Η ουκρανική κρίση, η σύγκρουση συμφερόντων και το παιχνίδι αναμονής του Πούτιν
Θα επέμβει ή όχι η Ρωσία στην Ουκρανία;
Πώς θα σώσει ο Πούτιν την Κριμαία, περιοχή ύψιστης σημασίας για την χώρα του, αλλά και γενικότερα την παρτίδα;
Για να χρησιμοποιήσουμε μία γνωστή φράση, το παιχνίδι παίζεται ακόμα, όμως με ποιους όρους;
Η Δύση και κυρίως η Γερμανία ακολουθούμενη από τη Γαλλία αλλά και οι ΗΠΑ έχει βάλει καλά το χεράκι της στην περιοχή. Άλλωστε είναι σχεδόν δεδομένο πως η Αμερική ακολουθεί έναντι της Ρωσίας μία πολιτική καθαρά απομονωτισμού.
Τα συμφέροντα που παίζονται έχουν να κάνουν με τις πηγές ενέργειας και άλλες πλουτοπαραγωγικές και ταυτόχρονα με το να περιοριστεί σημαντικά η Ρωσία στην περιοχή...
Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα κάνει η Ρωσία. Κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν μπορεί να κάνει πολλά. Και τούτο φαίνεται εάν ανατρέξουμε και στο παρελθόν.
Η ιστορία στην Ουκρανία δεν ξεκίνησε τώρα. Πριν περίπου 10 χρόνια ξέσπασε στην ίδια περιοχή μία ειρηνική «επανάσταση», η οποία όμως δεν κράτησε πολύ. Καμία σχέση με αυτήν τώρα! Αυτή τη φορά βγήκαν όπλα. Υπήρξαν καταστροφές, νεκροί.
Από τότε λοιπόν μέχρι τώρα τι έκανε η Ρωσία;
Για να χρησιμοποιήσουμε μία γνωστή φράση, το παιχνίδι παίζεται ακόμα, όμως με ποιους όρους;
Η Δύση και κυρίως η Γερμανία ακολουθούμενη από τη Γαλλία αλλά και οι ΗΠΑ έχει βάλει καλά το χεράκι της στην περιοχή. Άλλωστε είναι σχεδόν δεδομένο πως η Αμερική ακολουθεί έναντι της Ρωσίας μία πολιτική καθαρά απομονωτισμού.
Τα συμφέροντα που παίζονται έχουν να κάνουν με τις πηγές ενέργειας και άλλες πλουτοπαραγωγικές και ταυτόχρονα με το να περιοριστεί σημαντικά η Ρωσία στην περιοχή...
Το ερώτημα βέβαια είναι τι θα κάνει η Ρωσία. Κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν μπορεί να κάνει πολλά. Και τούτο φαίνεται εάν ανατρέξουμε και στο παρελθόν.
Η ιστορία στην Ουκρανία δεν ξεκίνησε τώρα. Πριν περίπου 10 χρόνια ξέσπασε στην ίδια περιοχή μία ειρηνική «επανάσταση», η οποία όμως δεν κράτησε πολύ. Καμία σχέση με αυτήν τώρα! Αυτή τη φορά βγήκαν όπλα. Υπήρξαν καταστροφές, νεκροί.
Από τότε λοιπόν μέχρι τώρα τι έκανε η Ρωσία;
Ποια ήταν η στάση της;
Επί της ουσίας, ανύπαρκτη! Δεν βοήθησε οικονομικά την Ουκρανία, δεν έστειλε ούτε καν σοβαρή στρατιωτική βοήθεια στην χώρα.
Ακόμα και στην ευαίσθητη περιοχή της Κριμαίας δεν έστειλε ο Πούτιν, μετά την «Πορτοκαλί Επανάσταση», στρατεύματα στην περιοχή. Προτίμησε να περιμένει εξασφαλίζοντας μόνο ότι η Σεβαστούπολη, περιοχή όπου σταθμεύει ο τεράστιος ναυτικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας, θα παραμείνει ως έχει.
Παρά τα μεγάλα λόγια και τις…πολεμικές ετοιμασίες, το Κρεμλίνο πιθανότατα δεν θα κινηθεί. Διότι ουσιαστικά δεν μπορεί να κινηθεί.
