Εγώ δεν θα κοιμόμουν τα βράδια

Αν εγώ ήμουν επικεφαλής μιας χώρας της οποίας οι πολίτες (μέσα σε προεκλογική περίοδο) πιστεύουν κατά 74% ότι πάει σε λάθος κατεύθυνση με μόλις το 9% πιστεύει ότι πάει σωστά, θα μάζευα ήδη τα τσιμπράκαλα μου απ’ το Μαξίμου για να πάω σπίτι μου και να αναλογιστώ τι έκανα λάθος. 
Βέβαια, υπάρχει κι άλλος τρόπος. 
Πείθω τον εαυτό μου ότι δεν πιστεύει τις έρευνες και ηρεμώ. Διότι τι είναι τελικά η ζωή; Μια σειρά από μικρές τεχνικές επιβίωσης.

Βέβαια, όταν η Public Issue από σταθμισμένο δείγμα 1000 ατόμων βγάζει το άθροισμα των συναισθημάτων απογοήτευσης, οργής, αγανάκτησης, ανησυχίας, άγχους, λύπης, στεναχώριας και ντροπής του γενικού πληθυσμού στο 79%, τότε αν εγώ κυβερνούσα έναν τόπο που νιώθει έτσι, δεν θα...

μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Στο κάτω-κάτω, δεν μου χρωστούσαν τίποτα τα ανθρωπάκια να τα οδηγήσω στην κατάθλιψη και στον εσωτερικό μαρασμό.

Κι όταν η ίδια έρευνα βγάζει το άθροισμα ελπίδας, αισιοδοξίας, ανακούφισης και ενθουσιασμού του γενικού πληθυσμού μόλις στο 10%, τότε αν ήμουν φυσιολογικός άνθρωπος κι όχι κάποιος φανατικός ζηλωτής της εξουσίας, θα ένιωθα ένα κάποιο τσίμπημα εντός μου. Αν μη τι άλλο, εγώ που αξιώθηκα να μιλήσω σε αλαλάζοντα από τον ενθουσιασμό πλήθη, θα είχα την αξίωση από τον ίδιο μου τον εαυτό να εμπνέω κάτι παραπάνω απ’ αυτόν τον μίζερο αριθμό που αποτελεί ντροπή για πρωθυπουργό.

Φυσικά υπάρχει και η άλλη λύση. Να χώσω το κεφάλι μου στην άμμο της εξουσίας κι εκεί μέσα να νιώσω για άλλη μια φορά περίφημα. Δεν μπορεί, κάποια παραισθησιογόνο ουσία πρέπει να έχει αυτή η άμμος (όχι μόνο για τον Αλέξη αλλά για όλους) και μόλις οι πρωθυπουργοί χώσουν το κεφάλι τους ανάμεσα στους κόκκους της, νιώθουν ευτυχισμένοι. Μακάριοι, σίγουροι, ευτύχιοι. Και η άμμος τους λέει ότι οι έρευνες και τα γκάλοπ είναι αναξιόπιστα και πληρωμένα. Οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχολούνται μ’ αυτά.

Πολύ πιο αξιόπιστη είναι η πίστη του Τζανακόπουλου στην νίκη, οι αναφορές της Παπακώστα στον Καζαντζάκη και τον Καραμανλή και οι βρισιές του Πολάκη, παρά το άθροισμα όλων των δημοσκοπικών εταιρειών μαζί. Στο κάτω-κάτω, τα γκάλοπ έπεσαν έξω και στον Τράμπ και στα ποσοστά του Καμένου του ‘15. Άρα θα πέσουν έξω και τώρα. Το λέει κι ο Πρόεδρος Λεβέντης που τον δείχνουν εκτός βουλής ενώ αυτός είναι σίγουρος ότι θα ξεπεράσει το 10%.

Κι αυτά που λέει η Public Issue για καταβαράθρωση των ποσοστών δημοτικότητας του Τσίπρα είναι γέλια. Μα είναι δυνατόν να τον περνά 20 ολόκληρες μονάδες ο Κυριάκος; Αυτός ως πρωθυπουργός, κάθε μέρα μιλά με εκατό ανθρώπους και δεν έχει βρει ούτε έναν να προτιμά τον Κούλη απ’ αυτόν. Τα ίδια του λέει και η Περιστέρα τα βράδια. Καθηγήτρια πανεπιστημίου είναι, αν δεν ξέρει αυτή ποιος ξέρει;

Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα μ’ όποιον αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα. Κι όποιος παίρνει φόρα και ορμάει στον απέναντι τοίχο σίγουρος ότι θα τον σπάσει με το κεφάλι του, δεν αποκλείεται να διαθέτει ακλόνητη πίστη και άριστες προθέσεις. Μόνο που ο τοίχος θα μείνει τελικά στην θέση του, το κεφάλι θα την πάθει τη ζημιά.

Του Δημήτρη Καμπουράκη

liberal.gr