Τα μετέωρα βήματα του Αντώνη

Μετά την εκλογική συντριβή της Νέας Δημοκρατίας τον Οκτώβριο του 2009 ο Αντώνης Σαμαράς δήλωνε εις διπλούν “Ψηλά το κεφάλι, ψηλά το κεφάλι!”. 

Στη συνέχεια ανακοίνωσε την απόφασή του να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος. Η πίεση αρκετών γαλάζιων μέσων οδήγησε στην εκλογή του αρχηγού από τη βάση. 

Με μια συμμετοχή ρεκόρ, κοντά στις 800.000 και σίγουρα όχι όλοι νεοδημοκράτες αλλά απογοητευμένοι από τα φέουδα και την οικογενειοκρατία έσπευσαν να στηρίξουν τον κο Σαμαρά. Άλλο αν τεχνηέντως ανακάλυψαν μετά εν αγνοία τους ότι είναι μέλη της τοπικής τους οργάνωσης (!) ή ελάμβαναν λίγο καιρό αργότερα ενοχλητικά sms από τον τότε υποψήφιο της ΟΝΝΕΔ κο Χατζή.

Είναι γεγονός ότι ένας τέτοιος εκλογικός όλεθρος θα μπορούσε σίγουρα σε πρώτη φάση να μαζευτεί έστω κατά 2-3 ποσοστιαίες μονάδες με μια αλλαγή αρχηγού. 

 Κι όμως! Αυτό δε συνέβη και η παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ συνεχίστηκε στην ... εκλογική της έκταση μέχρι τους πρώτους μήνες του 2010 και τα πρώτα σκληρά μέτρα. Να το πούμε διαφορετικά; Ο κος Σαμαράς δεν έπειθε.

Η αντιμνημονιακή του πολιτική ήταν αυτή που άρχισε σιγά σιγά να του δίνει πόντους. Πολύ σιγά όμως. Κι όσο η ανίκανη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟΚ επέμεινε να μην περιορίζει το σπάταλο κράτος που αυτό ανέθρεψε εν πολλοίς, τα σκληρά μέτρα διαδέχονταν το ένα το άλλο και ο “αντιμνημονιακός Σαμαράς” κρατούσε μια σθεναρή στάση, τόσο η Ν.Δ. προσπορούσε οφέλη. 

Ακολούθησε το Ζάππειο ΙΙ το οποίο είτε εφαρμόσιμο είτε όχι, αποτελούσε μια πρώτη κατάθεση εναλλακτικής ολοκληρωμένης πρότασης.

Με την πάροδο του χρόνου και τις λαϊκές αντιδράσεις στην εξουθένωση της κοινωνίας ο κος Σαμαράς σκλήραινε τη στάση του. Σιγά σιγά ροκάνισε τη διαφορά, την κάλυψε και πέρασε μπροστά.  

Η απογείωση όμως της Ν.Δ. ήρθε με την ομιλία στη Δ.Ε.Θ. η οποία ήταν πατριωτική και γεμάτη ελπίδα. Θα εορτάσουμε είπε το 2021 τα 200 χρόνια της επανάστασης όντας υπόδουλοι;

Ακολούθησε μια δίμηνη ασφικτική πίεση και τελικά…

…η αυτοκτονία μαζί φυσικά με τα ερωτηματικά.

Τη στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου μετά την ανεξαρτητοποίηση της Μιλένας Αποστολάκης έπεφτε στους 152 βουλευτές (άσχετο αλλά τώρα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. 150 δεν έχει μετά τις δύο διαγραφές βουλευτών που δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης;) και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όδευε προς τη διάλυση, αντί ο κος Σαμαράς να αποτελειώσει και τους δύο, τι έκανε;

Τους διέσωσε όπως γράφαμε χαρακτηριστικά τότε! Και φυσικά πιάστηκε ξανά κορόιδο όπως το περασμένο καλοκαίρι.

Γιατί; Διότι πολύ απλά έδωσε τη δυνατότητα στον ΓΑΠ να αποχωρήσει δίχως να αποδοκιμαστεί στις εκλογές αλλά το ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ έδωσε πολιτικό χρόνο στο ΠΑΣΟΚ να ανασυνταχθεί.

Την παγίδα που του έστησαν τη διαπίστωσε λίγο μετά την ορκομωσία όταν βγήκαν οι μετρήσεις που έλεγαν πως ο κόσμος δεν επιθυμεί εκλογές αλλά και τις πρώτες δηλώσεις του Παπαδήμου ότι θα κυβερνά όσο έχει την πλειοψηφία της Βουλής.