Οικονομικά, η Ρωσία δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να διακινδυνεύσει μία εμπλοκή. Όπως προείπαμε, δεν μπόρεσε να στηρίξει πριν χρόνια το Κίεβο. Έδωσε βέβαια 15 δισ. δολάρια, μην το ξεχνάμε, αλλά η επανάσταση δεν εμποδίστηκε. Μάλιστα, η Ουκρανία γνωστοποίησε αυτό το διάστημα πως χρειάζεται 35 δισ. δολάρια, ποσό το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να διαθέσει η Ρωσία.
Πολιτικά, η επιρροή της δεν είναι αυτή που κάποιοι νομίζουν ότι έχει και θαυμάζουν. Η «ρώσική αρκούδα» δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ζωτικά της συμφέροντα, λαμβάνοντας μέρος σε μία κατάσταση με εντελώς απρόβλεπτη κατάληξη. Το περιβάλλον στην Ουκρανία είναι εντελώς ασταθές. Η οικονομία είναι σε μαύρα χάλια. Ο πληθυσμός δεν είναι ομοιόμορφος και μπορεί εύκολα να μεταβληθεί. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, πως ο «Δεξιός Τομέας», δηλαδή νεοναζί και εθνικιστές, πήραν το πάνω χέρι.
Στρατιωτικά, η κατάσταση ίσως να' ναι και χειρότερη. Ο ρωσικός στρατός ουδεμία σχέση έχει με εκείνον του Μεγάλου Πέτρου ή του Κόκκινου Στρατού, φόβητρο για πολλές δεκαετίες. Επιπλέον, ένα πολύ μεγάλο μέρος στην ευρύτερη περιοχή της Κριμαίας είναι Τάταροι. Νομαδικά φύλα και μουσουλμάνοι με μεγάλη έχθρα έναντι της Ρωσίας. Υπήρξαν προαιώνιοι εχθροί της. Με το μέτωπο της Τσετσενίας κάθε άλλο παρά κλειστό, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε το Κρεμλίνο είναι να βρεθεί να πολεμά «αδελφούς Μουσουλμάνους» και στην Κριμαία.
Υπάρχει όμως και ο διεθνής παράγοντας. Και αυτόν δεν μπορεί ο Πούτιν να τον αγνοήσει. Είναι σίγουρο ότι στην Ουκρανία δρούσαν το τελευταίο διάστημα και δρουν ακόμα δεκάδες αν όχι εκατοντάδες πράκτορες. Η Γερμανία βρίσκεται εκεί με τον τρόπο της και κινεί νήματα. Η Γαλλία μέσω του υπουργού Εξωτερικών της κυρίως, το ίδιο. Παρούσα και η Αμερική, η οποία μάλιστα προειδοποίησε την Ρωσία να μην θίξει την ακεραιότητα – ανεξαρτησία της Ουκρανίας.
Ο Πούτιν, στο διεθνές στάτους, έχει απολέσει μέρος της παλιάς του αίγλης και δύναμης. Δεν παύει όμως να είναι έξυπνος παίκτης στην παγκόσμια σκακιέρα. Δεν είναι «τρελός» να βάλει την χώρα του σε μία περιπέτεια, σε ένα ασταθές περιβάλλον με το στρατό του όχι αρκούντως ικανό και με τη διεθνή κοινότητα εχθρική.
Η λογική λέει πως θα επιλέξει την τακτική του «περιμένειν». Ίσως οι εσωτερικές αναταραχές να οδηγήσουν την Ουκρανία σε ένα χάος και τότε θα είναι εκεί για να χειριστεί την κατάσταση με διαφορετικούς όρους.
Παρά τα μεγάλα λόγια και τις…πολεμικές ετοιμασίες, το Κρεμλίνο πιθανότατα δεν θα κινηθεί. Διότι ουσιαστικά δεν μπορεί να κινηθεί.
Οικονομικά, η Ρωσία δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να διακινδυνεύσει μία εμπλοκή. Όπως προείπαμε, δεν μπόρεσε να στηρίξει πριν χρόνια το Κίεβο. Έδωσε βέβαια 15 δισ. δολάρια, μην το ξεχνάμε, αλλά η επανάσταση δεν εμποδίστηκε. Μάλιστα, η Ουκρανία γνωστοποίησε αυτό το διάστημα πως χρειάζεται 35 δισ. δολάρια, ποσό το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να διαθέσει η Ρωσία.
