«Είναι ντροπή σας να λοιδορείτε τα σχολικά γεύματα, που είναι μια νέα κουλτούρα συντροφικότητας στο σχολείο»! Τάδε έφη Θεανώ η Φωτίου, η βουλευτής που έγινε περισσότερο γνωστή για μία ρήση της περί γεμιστών.
Τέταρτο μνημόνιο και συσσίτια! Φτώχεια, χωρίς λατέρνα και χωρίς φιλότιμο. Αν είχαν φιλότιμο θα είχαν ήδη παραιτηθεί.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να στηθούν κουζίνες σε κάθε σχολείο. Αυτό...
σημαίνει αγορά εξοπλισμού, εξειδικευμένο προσωπικό, προμήθειες υλικών, διαχείριση τροφίμων, κανόνες υγιεινής. Μεγάλα κόστη και μεγάλες ευθύνες. Να πάθουν, δηλαδή, οι μαθητές καμιά τροφική δηλητηρίαση και να τρέχει η κυρία Φωτίου στα καλά του καθουμένου. Κι αν είναι μόνη στο υπουργείο και δεν έχει τι να κάνει, δεν θα συμβεί και τίποτα το σημαντικό. Αρκεί να έχει προλάβει ο σύντροφος Πολάκης να οργανώσει και στελεχώσει τα κατά τόπους Κέντρα Υγείας. Αλλά φανταστείτε τώρα την ώρα της κρίσης η κυρία Θεανώ να έχει τα γεμιστά στον φούρνο. Κι ακόμη χειρότερα! Φανταστείτε το κέντρο Υγείας να έχει ελλείψεις και να σπεύδει να τις καλύψει προσωπικώς ο υπουργός Πολάκης…
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει λύση! Όπως υπήρξαν εταιρείες catering που τάισαν τους πρόσφυγες, έτσι θα υπάρξουν κι εταιρείες catering (οι ίδιες ή άλλες και μάλλον οι ίδιες) που θα αναλάβουν να ταΐσουν τα παιδιά. Υπό αυτές τις συνθήκες τα catering μετατρέπονται σε μία από τις πιο ελκυστικές επενδυτικές προτάσεις στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Και κάπως έτσι θα έρθει η ανάπτυξη σε αυτή τη χώρα. Μπορεί να μην έχουμε βαριά βιομηχανία, αλλά διαθέτουμε catering.
Νομίζουμε ότι όσα συνέβησαν στο προσφυγικό θα αποτελέσουν ένα χρήσιμο οδηγό για τη διαχείριση ανάλογων καταστάσεων. Κι έτσι δεν θα επαναληφθούν φαινόμενα που προκάλεσαν συζητήσεις. Κι αφού το σύστημα δοκιμαστεί, θα μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους τομείς. Ας πούμε στις ΔΕΚΟ. Κι ύστερα στις δημόσιες υπηρεσίες. Για τον ιδιωτικό τομέα δεν θέλω να ακούσω κάτι…
Με τα συσσίτια θα υπάρξει η ανάπτυξη της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης.
Μία νέα κουλτούρα θα κυριαρχήσει σε αυτή τη χώρα: Η κουλτούρα των συσσιτίων. Για όλα θα φροντίζει το κράτος. Κι ύστερα όλη η φάση θα περάσει σε μία νέα κατάσταση. Εκτός από το φαγητό, το κράτος θα φροντίζει και για τα τσιγάρα. Μετά το φαγητό «πάει» κι ένα τσιγάρο. Να δουλέψει και κανένα εργοστάσιο καπνού, που τα έχει πάρει ο διάολος τελευταία με τα αντικαπνιστικά. Για να μην σας πω ότι πάει κι ένας καφές. Αυτόν ειδικά μπορούν να τον σερβίρουν οι καφετζήδες. Κουπόνια για τις καφετέριες και τους καφενέδες, αυτή θα είναι η επόμενη κατάκτηση του λαού.
Προσωπικά δεν βρίσκω κάτι άσχημο σε όλα αυτά. Αν ένα κράτος έχει λεφτά, τότε αυτό είναι που ορίζει πώς θα τα ξοδέψει. Κι αν θέλει να οργανώνει συσσίτια, να οργανώνει μπαλέτα και ό,τι άλλο θέλει ο λαός. Το πρόβλημα είναι στην περίπτωση εκείνη που δεν έχει λεφτά ένα κράτος και τότε χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών του, όπως συμβαίνει με τη δική μας περίπτωση. Το γεγονός, λοιπόν, ότι οι δανειστές μας συμφωνούν με τα συσσίτια εμένα πολύ με προβληματίζει. Όταν οι δανειστές μας συμφωνούν με τα συσσίτια, να ετοιμάζεστε, φίλοι και φίλες, για μεγάλη πείνα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου