Παρατράβηξε το Παραμύθι με τους άθλιους Έλληνες...

Οι Έλληνες μας αφήνουν άφωνους, λέει η λαϊκή «Bild» στη Γερμανία, σχολιάζοντας τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών.  

«Και εμάς μας αφήνει άφωνους η γερμανική SIEMENS», είμαι σίγουρος ότι θα απαντούσε ο μακαρίτης ο Μάνος Χατζιδάκις ο οποίος, σε μια συνέντευξη που του πήρα στο Λονδίνου το 1989, και μεταφέροντάς του τα όσα απαξιωτικά «λένε» τα βρετανικά ΜΜΕ, για τον βίο και την πολιτεία του τότε Πρωθυπουργού, Ανδρέα Παπανδρέου, απάντησε:

«Ξέρετε ποιά είναι η άποψή μου για το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου. Η χείριστη. Όμως, δεν θα επέτρεπα ποτέ, σε κανέναν Εγγλέζο, να ταπεινώσει τη χώρα μου καΙ τους πολίτες τη»....

Και, πράγματι, αυτό το παραμύθι των Γερμανών, που αρχίζει και τελειώνει κάθε φορά με τη φράση «οι Ελληνες», που μάλιστα λέγεται και απαξωτικά, έχει παρατραβήξει.  

Και τι δεν έχουμε διαβάσει από μερικές από τις φυλλάδες τους (βλέπετε, έχουν και οι Γερμανοί τον άθλιο κιτρινισμό τους…) τα τελευταία δυο χρόνια. Ακόμα και εκεί όπου έχουν δίκιο, το χάνουν με τον τρόπο που γενικεύουν, και ρίχνουν στο καυτό καζάνι τους, έναν ολόκληρο λαό, μαζί με τις κακές αλλά και καλές του συνήθειες. 

Πριν λιγο καιρό, διαβάσαμε στο εμετικό «Focus» ένα ρεπορτάζ που κακοχαρακτήριζε τη «συνήθεια των Ελλήνων», όταν πηγαινουν σε μία ταβέρνα, να μήν αρκείται ο καθένας, λέει, στο πιάτο που παρήγγειλε, αλλά «όλοι να τσιμπολογούν από το πιάτο του άλλου».

Με αυτήν την άθλια διαπίστωση, το μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικό, όπως και η ακόμα μεγαλύτερης κυκλοφορίας «Bild» (βλέπετε, και οι Γερμανοί αγοράζουν σκουπίδια!), κατάφεραν να περάσουν τη «γραμμή» ότι «ο Ελληνας τρώει από παντού – ακόμα και από το πιάτο του φίλου και κολλητού».

Εχουμε πολλά στραβά ως λαός, δεν χωρεί αμφιβολία. Θα στενοχωριόμουν, όπως μου έλεγε τότε ό Μάνος Χατζιδάκις, εάν απέναντι στη δική μας παρακμή, υπήρχε η ακμή των άλλων. 

Τέτοια ακμή (και δεν εννοώ, μόνο οικονομική, εννοώ πρωτίστως πολιτισμική), από τους Γερμανούς, πρωτίστως, αλλά και από άλλους πολλούς, ειλικρινά δεν βλέπω. Ναι, στην αρθρογραφία μου εδώ, στο aixmi.gr, ο αναγνώστης θα βρεί πολλά αναθέματα για τα δικά μας κακώς κείμενα.  Αλλά αυτή η εικόνα, που «επιμελώς» φτιάχνουν για μας οι συγκεκεριμένοι Γερμανοί (και υιοθετούν οι  μη … συγκεκεριμένοι Γερμανοί), δεν είμαστε εμείς. Και δεν έχουμε, νομίζω, κανέναν απολύτως λόγο να μπούμε καν στον κόπο να τους εξηγήσουμε το γιατί εμείς οι Ελληνες, στην ταβέρνα, αλλά και στο σπιτικό μας τραπέζι, δεν έχουμε «δική μου παραγγελία», και τα μοιραζόμαστε όλα…

Χρήστος Μιχαηλίδης