Διότι λύστε μου την απορία, το ποσοστό που θα αποσπάσει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές όταν αυτές γίνουν με π.χ. το Λοβέρδο αρχηγό θα είναι το ίδιο με αυτό που θα έπαιρνε αν μέσα σε εκείνο το σκηνικό διάλυσής του προκηρύσσονταν εκλογές π.χ. για σήμερα;

Ο κος Σαμαράς σύρθηκε (;) από μιντιάρχες (;), ξένους (;) να συναινέσει σε μια συγκυβέρνηση κρατώντας στη ζωή τους αντιπάλους του. Κι ενώ όδευε ολοταχώς προς την αυτοδυναμία, πλέον θα καταφέρει να συρρικνώσει τη Ν.Δ σε ποσοστά χαμηλότερα κι από αυτά του 2009!

Αλλά πράγματι πιάστηκε κορόιδο ή είναι κι αυτός στο κόλπο;  

Διότι όπου σταθεί κι όπου βρεθεί επί τόσους μήνες από τη μια αμφισβητεί κι από την άλλη δε σταματά να διαλαλεί πως η Ελλάδα θα τιμήσει τις δεσμεύσεις της. Πρόσφατο παράδειγμα η επιστολή ταπείνωσης και yessirισμου που απέστειλε στους ευρωπαίους ηγέτες, την οποία μας παρουσίασαν ως θρίαμβό του!

Τώρα πια ακόμη κι αυτό….το μείγμα της πολιτικής δηλώνει ότι δε θα το αλλάξει αλλά πως θα προσπαθήσει να πείσει για να το τροποποιήσει.

Και φυσικά είναι γνωστό πως σε ότι αφορά το Μεσοπρόθεσμο αλλά και το Μνημόνιο υπερψήφισε την πλειοψηφία των επιμέρους τμημάτων τους. 

Άρα κατά πόσο είναι αντιμνημονιακός; 

Ο ΓΑΠ όμως επειδή έπρεπε οπωσδήποτε να φανεί καλό παιδί στους ξένους, δε τον στρίμωξε απαιτώντας στις δύο επίμαχες ψηφοφορίες με απαιτούμενη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Εκεί θα βλέπαμε πόσο αντιμνημονιακός είναι ο κος Σαμαράς.

Ότι όμως κι αν ισχύει, είτε του την έφεραν είτε μας την έφερε, απλά αποδεικνύει πως ούτε αυτός κάνει.

Δυστυχώς η πορεία του κου Σαμαρά είναι γεμάτη μετέωρα βήματα. Ας θυμηθούμε την ΠΟΛ.ΑΝ. που στις ευρωεκλογές του 1994 ξεπερνούσε το 8%, καθιερωνόταν ως το τρίτο κόμμα αλλά ο κος Σαμαράς προτίμησε το 1995 να αποτελέσει το δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ αντί να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.

Η συνέχεια των εκλογών που δεν έγιναν γνωστή.

Ίμια, γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, σκάνδαλο του χρηματιστηρίου κτλ.

Το τότε μετέωρο βήμα του Αντώνη είχε ως αποτέλεσμα να χρειαστεί κοντά 11 χρόνια να καταφέρει να ανέβει το γκρεμό στον οποίο μόνος του είχε πέσει.

Σήμερα εξακολουθεί τους μετεωρισμούς.  

Διαγράφει τον Πάνο Καμμένο που μένει συνεπής στα όσα έλεγε ο κος Σαμαράς μέχρι πριν λίγο καιρό και συντηρεί μπακογιαννικούς βουλευτές. 

Την ίδια ώρα βλέπει τον άνθρωπο που τον στήριξε αποφασιστικά το 2009 να ετοιμάζεται να εγκαταλείψει για δεύτερη φορά όπως λέγεται τη ΝΔ (άλλος πολιτικά αξιόπιστος ανήρ)!

Εκλογές δε γίνονται.  

Το ΠΑΣΟΚ πιθανώς να ανασυνταχθεί και να κοροϊδέψει για άλλη μια φορά όσους “αγαθούς” το ψηφίζουν κλείνοντας την ψαλίδα, τα ποσοστά της Ν.Δ. αρχίζουν δημοσκοπικά να συμπιέζονται και κανείς δεν ξέρει που θα φτάσουν μέχρι να γίνουν εκλογές, η αυτοδυναμία είναι ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό και ο κος Σαμαράς εισπράττει ήδη ταχύτητα τη φθορά δίχως καν να έχει κυβερνήσει. Αυτό κι αν είναι κατόρθωμα.

Μπρος τοίχος, πίσω Παπαδήμος κι από κάτω γκρεμός. Με τη μόνη διαφορά πως αυτή τη φορά οδηγεί στον Άδη!

Μαζίδης Στρατής