Πολιτικά, η επιρροή της δεν είναι αυτή που κάποιοι νομίζουν ότι έχει και θαυμάζουν. Η «ρώσική αρκούδα» δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ζωτικά της συμφέροντα, λαμβάνοντας μέρος σε μία κατάσταση με εντελώς απρόβλεπτη κατάληξη. Το περιβάλλον στην Ουκρανία είναι εντελώς ασταθές. Η οικονομία είναι σε μαύρα χάλια. Ο πληθυσμός δεν είναι ομοιόμορφος και μπορεί εύκολα να μεταβληθεί. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, πως ο «Δεξιός Τομέας», δηλαδή νεοναζί και εθνικιστές, πήραν το πάνω χέρι.
Στρατιωτικά, η κατάσταση ίσως να' ναι και χειρότερη. Ο ρωσικός στρατός ουδεμία σχέση έχει με εκείνον του Μεγάλου Πέτρου ή του Κόκκινου Στρατού, φόβητρο για πολλές δεκαετίες. Επιπλέον, ένα πολύ μεγάλο μέρος στην ευρύτερη περιοχή της Κριμαίας είναι Τάταροι. Νομαδικά φύλα και μουσουλμάνοι με μεγάλη έχθρα έναντι της Ρωσίας. Υπήρξαν προαιώνιοι εχθροί της. Με το μέτωπο της Τσετσενίας κάθε άλλο παρά κλειστό, το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε το Κρεμλίνο είναι να βρεθεί να πολεμά «αδελφούς Μουσουλμάνους» και στην Κριμαία.
Υπάρχει όμως και ο διεθνής παράγοντας. Και αυτόν δεν μπορεί ο Πούτιν να τον αγνοήσει. Είναι σίγουρο ότι στην Ουκρανία δρούσαν το τελευταίο διάστημα και δρουν ακόμα δεκάδες αν όχι εκατοντάδες πράκτορες. Η Γερμανία βρίσκεται εκεί με τον τρόπο της και κινεί νήματα. Η Γαλλία μέσω του υπουργού Εξωτερικών της κυρίως, το ίδιο. Παρούσα και η Αμερική, η οποία μάλιστα προειδοποίησε την Ρωσία να μην θίξει την ακεραιότητα – ανεξαρτησία της Ουκρανίας.
Ο Πούτιν, στο διεθνές στάτους, έχει απολέσει μέρος της παλιάς του αίγλης και δύναμης. Δεν παύει όμως να είναι έξυπνος παίκτης στην παγκόσμια σκακιέρα. Δεν είναι «τρελός» να βάλει την χώρα του σε μία περιπέτεια, σε ένα ασταθές περιβάλλον με το στρατό του όχι αρκούντως ικανό και με τη διεθνή κοινότητα εχθρική.
Η λογική λέει πως θα επιλέξει την τακτική του «περιμένειν». Ίσως οι εσωτερικές αναταραχές να οδηγήσουν την Ουκρανία σε ένα χάος και τότε θα είναι εκεί για να χειριστεί την κατάσταση με διαφορετικούς όρους.
Στέλιος Μπαμιατζής
news247
Ο Στέλιος Μπαμιατζής είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί στην εφημερίδα Αδέσμευτος Τύπος, σε περιοδικά του κλαδικού χώρου (εμπορικά έντυπα), ενώ για χρόνια ήταν αστυνομικός και ελεύθερος συντάκτης στην ΝΕΤ. Επίσης εργάστηκε ως αστυνομικός συντάκτης σε εκπομπή στο STAR και από το 2010 γράφει και κάνει ελεύθερο ρεπορτάζ στο News247.gr
news247
Ο Στέλιος Μπαμιατζής είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί στην εφημερίδα Αδέσμευτος Τύπος, σε περιοδικά του κλαδικού χώρου (εμπορικά έντυπα), ενώ για χρόνια ήταν αστυνομικός και ελεύθερος συντάκτης στην ΝΕΤ. Επίσης εργάστηκε ως αστυνομικός συντάκτης σε εκπομπή στο STAR και από το 2010 γράφει και κάνει ελεύθερο ρεπορτάζ στο News247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου