Να βγει η Ελλάδα από το ευρώ ή … η Γερμανία;

Σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται το ευρώ, σύμφωνα με τη Wall Street Journal , η οποία στην τελευταία έκθεση της προσπαθεί να στοιχειοθετήσει το δίλημμα που έχει βρεθεί μπροστά στην πολιτική και οικονομική ηγεσία της ευρωζώνης, η λύση του οποίου θα αποτελέσει και την νέα αρχή ή το τέλος της ευρωζώνης.

Το σχέδιο των 750 δις. ευρώ που ανακοινώθηκε στις αρχές του προηγούμενου μήνα δίνει μία πολύ σημαντική ανάσα στις αδύναμες χώρες της ζώνης, ενώ παρέχει και τη δυνατότητα να συνεχίσουν και να στηρίξουν ένα μέρος της ανάκαμψης.  

Ωστόσο, όπως παρατηρεί η Wall Street Journal, το ευρώ συνεχίζει να υποχωρεί δημιουργώντας σοβαρές ανησυχίες. 

Όλα βέβαια τα μάτια αυτήν την εβδομάδα είναι στραμμένα στην Ισπανία, καθώς οι επενδυτές δεν έχουν σταματήσει να «ψιθυρίζουν» ότι ένα σχέδιο στήριξης τύπου Ελλάδας θα τεθεί σε εφαρμογή.
Παράλληλα, η αίσθηση ότι το ευρώ, με την παρούσα μορφή που έχει πάρει η ζώνη, δεν έχει σωτηρία, γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής.

Σ’ αυτήν την περίπτωση, η Wall Street Journal βλέπει δύο εκδοχές:
Μπρος ή πίσω; 

Μεγαλύτερη Ευρώπη ή μικρότερη;  

Μεγαλύτερη σύγκλιση οικονομικών πολιτικών ή η παραδοχή ότι το ευρώ από μόνο του είναι πάρα πολύ μακριά από τη σύγκλιση;
Την απάντηση στα ερωτήματα αυτά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες την έχουν βρει στη διεύρυνση της ευρωζώνης, ενώ τα κριτήρια της σύγκλισης γίνονται ολοένα και αυστηρότερα. 

Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Jean-Claude Trichet ζητούσε προ ημερών αυστηρότερη δημοσιονομική σύγκλιση, ώστε να ενισχυθεί το ευρώ. 

Ωστόσο, στους γραφειοκρατικούς διαδρόμους των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης ολοένα και πιο έντονες γίνονται οι συζητήσεις για τη δημιουργία ενός ισχυρού διοικητικού κέντρου που θα διαμορφώνει τη δημοσιονομική πολιτική, φόρους και δημόσιες δαπάνες, για κάθε κράτος μέλος της ευρωζώνης.  

Μάλιστα, στη δικαιοδοσία του βρίσκεται και η επιβολή ποινών σε μέλη που δε θα ακολουθούν τις υποδείξεις.
Είναι σίγουρα ένα υπερβολικό σχέδιο, επισημαίνει η Wall Street Journal, αλλά το ίδιο σχέδιο περιέγραψε εν ολίγοις και το μέλος της ΕΚΤ, Αθ. Ορφανίδης την προηγούμενη εβδομάδα. Μάλιστα, όπως επισήμανε, αν και εξαρτάται από την περίπτωση, θα είναι πολύ σημαντικό για την ΕΕ να έχει ένα ισχυρό όργανο που θα μπορεί να ενισχύει μια αποτελεσματική διακυβέρνηση. Μπορεί αυτό να ακούγεται απαίσιο, επισήμανε ο Ορφανίδης, αλλά θα πρέπει να διαχειριστούμε τις δημοσιονομικές παρεκκλίσεις.
Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, στη θεωρία ο μόνος τρόπος να ενισχύσεις και να εξασφαλίσεις την σταθερότητα της νομισματικής ένωσης είναι να προχωρήσει σε μεγαλύτερη σύγκλιση δημοσιονομικών πολιτικών. 

Με άλλα λόγια, ο προϋπολογισμός της Ελλάδας να είναι μέρος του προϋπολογισμού της ευρωζώνης. Μόνο έτσι μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται υπό την προστασία των γερμανών φορολογουμένων.  

