Οι άνθρωποι και το όνομα που κουβαλάνε

Για τον Οίκο των Παπανδρέου, η αναρρίχηση του Γιώργου Παπανδρέου στην πρωθυπουργία, ήταν ένα στοίχημα με την Ιστορία, από αυτά που μόνο ο Ανδρέας ήξερε να βάζει. Όταν γνώριζε ότι ήταν δύσκολο να χάσει.

Από τη στιγμή που πήρε το ΠΑΣΟΚ με… απευθείας ανάθεση από τον Κώστα Σημίτη το 2004, και το κράτησε απέναντι στον ορμητικό Ευάγγελο Βενιζέλο το 2007, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι οι πιθανότητες να γίνει ο Γιώργος Παπανδρέου πρωθυπουργός, ήταν με το μέρος του.

Η εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην οποία στηριζόταν η κυβέρνηση Καραμανλή, σε συνδυασμό με τον ασφυκτικό κλοιό αποπροσανατολισμού που δημιούργησαν τα ΜΜΕ, καθώς και η υπόσχεση περί της… ύπαρξης χρημάτων, λειτούργησαν καταλυτικά ώστε στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, ο...

Γιώργος Παπανδρέου να… θυμίσει Ανδρέα, ως προς το ποσοστό με το οποίο εξελέγη, και τη διαφορά από τον αντίπαλο.

Τη συνέχεια βέβαια τη γνωρίζουμε όλοι. Τη βιώνουμε ως οδυνηρή και εθνικά αδιέξοδη καθημερινότητα.  

Που από χθες έχει ακόμη μια απρόσμενη παράμετρο, την αδιανόητη για τις… τρέχουσες γενιές εξέλιξη, να ζήσουμε την ιδεολογική διάσπαση του ΠΑΣΟΚ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, κεντρικό πρόσωπο του δράματος, είχε αποδειχτεί προφητικός, με μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον Σταύρο Θεοδωράκη και το περιοδικό «ΚΛΙΚ», τον Αύγουστο του 1999. Είχε πει λοιπόν τότε: «Ξέρετε, οι άνθρωποι δεν είναι μόνο το όνομα που κουβαλάνε. Έστω κι αν αυτό το όνομα είναι Παπανδρέου. Ως εκ τούτου, το σενάριο σε ό, τι με αφορά, δεν θα είναι καθόλου μονότονο». Και δεν ήταν…

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