένουν να ασχημονούν μαξιμαλιστικά, πρόθυμος να τους ξεφορτωθεί στην πρώτη πλαζ που θα του υποσχόταν ο οιοσδήποτε.
Ο δε Νίκος Παππάς ούτε ο ίδιος δεν πιστεύει αυτά που λέει στα βιντεάκια που ανεβάζει σαν άλλος Έντι Ράμα στο Facebook. Η φωνή του συνεχώς φαλτσάρει, κάνει «κοκοράκια». 

Στο κέντρο της πόλης η κίνηση είναι μετρημένη, λόγω αφόρητης ζέστης, κορονοϊού και καθίζησης των εισοδημάτων των πολιτών, απότοκης μιας παρατεταμένης, αλλά αναγκαίας καραντίνας. Ο κόσμος που κυκλοφορεί στον δρόμο, στα καταστήματα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ακολουθεί τις οδηγίες Τσιόδρα και Χαρδαλιά εθελουσίως, δίχως να τις βιώνει ως άνωθεν επιβολή. «Για δες», σκέφτομαι, «ο Κυριάκος μας εκπαίδευσε».
Οι πωλήτριες και πωλητές είναι πιο ψύχραιμοι, όμως οι καταστηματάρχες πέριξ του ιστορικού κέντρου φαίνονται να είναι σε απόγνωση. Το κυβερνητικό επιτελείο γνωρίζει τους αριθμούς, για αυτό και μετά την αντιμετώπιση του νέου ιού πρώτο μέλημα είναι η επανεκκίνηση ενός στοχευμένου και κατά το μέτρο του δυνατού «ελεγχόμενου» τουρισμού.

Θα καταφέρει ο Μητσοτάκης να βρει έναν Τσιόδρα ή Χαρδαλιά για τουρισμό και οικονομία; 

Η συζήτηση των τελευταίων ημερών είναι αν ο πρωθυπουργός κάνει από Φθινόπωρο εκλογές, πληρώνοντας τον Τσίπρα με το ίδιο νόμισμα της αναμέτρησης στις κάλπες τον Σεπτέμβριο του '15. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα λάβει μόνος την απόφαση, όπως ακριβώς έπραξε με την επιλογή της Προέδρου της Δημοκρατίας, και θα είναι της ιδίας τακτικής. Ενδεχομένως λόγω εποχής όχι στο βουνό αυτή τη φορά, αλλά σε κάποια απόμερη παραλία.

Όσο για τον θρυλούμενο ανασχηματισμό, παρά το γεγονός ότι διαψεύστηκε από τα ίδια τα πρωθυπουργικά χείλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης λειτουργεί εν προκειμένω σαν πνευματοπαίδι του καθηγητή μου, Γεράσιμου Βώκου, που στο αμφιθέατρο της Παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής μας μάλωνε ανένδοτος: «Όταν κάνεις κάτι, δεν το λες, γιατί λέγοντάς το δεν το κάνεις».

Μυρένα Σερβιτζόγλου