Διαφορετικά, υπό αυτήν την μορφή, η ευρωζώνη θα έχει πολύ πιο έντονα τα στοιχεία του διαρκούς οικονομικού κινδύνου, των κοινωνικών αναταραχών και της πολιτικής αστάθειας.
Ωστόσο υπάρχουν μεγάλα προβλήματα για να επιτευχθεί η πλήρης δημοσιονομική σύγκλιση, επισημαίνει η Wall Street Journal . Και πρώτα από όλα είναι ο σκεπτικισμός των Γερμανών. 

Αν κοιτάξουμε μάλιστα λίγο την ιστορία του γερμανικού μάρκου, από τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης μέχρι και σήμερα, θα διαπιστώσουμε τον απαρέγκλιτο στόχο της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας. Η σταθερότητα του μάρκου και των τιμών.  

Μάλιστα, πολλοί αναλυτές επισημαίνουν χαριτολογώντας ότι δεν είναι τυχαίο που η έδρα της ΕΚΤ είναι στη Φρανκφούρτη. 

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν να διασφαλίσουν στους Γερμανούς ότι το ευρώ δε θα είναι νόμισμα υποχείριο πολιτικών σκοπιμοτήτων, ενώ θα ακολουθούνται και οι αξίες των Γερμανών στη νομισματική πολιτική.  

Μάλιστα, αυτή η ανάγκη των Γερμανών εντάθηκε και μετά την ένωση των δύο Γερμανιών, καθώς δεν ήθελαν να ξαναπληρώσουν για τα πιο αδύναμα μέλη της ζώνης.
Και εδώ, ο εφιάλτης, όπως τον χαρακτηρίζει η Wall Street Journal, των Γερμανών είναι ότι θα πρέπει να βοηθήσουν, μετά από όλες τις θυσίες που έχουν κάνει στη νεότερη ιστορία τους, του αδύναμους της ευρωζώνης. 

Του Έλληνες, τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Πορτογάλους. 

Εάν αφήσουν τους Έλληνες να βγουν από την ευρωζώνη, και να επιστρέψουν στη δραχμή, θα είναι μία εξέλιξη καταστροφική. 

Η δραχμή θα υποτιμηθεί άμεσα έναντι του ευρώ, ενώ δεδομένου ότι όλα τα δάνεια της Ελλάδας είναι στο νόμισμα του ευρώ, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για εκείνη να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Μόνο αυτό αρκεί για να καταρρεύσει η ελληνική οικονομία, και μαζί της σημαντικές ευρωπαϊκές (και γερμανικές) τράπεζες.  

Και αν ακόμα το πλήγμα από μία κατάρρευση της Ελλάδας να είναι μικρό, η προοπτική ότι μπορεί να ακολουθήσουν την ίδια πορεία και η Πορτογαλία και η Ισπανία, τότε ο χρηματοπιστωτικός πανικός θα είναι πολύ μεγάλος.
Έτσι, σημειώνει η Wall Street Journal, ενώ η προοπτική της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι ένα απίθανο σενάριο, η πιθανότητα της γερμανικής εξόδου από τη ζώνη του ευρώ ίσως τελικά βοηθήσει το κοινό νόμισμα να βγει από την κρίση την οποία και διέρχεται. 

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα υπάρξει μεγάλη υποτίμηση του ευρώ έναντι του γερμανικού μάρκου, ωστόσο όμως οι αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα, δε θα δουν το χρέος του να ανεβαίνει στα ύψη αφού θα είναι ακόμη εκφρασμένο σε ευρώ. 

Ένα δυνατό μάρκο θα βοηθήσει επιπλέον τις αδύναμες ευρωχώρες, καθώς θα βελτιωθεί το outlook των πληρωμών τους. 

Μπορεί να είναι «σκληρό» για τις γερμανικές βιομηχανίες, αλλά ήδη οι Γερμανοί έχουν αποδείξει την ικανότητα τους να διατηρούν το κόστος παραγωγής σε χαμηλά επίπεδα ώστε να διατηρούν σε υψηλά επίπεδα την ανταγωνιστικότητα τους.
Το σενάριο της Wall Street Journal μπορεί να περιλαμβάνει και το ενδεχόμενο αρκετές άλλες χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Γερμανίας, όπως είναι η Αυστρία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο, οι οποίες είναι πολύ πιο κοντά στη σύγκλιση με την γερμανική οικονομία. 

Η Γαλλία, ωστόσο, θα είναι αυτή που θα αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο δίλημμα.
www.bankingnews.gr